Share

ลาก่อนชีวิตวัยมัธยม

หลังจากที่พวกครามได้เข้าเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยได้ตามที่หวังเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้ฟ้าใส ครีม ม่านเมฆ และน้ำหนึ่งก็มาถึงวันปัจฉิมนิเทศกันแล้ว

“พวกเราจะแยกกันไปคนละทางจริงเหรอ” น้ำหนึ่งถามขึ้นหลังจากยืนอยู่หน้าโรงเรียนหลังออกจากหอประชุม

“นายกับม่านเมฆก็เลือกที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ ส่วนฉันกับครีมแม้ว่าจะเลือกเรียนกันคนละที่ถึงยังไงก็ต้องได้เจอกันเพราะบ้านอยู่แค่ตรงข้าม” ฟ้าใสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“เรื่องนี้ฉันรู้ แต่พอคิดว่าไม่มีเธอสองคนแล้วมันใจหายไง” น้ำหนึ่งยอมรับออกมาตามตรง

“ทำไมแกขาดฉันสองคนไม่ได้เหรอ” ครีมเย้า

“ก็...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเพียงแต่” น้ำหนึ่งถอนหายใจเนื่องจากเจ้าตัวเพิ่งจะเจอเพื่อนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องและคบได้สนิทใจก็ต้องมาแยกจากกันแม้ว่าจะมีม่านเมฆอยู่ด้วยก็ตาม

“เอาน่านายอย่าทำหน้าแบบนี้ได้ไหม” ครีมปลอบก่อนจะพูดต่อถึงเรื่องที่ตนคิดเอาไว้

“ไหน ๆ พวกเราก็สอบเสร็จกันแล้วระหว่างรอสอบเอ็น ทรานซ์ไปเที่ยวกันดีไหม”

“ไป! ว่าแต

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   กลับบ้าน

    หลายสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่วันที่ครามกับเพื่อนคุยกัน การเรียนในเทอมแรกก็ดำเนินไปอย่างเต็มรูปแบบ ชีวิตในมหาวิทยาลัยเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้นทางด้านขุนเขาที่ยังไม่ยอมแพ้เรื่องของฟ้าใส เจ้าตัวได้อาศัยข้อมูลที่ได้จากเพื่อนฝูงที่ช่วยสืบมาบ้าง และอาศัยความหน้าด้านหน้าทนเป็นทุนเดิมบ้างก็เริ่มหาจังหวะเข้าใกล้ฟ้าใสได้บ่อยครั้งขึ้น แม้ไม่ถึงกับทุกวันแต่ก็มากกว่าช่วงที่ผ่าน ๆ มาอย่างเห็นได้ชัดเขาอาจจะบังเอิญไปเจอเธอที่โรงอาหารในช่วงเวลาที่พอจะรู้มาว่าเธอและเพื่อน ๆ ชอบไปนั่งหรือบังเอิญเดินผ่านแถวตึกคณะศิลปกรรมฯ ในจังหวะที่เธอกำลังเก็บของหลังเลิกเรียนพอดีบางครั้งเขาก็เสนอตัวช่วยถืออุปกรณ์วาดรูปชิ้นใหญ่ ๆ หรือแค่เดินเข้าไปทักทายชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศรวมถึงเรื่องสัพเพเหระทั่วไปตามแต่จะนึกได้ในตอนนั้น บางทีก็มีซื้อน้ำหรือขนมติดมือไปฝากโดยอ้างว่าเห็นคนเยอะเลยซื้อมาเผื่อหรือน้องชายของเขาฝากมาให้เธอแต่ไม่ว่าขุนเขาจะพยายามมากแค่ไหนปฏิกิริยาของ ฟ้าใสก็ยังคงเหมือนเดิม เธอดูเป็นมิตรสุภาพแต่ก็มีกำแพงบาง ๆ กั้นไว้อย่างชัดเจน เธอยิ้มรับความช่วยเหลือห

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   ความรู้สึก?

    หลังจากที่ขุนเขาเห็นว่าครามมาช่วยฟ้าใสแล้วเจ้าตัวอยู่ตรงนี้ไปก็คงไม่มีประโยชน์ดังนั้นเขาจึงได้ขอตัวเดินออกมา ท่ามกลางสายตาของเพื่อนที่มองดูอยู่ไม่ไกล"กูว่าพี่ครามเป็นแฟนของเธอชัวร์" ใครคนหนึ่งในกลุ่มสันนิษฐาน"แต่พี่ครามบอกทุกคนว่ายังไม่มีแฟนไม่ใช่หรือวะ" เสียงของเพื่อนอีกคนแย้งพลางมองมาทางขุนเขาที่ยังคงมองตามแผ่นหลังของคนทั้งคู่"กูก็ไม่รู้ แต่เขาสนิทกันมาก" ขุนเขาตอบก่อนจะแย่งลูกบาสในมือของเพื่อนอีกคนที่ไม่ระวังตัวแล้วชู้ตลูกลงห่วงอย่างแม่นยำฟ้าว! เสียงลูกบาสกระทบตาข่ายดังขึ้น“กวนตีนนะมึงอ่ะ เล่นทีเผลอ” เพื่อนคนหนึ่งบ่น“เอ้า! ก็บอกอยู่ว่าไม่ให้เหม่อ” ขุนเขาตอบยียวนเพื่อน ๆ ต่างพากันส่ายหน้าให้กับความกวนประสาทของขุนเขา แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไรเพราะทุกคนก็รู้ว่าขุนเขาเก่งบาสฯ และหวงบอลเป็นชีวิตจิตใจ“แล้วสรุปจะเอายังไงต่อ?” อีกคนถาม“ยังไง...อะไร?” ขุนเขาขมวดคิ้วย้อน“ก็เรื่องฟ้าใสไง จะจีบต่อปะ?” เพื่อนถามอย่างตรงไปตรงมาขุนเขาเงียบไปครู่

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   ไม่ว่าตอนไหนก็มักมีเขา

    ท่ามกลางแสงแดดอ่อนยามเย็น ตลาดกลางคืนในช่วงเวลานี้ค่อนข้างคึกคักเนื่องจากผู้คนมักจะเลิกงานและเลิกเรียนหลังจากนั้นพวกเขามักจะมาหาของอร่อยกินกันตลาดโต้รุ่งกลางอำเภอของจังหวัดศรีปฐมเต็มไปด้วยแสงไฟนีออนหลากสีที่พากันส่องสว่างละลานตา แสงสีเหลืองนวลสลับกับแสงฟ้าสว่างจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่แขวนตามแผงขายของฉายลงมากระทบกับไอร้อนลอยขึ้นมาจากหม้อก๋วยเตี๋ยวบ้าง หม้อขนมหวานบ้าง รวมถึงเตาย่างที่มีกลิ่นหอมของหมูปิ้ง ไก่ทอด ข้าวเหนียวร้อน ๆ ลอยแตะจมูกพร้อมกับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ร้านขนมหวานของแม่ฟ้าใสตั้งอยู่ตรงหัวมุมที่มักมีลมโชยมาจากถนน เป็นซุ้มขายของที่ด้านหน้าวางโต๊ะสแตนเลส ยาวเรียงราย โถใส่น้ำแข็งวางแน่นขนัดอยู่ด้านหลัง มีป้ายผ้าเขียนด้วยลายมือ“ขนมหวานแม่ลิตา–หวานเย็นชื่นใจ ราคามิตรภาพ” แขวนไว้เด่นชัดเมนูขนมหวานของร้านไม่ได้เยอะแต่คัดมาเน้น ๆ ไม่ว่าจะเป็นลอดช่องน้ำกะทิที่ใช้กะทิคั้นสดใหม่ทุกเช้า บัวลอยหลากสีสันสลับชนิดกันไปบางวันไม่ว่าจะเป็นบัวลอยเผือกแก้วมะพร้าวอ่อน บัวลอยแป้งสาคูหรือทับทิมกรอบที่กรุบกรอบเคี้ยวเพลิน ร

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   ความรู้สึกประหลาด

    ขุนเขามองใบหน้าของหญิงสาวที่ช่วยตัวเองอย่างมึนงงเช่นเดียวกับหญิงวัยกลางคนร่างบางที่มองมาทางบุตรชายคนเล็กกับหญิงสาวสลับกัน"หนูรู้จักลูกชายของป้าด้วยหรือจ๊ะ" ฟ้าใสยกมือไหว้โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครแนะนำอย่างรู้มารยาท"สวัสดีค่ะ หนูเคยเจอน้องชายมาก่อน" ฟ้าใสตอบพลางมองไปทางเด็กชายที่กำลังขมวดคิ้วมุ่นมองเธอและแล้วเจ้าตัวก็นึกออก"พี่สาวคนสวย" น้ำเสียงอ่อนหวานดังขึ้นอย่างเขิน ๆ เช่นเดียวกับมือของเขาที่กำลังบิดกันไปมา"พี่ชื่อว่าฟ้าใสจ้ะ" เธอกล่าวแนะนำตัว"เดี๋ยว ๆ เธอไปรู้จักน้องชายฉันได้ยังไง" ขุนเขารู้สึกสงสัยเนื่องจากน้องชายคนเล็กมักจะไปไหนกับครอบครัวโดยตลอดหรือไม่ก็ไปกับตน"เราเจอกันที่สวนสนุก ใช่ไหมเจ้าตัวเล็ก" ฟ้าใสตอบโดยที่ไม่ได้สนใจคนถามเพราะตอนนี้เธอกำลังยกมือขึ้นลูบหัวเด็กชายอย่างเอ็นดู"ใช่ฮับ พี่สาวผมชื่อแผ่นดิน" เจ้าตัวเล็กพยักหน้ารับพลางแนะนำตัวเองออกมา"แผ่นดิน ชื่อเพราะมากเลยจ้ะ" เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวชมจึงทำให้คนเป็นแม่มองเธอกับลูกชายคนเล็กสลับกันด้วยความชื่นชมในตัวของหญิงสาวตรงหน้า"ว่าแต่ หนูเป็นอะไรกับตาขุนหรือ

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   โลกกลม

    ในระหว่างรอผลคะแนนสอบพวกเขาก็ไม่ได้เก็บสิ่งใดมาคิดอีก และในเวลานี้ได้มีร้านอินเตอร์เน็ตเข้ามาดังนั้นทุกคนจึงมักจะไปอยู่ภายในร้านแห่งนี้แม้ว่าราคาต่อชั่วโมงจะค่อนข้างแพงก็ตาม“ไปเล่นเกมส์กันไหม” ธรกล่าวชวนเนื่องจากตั้งแต่ปิดภาคเรียนมาเขาก็มาคลุกอยู่บ้านของครามเป็นส่วนใหญ่“มึงไม่ทำงานส่งเหรออีกไม่นานก็เปิดเรียนแล้วนะโว้ย” ครามถามเพื่อนที่กำลังทำหน้ายุ่งเมื่อได้ยินคำว่าส่งงาน“เอาน่ายังมีเวลา ว่าแต่ผลคะแนนของน้อง ๆ ใกล้ออกมายังวะ” ธรเปลี่ยนเรื่องโดยมีภูมิกับพัฒน์หันมาสนใจเรื่องนี้เหมือนกัน“อีกหนึ่งอาทิตย์ พวกมึงแม่งไม่รู้จักจำ” ครามบ่นพลางหยิบกีตาร์ของตนขึ้นมาเล่น“คร๊าบ ๆ ใครจะใส่ใจน้อง ๆ เหมือนมึงกันว่าแต่วันนี้จะไปช่วยแม่ฟ้าใสอีกไหม” ภูมิอดจะประชดเพื่อนออกมาไม่ได้ถาม“ไปสิ ไม่ได้ไปมานาน กูอยากกินทับทิมกรอบ” พัฒน์เอ่ยปากออกมาเป็นคนแรก“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันตอนนี้เลย น้องกูไปตั้งแต่เริ่มตั้งร้านแล้ว” ครามพูดพร้อมกับเอากีตาร์ใส่กระเป๋า“มึงจะ

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   ดูแล

    ครามที่รอการกลับมาของฟ้าใสก็เกิดความไม่สบายใจบางอย่าง เนื่องจากเด็กสาวหายไปค่อนข้างนานจนกระทั่งเห็นร่างบางของเธอเดินมานั่นแหละเขาถึงถอนหายใจออกมาอย่าง โล่งอก“ทำไมไปนานจัง เกือบจะไปหาตู้โทรศัพท์เพจตามตัวแล้ว” แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะไม่ค่อยฟังรื่นหูเท่าไหร่แต่ก็มีความจริงใจอยู่ในนั้น“เฮียมีเบอร์เพจของหนูด้วยเหรอ” ฟ้าใสเปลี่ยนเรื่องเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องไปอยู่เป็นเพื่อนเด็กน้อยออกมา“อืม เพิ่งมีเมื่อเช้า” ครามเองก็ไม่ได้เซ้าซี้เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ตอบเพราะเขาคิดว่าเธอน่าจะไปเข้าห้องน้ำหรือว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่อยากให้ตนรู้หลังจากเห็นครามอาการดีขึ้น เขาสองคนก็เดินไปเล่นเครื่องเล่นชนิดอื่นที่ไม่สูงมาก“เฮีย หนูอยากนั่งไอ้นั่นเฮียไหวไหม” ฟ้าใสชี้นิ้วไปที่เคเบิลคาร์หรือกระเช้าลอยฟ้า“ไหว ขอแค่มันไม่เหวี่ยงไปมาก็พอ” ครามตอบตามตรง“โอเค ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกัน” ฟ้าใสเอ่ยชวนอย่างร่าเริงก่อนจะบอกบางอย่างกับเขาออกมาเสียงเบา“ที่จริงหนูก็กลัวควา

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   น้อง?

    ในระหว่างที่ครามกำลังเติมน้ำมันครีมกับฟ้าใสก็เดินลงจากรถไปร้านสะดวกซื้อที่กำลังเป็นที่นิยมเพื่อซื้อขนมและเครื่องดื่ม“ฟ้าใสที่นี่มีสลัดบาร์ด้วย เอาไส้กรอกดีไหม” ครีมถามเพื่อนที่กำลังเลือกซื้อน้ำอัดลม“เอาสิ ใส่ผักเยอะ ๆ นะโดยเฉพาะแตงกวาบีบมาสตาร์ดด้วย” ฟ้าใสตอบก่อนจะเดินมาเลือกขนมขบเคี้ยวเป็นลำดับต่อไป“ครีม เฮียครามชอบมันฝรั่งแบบแผ่นหยักหรือเรียบ” ฟ้าใสถามเนื่องจากตั้งใจจะซื้อไปฝากพี่ชายของเพื่อนที่ยอมพาพวกตนมาเที่ยว“แผ่นหยักสีเหลือง” ครีมตะโกนตอบกลับมาในระหว่างที่ขอถุงจากพนักงานมาใส่ผักที่ตัวเองและเพื่อนชอบในระหว่างที่คนทั้งคู่กำลังรอจ่ายเงิน ครามกับเพื่อน ๆ รวมถึงม่านเมฆก็เดินผลักประตูเข้ามา“เจ้ฟ้า มีขนมของผมไหม” ม่านเมฆถามพี่สาวพร้อมกับเดินตรงไปมองของในตะกร้า“มีสิ มีน้ำอัดลมของนายด้วย” ฟ้าใสบอกน้องชาย“น้องฟ้าใส แล้วของพวกพี่ล่ะมีหรือเปล่า” ธรถามพลางเหลือบไปทางครามที่กำลังเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   ลาก่อนชีวิตวัยมัธยม

    หลังจากที่พวกครามได้เข้าเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยได้ตามที่หวังเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้ฟ้าใส ครีม ม่านเมฆ และน้ำหนึ่งก็มาถึงวันปัจฉิมนิเทศกันแล้ว“พวกเราจะแยกกันไปคนละทางจริงเหรอ” น้ำหนึ่งถามขึ้นหลังจากยืนอยู่หน้าโรงเรียนหลังออกจากหอประชุม“นายกับม่านเมฆก็เลือกที่เดียวกันไม่ใช่เหรอ ส่วนฉันกับครีมแม้ว่าจะเลือกเรียนกันคนละที่ถึงยังไงก็ต้องได้เจอกันเพราะบ้านอยู่แค่ตรงข้าม” ฟ้าใสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“เรื่องนี้ฉันรู้ แต่พอคิดว่าไม่มีเธอสองคนแล้วมันใจหายไง” น้ำหนึ่งยอมรับออกมาตามตรง“ทำไมแกขาดฉันสองคนไม่ได้เหรอ” ครีมเย้า“ก็...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเพียงแต่” น้ำหนึ่งถอนหายใจเนื่องจากเจ้าตัวเพิ่งจะเจอเพื่อนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องและคบได้สนิทใจก็ต้องมาแยกจากกันแม้ว่าจะมีม่านเมฆอยู่ด้วยก็ตาม“เอาน่านายอย่าทำหน้าแบบนี้ได้ไหม” ครีมปลอบก่อนจะพูดต่อถึงเรื่องที่ตนคิดเอาไว้“ไหน ๆ พวกเราก็สอบเสร็จกันแล้วระหว่างรอสอบเอ็น ทรานซ์ไปเที่ยวกันดีไหม”“ไป! ว่าแต

  • รักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)   วันแห่งการรอคอย

    หลังกลับมาจากท่องเที่ยวเวลาก็ผ่านไปอย่างที่ควรจะเป็น ไม่นานหลังจากนั้นผลคะแนนการสอบเอ็นทรานซ์ก็ได้ถูกประกาศ...ออกมา ทุกคนต่างลุ้นระทึกกับผลสอบที่กำลังจะเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาลครามกับกลุ่มเพื่อนของตนได้นัดรวมตัวกันที่มหาวิทยาลัยประจำจังหวัดที่ถูกใช้เป็นที่ประกาศผลคะแนนในช่วงเวลาเช้ายังไม่ทันเสียงเพลงชาติจะดังขึ้นบริเวณหน้าตึกที่มีบอร์ดขนาดใหญ่เรียงรายล้วนคราคร่ำไปด้วยผู้คน ทั้งผู้ปกครองและนักเรียนที่มาจากทั่วทุกสารทิศเนื่องจากแม้ว่าจะมีการโทรศัพท์ฟังผลได้ทว่าไม่ว่าพวกเขาจะกดหมายเลขกันกี่ครั้งสัญญาณก็ไม่ว่าง“คนเยอะมาก!!” ครีมที่ติดสอยห้อยตามพี่ชายมาด้วยพูดขึ้นอย่างตกตะลึง“ก็แหงละ ใคร ๆ ก็อยากรู้” ครามตอบในระหว่างเดินพาน้องสาวมาทางที่นัดไว้กับเพื่อนทั้งสามคน“คราม! ทางนี้” ธรตะโกนพลางกวักมือเรียกสองพี่น้อง“มึงดูยัง” ครามถามแม้ว่าสีหน้าของเจ้าตัวจะค่อนข้างเรียบเฉยกระนั้นในอกของเขากลับเต้นรัว“ยัง คนเยอะกูยังหาช่องเข้าไปไม่ได้” ธรตอบก่อนจะ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status