Share

บทที่ 2350

Author: กานเฟย
หลิงอวี๋เหลือบมองเก๋อเฟิ่งฉิงแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของนางค่อนข้างซีดเซียว ระหว่างคิ้วและแววตาก็ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อนึกถึงเรื่องที่เก๋อเฟิ่งฉิงเคยเสี่ยงชีวิตช่วยเซียวหลินเทียนไว้ที่ภูเขาอนันต์ครั้งก่อน หลิงอวี้จึงพยักหน้า

นางหันกายกลับไป ก็เห็นเก๋อเฟิ่งเจียวกำลังกวาดตามองไปรอบ ๆ มองหาเก๋อเฟิ่งฉิงอยู่

“คุณหนูรองเก๋อ ชุดกระโปรงของท่านร้านใดตัดเย็บหรือ ลายปักบริเวณคอเสื้อช่างงดงามประณีตยิ่งนัก!”

หลิงอวี๋แสร้งทำทีเป็นสนใจชุดกระโปรงของเก๋อเฟิ่งเจียว พลางเดินไปขวางหน้าอีกฝ่ายไว้

เก๋อเฟิ่งเจียวเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา กล่าวอย่างมิสบอารมณ์ว่า “ร้านปักผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง อยู่ตรงประตูตงหัว หามิยากหรอก!”

พูดจบ นางก็ทำท่าจะเดินผ่านหลิงอวี๋ไป

มีหรือที่หลิงอวี๋จะยอมให้นางไปขัดขวางเรื่องของเก๋อเฟิ่งฉิง จึงรีบรั้งตัวนางไว้ แล้วแย้มยิ้มกล่าวว่า “คุณหนูรอง ชุดของเจ้างดงามยิ่งนัก แต่แป้งที่เจ้าใช้แต่งหน้ากลับด้อยคุณภาพไปหน่อย!”

“เจ้าดูสิ แป้งตรงนี้ร่อนหมดแล้ว! อีกอย่าง ชาดทาปากของเจ้าก็มิดีเลย ปากลอกเป็นขุยเชียว!”

“ข้าจะแนะนำแป้งและชาดทาปากที่ข้าใช้ให้เจ้าลองดู รับรองว่าคุณภา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2362

    หยางหงหนิงมองเย่หรงที่เห็นตนแต่ทำเพิกเฉยด้วยสายตาว่างเปล่า ใกล้ ๆ ตนนั้น เย่หรงว่ายน้ำไปหาหลงเพ่ยเพ่ยอย่างสุดกำลังมิเคยมีช่วงเวลาใดที่หยางหงหนิงเกลียดเย่หรงเช่นนี้ใต้หล้านี้ยังมีอะไรที่โหดร้ายกว่าเรื่องนี้อีก!คนที่ตนรัก กระโดดลงน้ำมามิใช่เพื่อช่วยตน แต่เพื่อช่วยสตรีอีกคน?บัดนี้ หยางหงหนิงหมดใจจากเย่หรงอย่างหมดสิ้นแล้ว!นางนึกถึงคำพูดที่องค์หญิงหานเยวี่ยแม่บุญธรรมของนางเคยพูดไว้กับนาง“คนที่รักเจ้าจะปฏิบัติต่อเจ้าราวกับสมบัติ แต่คนที่มิรักเจ้าจะปฏิบัติต่อเจ้าราวกับต้นหญ้า!”“หงหนิง เจ้ามิใช่คนที่จะหาคนที่รักเจ้ามิได้ แล้วเหตุใดเจ้าจึงมิเป็นสมบัติ แต่จะไปเป็นหญ้าให้ได้เล่า?”หยางหงหนิงตะโกนอยู่ในใจอย่างเจ็บปวด “ข้ามิใช่หญ้า!”“ข้ามิใช่หญ้าที่จะยอมให้พวกเจ้าเหยียบย่ำหรอกนะ!”หากว่ามิสามารถรอดได้ เหตุใดนางจะต้องยอมให้หญิงโฉดชายชั่วคู่นี้ได้เปรียบเล่า?หยางหงหนิงถีบตัวอยู่ในน้ำอย่างแรง แล้วกระโจนไปทางเย่หรงจากนั้นนางก็คว้าอาภรณ์ของเย่หรงไว้แน่น แล้วตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบพร่า “ท่านพี่หรง ช่วยข้าด้วย... ข้าหายใจมิออกแล้ว!”หยางหงหนิงดึงเย่หรงลงไปในน้ำ เขามิทันระวังจึงกลืนน้ำ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2361

    เซียวหลินเทียนกำลังคิดจะกระโจนมาจากด้านนั้น แต่ห่างไกลถึงเพียงนี้ ต่อให้เขาจะมีวรยุทธ์แก่กล้าปานใด ก็มิสามารถจะกระโจนไปจนถึงทางนั้นได้“คนขับเรือ เข้าไปใกล้หน่อย เข้าไปใกล้เร็วเข้า!”เซียวหลินเทียนตะโกนขึ้นมาอย่างร้อนใจหยางหงหนิงเห็นเช่นนั้นก็ตกใจเช่นกัน นางคิดจะอาศัยสัตว์ประหลาดสังหารหลงเพ่ยเพ่ย แต่มิได้อยากตายไปพร้อมกับนางเสียหน่อย!เรือที่จะช่วยชีวิตมิสามารถข้ามไปได้แล้ว เช่นนี้จะได้อย่างไรกัน?“รีบขยับเรือเข้าใกล้เร็วเข้า!”หยางหงหนิงก็ตะโกนออกมาอย่างร้อนใจเช่นกันแต่ยังมิทันที่ทางเย่ซวินจะสั่งให้เรือเข้าไปใกล้ สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็กระโจนขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็สะบัดหางหนา ๆ เข้าโจมตีบนเรืออย่างแรงเรือสำราญที่ถูกสัตว์ประหลาดโจมตีก่อนหน้านั้นจะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว จึงมิอาจทนรับการโจมตีรุนแรงได้อีกต่อไป แคร็ก ตัวเรือแตกจนแยกออกไปคนละทางหยางหงหนิง หลงเพ่ยเพ่ยรวมถึงทุกคนที่หนีออกไปมิทันต่างพากันร่วงลงไปในทะเลสาบสัตว์ประหลาดมีอาหารมากมายมาให้ถึงที่ขนาดนี้ ก็อ้าปากกว้างเขมือบกินอย่างบ้าคลั่งทีละคนในชั่วพริบตาเลือดสด ๆ ก็ผุดกระจายไปจนทั่วทะเลสาบแล้ว...“ช่วยด้วย…”“ช่ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2360

    เซียวหลินเทียนและฉินซานพุ่งเข้ามาแล้ว เรือลำนี้ช่วยมิได้แล้ว ทำได้เพียงต้องสละเรือเท่านั้น“เซียวหลินเทียน รีบช่วยพวกนางเร็วเข้า!”เมื่อหลิงอวี๋เห็นเซียวหลินเทียนและฉินซานพุ่งเข้ามา ก็ตะโกนออกไปทันทีสาวใช้เหล่านี้ล้วนตกใจจนขวัญเสียไปหมด และเนื่องจากเรือลำนี้สั่นอย่างรุนแรงจึงทำให้ไม้กระดานนั้นข้ามไปได้ครั้งละหนึ่งคนเท่านั้นส่วนสัตว์ประหลาดก็โจมตีเรืออย่างบ้าคลั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อดูจากความเร็วเช่นนี้ มิสามารถทำให้ทุกคนข้ามไปเรือฝั่งตรงข้ามได้อย่างปลอดภัยทั้งหมดเป็นแน่เซียวหลินเทียนกวาดสายตามองไป แล้วก็เห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจนเขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็บังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา เขาพุ่งไปข้างหน้าแล้วยื่นมือไปคว้าคอเสื้อของสาวใช้สองคน จากนั้นก็กระโดดไปที่เรือฝั่งตรงข้ามยังมิทันที่สาวใช้ทั้งสองจะได้ตั้งตัว พวกนางก็ตกลงไปบนดาดฟ้าเรือแล้วเก๋อเฟิ่งฉิงข้ามไปแล้ว เมื่อนางเห็นว่าเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ต่างก็ยุ่งอยู่กับการช่วยเหลือสาวใช้และลูกเรือเหล่านั้น นางก็มองหลิงอวี๋อย่างแปลกประหลาดในสายตาของคุณหนูผู้ร่ำรวยเหล่านี้ ชีวิตของตนสำคัญที่สุด สาวใช้และแม่นมเหล่านั้นล้วนเป็นค

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2359

    เจียงหมิงอี้โกรธมากกับพฤติกรรมของสองคนนี้ อีกทั้งตอนนี้ยังมาถูกเหยาเซียงตำหนิอีก จึงยิ่งโกรธสุดขีดเขาตะคอกออกมาเสียงดังลั่น “เจ้าจะข้ามมาหรือไม่ หากมิข้ามก็ให้ผู้อื่นมา!”เหยาเซียงมีหรือจะมิข้าม กลัวก็แต่จะถูกผู้อื่นแย่งโอกาสหนีเอาตัวรอดของตนไป จึงรีบปีนขึ้นไปบนไม้กระดานอย่างรวดเร็วเจียงหมิงอี้ก็ดึงนางให้ข้ามมาแต่ไหนเลยจะรู้ว่าเมื่อเหยาเซียงไปถึงอีกฝั่ง นางจะพุ่งเข้าไปตบเก๋อเฟิ่งเจียวอย่างบ้าคลั่งทันที“สารเลว เจ้าผลักข้า ข้าจะฆ่าเจ้า!”คนที่อยู่บนเรือของหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็มองสองคนนั้นสู้กันอย่างตกตะลึง และรู้สึกอับอายแทนพวกนางนี่ยังมิทันหนีพ้นอันตราย ก็กลับมาต่อสู้กันเองแล้วเจียงหมิงอี้มิได้สนใจจะเข้าไปแยกพวกนาง แล้วรีบเรียกคนที่ยังมิข้ามมาอย่างรวดเร็วเหวยอันผู้เป็นคุณชายของมหาอำมาตย์ราชบัณฑิตในราชสำนักรีบชิงพุ่งเข้าไป เพียงแต่ยังมิทันที่เขาจะได้ขึ้นไปบนไม้กระดาน เขาก็ถูกโจวหงคุณชายของแม่ทัพผู้บัญชาการเก้าประตูเมืองและห้าเหล่าทัพคว้าคอเสื้อดึงกลับมาเสียก่อน“ให้สตรีข้ามไปก่อน!”“หลิวซาน ท่านหญิงฉางเล่อ หงหนิงพวกท่านข้ามไปก่อน!”เหวยอันโกรธจนหันกลับไปต่อยโจวหงหนึ่งหมัด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2358

    “เรือลำนั้นใกล้เข้ามาแล้ว!”ทันใดนั้นหยางหงหนิงก็หันกลับมาตะโกน “นั่นเป็นเรือสินค้า ทุกคนมิต้องตกใจ อีกมินานพวกเราก็จะสามารถไปที่เรือของพวกเขาได้แล้ว!”“หงหนิง เจ้าคือผู้ช่วยชีวิตของพวกเราจริง ๆ!”หลิวซานเช็ดน้ำตา แล้วเดินเข้าไปข้างกายหยางหงหนิงอย่างเร่งรีบทันใดนั้นเอง คลื่นยักษ์ที่เกิดจากสัตว์ประหลาดก็ซัดเข้ามาอีกครั้งหลิวซานยังมิทันวิ่งไปถึงข้างกายของหยางหงหนิง นางก็ถูกคลื่นยักษ์นั้นซัดเข้าใส่ตัวนางเสียก่อนในยามนี้เรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แล้วแรงที่ดีดขึ้นมาก็ทำให้หลิวซานลอยขึ้นไปในอากาศอย่างมิอาจควบคุมตนเองได้...จากนั้นคลื่นยักษ์ก็ซัดเข้ามาอีกครั้ง ตัวของหลิวซานจึงกระเด็นออกจากเรือไป“กรี๊ด… ช่วยด้วย!”หลิวซานกรีดร้องออกมาอย่างเสียสติ มือของนางก็โบกคว้างไปมา แต่นอกจากน้ำแล้วก็มิสามารถจับอะไรได้เลยในเวลานี้หยางหงหนิงอยู่ใกล้นางมากที่สุด ขอเพียงหยางหงหนิงขึ้นมา ก็จะสามารถคว้าชายกระโปรงของนางและดึงนางลงมาได้แต่ก็มิรู้ว่าหยางหงหนิงหวาดกลัวหรือตอบสนองเชื่องช้า นางเพียงแค่จับข้างเรือไว้แน่น แล้วมองอยู่อย่างนิ่งเฉยเท่านั้นเมื่อหลิงอวี๋เห็นท่ามิดี จึงกระโดดขึ้นไป มือหนึ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2357

    มิรู้ว่าผู้ใดกรีดร้องขึ้นมา จากนั้นทุกคนก็รู้สึกได้ว่าเรือโคลงเคลงแรงขึ้นอีกแล้ว“รีบหันเรือกลับ กลับเลย!”หลงเพ่ยเพ่ยตะโกนขึ้นมา แล้วสวีฮุ่ยหัวหน้าองครักษ์คนใหม่ของนางก็รีบไปหาผู้คุมเรือทันที เพื่อให้ช่วยกลับเรือให้พวกเขาหลิงอวี๋และเย่หรงจ้องไปที่ผิวน้ำทะเลสาบ แล้วก็เห็นว่าคลื่นซัดเข้ามาแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่นอกจากนี้ก็มิเห็นอะไรอีก“แย่แล้ว เรือรั่วแล้ว!”ลูกเรือผู้หนึ่งตะโกนอย่างลนลานอยู่ด้านล่างเอ่อ!หลิงอวี๋ตะลึงไปครู่หนึ่ง สัตว์ประหลาดน้ำปรากฏตัวขึ้น และยามนี้เรือก็รั่วอีก เช่นนั้นก็กลับไปมิได้มิใช่หรือ?“รั่วรูใหญ่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยเองก็ตกใจเช่นกัน พวกเขาอยู่กลางทะเลสาบ หากเรือรั่วมากนัก เรือก็มิอาจยืนหยัดจนเดินทางกลับไปได้“ท่านหญิงขอรับ มีรอยรั่วอยู่หลายจุด! อุดมิไหวเลยขอรับ!”ลูกเรือผู้นั้นแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว พวกเขาค้นพบว่าเรือรั่ว ก่อนหน้านี้ก็พยายามคิดหาทางอุดรูรั่วไว้ แต่ก็อุดมิไหวจุดที่รั่วนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนไม่มีทางเลือก สุดท้ายจึงต้องมารายงาน“เพ่ยเพ่ย เจ้ารีบคิดหาทางเร็วเข้า! ข้ามิอยากตาย!”หลิวซานและบรรดาคุณหนูต่างก็ตกใจจนหน้าถอดสีกันหมด ต่างก็ร้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status