LOGINShare
ขุนนางน่าตาย
Last Updated:
2025-04-20 17:00:34ม้าเร็วขององครักษ์ที่มากับหวางกงกงเดินทางกลับไปพร้อมจดหมายก่อนขบวนเดินทางของหวางกงกง เขาไปถึงเมืองหลวงภายในเวลาเพียงแค่ 17 วันเท่านั้น เมื่อมอบจดหมายให้กงกงที่ดูแลฝ่าบาทระหว่างที่หวางกงกงไม่อยู่เสร็จ เขาก็กลับไปพักผ่อนทันที
ฮ่องเต้อ่านจดหมายอย่างละเอียด เมื่อเห็นข้อตกลงระหว่างผู้คิดสูตรพระองค์ก็ทรงพอใจไม่น้อยที่นางคิดอ่านอย่างรอบคอบแทนพระองค์ ฮ่องเต้เห็นว่าเรื่องนี้ไม่อาจชักช้าได้อีกต่อไป พระองค์จึงทรงเรียกเหล่าขุนนางเข้ามาในวังทันที
ขุนนางทั้งหลายต่างแปลกใจไม่น้อยที่จู่ ๆ ฮ่องเต้ก็ทรงเรียกพวกเขาเข้าพบในช่วงบ่ายของวัน แทนที่จะรอเข้าประชุมเช้าวันพรุ่งนี้เหมือนปกติ ต่างคนต่างไม่มีใครรู้ว่าฝ่าบาทมีเรื่องด่วนอันใด แต่ในเมื่อเป็นรับสั่ง พวกเขาก็รีบเร่งเข้าวังไปทันที
หลังจากขุนนางทุกคนมาพร้อมแล้ว หลิวกงกงก็ไปทูลเชิญฮ่องเต้มายังท้องพระโรงเพื่อว่าราชการตามที่พระองค์ต้องการ
ฮ่องเต้มาถึงท้องพระโรงในเวลาไม่นาน ขุนนางทั้งหลายต่างถวายพระพรตามธรรมเนียม หลังจากฮ่องเต้
Related chapters
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ แผนการของควนจุ้ยจือ
หลังจากขบวนเดินทางของเสนาบดีฝ่ายซ้ายจากไป ควนจุ้ยจือก็ส่งจดหมายขอเข้าเฝ้ากุ้ยเฟยทันที ตอนนี้ขุนนางฝ่ายที่อยู่ข้างเขาเริ่มระส่ำระสายจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ไม่น้อย หากสถานการณ์ของเขายังคงไม่มั่นคง การสนับสนุนให้หลานชายเขาขึ้นเป็นรัชทายาทคงเป็นเรื่องยากแล้วกุ้ยเฟยพอได้รับจดหมายแล้วก็อนุญาตให้ท่านพ่อของนางเข้าเฝ้าได้ โดยนางไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงได้รีบร้อนขอเข้าเฝ้าเช่นนี้ กระทั่งควนจุ้ยจือมาถึงห้องโถงรับแขกในตำหนักของนาง เขาทำความเคารพตามธรรมเนียม ก่อนที่กุ้ยเฟยจะสั่งให้คนอื่น ๆ ออกไปให้หมด นางรู้ดีว่าท่านพ่อคงไม่ต้องการให้ใครได้ยินการพูดคุยกันในครั้งนี้“ท่านพ่อ เหตุใดจึงได้รีบร้อนขอพบข้าเล่าเจ้าคะ”“เฮ้อ เมื่อวานนี้ฮ่องเต้ไม่ยอมฟังเรื่องที่พ่อคัดค้านเลยน่ะสิ พ่อคิดว่าเราต้องเร่งมือทำให้องค์ชายสามขึ้นเป็นรัชทายาทเร็วกว่านี้แล้วล่ะ”“เรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดพระองค์จึงไม่ไว้หน้าท่านพ่อเล่า”
Last Updated : 2025-04-21ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ความโกรธทวีคูณ
กว่าที่ควนจุ้ยจือจะรู้เรื่องราชโองการของสำนักศึกษาหลวง เขาก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้แล้ว ยิ่งคิดควนจุ้ยจือยิ่งโกรธแค้นฮ่องเต้ที่ขัดขวางแผนการสร้างความเสื่อมเสียให้กับองค์ชายใหญ่ ใช่ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดราชโองการจึงออกมาในช่วงก่อนหน้าที่เขาจะปล่อยข่าวลือเสียหายให้องค์ชายใหญ่ควนจุ้ยจือเชื่อว่าต้องมีหนอนบ่อนไส้อยู่ในตำหนักลูกสาวของเขาแน่ เพียงแต่เขาไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นใครเท่านั้น เขารู้ดีว่าหูตาของฮ่องเต้ในวังหลังมีไม่น้อย แต่การจะกำจัดคนพวกนั้นก็ไม่ง่ายเลยจริง ๆช่วง 7 วันที่ผ่านมา ชาวเมืองต่างเห็นถึงความสามารถขององค์ชายใหญ่ที่ได้เป็นถึงอาจารย์ในสำนักศึกษาหลวงตั้งแต่อายุยังน้อย ทั้งนักเรียนในสำนักศึกษาต่างชื่นชมพระองค์เป็นอย่างมากว่าใส่ใจสั่งสอนพวกเขาเป็นอย่างดี และให้คำแนะนำที่พวกเขาไม่เข้าใจในตำราอยู่บ่อย ๆ ชื่อเสียงที่ดีขององค์ชายใหญ่ทำให้ควนจุ้ยจือกับกุ้ยเฟยได้แต่เค่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโมโห“ท่านพ่อจะปล่อยให้องค์ชายใหญ่เป็นที่ชื่นชอบของชาวเมืองไม่ได้นะเจ้าคะ”
Last Updated : 2025-04-21ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ความกังวลของฮองเฮา
เซี่ยเซี่ยวมิ่ง ฮองเฮาแคว้นหมิง พระนางเป็นพระชายาเอกตั้งแต่สมัยที่ฮ่องเต้หมิงอู่ยังเป็นรัชทายาท ไม่กี่วันที่ผ่านมา มีข่าวองค์ชายใหญ่ หมิงเทียน ซึ่งทำให้ชื่อเสียงของบุตรชายคนโตของพระนางเสื่อมเสีย ตอนนี้นางยิ่งเป็นห่วงบุตรชายคนรอง หมิงเฉิงและบุตรสาว หมิงจู มากขึ้น นางกลัวว่าศัตรูจะใช้แผนการสกปรกทำลายชื่อเสียงของพวกเขาอีกองค์ชายใหญ่หมิงเทียนได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้หยุดงานสอนและอยู่ในวังไปก่อนเพื่อความปลอดภัย พระองค์กำลังสืบเรื่องราวทั้งหมดและหาผู้บงการ วันนี้พระองค์จึงมาอยู่เป็นเพื่อนฮองเฮา แต่พอเห็นหน้าตาอมทุกข์ของเสด็จแม่ตนเองเช่นนี้ พระองค์ก็ได้แต่กล่าวปลอบพระนางเท่านั้น“เสด็จแม่อย่ากังวลเรื่องชื่อเสียงของลูกเลยพะย่ะค่ะ ลูกมั่นใจว่าเสด็จพ่อจะต้องให้ความเป็นธรรมกับลูกได้”“เจ้าจะไม่ให้แม่เป็นห่วงพวกเจ้าได้อย่างไร กว่าแม่จะประคับประคองพวกเจ้าให้ยังมีชีวิตรอดจากศัตรูในที่มืดมาตลอดหลายปีได้ แต่จู่ ๆ เจ้ากลับถูกทำลายชื่อเสียงเช่นนี้ แม่ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะทำลายชื่อ
Last Updated : 2025-04-22ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ฮ่องเต้เผยความจริง
ฮองเฮาที่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็ยิ่งกังวลมากขึ้น พระนางรู้ดีว่าพระสนมกุ้ยเฟยมีอิทธิพลมากแค่ไหน ยิ่งฝ่าบาทไม่โอนอ่อนผ่อนตาม พระนางก็หวาดเกรงว่าพระสนมกุ้ยเฟยจะสร้างเรื่องจนทำให้วังหลังปั่นป่วนฮ่องเต้เห็นฮองเฮาสีหน้าผิดปกติไป พระองค์จึงโอบฮองเฮาเข้ามากอดเอาไว้อย่างต้องการปกป้อง พร้อมกับกระซิบบอกพระนางให้อย่าคิดมาก“เสด็จพี่จะไม่ให้น้องคิดมาได้อย่างไรเพคะ หากกุ้ยเฟยก่อเรื่องหนักกว่านี้จนวังหลังระส่ำระสาย น้องจะทำเช่นไร? เสด็จพี่ก็ทรงทราบว่านางเป็นเช่นไร”“หากนางสร้างเรื่องทำให้เจ้าหนักใจ เจ้าก็เพียงแค่ลงโทษนางตามกฎของวังหลังเสีย เรื่องอื่นหลังจากนั้นเจ้าอย่าได้กังวล พี่จะให้คนของพี่มาคอยปกป้องพวกเจ้าอย่างลับ ๆ”“เสด็จพี่ก็ทราบว่าพ่อของนางมีหรือจะยอมจบเรื่องง่าย ๆ หากข้าลงโทษนาง”“เฮ้อ น้องหญิง เจ้าเชื่อใจพี่ได้หรือไม่ ถึงแม้เสนาบดีควนจะมีอิทธิพลมากก็ตาม แต่เจ้าก็อย่าลืมว่าสามีของเจ้าเป็นถ
Last Updated : 2025-04-22ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ คนจากเมืองหลวง
ขบวนเดินทางของเสนาบดีเซี่ยเดินทางถึงเมืองไห่ตงในหนึ่งเดือนต่อมา เจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวจากม้าเร็วของขบวนรีบออกมารอต้อนรับยังหน้าประตูเมือง ชาวบ้านทั่วไปไม่เคยเห็นขบวนขุนนางใหญ่มาก่อน พวกเขาต่างมามุงดูกันว่าเป็นคนใหญ่คนโตมาจากที่ใด ยิ่งเห็นเจ้าเมืองเติ้งพินอบพิเทาตั้งแต่คนบนรถม้ายังไม่ลงมาเสียด้วยซ้ำ ชาวบ้านก็ยิ่งให้ความสนใจเสนาบดีเซี่ยไม่ได้ลงจากรถม้าจนกระทั่งเข้าไปถึงจวนเจ้าเมืองที่เตรียมห้องพักสำหรับขบวนคนที่มาจำนวนมากในครั้งนี้“เชิญท่านเสนาบดีและขุนนางทั้งหลายเข้าพักที่จวนซอมซ่อของข้าน้อยก่อนขอรับ”“เจ้านำทางไปเถอะ ตอนนี้เวลาไม่เช้าแล้ว พรุ่งนี้เจ้านำทางพวกข้าไปยังหมู่บ้านต้าไห่ด้วยก็แล้วกัน พวกข้ายังมีงานต้องทำอีกมาก”“ขอรับ ๆ เชิญทางนี้เลยขอรับ”องครักษ์ทั้ง 100 คนที่เดินทางมากับขบวนเสนาบดีต่างแยกกันไปพักยังอีกจวนหนึ่งที่ว่างอยู่ในเมือง โดยมีพ่อบ้านในจวนเจ้าเมืองเป็นผู้ต้อนรับ
Last Updated : 2025-04-23ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ครอบครัวนี้น่าสนใจ
ขบวนของเสนาบดีเซี่ยหยุดลงที่หน้าบ้านตระกูลหลิน เขาลงมาพร้อมกับราชโองการในมือ ส่วนขุนนางอีกสี่คนก็ถือถาดสิ่งของต่าง ๆ สำหรับรับตำแหน่งที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นพิเศษเจ้าเมืองเติ้งเห็นดังนั้นก็รีบประกาศเสียงดังให้ทุกคนคุกเข่าเตรียมรับราชโองการที่เสนาบดีเซี่ยกำลังจะประกาศเสนาบดีเซี่ยเดินมายังด้านหน้าขบวนที่ตอนนี้คนในตระกูลหลินกำลังคุกเข่าอยู่พร้อมกับขุนนางทั้งสี่ที่เดินตามหลังมาพร้อมรอยยิ้มบาง“หลินฉิงอัน รับราชโองการ ด้วยพรจากสวรรค์ทำให้แคว้นหมิงได้รับผู้มีความสามารถในการทำผลไม้แช่อิ่มดั่งเจ้า เพื่อให้เจ้าสามารถทำงานช่วยเหลือแคว้นและราษฎรได้อย่างราบรื่น ข้าหมิงอู่ ฮ่องเต้ในรัชกาลปัจจุบัน ขอแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นที่ปรึกษาพิเศษกรมเกษตร รั้งตำแหน่งขุนนางขั้นสี่ มีหน้าที่ให้ความรู้เกี่ยวกับการทำผลไม้แช่อิ่มและความรู้อื่น ๆ เพื่อพัฒนาแคว้นสืบไป จบราชโองการ”หลินฉิงอันไม่คิดว่าตนเองจู่ ๆ จะได้รับเกียรติเช่นนี้ นางรีบขานรับราชโองการแ
Last Updated : 2025-04-23ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สวนผลไม้
หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จแล้ว เสนาบดีเซี่ยที่อยากพักที่หมู่บ้านแห่งนี้มากกว่าจะกลับไปพักในเมืองไห่ตง เขาจึงลองสอบถามหลินฉิงอันที่เป็นผู้ตัดสินใจแทนครอบครัวหลินจากที่เขาสังเกตมาตลอดก่อนหน้านี้“หากพวกข้าอยากพักที่นี่ เจ้าจะรังเกียจหรือไม่คุณหนูหลิน”“ท่านเสนาบดีแน่ใจหรือเจ้าคะ บ้านข้าคับแคบ อาจไม่สามารถรองรับคนจำนวนมากที่มาในครั้งนี้ได้น่ะเจ้าค่ะ”“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะให้ทหารไปตัดไม้บนเขามาสร้างที่พักชั่วคราวเพิ่มเติม เพียงแต่ว่าเจ้าพอจะมีที่ว่างให้พวกเขาสร้างที่พักหรือไม่”“ที่ว่างมีอยู่เจ้าค่ะ หากท่านต้องการเช่นนี้จริง ๆ ก็สามารถสร้างที่พักชั่วคราวในที่ดินฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นโรงงานผลิตผลไม้แช่อิ่มได้เจ้าค่ะ ที่นั่นยังมีพี่ว่าอยู่อีกมาก”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ เรื่องอาหารการกิน เดี๋ยวข้าจะให้ทหารไปซื้อวัตถุดิบมาให้พวกเจ้าเอง อย่างไรฝ่าบาทก็มอบเงินจำนวนหนึ่ง
Last Updated : 2025-04-24ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สอนการเผาถ่าน
เย็นวันนั้นหลินฉิงอันร่วมโต๊ะกับเสนาบดีเซี่ยและขุนนางทั้งสี่พร้อมกับคนในครอบครัวเช่นเคย ส่วนทหารทั้งหมดที่กำลังสร้างที่พักอยู่ก็ได้รับการดูแลจากบ่าวในเรือนพักฝั่งตรงข้าม ตอนนี้การก่อสร้างคืบหน้าไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสร้างเรือนพักไปได้ถึงห้าหลังแล้ว เหลือเรือนพักอีกหนึ่งหลังก็สามารถให้ทุกคนที่มาพักผ่อนกันได้โดยไม่แออัด เพราะเรือนพักหลังหนึ่งสามารถเข้าพักได้ถึงยี่สิบคน ห้องน้ำต่าง ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาประจำเรือนพักทั้งห้าหลังด้วยเช่นกัน นางต้องขอบคุณการควบคุมการก่อสร้างของนายช่างหวังจึงทำให้การก่อสร้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งทหารที่มายังมีวรยุทธ์สูงส่ง การทำงานที่ชาวบ้านธรรมดาต้องใช้เวลานานจึงแตกต่างจากทหารเหล่านี้ที่สามารถลดเวลาการทำงานได้มากกว่าครึ่งหลังอาหารเย็นสองชั่วยาม เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่ยังคุยกันอยู่ที่ห้องโถงรับแขกเรือนหลักก็ขอตัวลาไปพักผ่อนยังเรือนพักของที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเครื่องนอนต่าง ๆ ทหารที่มาจำนวนหนึ่งนำเกวียนลาของบ้านหลินไปซื้อมาจากในเมืองไห่ตงก่อนเวลาอาหารเย็นแล้ว อีกทั้งทางร้านยังจัดส่งตามมาให้จนครบจำนวน
Last Updated : 2025-04-24
Latest chapter
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ถึงเมืองหลวง
17 วันต่อมา ขบวนเดินทางของเหิงอันโหวก็เดินทางมาถึงหน้าประตูเมืองหลวงอันใหญ่โตแล้ว ระหว่างการเดินทาง หลินฉิงอันยังคงจดรายละเอียดพื้นที่และเก็บตัวอย่างดินมาด้วยเช่นเคย นางหวังว่าการมาเมืองหลวงครั้งนี้จะได้ทำงานรับใช้ราชสำนักตามที่ฮ่องเต้ทรงพระเมตตาแต่งตั้งนางทหารหน้าประตูเมืองหลวงจดจำองครักษ์ซงหยางที่นำขบวนได้ พวกเขาจึงปล่อยให้ขบวนเดินทางของเหิงอันโหวเดินทางเข้าไปได้โดยไม่ต้องตรวจสอบชาวเมืองหลายคนเห็นรถม้าตีตราจวนโหวเข้าก็ต่างประหลาดใจ นานมากแล้วที่พวกเขาเห็นขบวนรถม้าของจวนโหวออกจากเมืองหลวงไปเมื่อหลายเดือนก่อน ครั้งนี้พอเห็นว่าทุกคนกลับมากันแล้ว ชาวเมืองจึงได้พากันชมดูว่าท่านโหวมาด้วยหรือไม่คนของขุนนางจวนต่าง ๆ รีบส่งข่าวให้เจ้านายตนเองทราบว่าท่านโหวกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว ไม่นานนักข่าวการกลับมาก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ซึ่งเหิงอันโหวที่เคยชินกับเรื่องราวเหล่านี้ไม่ได้สนใจพวกสอดรู้สอดเห็นในเมืองหลวงเลยแม้แต่น้อย เขาหวังว่าจะได้สอนหลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางให
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ส่งฎีกา
ค่ำคืนนั้น กว่าที่ไฟในห้องของหลินฉิงอันจะดับลงก็ล่วงเลยเวลาไปถึงยามโฉ่วแล้ว หลินฉิงอันทบทวนสูตรอาหารและน้ำจิ้มทั้งหมดจนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง นางจึงได้เก็บกระดาษสูตรทั้งหมดเอาไว้บนโต๊ะก่อนจะรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้นางยังต้องร่างฎีกาส่งไปยังเมืองหลวงภายในเร็ววันตามที่ท่านปู่บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ ถึงแม้หลินฉิงอันจะไม่เคยร่างฎีกามาก่อน แต่นางคิดว่าคงไม่น่าจะต่างจากรายงานการประชุมอย่างละเอียดที่นางเคยทำมาในภพชาติก่อนกระมังหลังอาหารเช้า หลินฉิงอันส่งสูตรอาหารทั้งหมดให้พ่อบ้านใหญ่ช่วยนำไปส่งท่านเจ้าเมืองฉวนก่อนที่เขาจะมาในยามบ่าย เพราะนางไม่อยากเสียเวลาสนทนากับเขาในระหว่างกำลังเขียนฎีกาสำคัญเหิงอันโหวยังบอกหลินฉิงอันด้วยว่าหากนางไม่เข้าใจวิธีการเขียนฎีกาก็ให้ไปสอบถามเขาได้ตลอด“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ ข้าจะลองร่างออกมาก่อนแล้วส่งให้ท่านปู่ตรวจสอบให้นะเจ้าคะ”“ตกลง ๆ เช่นนั้นเจ้ารีบเข้าไปเขียนเถิด ปู่จะไปสอนเด็ก ๆ ต่อ ยิ่งเวลาใกล้เข้ามา
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สำรวจพื้นที่
กว่าที่มื้ออาหารแสนอร่อยจะจบลง เวลาก็ล่วงไปถึงยามซวีแล้ว หลินฉิงอันรับปากกับเจ้าเมืองฉวนก่อนที่เขาจะเดินทางกลับจวนว่านางจะเขียนสูตรการทำอาหารทั้งหมดให้เขานำไปเผยแพร่ต่อ ส่วนพรุ่งนี้นางยังนัดเขาให้มาพานางไปเดินตรวจสอบบริเวณขอบผาอีกฝั่งของทะเลเพื่อดูว่านางจะสามารถผันน้ำขึ้นมาทำบ่อเกลือได้หรือไม่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หลินฉิงอันจึงต้องตรวจสอบความพร้อมก่อนที่จะเขียนฎีกาส่งไปขอพระราชทานอนุญาตจากฮ่องเต้เสียก่อนอาหารเช้าวันต่อมาที่จวนพักของเหิงอันโหวยังคงมีอาหารจากเมื่อวานเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาจึงได้มีลาบปากอีกครั้งในเช้าวันนี้ ซึ่งหลังอาหารผ่านไปเพียงไม่นาน เจ้าเมืองฉวนก็มาถึงจวนพักเพื่อพาหลินฉิงอันไปสำรวจพื้นที่อีกด้านหนึ่งของชายหาดซึ่งเป็นผาสูงชันเจ้าเมืองฉวนไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลินฉิงอันจึงต้องการไปเดินดูที่แห่งนั้นซึ่งถือว่าเป็นสถานที่รกร้างของเมืองเลยก็ว่าได้ เพียงแต่เขาเองไม่อาจละลาบละล้วงเรื่องการทำงานของหลินฉิงอันได้ เขาจึงทำหน้าที่เพียงนำทางตามที่นางต้องการเท่านั้น
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ อาหารทะเล
หลินฉิงอันให้ราคาสัตว์ทะเลทั้งหมดสามตะกร้า 50 ตำลึง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับไม่กล้ารับเงินมากมายเช่นนี้“นี่มันมากเกินไปขอรับคุณหนู อย่างมากของพวกนี้ก็มีราคาไม่ถึง 100 อีแปะนะขอรับ ข้าไม่อยากเอาเปรียบท่าน”“พี่ชายอย่าได้คิดเช่นนั้น สิ่งของพวกนี้ข้าสามารถนำไปทำอาหารแสนอร่อยได้หลายอย่างเลยทีเดียว หลังจากนี้ข้าจะมอบสูตรอาหารให้กับท่านเจ้าเมืองเพื่อให้เขาส่งต่อชาวบ้านอย่างพวกท่าน ทุกคนจะได้สามารถขายสัตว์ทะเลเปลือกแข็งเหล่านี้ได้ราคาดีอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”“อ่า… คุณหนูพูดจริงหรือขอรับ”“แน่นอนว่าทั้งหมดเป็นความจริงเจ้าค่ะ ท่านรับเงินเอาไว้เถิดเจ้าค่ะ”“ขอบคุณคุณหนูมากขอรับ ข้าจะรอวันที่ท่านเจ้าเมืองประกาศสูตรอาหารนะขอรับ”ชายหนุ่มหลังจากรับเงินแล้วจึงนำเรือไปมัดเอาไว้ตรงท่าเทียบเรือของตนเอง ก่อนที่เขาจะจากไปพร้อมรอยยิ้ม หลินฉิงอันหันไปหาซงหยางพ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ทรัพยากรที่ดี
สายวันต่อมา เหิงอันโหวให้คนไปตามเจ้าเมืองฉวนมาที่จวนเพื่อพาหลินฉิงอันไปตรวจสอบสภาพพื้นที่ภายในเมืองชายทะเลแห่งนี้ เพื่อที่นางจะได้เขียนรายงานการพัฒนาและปรับปรุงอาชีพให้กับชาวบ้าน“คารวะท่านโหวและท่านที่ปรึกษาขอรับ” เจ้าเมืองฉวนมาถึงแล้วจึงรีบทำความเคารพพวกเขาที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ว่าวันนี้หลินฉิงอันอยากดูสิ่งใดในเมืองบ้าง“เจ้าตามสบายเถอะ ฉิงอัน หลานต้องการทราบสิ่งใดเพื่อพัฒนาเมืองแห่งนี้ก็บอกกับเจ้าเมืองฉวนไปนะ ปู่จะไปดูแลฉิงเฉิงกับฉิงหยางก่อน ให้ซงหยางติดตามเจ้าไปแทนจ้าวหลงด้วยล่ะ ซงหยางมีฝีมือมากกว่าจ้าวหลง หากมีใครกล้ารังแกเจ้าเขาจะได้ช่วยจัดการเสีย”“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ ให้พี่ชายซงหยางรอสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าขอสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพของชาวเมืองที่นี่กับท่านเจ้าเมืองก่อนเจ้าค่ะ”“อืม… เจ้าทำตามที่ต้องการเถอะ ปู่รู้ดีว่าเจ้าต้องการพัฒนาบ้านเมืองมากแค่ไหน”หลินฉิง
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ที่มาของหยก
เหิงอันโหวมองหยกสลับกับหลินฉางหยูอยู่นานจนกระทั่งเขาต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างไม่อยากจะเชื่อ“ข้ารู้จักคนที่หยกเช่นเจ้าอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเจ้าจะเชื่อใจข้าหรือไม่ ฉางหยู”หลินฉางหยูเบิกตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน เหตุใดเขาจึงไม่นำหยกมาให้ท่านผู้อาวุโสดูแต่แรก ไม่เช่นนั้นเขาคงได้มีเวลาออกตามหาครอบครัวของตนก่อนจะเดินทางพาลูก ๆ ไปสอบที่เมืองหลวงแล้ว“จริงหรือขอรับท่านผู้อาวุโส? ท่านรู้จักครอบครัวข้าจริงหรือขอรับ?”“แน่นอนว่าข้ารู้จักดีเสียด้วย พวกเราเคยร่วมรบกันมาในศึกชายแดนตะวันตกเมื่อหลายสิบปีก่อน สมัยนั้นแคว้นของเราต่างถูกรุกรานจากแคว้นรอบข้างอยู่เนือง ๆ ข้ากับบุตรชายและลูกสะใภ้จำเป็นจะต้องออกศึกแยกกัน ข้าไปที่ด่านคุนหมิง ส่วนลูกชายกับลูกสะใภ้ของข้านั้นไปที่ด่านต้าหลี่ทางชายแดนใต้ ส่วนชายแดนเหนือในตอนนั้นเป็นฮ่องเต้ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานพาทหารไปต้านข้าศึกด้วยพระองค์เองในสมัยนั้น โดยมีไท่ฝูเป็นกุนซือให้กับฝ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ไปเมืองหลวง
หลินฉิงอันที่ไม่ได้คิดมากกับการเดินทางไกลครั้งแรกในภพนี้ของนาง นางปล่อยให้ซูเซียนเป็นคนเก็บเสื้อผ้า เครื่องประดับของนาง ส่วนตนเองนั้นกลับไปตรวจสอบดูสมุดจดที่นางเตรียมจะถวายฎีกาให้กับฮ่องเต้หลังจากไปถึงเมืองหลวงเท่านั้น หลินฉิงอันกลัวว่าจะหลงลืมเรื่องการพัฒนาแหล่งน้ำเพิ่มเติมที่นางอยากเสนอให้ฝ่าบาททรงพิจารณา เนื่องจากนางไม่รู้ว่าเมื่อใดที่จะเกิดภัยแล้ง ถึงแม้ตอนนี้ยังไม่เคยเกิดภัยแล้งขึ้นก็ตาม แต่การป้องกันเอาไว้ก่อนย่อมดีกว่าเสมอ หลินฉิงอันจึงคิดจะเสนอเรื่องนี้ขึ้นไป ส่วนพื้นที่ชายทะเลที่ท่านปู่บอกจะพานางอ้อมไปดูนั้นก็นับเป็นเรื่องที่ดี นางได้ยินท่านปู่บอกมาว่าที่นั่นมีเรือของต่างชาติมาจอดบ่อยๆ บางทีนางอาจจะได้เมล็ดพันธุ์พืชที่ปลูกง่ายและให้ผลผลิตสูงสำหรับชาวบ้านก็เป็นได้ หลินฉิงอันได้แต่หวังว่าการเดินทางครั้งนี้นางจะสามารถพัฒนาการเกษตรให้กับชาวบ้านระหว่างทางได้บ้างไม่มากก็น้อยหลังอาหารเช้าวันต่อมา ตอนนี้ขบวนรถม้าทั้งหมด 10 คัน ต่างจอดรอให้นายท่านทั้งหลายขึ้นรถได้แล้ว โดยเหิงอันโหวจะเป็นคนนั่งในรถม้าคันแรก ส่วนรถม้าคั
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ จัดการงานอีกครั้ง
หลังจากผ่านพ้นหน้าหนาว ตอนนี้บ้านหลินรับซื้อผลไม้อีกครั้งจากหมู่บ้านอื่นและชาวบ้านในหมู่บ้านต้าไห่ ถึงแม้พวกเขาจะมีผลไม้แช่อิ่มเก็บอยู่ในโกดังจำนวนมาก แต่หลินฉิงอันคิดว่าต้องรีบเก็บเอาไว้ก่อนที่จะหมดช่วงฤดูผลไม้ที่ปีนี้นางคาดว่าผลไม้จะออกผลไม้ทันการผลิตเป็นแน่ เพราะปีที่แล้วนางรับซื้อมาทำผลไม้แช่อิ่มเป็นจำนวนมาก หากการขายพันธุ์ผลไม้ของนางเสร็จสิ้นในอีกสองปีข้างหน้า หลินฉิงอันก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการกักตุนผลไม้อีกต่อไปหวังไห่กับคนอื่น ๆ ที่ต้องกลับไปเปิดร้านต่างนำสัมภาระกลับไปพร้อมกับผลไม้แช่อิ่มอีกนับ 50 กระสอบ ถึงแม้ที่ร้านจะยังมีผลไม้แช่อิ่มเหลืออยู่ก็ตาม แต่พวกเขาไม่อยากให้ที่หมู่บ้านต้องเสียเวลาเดินทางนำเข้าไปส่งในเมือง หวังไห่จึงขนกลับไปกันเอง โชคดีที่รถม้าคันนี้ใหญ่พอที่จะบรรทุกของได้ทั้งหมด ถึงแม้หวังไห่กับหลี่หมิงจะต้องนั่งด้านหน้ารถม้าก็ตามทีหลินเจี้ยนที่กลับมาจากขายปลาและถั่วงอกมาช่วยแม่เฒ่าซูกับฮูหยินของเขาที่โรงงานผลิตผลไม้แช่อิ่ม หลินฉิงอันเข้าไปพูดคุยกับท่านลุงของนางถึงแผนการเดินทางไปเมืองห
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เตรียมสอบจอหงวน
เหิงจิ้งกั๋วใช้เวลาพักผ่อนอยู่ที่หมู่บ้านต้าไห่หนึ่งสัปดาห์ ก่อนที่เขาจะเดินทางกลับไปยังชายแดนเหนือเพื่อทำหน้าที่ของตนเอง หลินฉิงอันยังมอบเสบียงและผลไม้แช่อิ่มให้เขานำไปกินด้วยไม่น้อย นางรู้สึกว่าเวลาที่ใช้กับเหิงจิ้งกั๋วช่างผ่านไปเร็วเสียเหลือเกิน เพราะทุกวันเขาจะพานางเดินเล่นพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ ก่อนเข้านอนทุกวัน แต่หลินฉิงอันก็รู้ดีว่าเขาเองก็มีหน้าที่ที่จะต้องทำ ไม่ต่างจากนางที่ยังคงนึกทบทวนความทรงจำในภพก่อนว่ามีเรื่องใดที่นางพอจะช่วยพัฒนาแคว้นได้อีกหลังจากเหิงจิ้งกั๋วจากไปแล้ว อีกเพียงแค่หนึ่งเดือนก็จะหมดหน้าหนาวของปีนี้ เหิงอันโหวยังคงสั่งสอนหลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางตามปกติ ตอนนี้เขามีตำราที่ให้พ่อบ้านใหญ่นำมาด้วยไม่น้อย เหิงอันโหวต้องการให้เด็กทั้งสองเรียนรู้และเข้าใจตำราอย่างถ่องแท้ก่อนที่จะเข้าสอบจอหงวนในอีกครึ่งปีหลังจากนี้สามวันต่อมา เจ้าเมืองเติ้งกับฮูหยินมาเยี่ยมเหิงอันโหวพร้อมของขวัญปีใหม่ ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดจะมานานแล้ว เพียงแต่รู้ข่าวว่าท่านแม่ทัพเหิงเดินทางมาเสียก่อน พวกเ
