LOGINShare
บทที่ 1452
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1456
ขณะนั้นเอง คนใบ้ก็กำหมัดแน่นเกาเหมียวเหมี่ยวมองเขาด้วยความสนใจ แล้วยกคิ้วขึ้นพลางเผยรอยยิ้ม “ไยเล่า? คุกเข่าให้พี่ชายข้าได้ เหตุใดคุกเข่าให้ข้ามิได้รึ?”ในใจคนใบ้ขุ่นเคือง แม้ปรารถนาบัวถวาย แต่เขารู้ดีว่าคนเช่นเกาเหมียวเหมี่ยว แม้เขาจะคุกเข่าลงจริงนางก็ไม่มีวันมอบบัวถวายให้เขาเขาหันหลังเตรียมจะเดินออกไปแต่กลับถูกเกาเหมียวเหมี่ยวจับบ่าไว้ “ขี้ข้าเยี่ยงเจ้าบังอาจทำท่าทีเช่นนี้ต่อตัวข้าผู้เป็นองค์หญิงรึ?!”“เจ้าคิดจริงหรือว่าฉินอี้จะคุ้มครองเจ้าได้!”“ต่อให้ข้าจะทรมานเจ้าจนตาย เขาก็ไม่มีวันเอ่ยปากแม้สักคำ!”คนใบ้สะบัดมือของนางออกแล้วก้าวเท้าเดินออกไปแต่ในเวลานั้นเอง เกาเหมียวเหมี่ยวร้องเรียกองครักษ์หลายคน แล้วตวาดว่า “จับตัวมาให้ข้า!”คนใบ้ถูกจับกลับมาในทันทีเขาถูกจับกดลงตรงหน้าเกาเหมียวเหมี่ยวเกาเหมียวเหมี่ยวจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว “คุกเข่าลง!”แต่คนใบ้กลับมิยอมคุกเข่า องครักษ์หลายคนกดบ่าเขาไว้แน่นหมายจะกดเขาลง แต่เขากลับขัดขืนสุดกำลังเกาเหมียวเหมี่ยวโกรธจัด ถีบเขาทันที“องค์หญิงรับสั่งให้เจ้าคุกเข่า!”เมื่อถูกถีบ คนใบ้ก็ถอยหลังไปหลายก้าว องครักษ์ฉวยโอกาสถีบเข้าท
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1455
“เป็นไปได้หรือไม่ว่าเพราะรังเกียจฉินอี้แต่เดิม จึงทำให้เขามีความสามารถปานกลางเช่นนั้น?”“มิเช่นนั้นเหตุใดสมุนไพรอันล้ำค่ามากมายจึงถูกส่งให้เกาเหมียวเหมี่ยว เกาเหมียวเหมี่ยวได้กินมาตั้งแต่เยาว์วัย ทั้งที่ฉินอี้ต้องการสิ่งเหล่านั้นมากกว่าแต่กลับมิเคยได้รับ”“ท่านมิรู้สึกหรือเพคะว่าเกาเหมียวเหมี่ยวแย่งชิงทุกสิ่งที่ฉินอี้ควรจะได้รับไป?”“หากเป็นเช่นนั้น เรื่องนี้ย่อมมีเงื่อนงำ”“ดังนั้นท่านควรสืบสวนในเรื่องนี้ให้ดีเพคะ”“ถึงคราวจำเป็นก็อาจต้องแสดงไมตรีต่อฉินอี้เพคะ”คำพูดของลั่วชิงยวนทำให้ซีกุ้ยเฟยตกใจตกตะลึงในคำพูดของลั่วชิงยวน ทั้งยังตกตะลึงที่ลั่วชิงยวนรู้เรื่องราวมากมายถึงเพียงนี้ ทั้งยังสามารถวิเคราะห์ให้นางฟังได้อย่างแจ่มแจ้งกระทั่งวางแผนถึงสิ่งที่นางควรจะกระทำต่อไปซีกุ้ยเฟยมองลั่วชิงยวนด้วยความประหลาดใจ มิเอ่ยคำใดเป็นเวลานานลั่วชิงยวนมองนางด้วยความสงสัย “เป็นอะไรไปหรือเพคะ?”ซีกุ้ยเฟยหัวเราะเบา ๆ “เจ้าช่างเป็นสตรีที่น่าสะพรึงกลัวเสียจริง”“ข้าประเมินเจ้าต่ำไป”“บัดนี้ข้ารู้สึกว่าหากเจ้าเข้าวังได้ อย่างน้อยก็สามารถต่อสู้ร่วมกับข้าได้จนถึงที่สุด”คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1454
ซีกุ้ยเฟยพยักหน้า“ข้าเข้าใจแล้ว”ถึงแม้จะยากที่จะปิดบัง แต่นางก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพราะท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นหนทางเดียวที่นางจะปกป้องตัวเองได้เพราะนางไม่มีทางโค่นล้มฮองเฮาได้หลังจากพูดตบ ซีกุ้ยเฟยก็มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาลึกล้ำ “ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยถูกฮองเฮาลงทัณฑ์”“เพราะเจ้าทำร้ายองค์หญิง”ลั่วชิงยวนมิได้ปฏิเสธ เรื่องเหล่านี้มิใช่ความลับในเมืองหลวง หากซีกุ้ยเฟยใคร่รู้ย่อมสืบได้โดยง่าย“ใช่เพคะ”“เจ้าจึงมีเรื่องบาดหมางกับฮองเฮาใช่หรือไม่?” ซีกุ้ยเฟยดูนางอย่างมีความหมายลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง “แน่นอนเพคะ”“ดังนั้นกุ้ยเฟยโปรดวางพระทัย ถึงแม้หม่อมฉันจะล่วงรู้ความลับของท่าน แต่ในจุดหนึ่ง ท่านและหม่อมฉันก็เป็นเหมือนแมลงเม่าที่ติดอยู่ในใยแมงมุมเดียวกัน”“ศัตรูของศัตรูย่อมเป็นมิตร”“ถูกต้องหรือไม่เพคะ?”รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าซูบซีดของซีกุ้ยเฟย “ใช่แล้ว ดูเหมือนท่านพ่อจะมิได้เลือกคนผิด”“หวังว่าในภายภาคหน้า เจ้าจะมิทำให้ข้าผิดหวัง”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็เท้าแขนบนโต๊ะพลางโน้มกายเข้าไปใกล้เล็กน้อย แล้วถามว่า “กุ้ยเฟยมีใจจะเป็นศัตรูกับฮองเฮาแล้วหรือเพคะ?”“ใช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1453
“แล้ว…”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงยากจะเอ่ย “สิ่งที่ท่านเสวยมาโดยตลอดคือศพทารกเพคะ”เมื่อสิ้นคำนั้น ซีกุ้ยเฟยก็หน้าซีดเผือดในทันทีเกือบจะเสียหลักล้มลง แต่ยังยกมือยึดโต๊ะไว้ทันท่วงที“เจ้าว่ากระไรนะ?!” ซีกุ้ยเฟยมองนางด้วยความเหลือเชื่อลั่วชิงยวนมองนางด้วยความเห็นใจ “หม่อมฉันเห็นกับตา มิผิดแน่เพคะ”“สิ่งนี้เองที่เป็นต้นตอของปัญหา”“การที่ท่านเสวยสิ่งนี้เป็นเวลานาน ทำให้พระวรกายมีธาตุเย็นจัด โอสถจึงมิอาจปรับสมดุลได้ และถึงแม้พระวรกายจะแข็งแรงดี หากเสวยสิ่งนี้เป็นเวลานานก็ย่อมมิอาจตั้งครรภ์ได้”“เพราะไม่มีใครปรารถนาจะมาจุติในครรภ์ของท่านเพคะ”ซีกุ้ยเฟยหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลซึมเมื่อกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งก็ทรุดตัวลงกับพื้น อาเจียนออกมาทันใดแม่นมเฉาได้ยินเสียงจึงรีบเข้ามา “กุ้ยเฟยเพคะ!”“เกิดกระไรขึ้น? เจ้าทำอะไร?”ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างจนปัญญา “ปล่อยให้ท่านอาเจียนเถิด”ถึงแม้เรื่องนี้จะโหดร้ายมาก เมื่อบอกซีกุ้ยเฟยแล้ว นางคงจะกินข้าวมิลงไปหลายวันแต่เรื่องใหญ่เช่นนี้จะมิบอกนางได้อย่างไรซีกุ้ยเฟยจึงอาเจียนอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน หากหยุดแล้วก็อดมิได้ที่จะอาเจียนต่ออีก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1452
มิได้ วันนี้นางต้องเห็นให้ได้ว่าสิ่งใดอยู่ในกล่องนั้นกันแน่!ลั่วชิงยวนจึงรีบร้อนกลับเข้าวังหลวงสวมชุดนางกำนัลอีกครั้งแล้วปะปนเข้าไปในห้องเครื่องเมื่อถึงห้องเครื่อง ทุกคนก็กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว จึงไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นนางลั่วชิงยวนเองลองสังเกตการณ์ พบว่าพ่อครัวใหญ่ผางยังมิได้กลับมานางจึงฉวยโอกาสที่ไม่มีใครสังเกต ย่องเข้าไปในครัวเล็กของพ่อครัวใหญ่ผางหลบเข้าไปในตู้ที่หลบเมื่อคืนอีกครั้งรออยู่สักพัก พ่อครัวใหญ่ผางก็กลับมาหลังจากสั่งการภายนอกแล้ว เขาก็เข้าไปในห้องเล็กห้องนั้นแล้วลงกลอนประตูอย่างระมัดระวังจากนั้นพ่อครัวใหญ่ผางก็ถือวัตถุดิบมาปรากฏตรงหน้าลั่วชิงยวนในระยะใกล้เพียงนั้น ลั่วชิงยวนสามารถเห็นทุกการกระทำของพ่อครัวใหญ่ผางบนโต๊ะได้อย่างชัดเจนพ่อครัวใหญ่ผางก่อไฟก่อนแล้วนำสมุนไพรต้นหนึ่งแช่น้ำอุ่นไว้ล่วงหน้าเขาฆ่าปลาแล้วชำแหละทำความสะอาด ใช้มีดแล่กระดูกปลาออกเหลือไว้เพียงส่วนเนื้อแล้วสับละเอียดจากนั้นก็บดเต้าหู้แล้วตักใส่ภาชนะไว้ในที่สุดพ่อครัวใหญ่ผางก็กำลังจะเปิดกล่องนั้นทว่าในขณะที่กล่องเปิดออก ลั่วชิงยวนก็หายใจติดขัดความเย็นเยียบแล่นริ้วไปตามสันหลังเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1451
นางมิกล้าแม้แต่จะหายใจดังเกินไปในที่สุดพ่อครัวใหญ่ผางก็ทำความสะอาดที่นี่อย่างละเอียดเสร็จสิ้น จากนั้นก็ยกถุงนั้นออกไปเขาปิดประตูแล้วเดินออกไปข้างนอกลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วเดินออกจากตู้พ่อครัวใหญ่ผางมาทำความสะอาดที่นี่ในยามวิกาลที่ไม่มีผู้คนและยังนำถุงนั้นไปด้วยภายในนั้นต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติเป็นแน่ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้องกลับไปยังห้องเก็บฟืนเพื่อรอจนกว่าจะรุ่งสางแต่คาดมิถึงว่าพ่อครัวใหญ่ผางจะกลับมาอีกครั้งเขาถือตะเกียงเดินตรวจดูทีละห้องลั่วชิงยวนมองผ่านรอยแยกหน้าต่าง เมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบหลบเข้าไปในกองฟืนที่บดบังทั้งร่างของนางได้มินานนัก พ่อครัวใหญ่ผางก็เปิดประตูห้องเก็บฟืน ถือตะเกียงเดินสำรวจไปทั่วห้อง หลังจากมองดูคร่าว ๆ แล้วก็หันหลังกลับไปลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งใจเหตุใดพ่อครัวใหญ่ผางจึงต้องระมัดระวังถึงเพียงนี้ ไปแล้วยังกลับมาอีก ตรวจสอบทุกห้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับเกรงว่าจะมีใครซ่อนตัวอยู่ในห้องลั่วชิงยวนถึงกับสงสัยว่านางเคยทำให้พ่อครัวใหญ่ผางสงสัยเมื่อใดกัน จึงทำให้พ่อครัวใหญ่ผางระมัดระวังถึงเพียงนี้แต่จากนั้นพ่อครัวใหญ่ผางก็ออ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1450
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นลั่วชิงยวนตกใจ แต่ก็สายเกินไปแล้วที่หลบเข้าไปในห้องเก็บฟืนได้ทัน นางจึงจำต้องหลบเข้าไปในทางเดินระหว่างห้องสองห้องข้าง ๆได้แต่เอนตัวแนบชิดกำแพง มิกล้าส่งเสียงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าภายนอก พ่อครัวใหญ่ผางดูเหมือนจะตื่นตระหนกเช่นกัน เขารีบล้างมือทันทีแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วเหล่านางกำนัลที่นำอาหารไปส่งทยอยกลับมามีผู้คนเดินผ่านไปมาทั้งสองด้าน ลั่วชิงยวนเดินเตร็ดเตร่อย่างไร้จุดหมาย แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นนางผู้คนทยอยเดินออกไปจนหมดทันใดนั้นก็ได้ยินพ่อครัวใหญ่ผางสั่งขันทีว่า “ไปตรวจดูว่าคนออกไปหมดแล้วหรือยัง ข้าจะลงกลอนประตู”“ขอรับ”จากนั้นขันทีสองคนก็เริ่มออกตรวจตราลั่วชิงยวนทำได้เพียงหาห้องใกล้ ๆ แล้วเข้าไปหลบอยู่ในมุมห้องในห้องเครื่องนี้นอกจากห้องครัวหลวงแล้วส่วนที่เหลือล้วนเป็นห้องเก็บของ ไม่มีห้องพักอาศัย ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงมิได้พบเจอผู้ใดเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกประตู ขันทีเปิดประตูมองเข้าไปมิเห็นลั่วชิงยวนที่หลบอยู่มุมห้อง จึงหันหลังกลับไป“ทุกคนออกไปหมดแล้วขอรับ ไม่มีใครแล้ว”พ่อครัวใหญ่ผางพยักหน้า “ดี
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1449
ซีกุ้ยเฟยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงกล่าวว่า “คืนนี้”“หลังอาหารเย็น ข้าจะให้เจ้าเข้าไปยังห้องเครื่อง แต่เมื่อห้องเครื่องปิดแล้วจะเปิดอีกทีในวันรุ่งขึ้นเท่านั้น”“พ่อครัวใหญ่ผางเป็นถึงหัวหน้าพ่อครัวหลวง เขามีกุญแจ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าออกห้องเครื่องได้ตลอดเวลา”“ดังนั้นหากเจ้าอยู่ในห้องเครื่องตลอดทั้งคืน จงระวังตัวให้ดี”ลั่วชิงยวนพยักหน้าจากนั้นนางก็เตรียมตัว เพื่อความปลอดภัยจึงเหน็บกริชเล่มหนึ่งติดตัวไว้ด้วย แน่นอนว่าซีกุ้ยเฟยอนุญาตแล้วเมื่อถึงยามเย็น ห้องเครื่องกำลังทยอยยกอาหารออกมาทีละจานลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปสวมชุดนางกำนัลไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อคนจากห้องเครื่องนำอาหารมาส่ง ลั่วชิงยวนก็ปะปนอยู่ในหมู่พวกนาง แล้วตามพวกนางกลับไปยังห้องเครื่องนางกำนัลคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเป็นคนของซีกุ้ยเฟยเมื่อเข้าไปในห้องเครื่องแล้ว นางก็ดึงลั่วชิงยวนเข้าไปในห้องเก็บฟืน“เจ้าหลบอยู่ในนี้ ข้างนอกกำลังวุ่นวาย ไม่มีใครมาที่นี่หรอก”“รอจนทุกคนไปแล้ว เจ้าค่อยออกมา”ลั่วชิงยวนพยักหน้าจากนั้นนางกำนัลผู้นั้นก็วิ่งออกจากห้องเก็บฟืนแล้วรีบไปทำงานต่อลั่วชิงยวนหลบอยู่มุมห้องเก็บฟืนใก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1448
ซีกุ้ยเฟยชะงักไปจากนั้นก็รู้สึกตัว หันไปเห็นว่าลั่วชิงยวนกำลังมองขนมถ้วยนั้น“สิ่งนี้… มีปัญหาอะไรหรือ?”ลั่วชิงยวนยกถ้วยนั้นขึ้นดม มีกลิ่นสมุนไพรเจือปนกับกลิ่นน้ำเชื่อมแฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวจาง ๆลั่วชิงยวนถามว่า “กุ้ยเฟย สิ่งนี้เสวยแล้วมีกลิ่นคาวมากหรือไม่เพคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็ชะงักไป แล้วตอบว่า “มีเพียงเล็กน้อย แต่ก็มิได้รบกวนนัก อย่างน้อยรสชาติก็ดีอยู่”“เจ้าลองชิมดูหรือไม่?”ลั่วชิงยวนกลับส่ายหน้า “สิ่งนี้มีบางอย่างผิดปกติเพคะ”“วัตถุดิบข้างในมิได้มีเพียงปลา เต้าหู้และสมุนไพรเท่านั้น”นางหยิบตะเกียบจิ้มลงไป ปรากฏว่ามีกลิ่นคาวเลือดโชยมามิใช่เพียงปนเปื้อนเท่านั้น แต่สิ่งนี้มีปัญหาในตัวมันเองซีกุ้ยเฟยตกใจเมื่อได้ยิน “สิ่งนี้จะมีปัญหาได้อย่างไร? ข้ากินมาหลายปีแล้ว”“นี่เป็นขนมที่ข้ากินมาตั้งแต่ย้ายเข้ามายังพระตำหนักชีอู๋ เป็นฝีมือของพ่อครัวหลวงที่องค์จักรพรรดิโปรดให้ทำถวายข้าแต่เพียงผู้เดียวในวัง”“จะมีปัญหาได้อย่างไร?”ซีกุ้ยเฟยมิเคยสงสัยเรื่องอาหารจานนี้เลยลั่วชิงยวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “พ่อครัวหลวงหรือเพคะ? องค์จักรพรรดิโปรดให้ท่านเสวยขนมนี้หร
You may also like
ชะตารักฮูหยินจำเป็น
Shine-Month6.9K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้11.6K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน79.4K viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.7K viewsเว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 2
รอยหยัก - หนิงอัน447 viewsมารเร้นกายดับแสงดารา
MACARONI/1Millionmilesaway376 viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง15.5K viewsย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก
วันว่างว่างของหญิงใหญ่695 views
