Beranda / รักโบราณ / ยาจกยอดมารดา / ตอนที่217 สงบใจลงบ้าง

Share

ตอนที่217 สงบใจลงบ้าง

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-16 21:03:59

“ดูพี่ใหญ่ไม่ชอบคนแคว้นฉินนะขอรับ”

หลังจากเงียบกันมาพักหนึ่ง แม่ทัพหนุ่มจึงได้เอ่ยถามพี่ชายออกมา เมื่อเห็นว่าตอนนี้ พี่ชายคล้ายกำลังตกอยู่ในภวังค์ ที่หยั่งลึกอยู่ภายในใจ จนยากที่จะเอ่ยออกมาให้เขา หรือใครๆ รับรู้ได้ และเขาคิดว่ามัน ต้องเกี่ยวกับกลุ่มคน ที่พวกเขาต้องพบในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้านี้

“ทำไมเจ้าคิดเช่นนั้นเล่า”

ต้วนอี้หลาง หันไปถามน้องชาย เมื่อสิ่งที่หยางอี้หลงพูดมา มันมีส่วนอยู่มากทีเดียว เขามิใช่ไม่ชอบชาวแคว้นฉิน มันแค่เฉพาะกับบางคนเท่านั้น

“ข้าเห็นพี่ใหญ่ดูเหม่อลอยไปอยู่บ้างขอรับ อีกอย่างตั้งแต่พี่ใหญ่เข้ามารับช่วงต่อจากท่านพ่อ ดูแลสำนักคุ้มภัย และทำการค้า พี่ใหญ่ไม่เคยที่จะเดินทางไปทำการค้า ที่แคว้นฉินแม้แต่ครั้งเดียว”

“มิใช่ทุกคนหรอกนะ ที่ข้าจงเกลียดจงชัง และข้าก้มองว่าแคว้นฉินไม่สงบพอ ที่เราจะเอาเงินไปเสี่ยงลงทุน มันจะได้ไม่คุ้มเสีย”

ต้วนอี้หลาง ไม่ได้คิดที่อธิบายให้ยืดเยื้อ เขารู้ว่าแค่นี้น้องชายก็เข้าใจดีอยู่แล้ว เขาไม่อยากกลับไปเหยียบแผ่นดิน ที่ไม่มีคนรักเขาเลย และการค้าที่ไร้โอกาสสร้างผลกำไร ทำไมเขาต้องเอาเงินไปเสี่ยง เพรา
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่238 เป็นเขา

    “คุมตัวพวกเขาเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยลงเขาไปจัดการทุกอย่างให้เสร็จสิ้น” แม่ทัพหนุ่มหันไปสั่งการกับคนสนิท คืนนี้คงไม่อาจทำสิ่งใดไปได้มากกว่านี้ อีกอย่างต่อให้สอบสวนจนสว่างคาตา สองแม่ลูกก็จะไม่มีวันปริปากแม้แต่ครึ่งค่ำ ถึงผู้อยู่เบื้องหลัง สู้ให้ทั้งสองคนไปเผชิญกับการถูกไล่ล่า จากคนของผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ที่ต้องการปิดปากของทั้งคู่ให้สนิท แบบนั้นเขาก็ไม่ต้องลงแรงให้เมื่อย เขาอยากจบทุกอย่าง แล้วติดตามน้องสาว และน้องชายไปยังแคว้นหนาน แม้ว่าจะรู้ดีพี่ชายไม่มีทาง ให้เขาติดตามไปด้วยเหตุผลเรื่องหน้าที่การงานของเขา แต่นั่นคือน้องๆ และครอบครัว เขาจะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร “นายท่านทั้งสอง เราเป็นเพียงชาวบ้าน อายุเราสองแม่ลูกรึ! ก็มากแล้ว ย่อมไม่อาจที่จะทำสิ่งใดได้มาก ไยจึงยังปรักปรำเราให้เราเป็นผู้ผิดอยู่อีกเล่าเจ้าคะ” หญิงชราเอ่ยออกมา เพื่อที่จะถ่วงเวลา ขบคิดหาหนทางหลบหนี “ท่านยายเป็นแค่ชาวบ้านหรอกหรือ ข้านึกว่าผู้นำกลุ่มโจรเสียอีก หากคนที่เข้าพักในค่ำคืนนี้ไม่ใช่เรา เขาเหล่านั้นคงหายไปอย่างไร้ร่องรอย เช่นกับอีกหลายๆ คนที่เดินทางสัญจรผ่านไปมาใช่หรือไม่!

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่237 มอบน้ำใจสุดท้าย

    ชูหลี่ ทำได้เพียงหันไปสบตากับแม่ทัพตะวันออก เขาไม่อาจรู้ได้ว่าอีกฝ่าย ต้องการคนเป็นๆ หรือแค่ศพที่สาบสูญ เพราะเขาเข้าใจดีว่าเพราะเหตุผลใด ผู้ติดตามของฉือจ้าวหนาน จึงคิดที่จะขัดขืนการจับกุม “ท่านมือปราบชู รู้มิใช่หรือว่าควรทำเช่นไร” แม่ทัพหนุ่มยกยิ้มน้อยๆ เมื่อถูกตั้งคำถามจากสายตา เขาถือว่ามอบโอกาสให้เลือก ส่วนอีกฝ่ายจะรักษาไว้ได้หรือไม่นั้น ก็สุดแท้แต่จะคิดได้ ส่วนคนที่คิดขัดขืน จะอยู่หรือตายเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ แค่เขาอยากรู้ว่าชูหลี่และคนที่เหลือ จะรักชีวิตมากน้อยแค่ไหน “หลีกไป!” ชูหลี่เอ่ยกับคนของตน ก่อนจะก้าวไปเผชิยห้ากับอดีตผู้ร่วมงาน ด้วยรู้ดีว่าคนของเขา ไม่อาจต่อกรกับผู้ต่อต้านได้ แม้เขามิได้มีฝีมือเทียบเท่าแม่ทัพ แต่เขาก็นับว่าไม่น้อยหน้าใครในเมืองแดนเหนือ อีกทั้งเขารู้ดีถึงฝีมือของคนตรงหน้า จึงรู้ว่าจะต้องรับมืออย่างไร ดาบข้างกายถูกดึงออกจากฝัก ชี้ตรงไปยังชายผู้นั้น แววตาที่เหลือบมองฉือจ้าวหนานกับหญิงชรา เต็มไปด้วยคำขอโทษ ในฐานะมิตรที่ร่วมงาน แต่ถ้านับในฐานะอื่นๆ เขาก็ถือว่าไม่ผิดต่อคนทั้งคู่ ที่เลือกเส้นทางของตนเอง “เจ้าคนทรยศ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่236 หักหลัง

    “ข้าเป็นเพียงชาวบ้าน ย่อมต้องคิดเช่นนั้น ก็ในเมื่อพวกเจ้ามีทั้งกำลังคนและอาวุธ แล้วแบบนี้จะให้ข้าคิดเช่นไร” ฉือจ้าวหนานยังคงไม่ยอมรับ ตราบใดที่เขาและมารดา ยังอยู่คราบของชาวบ้านไร้อาวุธ เขาก็ยังคงถือหมากเหนือกว่า “เจ้าไร้อาวุธอาจจะใช่ หึๆ แต่อย่ามาโยกโย้ให้เสียเวลาเลย หรือเจ้าคิดว่าข้าคือทารกแรกเกิด ที่ยังดื่มนมมารดาอยู่กัน” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามกลับ ด้วยน้ำเสียงปนขำขัน ไร้อาวุธแต่ไม่ไร้กำลังคน และยาต่างๆ ที่ใช้เพื่อทำให้พวกเขา ไม่สามารถต่อต้านได้ หากเป็นเช่นในอดีตเขาคงพลาดท่า แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ เพราะบิดาเลี้ยงของเขา สอนทุกกลเม็ดของเหล่าโจร ให้เขาสามพี่น้องจนแตกฉาน เพื่อเอาไว้รับมือยามต้องเดินทางไกล โดยไม่มีพ่อแม่ตามติด ไหนจะประสบการณ์ในกองทัพที่เขาสั่งสมมานานปี มันมากพอที่เขาจะไม่กล้าวพลาดไปในกลลวงเด็กๆ นี้ “มารดาข้าชราแล้ว เจ้าจะทำให้นางตกใจได้อย่างไรกัน” ฉือจ้าวหนาน ยังคงหาสิ่งมากล่าวอ้าง ทั้งที่ตอนนี้แข่งขาเขามันแทบจะอ่อนยวบลงกับพื้นเสียให้ได้ “แก่ชรา...แต่เล่ห์เหลี่ยมของนาง หาได้เป็นเช่นนั้นไม่” คำพูดที่ดังขึ้นจากเบื้องหล

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่235 จะรีบไปที่ใด

    “ฆ่าเขาซะ!” ฉือจ้าวหนานที่ถอยฉากออกไปอีกด้าน ยังคงสั่งการเสียงกร้าว เพื่อเร่งให้ผู้ติดตามลงมือเสีย ทว่าต้วนอี้หลางกลับรับรู้ได้ทันที ว่าฉือจ้าวหนาน กำลังหวาดกลัวเพราะคำสั่งนั้น มันปนเปไปด้วยความวิตกกังวล “หึๆ เช่นนั้นก็อย่าได้ว่าข้าไร้น้ำใจ!” ต้วนอี้หลางเอ่ยออกมา ราวกับสิ่งที่เกิดต่อหน้า คือน้ำใจที่เขามอบให้แก่เจ้าของจุดพัก ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เขาไม่เคยที่จะมอบความรู้สึกอันกว้างขวาง ให้แก่สองแม่ลูกสกุลฉือเลยแม้แต่น้อย ฉับ! โครม! ดาบใหญ่ฟันลงมาเต็มแรง ทว่ามีเพียงโต๊ะกลางห้องเท่านั้นที่ผ่าออกเป็นสองเสี่ยง ส่วนเป้าหมายอย่างต้วนอี้หลาง เวลานี้เคลื่อนกายไปอยู่อีกด้านของห้อง ชายหนุ่มยกยิ้มร้าย ราวกับอันตรายตรงหน้า เป็นเพียงเรื่องสนุกเท่านั้น ชายฉกรรจ์ทั้งสามไม่คิดรั้งรอให้เสียเวลา ทั้งหมดต่างกรูกันเข้าหาแขกของร้าน ราวกับมัจจุราช ที่ต้องการพรากวิญญาณของคนตรงหน้า เชร้ง! กระบี่ออ่อน ที่ถูกดึงออกมาจากรอบเอว กระทบกับดาบเนื้อแข็ง ทว่ามันกลับทำให้หนึ่งในสามชายฉกรรจ์ ต้องผงะถอยไปเสียหลายก้าว ด้วยตัวกระบี่อ่อนของชายผู้นั้น มันตวัดกลับมาพาดผ่านลำคอของเ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่234 หยามใจ

    ณ กระท่อมจุดพักแรม หลังจากที่ฉือจ้าวหนาน กลับเข้ามาภายในตัวกระท่อม ก็ได้พบกับชายฉกรรจ์อีกหกคน ซึ่งเป็นคนของเนายท่านใหญ่ มอบให้เขาเอามาไว้ช่วยงาน “ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่” ฉือจ้าวหนานเอ่ยถามชายทั้งหก ก่อนจะได้รับการพยักหน้ารับ นั่นจึงทำให้รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น ก่อนจะเดินไปประคองมารดา เพื่อไปยังเป้าหมายในคืนนี้ ทั้งหมดใช้เวลาเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น ก็เดินมาถึงยังที่หมายและเป็นอีกครั้งที่สองแม่ลูก ได้เดินกลับมาที่ห้องพักแขก ทั้งคู่ยกยิ้มกว้างให้แก่กัน เมื่อนึกถึงผลประโยชน์อันมหาศาล ที่กำลังจะมาอยู่ในมือของพวกเขา ในอีกเพียงมิชั่วกี่อึดใจ “พวกเจ้าสามคนเข้าไปห้องนั้น ส่วนพวกเจ้าที่เหลือเข้าไปพร้อมข้า จำเอาไว้ว่าพวกนางคือสินค้าสำคัญ อย่าได้ทำในสิ่งที่นอกเหนือหน้าที่” ฉือจ้าวหนานสั่งการเสียงเข้ม เขาไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาด ในเวลาที่กระชั้นชิดแบบนี้ อีกทั้งเป้าหมายมิใช่สตรีสามัญ เขาต้องเร่งลงมือ แล้วหายตัวไปจากตรงนี้ ไม่อย่างนั้นจะมีเรื่องตามมาอีกมาก “ท่านแม่ไปเตรียมตัวลงจากเขาเถอะขอรับ เราจะเดินทางไปพร้อมคนของนายท่านเลย”

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่233 ไม่เหลืออะไร

    “ถ้าข้าตอบรับข้อเสนอ ชีวิตของพวกเขา จะยังรอดอยู่หรือไม่”ใช้เวลาอยู่พอสมควร กว่าที่ชูหลี่จะเอ่ยออกมา พร้อมกับเงยหน้าสบตากับคนที่สังหารน้องชายของเขา คนก็ต่ายไปแล้ว จะให้เขาลากคนที่เหลืออยู่ตายตามไปได้อย่างไร“แน่นอน...แต่ข้าก็มีข้อแม้เช่นกัน”แม่ทัพหนุ่มตอบรับ พร้อมกับมีข้อแลกเปลี่ยนสำหรับคนที่เหลือ เขาต้อวรัดกุมในหลายๆ เรื่อง ส่วนคนพวกนี้จะทำลายขีดจำกัดนั้นหรือไม่ มิใช่เขาเป็นคนกำหนด แต่เป็นตัวของคนเหล่านี้เองทั้งสิ้น ที่จะตัดสินใจเองว่าจะทำอย่างไรกับชีวิต ที่เขามอบให้ในครั้งนี้“อะไร!”“หายไปจากแดนเหนือเสีย เพราะถ้าเรื่องที่ข้าให้เจ้าช่วยทำ ถูกแพร่งพรายออกไป เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้าต้องทำเช่นไร”“ได้! ข้าจะให้พวกเขาไปจากที่นี่ ขอแค่ท่านรักษาสัญญา”“ข้าเป็นคนที่รักษาคำพูดเสมอ และมิใช่แค่ไปจากที่นี่ แต่ปากของพวกเจ้า ต้องปิดมันให้สนิท ทุกครั้งที่คิดจะหลุดปาก ถึงสิ่งใดก้ตามแต่ ให้คิดว่าลมหายใจของพวกเจ้าเข้าไว้ มันพร้อมที่จะหลุดลอยได้ในทันที ข้าไม่ใช่คนที่แค่เพียงข่มขู่ เพราะปกติแล้วข้าไม่ชอบการเสียเวลามาเจรจา มักลงมือทำในทันที”น้ำเสียงเย็นเยียบของแม่ทัพหนุ่ม เป็นอันเข้าใจดีสำหรับคนทั้งหก ว่า

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status