Se connecterShare
บทที่ 1453
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1454
ซีกุ้ยเฟยพยักหน้า“ข้าเข้าใจแล้ว”ถึงแม้จะยากที่จะปิดบัง แต่นางก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพราะท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นหนทางเดียวที่นางจะปกป้องตัวเองได้เพราะนางไม่มีทางโค่นล้มฮองเฮาได้หลังจากพูดตบ ซีกุ้ยเฟยก็มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาลึกล้ำ “ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยถูกฮองเฮาลงทัณฑ์”“เพราะเจ้าทำร้ายองค์หญิง”ลั่วชิงยวนมิได้ปฏิเสธ เรื่องเหล่านี้มิใช่ความลับในเมืองหลวง หากซีกุ้ยเฟยใคร่รู้ย่อมสืบได้โดยง่าย“ใช่เพคะ”“เจ้าจึงมีเรื่องบาดหมางกับฮองเฮาใช่หรือไม่?” ซีกุ้ยเฟยดูนางอย่างมีความหมายลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง “แน่นอนเพคะ”“ดังนั้นกุ้ยเฟยโปรดวางพระทัย ถึงแม้หม่อมฉันจะล่วงรู้ความลับของท่าน แต่ในจุดหนึ่ง ท่านและหม่อมฉันก็เป็นเหมือนแมลงเม่าที่ติดอยู่ในใยแมงมุมเดียวกัน”“ศัตรูของศัตรูย่อมเป็นมิตร”“ถูกต้องหรือไม่เพคะ?”รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าซูบซีดของซีกุ้ยเฟย “ใช่แล้ว ดูเหมือนท่านพ่อจะมิได้เลือกคนผิด”“หวังว่าในภายภาคหน้า เจ้าจะมิทำให้ข้าผิดหวัง”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็เท้าแขนบนโต๊ะพลางโน้มกายเข้าไปใกล้เล็กน้อย แล้วถามว่า “กุ้ยเฟยมีใจจะเป็นศัตรูกับฮองเฮาแล้วหรือเพคะ?”“ใช
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1453
“แล้ว…”ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงยากจะเอ่ย “สิ่งที่ท่านเสวยมาโดยตลอดคือศพทารกเพคะ”เมื่อสิ้นคำนั้น ซีกุ้ยเฟยก็หน้าซีดเผือดในทันทีเกือบจะเสียหลักล้มลง แต่ยังยกมือยึดโต๊ะไว้ทันท่วงที“เจ้าว่ากระไรนะ?!” ซีกุ้ยเฟยมองนางด้วยความเหลือเชื่อลั่วชิงยวนมองนางด้วยความเห็นใจ “หม่อมฉันเห็นกับตา มิผิดแน่เพคะ”“สิ่งนี้เองที่เป็นต้นตอของปัญหา”“การที่ท่านเสวยสิ่งนี้เป็นเวลานาน ทำให้พระวรกายมีธาตุเย็นจัด โอสถจึงมิอาจปรับสมดุลได้ และถึงแม้พระวรกายจะแข็งแรงดี หากเสวยสิ่งนี้เป็นเวลานานก็ย่อมมิอาจตั้งครรภ์ได้”“เพราะไม่มีใครปรารถนาจะมาจุติในครรภ์ของท่านเพคะ”ซีกุ้ยเฟยหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลซึมเมื่อกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งก็ทรุดตัวลงกับพื้น อาเจียนออกมาทันใดแม่นมเฉาได้ยินเสียงจึงรีบเข้ามา “กุ้ยเฟยเพคะ!”“เกิดกระไรขึ้น? เจ้าทำอะไร?”ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างจนปัญญา “ปล่อยให้ท่านอาเจียนเถิด”ถึงแม้เรื่องนี้จะโหดร้ายมาก เมื่อบอกซีกุ้ยเฟยแล้ว นางคงจะกินข้าวมิลงไปหลายวันแต่เรื่องใหญ่เช่นนี้จะมิบอกนางได้อย่างไรซีกุ้ยเฟยจึงอาเจียนอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน หากหยุดแล้วก็อดมิได้ที่จะอาเจียนต่ออีก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1452
มิได้ วันนี้นางต้องเห็นให้ได้ว่าสิ่งใดอยู่ในกล่องนั้นกันแน่!ลั่วชิงยวนจึงรีบร้อนกลับเข้าวังหลวงสวมชุดนางกำนัลอีกครั้งแล้วปะปนเข้าไปในห้องเครื่องเมื่อถึงห้องเครื่อง ทุกคนก็กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว จึงไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นนางลั่วชิงยวนเองลองสังเกตการณ์ พบว่าพ่อครัวใหญ่ผางยังมิได้กลับมานางจึงฉวยโอกาสที่ไม่มีใครสังเกต ย่องเข้าไปในครัวเล็กของพ่อครัวใหญ่ผางหลบเข้าไปในตู้ที่หลบเมื่อคืนอีกครั้งรออยู่สักพัก พ่อครัวใหญ่ผางก็กลับมาหลังจากสั่งการภายนอกแล้ว เขาก็เข้าไปในห้องเล็กห้องนั้นแล้วลงกลอนประตูอย่างระมัดระวังจากนั้นพ่อครัวใหญ่ผางก็ถือวัตถุดิบมาปรากฏตรงหน้าลั่วชิงยวนในระยะใกล้เพียงนั้น ลั่วชิงยวนสามารถเห็นทุกการกระทำของพ่อครัวใหญ่ผางบนโต๊ะได้อย่างชัดเจนพ่อครัวใหญ่ผางก่อไฟก่อนแล้วนำสมุนไพรต้นหนึ่งแช่น้ำอุ่นไว้ล่วงหน้าเขาฆ่าปลาแล้วชำแหละทำความสะอาด ใช้มีดแล่กระดูกปลาออกเหลือไว้เพียงส่วนเนื้อแล้วสับละเอียดจากนั้นก็บดเต้าหู้แล้วตักใส่ภาชนะไว้ในที่สุดพ่อครัวใหญ่ผางก็กำลังจะเปิดกล่องนั้นทว่าในขณะที่กล่องเปิดออก ลั่วชิงยวนก็หายใจติดขัดความเย็นเยียบแล่นริ้วไปตามสันหลังเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1451
นางมิกล้าแม้แต่จะหายใจดังเกินไปในที่สุดพ่อครัวใหญ่ผางก็ทำความสะอาดที่นี่อย่างละเอียดเสร็จสิ้น จากนั้นก็ยกถุงนั้นออกไปเขาปิดประตูแล้วเดินออกไปข้างนอกลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วเดินออกจากตู้พ่อครัวใหญ่ผางมาทำความสะอาดที่นี่ในยามวิกาลที่ไม่มีผู้คนและยังนำถุงนั้นไปด้วยภายในนั้นต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติเป็นแน่ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้องกลับไปยังห้องเก็บฟืนเพื่อรอจนกว่าจะรุ่งสางแต่คาดมิถึงว่าพ่อครัวใหญ่ผางจะกลับมาอีกครั้งเขาถือตะเกียงเดินตรวจดูทีละห้องลั่วชิงยวนมองผ่านรอยแยกหน้าต่าง เมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบหลบเข้าไปในกองฟืนที่บดบังทั้งร่างของนางได้มินานนัก พ่อครัวใหญ่ผางก็เปิดประตูห้องเก็บฟืน ถือตะเกียงเดินสำรวจไปทั่วห้อง หลังจากมองดูคร่าว ๆ แล้วก็หันหลังกลับไปลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งใจเหตุใดพ่อครัวใหญ่ผางจึงต้องระมัดระวังถึงเพียงนี้ ไปแล้วยังกลับมาอีก ตรวจสอบทุกห้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับเกรงว่าจะมีใครซ่อนตัวอยู่ในห้องลั่วชิงยวนถึงกับสงสัยว่านางเคยทำให้พ่อครัวใหญ่ผางสงสัยเมื่อใดกัน จึงทำให้พ่อครัวใหญ่ผางระมัดระวังถึงเพียงนี้แต่จากนั้นพ่อครัวใหญ่ผางก็ออ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1450
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นลั่วชิงยวนตกใจ แต่ก็สายเกินไปแล้วที่หลบเข้าไปในห้องเก็บฟืนได้ทัน นางจึงจำต้องหลบเข้าไปในทางเดินระหว่างห้องสองห้องข้าง ๆได้แต่เอนตัวแนบชิดกำแพง มิกล้าส่งเสียงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าภายนอก พ่อครัวใหญ่ผางดูเหมือนจะตื่นตระหนกเช่นกัน เขารีบล้างมือทันทีแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วเหล่านางกำนัลที่นำอาหารไปส่งทยอยกลับมามีผู้คนเดินผ่านไปมาทั้งสองด้าน ลั่วชิงยวนเดินเตร็ดเตร่อย่างไร้จุดหมาย แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นนางผู้คนทยอยเดินออกไปจนหมดทันใดนั้นก็ได้ยินพ่อครัวใหญ่ผางสั่งขันทีว่า “ไปตรวจดูว่าคนออกไปหมดแล้วหรือยัง ข้าจะลงกลอนประตู”“ขอรับ”จากนั้นขันทีสองคนก็เริ่มออกตรวจตราลั่วชิงยวนทำได้เพียงหาห้องใกล้ ๆ แล้วเข้าไปหลบอยู่ในมุมห้องในห้องเครื่องนี้นอกจากห้องครัวหลวงแล้วส่วนที่เหลือล้วนเป็นห้องเก็บของ ไม่มีห้องพักอาศัย ดังนั้นลั่วชิงยวนจึงมิได้พบเจอผู้ใดเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกประตู ขันทีเปิดประตูมองเข้าไปมิเห็นลั่วชิงยวนที่หลบอยู่มุมห้อง จึงหันหลังกลับไป“ทุกคนออกไปหมดแล้วขอรับ ไม่มีใครแล้ว”พ่อครัวใหญ่ผางพยักหน้า “ดี
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1449
ซีกุ้ยเฟยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงกล่าวว่า “คืนนี้”“หลังอาหารเย็น ข้าจะให้เจ้าเข้าไปยังห้องเครื่อง แต่เมื่อห้องเครื่องปิดแล้วจะเปิดอีกทีในวันรุ่งขึ้นเท่านั้น”“พ่อครัวใหญ่ผางเป็นถึงหัวหน้าพ่อครัวหลวง เขามีกุญแจ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าออกห้องเครื่องได้ตลอดเวลา”“ดังนั้นหากเจ้าอยู่ในห้องเครื่องตลอดทั้งคืน จงระวังตัวให้ดี”ลั่วชิงยวนพยักหน้าจากนั้นนางก็เตรียมตัว เพื่อความปลอดภัยจึงเหน็บกริชเล่มหนึ่งติดตัวไว้ด้วย แน่นอนว่าซีกุ้ยเฟยอนุญาตแล้วเมื่อถึงยามเย็น ห้องเครื่องกำลังทยอยยกอาหารออกมาทีละจานลั่วชิงยวนเปลี่ยนไปสวมชุดนางกำนัลไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อคนจากห้องเครื่องนำอาหารมาส่ง ลั่วชิงยวนก็ปะปนอยู่ในหมู่พวกนาง แล้วตามพวกนางกลับไปยังห้องเครื่องนางกำนัลคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเป็นคนของซีกุ้ยเฟยเมื่อเข้าไปในห้องเครื่องแล้ว นางก็ดึงลั่วชิงยวนเข้าไปในห้องเก็บฟืน“เจ้าหลบอยู่ในนี้ ข้างนอกกำลังวุ่นวาย ไม่มีใครมาที่นี่หรอก”“รอจนทุกคนไปแล้ว เจ้าค่อยออกมา”ลั่วชิงยวนพยักหน้าจากนั้นนางกำนัลผู้นั้นก็วิ่งออกจากห้องเก็บฟืนแล้วรีบไปทำงานต่อลั่วชิงยวนหลบอยู่มุมห้องเก็บฟืนใก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1448
ซีกุ้ยเฟยชะงักไปจากนั้นก็รู้สึกตัว หันไปเห็นว่าลั่วชิงยวนกำลังมองขนมถ้วยนั้น“สิ่งนี้… มีปัญหาอะไรหรือ?”ลั่วชิงยวนยกถ้วยนั้นขึ้นดม มีกลิ่นสมุนไพรเจือปนกับกลิ่นน้ำเชื่อมแฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวจาง ๆลั่วชิงยวนถามว่า “กุ้ยเฟย สิ่งนี้เสวยแล้วมีกลิ่นคาวมากหรือไม่เพคะ?”เมื่อได้ยินดังนั้น ซีกุ้ยเฟยก็ชะงักไป แล้วตอบว่า “มีเพียงเล็กน้อย แต่ก็มิได้รบกวนนัก อย่างน้อยรสชาติก็ดีอยู่”“เจ้าลองชิมดูหรือไม่?”ลั่วชิงยวนกลับส่ายหน้า “สิ่งนี้มีบางอย่างผิดปกติเพคะ”“วัตถุดิบข้างในมิได้มีเพียงปลา เต้าหู้และสมุนไพรเท่านั้น”นางหยิบตะเกียบจิ้มลงไป ปรากฏว่ามีกลิ่นคาวเลือดโชยมามิใช่เพียงปนเปื้อนเท่านั้น แต่สิ่งนี้มีปัญหาในตัวมันเองซีกุ้ยเฟยตกใจเมื่อได้ยิน “สิ่งนี้จะมีปัญหาได้อย่างไร? ข้ากินมาหลายปีแล้ว”“นี่เป็นขนมที่ข้ากินมาตั้งแต่ย้ายเข้ามายังพระตำหนักชีอู๋ เป็นฝีมือของพ่อครัวหลวงที่องค์จักรพรรดิโปรดให้ทำถวายข้าแต่เพียงผู้เดียวในวัง”“จะมีปัญหาได้อย่างไร?”ซีกุ้ยเฟยมิเคยสงสัยเรื่องอาหารจานนี้เลยลั่วชิงยวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น “พ่อครัวหลวงหรือเพคะ? องค์จักรพรรดิโปรดให้ท่านเสวยขนมนี้หร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1447
“ของเสวยเหล่านี้มิได้มีปัญหาอะไร…” ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นครั้งแรกที่นางประสบปัญหาเช่นนี้ซีกุ้ยเฟยก็ถอนใจ “นั่นสินะ หากมีสิ่งใดผิดปกติ ข้าคงพบไปนานแล้ว”“อาจมิใช่ของเสวย แต่เป็นสภาพแวดล้อมที่อยู่?”ซีกุ้ยเฟยคาดเดาแล้วจึงถามลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่นาน จึงเอ่ยว่า “หามิได้เพคะ!”“เหตุใดจึงขาดของเสวยไปอย่างหนึ่ง!”ลั่วชิงยวนเอ่ยถามซีกุ้ยเฟยมองบนโต๊ะ แล้วนึกขึ้นได้ “อ้อ ใช่แล้ว ลืมบอกเจ้าไป ยามนี้มิอาจกินเนื้อหยกละลายลิ้นได้”“ทำได้เพียงในยามเช้าเท่านั้น”“มันคือปลาเนื้ออ่อนสด ๆ ที่จับจากทะเลสาบน้ำแข็งยามรุ่งอรุณกับน้ำค้างที่เก็บสด ๆ จากสวนหญ้าหอม ผสมกับเต้าหู้ที่ทำสดใหม่ยามเช้าและปรุงรสด้วยสมุนไพรบางอย่าง”“มันจึงเป็นอาหารเช้าของข้า”“ยามนี้มิอาจทำให้เจ้าดูได้”เมื่อฟังถึงส่วนผสมเหล่านั้นก็ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรมิอาจส่งผลกระทบต่อร่างกายของซีกุ้ยเฟยได้แต่ลั่วชิงยวนยังคงอยากจะดู เพราะนั่นคืออาหารเช้าของซีกุ้ยเฟยซึ่งกินบ่อยมากที่สุด“เช่นนั้นกุ้ยเฟยจะขัดข้องหรือไม่เพคะ หากหม่อมฉันจะพักค้างคืนที่นี่ แล้วรุ่งเช้าจะดูว่าเนื้อหยกละลายลิ้นนั้นเป็น
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1446
เมื่อลั่วชิงยวนวางกระดาษแผ่นนั้นลงตรงหน้าซีกุ้ยเฟย ซีกุ้ยเฟยก็หยิบขึ้นมาด้วยความสนใจ ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหาเจอจริง ๆ สินะ”“อาหารเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้ากินมาตลอดสองปีนี้”ลั่วชิงยวนตกใจ “ท่าน? ท่านทราบอยู่แล้ว เหตุใดจึงมิตรัสบอกหม่อมฉัน แล้วเหตุใดยังประทานสมุดหนาปึกนั้นแก่หม่อมฉันหรือเพคะ?”ซีกุ้ยเฟยหัวเราะเบา ๆ “เช่นนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าเก่งกาจจริงหรือเป็นเพียงนักต้มตุ๋น?”“ข้าเพียงอยากจะทดสอบความอดทนของเจ้าเท่านั้น”“อีกอย่าง เจ้ารับเงินไปมากมายแล้วก็ควรจะทำอะไรบ้างมิใช่หรือ?”ซีกุ้ยเฟยกล่าวพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแฝงไว้ด้วยความหยอกล้อแต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือความปีติยินดี ลั่วชิงยวนมีความอดทนถึงเพียงนี้ สามารถค้นหาสิ่งที่นางกินเป็นประจำได้อย่างแม่นยำจากบันทึกการเสวยพระกระยาหารสองปีอย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่านางตั้งใจจะแก้ไขปัญหาให้ตนจริง ๆมิใช่เพียงแค่หวังจะหลอกเอาเงินแล้วทำทีเป็นจัดการให้ลั่วชิงยวนหมดคำจะกล่าวจำต้องดำเนินการในขั้นตอนต่อไป “ชื่ออาหารเหล่านี้ล้วนแปลกประหลาดยิ่งนัก โบตั๋นแดงหยกขาวคือสิ่งใด? แล้วยังมีเนื้อหยกละลายลิ้นกับห้วงเวลาพักใจคือกระไ
Vous vous intéresseriez aussi à
ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน90.5K Vuesสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.1K Vuesฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ30.0K Vuesข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน24.0K Vuesทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ810 Vuesนางร้ายอย่างข้าขอลาไปก่อน
Lovedee587 Vuesท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว330.4K Vuesสามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee434 Vues
