공유

บทที่ 13

작가: เงียบสงัด
ห้องนอนใหญ่ในห้องน้ำ

พยาบาลหยิบผ้าแห้งและเช็ดหยดน้ำบนร่างกายของฟู่ซื่อถิงอย่างระมัดระวัง

เขายังใช้ขาได้ไม่ดีนัก และเขาสามารถออกแรงยืนได้เท่านั้น เขาจึงต้องการความช่วยเหลือจากพยาบาล

พยาบาลคนนี้ดูแลเขามาตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ

เขาเป็นชายในวัยสี่สิบที่ทำงานด้วยความละเอียดรอบคอบและระมัดระวัง

“คุณฟู่ คุณมีรอยช้ำที่ขา” บุรุษพยาบาลสวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้เขาและช่วยเขาออกจากห้องน้ำ “ผมจะทายาให้คุณนะครับ”

ฟู่ซื่อถิงนั่งบนขอบเตียง หลังจากที่พยาบาลออกไป เขาก็เปิดชายเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเห็นรอยช้ำสีเขียวม่วง

รอยที่ฉินอันอันหยิกไว้

ขาของเขาไม่ได้ชาไปจนหมด

ตอนเธอหยิกเขา เขาก็ทนไว้ไม่โต้ตอบ

ไม่รู้ว่าทำไม แต่สีหน้าร้องไห้ของฉินอันอันยังคงปรากฏอยู่ในความคิดของเขา

นอกจากนี้...

กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอยังคงตราตรึงอยู่ในใจเขา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเลยทำเขามีอารมณ์ได้

แต่คืนนี้เหมือนถูกฉินอันอันกระตุ้นเข้าในใจของเขาอย่างแรง

แค่ผู้หญิงที่กำลังจะหย่าคนหนึ่ง จำเป็นต้องรู้สึกแบบนี้เหรอ?

รู้สึกเหมือนตัวเองเพ้อเจ้อไร้สาระ

แต่ถ้าเกิดขึ้นอีก เขาก็คงโกรธและฉีกเสื้อผ้าของเธอออก

วันรุ่งขึ้น เจ็ดโมงเช้า

ฉินอันอันตื่นขึ้นมาแต่เช้า ตั้งใจเลี่ยงฟู่ซื่อถิงและรับประทานอาหารเช้าที่น่าพึงพอใจ

เธอออกมาจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องอาหาร

ป้าจางทักทายด้วยรอยยิ้ม "คุณนาย วันนี้คุณก็ตื่นเช้ามากเลย! อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ"

คำว่า 'ก็' ถูกเน้นย้ำอย่างชัดเจน

ฟู่ซื่อถิงอยู่ที่นี่ เธอควรกลับไปที่ห้องของเธอก่อน

“คุณนาย วันนี้ฉันทำเกี๊ยวไส้ผัก เมื่อวานคุณบอกว่าไม่อยากทานเนื้อสัตว์ เลยทำมาให้คุณเป็นพิเศษเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือเปล่า” ป้าจางพูดอย่างกระตือรือร้น และดึงฉินอันอันไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

ฉินอันอันเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็ม สีหน้าดูอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

เหลือแค่ไม่ได้เขียนบนใบหน้าเธอว่า ฟู่ซื่อถิงฉันไม่อยากเจอคุณ

แม้ว่าฟู่ซื่อถิงจะไม่มองเธอ แต่เขาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายการฝืนทนลอยออกมาจากเธอ

“หลังอาหารเช้า ฉันจะไปเจอแม่ คงรู้นะว่าอะไรควรพูดและไม่ควรพูด” เสียงของฟู่ซื่อถิงดังขึ้นอย่างเย็นชา

“คุณจะคืนเงินค่าชุดเมื่อคืนนี้ให้ฉันเมื่อไหร่” ฉินอันอันเจรจากับเขา

หากอยากให้เธอให้ความร่วมมือในการพบคุณนายให้คงเป็นไปไม่ได้ ต้องจ่ายเงินก่อน

“ที่บ้านไม่มีเงินสดมากขนาดนั้น” เขาจิบนม “ถ้ารีบฉันจะโอนให้เธอทางมือถือก็ได้”

"ได้สิ สแกนให้ฉันหน่อย!" ฉินอันอันเปิดโทรศัพท์ เปิดคิวอาร์โค้ดชำระเงินแล้วยื่นให้เขา

“เท่าไหร่?” เขาวางแก้วนมลง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วถาม

ฉินอันอันตอบไปว่า "สามหมื่น"

ฟู่ซื่อถิงเงยหน้าขึ้นมองเธอ เธอไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด "บนป้ายสองหมื่นแปดพันไม่ใช่เหรอ?"

“ก็คุณถามฉันว่าเท่าไหร่” ฉินอันอันถามกลับพร้อมยกมือขวาขึ้นมา “เงินสองพันที่เกินมาถือเป็นค่ารักษาพยาบาล”

ข้อมือของเธอที่เขาคว้าเมื่อคืนนี้เป็นสีเขียวม่วงไปหมด เธอกะว่าจะหาเวลาไปร้านขายยาซื้อยาสักหน่อย

เธอยินดีเอาค่ารักษาพยาบาลของเขาสองพัน

เขาเหลือบมองข้อมือของเธอ เม้มริมฝีปากบางของเขาเล็กน้อย แล้วโอนเงินสามหมื่นให้เธอ

หลังจากได้รับเงินแล้ว ความโกรธของฉินอันอันก็ลดลงมานิดหน่อย "อย่าคิดว่าฉันจะยกโทษให้คุณ ถึงคุณจะให้ฉันอีกสามหมื่น ฉันก็ไม่ให้อภัยคุณอยู่ดี"

หลังจากที่เธอพูดจารุนแรงไปแล้ว เขาไม่ตอบกลับ แต่ดันรถเข็นออกไปอย่างเงียบ ๆ

เพราะเขาไม่ตอบกลับ เธอจึงหายโกรธลงไปได้อีกหน่อย

เก้าโมงเช้า

บ้านเก่าของตระกูลฟู่

วันนี้คุณนายใหญ่ฟู่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว และญาติสนิทของตระกูลฟู่ก็เข้ามาเยี่ยม

ครั้งนี้คุณนายใหญ่ฟู่ออกจากห้องไอซียู ซึ่งอันตรายกว่าคราวที่แล้วเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคความดันโลหิตสูงมาก

“ซื่อถิง สุขภาพของลูกเป็นยังไงบ้าง” เมื่อคุณนายใหญ่ฟู่เห็นลูกชายของเธอ เธอก็ทนไม่ได้ที่จะตำหนิเขา กลับกลายเป็นห่วงสุขภาพของเขามากขึ้นซะอีก

"สบายดีครับ" ฟู่ซื่อถิงมองใบหน้าที่แก่กว่าของแม่ของเขา มีคำพูดบางคำที่ติดอยู่ในใจของเขาจนเขาทนไม่ไหวที่จะพูดออกมา

"ดีแล้ว" คุณนายใหญ่ฟู่มองไปที่ฉินอันอัน "อันอัน แล้วเธอล่ะ ซื่อถิงรังแกเธอหรือเปล่า ถ้าเขารังแกเธอ เธอต้องบอกฉันนะ"

ฉินอันอันส่ายหน้า "เขาไม่ได้รังแกฉันค่ะ แต่คุณนายต้องรักษาตัวดี ๆ นะคะ"

“แค่เธอกับซื่อถิงไปได้ด้วยดี ฉันก็โอเค อันอัน ซื่อถิงไม่เคยมีความรักหรือไล่ตามตื้อผู้หญิงมาก่อน เขาอาจไม่เข้าใจความอ่อนโยนหรือความโรแมนติกอะไรพวกนั้น ฉันหวังว่าเธอจะอดทนให้มาก พวกผู้ชายน่ะ หน้าที่การงานคือสิ่งสำคัญที่สุด เธอว่าแบบนั้นเหมือนกันใช่ไหม?”

คุณนายใหญ่ฟู่กำลังโน้มน้าวใจฉินอันอัน

ฉินอันอันรู้สึกงุนงง

ฟู่ซื่อถิงไม่เคยมีความรักเหรอ?

ไม่เคยไล่ตามผู้หญิงเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง!

ดูเหมือนว่าคุณนายใหญ่ฟู่จะไม่รู้จักลูกชายตัวเองดีนัก

“อันอัน ฉันได้ยินมาว่าบริษัทพ่อเธอมีปัญหาและกำลังจะล้มละลาย” คุณนายใหญ่ฟู่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลและเริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยต่าง ๆ “ฉันได้ถามทนายเรื่องนี้แล้ว หนี้ของพ่อเธอไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ไม่ต้องเอามาแบกไว้หรอก อยู่กับซื่อถิงและเป็นภรรยาของเขาเถอะ”

ฉินอันอันรู้ดีว่าคุณนายใหญ่ฟู่ถือว่าเธอเป็นแค่ตัวเบี้ยมาโดยตลอด

เธอคงดำเนินชีวิตตามความคิดของคุณนายใหญ่ฟู่ทั้งหมดไม่ได้หรอก

“พ่อของฉันจากไปแล้ว หากเขายังอยู่ เขาคงไม่อยากเห็นบริษัทล้มละลายแน่ ๆ ค่ะ ฉันเลยอยากที่จะลองพยายามอย่างเต็มที่ก่อนดูว่าจะสามารถกอบกู้สถานการณ์นี้ได้หรือไม่” ฉินอันอันกล่าวอย่างไม่ถ่อมตัวและเหย่อหยิ่ง

“อันอัน! ตอนที่บริษัทพ่อของเธอหาเงินได้ เขาก็ไม่ได้ทุ่มเทเงินกับเธอมากนักไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พ่อเธอตายไปแล้ว เธอยังติดอยู่กับบริษัทจะเจ๊งนี้อยู่อีก ทำไมเหรอ? จะขอยืมเงินซื่อถิงให้ช่วยเธอรึไง” พี่สะใภ้ของฟู่ซื่อถิงพูดอย่างไร้มารยาท

“ฉันได้ยินมาว่าบริษัทของพ่อเธอเป็นหนี้หนึ่งพันล้าน! นี่ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลยนะ จะมีคนที่ไหนให้ยืมได้ตั้งหนึ่งพันล้าน คนส่วนใหญ่ควักเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้ได้ที่ไหน... คิดจะยืมจากตระกูลฟู่เหรอ?” ฟู่ฮั่น พี่ชายของฟู่ซื่อถิงถามออกมา

ฉินอันอันไม่เคยคิดที่จะยืมเงินจากฟู่ซื่อถิง เธอจึงรู้สึกไม่สบอารมณ์เมื่อต้องเผชิญกับคำพูดของตระกูลฟู่

สายตาทิ่มแทงของทุกคนจ้องมองเธอ รอให้เธอแสดงท่าทีของเธอออกมา

“พวกคุณประเมินค่าฉันสูงไปแล้ว แม้ว่าฉันจะขอฟู่ซื่อถิงยืมเงิน เขาก็ไม่ให้ฉันยืมอยู่ดี” ฉินอันอันหัวเราะกับตัวเอง “ฉันรู้ฐานะตัวเองดีค่ะ”

คำพูดของเธอทำให้ตระกูลฟู่รู้สึกโล่งใจ

เธอพูดถูก ฟู่ซื่อถิงโวยวายที่จะหย่ากับเธอตั้งแต่เขาตื่นขึ้นมา เขาจะให้เธอยืมเงินได้อย่างไร?

หลังจากดื่มชายามเช้าแล้ว ทุกคนก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

คุณนายใหญ่ฟู่จับมือฉินอันอันและคิดวางแผนขึ้นมา "อันอัน หากเธออยากช่วยบริษัทของพ่อเธอก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว หากเธอหาทางลูกให้กับซื่อถิง ซื่อถิงจะต้องเอาเงินมาช่วยเธอแน่”

ฉินอันอันเอื้อมมือออกไปแตะที่หน้าท้องน้องและมองไปที่ฟู่ซื่อถิง

เขากำลังดื่มชาและท่าทางดูสงบราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำสัญญาของแม่ที่มีให้เธอ

หลังอาหารกลางวันพวกเขาก็ออกจากบ้านเก่า

ระหว่างทางกลับ ทั้งสองนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เขานั่งครุ่นคิดและเธอก็มองออกไปนอกหน้าต่าง

บรรยากาศในรถเงียบลงอย่างน่าขนลุก

“ฉินอันอัน หากเธอตั้งท้องลูกของฉัน ฉันจะบีบคอเขาให้ตายด้วยมือของฉันเอง” เสียงของเขาที่ดังขึ้นมาฟังดูทั้งโหดเหี้ยมและเย็นชา

เธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ริมฝีปากของเธอเปิดออก อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรหลุดลอดออกมา

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
댓글 (2)
goodnovel comment avatar
Thiphsukhon Wanachaloemsi
อยากอ่านต่อบทที่14
goodnovel comment avatar
Vone SyAvone
ขํบด939ดว้ย
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 960

    ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 959

    “อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 958

    ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 957

    เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 956

    ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 955

    ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status