Home / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 73 ยินดีต้อนรับ [3/5]

Share

73 ยินดีต้อนรับ [3/5]

Author: 816
last update Last Updated: 2025-05-16 11:39:47

“กูห่วงมึงที่ไหน กลัวมึงจะพากูไปตายต่างหาก” เลวี่เมินหน้าไปทางอื่น รู้สึกหน้าร้อนตั้งแต่แก้มลามไปถึงใบหู

“มึงนี่น้าา…” ปากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน “เอาเป็นว่าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้ารู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยว่ากันอีกที มึงหลับไปตั้งหลายวันต้องบำรุงมากหน่อย” ทีโอดันไหล่อดีตรูมเมตให้นอนบนเตียงพร้อมห่มผ้าจนถึงหน้าอกให้

“บำรุงเชี่ยอะไร อาหารหายากจะตาย” ถึงที่นี่จะอุดมสมบูรณ์แต่เขาไม่ได้ทำงาน จะให้กินง่าย ๆ ได้อย่างไร

“กูมีให้กินก็กินไปเถอะน่า” โรคเกรงใจกำเริบไม่ดูเวล่ำเวลาเลย “ไม่ต้องพูดอะไรอีก นอนไปได้แล้ว” ทีโอยกนิ้วชี้หน้าเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะเปิดปากแย้ง

“...” เลวี่

“ไม่ต้องเสือกเถียงกูในใจด้วย แค่อ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่มึงแล้ว” พออ้าปากหนที่สองก็รีบพูดดักคอเช่นเดิม ไม่ได้กินกูร้อกกก~

“อ้าปากแล้วไม่เห็นลิ้นไก่จะให้เห็นอะไร เห็นปอดหรือไง? มึงบ้าเปล่า” ใครสั่งให้เลวี่หุปปากก็ได้ทั้งนั้นยกเว้นทีโอ

“...” ทีโอ

โอเคมึงชนะ กูไม่เถียงด้วยแล้ว!

เชื่อแล้วว่าต่อให้โลกแตกเขาก็ไม่มีวันเถียงชนะมัน!!

“เพื่อนฟื้นแล้วเหรอ” โจเซฟได้นอนหลับไปงีบหนึ่งลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาและเริ่มกิน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   80 สัญญาณจากธรรมชาติ [5/5]

    ที่วิทย์รับคนเพิ่มเข้ามาในหมู่บ้านย่อมเป็นเรื่องดี การทำงานหลายอย่างต้องอาศัยกำลังคนจึงจะประสบความสำเร็จ แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันนั้นสั้นเกินไป ความไว้วางใจในตัวมนุษย์ยุคนี้ไม่สามารถสร้างได้ด้วยเวลาเพียงไม่กี่เดือน เมื่อถึงยามวิกาลจึงต้องสร้างความปลอดภัยไว้อีก 1 ชั้น ไม่อย่างนั้นเธอไม่สามารถข่มตานอนหลับได้จริง ๆและการใช้พลังติดต่อเป็นระยะเวลานานนี้เองที่ทำให้ร่างกายต้องรับภาระมากขึ้น ในเมื่อเธอกินอาหารเท่าเดิม พลังงานจึงไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายส่วนสาเหตุที่ไม่กินให้มากกว่าเดิมก็เป็นเพราะอาหารถูกแบ่งสันปันส่วนให้ตามงานที่ได้รับมอบหมาย เมื่อทำมากย่อมได้กินมาก เธอไม่ได้ออกไปแบกหามที่ไหนจึงไม่จำเป็นต้องกินให้มากนัก“...” คุณครูเมตตาเสสายตาไปทางอื่น ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม เมื่อสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง“คุณแม่” โจเซฟอยากจะหน้ามืดเป็นลมต่อจากหญิงชรา“เอ่อ... เป็นไปได้ไหมครับที่อาการของคุณครูตอนนี้คือการติดอยู่ในสภาวะคอขวด” เฉินเฟิงเอ่ยขึ้น อาการอึดอัดที่อกนั้นนอกจากเป็นโรคแล้ว ในยุคนี้ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่เป็นแค่กับผู้มีพลังพิเศษการเลื่อนระดับพลัง“ก็มีความเป็นไปได้” คุณหมอหม

  • วันสิ้นโลกของผม   80 สัญญาณจากธรรมชาติ [4/5]

    เฉินเฟิงสลัดผ้าห่มออกจากตัว เริ่มจากนั่งลงที่ขอบเตียง ฟูกนุ่มของที่นอนทำให้เขาไม่ค่อยรู้สึกเจ็บปวดช่องทางด้านหลังมากนัก ยกเว้นสะโพกที่รู้สึกเคล็ดขัดยอกเล็กน้อย“ฮึบ” เจ้ากระต่ายลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นก้าวเดินไปข้างหน้า กลั้นใจก้มมองเรียวขาของตนเองขาไม่ถ่าง!…แต่ ขาอ่อนไปจนถึงของลับลายพร้อยเลยนะพ่อ!!“ก็มันขาวน่าดูดนี่ครับ” นิโคลัสยืดอกรับอย่างเต็มปากเต็มคำเมื่อถูกคนรักโวยวายเรื่องคิสมาร์กที่โคนขาไปจนถึงของลับ“ยังจะพูดแบบนี้อีก!” เฉินเฟิงเขินจนไม่รู้จะเขินอย่างไรดีแล้ว“โอเค ไม่พูดแล้ว มากินข้าวกันดีกว่า” คุณหมอหมีตรงเข้าไปโอบเอวคนรัก รั้งให้เดินไปที่โต๊ะกินข้าว “วันนี้มีไข่เจียวกับข้าวสวยร้อน ๆ ล่ะ”“หึ” เจ้ากระต่ายพองแก้มแต่ก็ยอมเดินตามคนรักไปกินอาหารเช้าด้วยกันกิจกรรมในวันนี้ไม่มีอะไรมาก กลุ่มของกรยังคงเรียนรู้วิธีการต่อสู้และรับมือกับโจรในคราบของนักเดินทาง เพราะหมู่บ้านครูเมตตานั้นไม่ได้อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวงมาก จึงมักตกเป็นเป้าหมายของโจรอยู่เป็นนิจ อีกทั้งพวกเขายังมีทรัพยากรหลายอย่างที่หาได้ยากในวันสิ้นโลก อาหาร น้ำ ยารักษาโรค สิ่งของเหล่านี้ต่อให้ใช้เงินนับสิบล้านก็ไม่มีวันแล

  • วันสิ้นโลกของผม   80 สัญญาณจากธรรมชาติ [3/5]

    นิโคลัสมองตอบคนรัก คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างแปลกใจ แต่เมื่อคิดได้ว่าเวลานี้คนรักคงไม่ต่างจากกระต่ายตามธรรมชาติที่ค่อนข้างมีความสามารถในการสืบพันธุ์สูง หมอหมีก็ไม่ได้แปลกใจอีก มีแต่จะยิ่งชอบใจ กระแทกกระทั้นหนักหน่วงมากขึ้นตามคำขอ“ฮ้า!~” พอได้สมดังหวังเสียงครางก็ยิ่งหวานมากขึ้นในความรู้สึกของแพทย์ทหารหนุ่ม“ดีไหมครับ หืม” ชายหนุ่มโน้มไปด้านหน้า ลิ้นหนาเลียคราบเหงื่อไคลบริเวณหลังคอของคนรัก พลอยทำให้คนใต้ร่างสะดุ้งและเปล่งเสียงครางหวานออกมาอีกระลอก“อื้อ ดี... อ๊า ดีครับ” เฉินเฟิงตอบออกไปตามความรู้สึกไม่มีเหนียมอายมันดีมาก… ดีจนรู้สึกเหมือนจะตายและคำตอบที่แสนหวานนั้นก็ทำให้คนด้านบนยิ่งได้ใจ ส่งตัวตนเข้าไปตอกย้ำความเป็นเจ้าของหนักหน่วงเพิ่มขึ้นอีก กว่าจะทั้งคู่จะผละออกจากกันก็ล่วงเลยเข้าวันใหม่ไปแล้ว…จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ“...” เฉินเฟิงนอนมองเพดานตาปริบ ๆ เสียงนกร้องและเสียงผู้คนออกมาทำกิจกรรมยามเช้าช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเมื่อคืนเขาได้ผ่านศึกรักที่เคยจินตนาการมาหลายปีทฤษฎีที่เคยศึกษามาหลายปีเทียบไม่ติดเลยกับประสบการณ์ตรงในคืนเดียว เคยได้ยินมาว่าครั้งแรกนั้นหากเตรียมตัวไม่ดีก็จะกลายเป็นความเ

  • วันสิ้นโลกของผม   80 สัญญาณจากธรรมชาติ [2/5]

    “งั้นไม่เย็นมันแล้ว” นิโคลัสถอดเสื้อให้เฉินเฟิงก่อนจากนั้นก็ถอดให้ตนเอง อวดกล้ามเนื้อแน่นเป็นลอนสวยสู่สายตาอดีตผู้ช่วยเชฟเจ้ากระต่ายต้องเม้มปากแน่น จากนั้นใช้ฟันบนขบริมฝีปากล่างกลืนก้อนความประหม่าลงท้อง ลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปากไม่ให้แห้งผากการกระทำนั้นกลับยิ่งจุดไฟให้คุณหมอหมีที่พยายามอย่างยิ่งยวดไม่ให้โถมตัวเข้าใส่คนรักโดยไม่ได้เตรียมพร้อมริมฝีปากสีเชอร์รีคือสิ่งที่คุณหมีเล็งไว้เป็นสิ่งแรก ยิ่งถูกเฉินเฟิงขบกัดเบา ๆ เฉดสีของมันก็ยิ่งเข้มขึ้น ไหนจะลิ้นเล็กที่ช่วยเติมความฉ่ำเยิ้มนั้นชวนให้น่าลิ้มลอง“อื้อ” นิโคลัสขบเม้มดูดคลึงริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างตะกละตะกลาม ฝ่ามือหนารั้งต้นคอคนรักเข้ามา เพิ่มความแนบชิดไม่ปล่อยให้ถอยหนีอึดใจถัดมาค่อยส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนทุกสิ่งอย่าง ฉกชิงน้ำหวานในโพรงกระต่ายอย่างหิวกระหาย ยิ่งจูบไฟราคะก็ยิ่งโหมกระพือเมื่อส่วนบนถูกกระตุ้น ส่วนล่างก็ยิ่งเป็นหนัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่มันถูกเบียดชิดเข้ากับอวัยวะเดียวกัน ถึงจะมีเนื้อผ้ากางกั้นก็ไม่สามารถลดความกระสันให้ลดลงได้ มีแต่จะเพิ่มสูงขึ้นทุกครั้งที่ส่วนนูนเด่นเสียดสีกันไปมาทั้งเจ้ากระต่ายและคุณหมอหมีต่างก

  • วันสิ้นโลกของผม   80 สัญญาณจากธรรมชาติ [1/5]

    เจ้ากระต่ายไปไม่เป็นเมื่อถูกคนรักใช้ใบหน้าซุกซบอยู่บริเวณหน้าท้อง ทั้งยังถูไถไปมาไม่หยุด พอก้มลงไปมองอีกฝ่ายก็แหงนหน้าใช้ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนอ้อนขอความเห็นใจอุกคนมองจากมุมสูงใจเหลวเป็นน้ำแล้วพ่อ!“พี่ขอโทษนะครับ” ยิ่งขยับริมฝีปากก็ยิ่งแนบชิดกัน ท่อนแขนแข็งแกร่งกระชับให้เข้าไปใกล้กันมากขึ้นเฉินเฟิงไม่รู้ว่าควรทิ้งน้ำหนักไปที่ส่วนไหนดี เขาย่อขาลงเล็กน้อยไม่ให้น้ำหนักตัวเทไปที่สะโพก แม้คนรักจะรับน้ำหนักของตนได้ด้วยกำลังแขนเพียว ๆ แต่อยู่นานกว่านี้กลัวว่าจะเป็นตะคริวในขณะที่เจ้ากระต่ายกังวลว่าคนรักจะแบกรับน้ำหนักตนไม่ไหว ตัดไปที่คุณหมอหมีผู้ยื่นแขนออกไปเป็นเบาะรองนั่งให้กับอดีตผู้ช่วยเชฟด้วยตัวเองถามว่าตัวคนรักหนักไหม… ไม่เลยสักนิดตั้งแต่กลายพันธุ์และเลื่อนขั้นพลังมาถึงระดับสอง นอกจากพลังจะเพิ่มขึ้นแล้ว กำลังกายเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ถึงจะไม่ได้มีกำลังมหาศาลอย่างดาริณีที่สามารถยกรถยนต์ได้ทั้งคัน แต่ก็แบกรับน้ำหนักมากกว่า 80 กิโลกรัมได้อย่างสบาย ต่อให้ยกเฉินเฟิงอุ้มรอบบ้านทั้งวันก็ไม่ได้ทำให้เสียเหงื่อเลยสักหยดกลับกันควรเป็นเฉินเฟิงที่กำลังเกร็งไปทั้งร่างต่างหากที่เหนื่อยกว่าเขา หากย

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [5/5]

    “ก็ถ้าใครไม่ดี… พวกเขาคงมีวิธีจัดการนั่นแหละครับ หรือถ้าไม่มีก็ค่อยแนะนำวันนี้ก็ยังไม่สาย…” เฉินเฟิงจงใจพูดให้เสียงดังขึ้นมาหนึ่งระดับ ให้ใครก็ตามที่อยู่ในละแวกนี้ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ไม่รู้ว่าจะได้ผลไหม แต่หากเกิดเรื่องขึ้นจริงก็ขอให้รับรู้ไว้ว่าเขาไม่ดีแค่พูดขู่เฉินเฟิงเก็บสัมภาระในบ้านเรียบร้อยก็ไปรวมตัวกับคนอื่นที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เวลานี้ทุกคนคงกำลังนั่งรอเขากับคนรักอยู่เป็นแน่เมนูในวันนี้คือไข่พะโล้เต้าหู้ น่าเสียดายที่ไม่มีหมูสามชั้น แต่ก็ถูกทดแทนด้วยลูกชิ้นแป้งที่มีส่วนผสมของผงด้วงสาคู นับว่าเป็นอีกเมนูที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงเมนูหนึ่งสิ่งที่หมู่บ้านครูเมตตาใช้แลกเปลี่ยนกับหมู่บ้านอื่นก็คือไฟฟ้า โดยจะแจกแบตเตอรี่ให้หมู่บ้านละ 5 เครื่อง หากไฟฟ้าหมดสามารถวิทยุมาบอกให้พวกเขานำแบตเตอรี่ลูกใหม่ไปเปลี่ยนได้ทุกเมื่อหญิงชราขอแลกเปลี่ยนไฟฟ้ากับผงด้วงสาคูจากหมู่บ้านด้วงสาคูและแลกเปลี่ยนข้าว รวมถึงธัญพืชต่าง ๆ จากหมู่บ้านริมธาร แม้จะมีการเพาะปลูกเองก็ยังไม่เพียงพอต่อจำนวนประชากรที่มีเพิ่มมากขึ้น บางเดือนมีคนมาขออยู่ด้วยเกือบ 10 คนวิทย์พยายามคัดกรองคนอย่างสุดความสามารถ เขาต้องก

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [4/5]

    แถมยังส่งหมอตำแยมาช่วยดูแลหญิงสาวทั้ง 3 คนที่กำลังตั้งครรภ์ด้วย“ทางนี้เองก็ขอบคุณมากครับที่ต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี” ทั้งอาหารการกินและที่พักแสนสบายเฉินเฟิงฟังตัวแทนหมู่บ้านกล่าวขอบคุณกันไปมา ไม่คิดแทรกบทสนทนา ส่วนคุณหมอหมีนั้นกำลังแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับการคลอดบุตรด้วยวิธีธรรมชาติ เป็นความโชคดีของหมู่บ้านชายขอบที่ยังคงสืบสานความรู้ในการทำคลอดลักษณะนี้อยู่ ไม่อย่างนั้นการจะคลอดเด็กสักคนคงต้องขับรถฝ่าซอมบี้เพื่อไปยังค่ายใหญ่สักแห่งหาโรงพยาบาลทำคลอดหากต้องทำถึงขนาดนั้นจะมีใครอยากแต่งงานมีลูกกันล่ะ?นิโคลัสก็เป็นกังวลในเหมือนกัน หลังปรึกษากับคุณป้าหมอตำแย ท่านก็เสนอว่าจะเปิดคอร์สสอนให้ความรู้ในเรื่องนี้โดยมีเคสตัวอย่างเป็นหญิงสาวทั้งสามที่กำลังจะคลอดบุตร ซึ่งคุณหมอหมีและคุณป้าหมอตำแยได้ทำการขออนุญาตพวกเขาแล้วเรียบร้อยคุณป้าหมอตำแยฝากให้คุณหมอหมีประชาสัมพันธ์ข่าวนี้ไปที่หมู่บ้านครูเมตตา หากใครต้องการเรียนสามารถเดินทางมาที่หมู่บ้านด้วงสาคูก่อนที่หญิงสาวเหล่านี้จะคลอดได้ พอส่งข่าวเรื่องคอร์สเรียนผ่านการสื่อสารทางวิทยุ ผลตอบรับก็เป็นไปในทิศทางที่ดี มีหลายคนสนใจและพร้อมออกเดินทางมาเรีย

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [3/5]

    “แต่ถ้าหนูดาไม่สะดวกแม่ก็ไม่ว่าจ้ะ เรียกคุณครูเหมือนเดิมก็ได้” เมตตายิ้มอ่อนใจ “ถือเสียว่าเมื่อครู่แม่ใจร้อนไปเอง” ที่คิดจะรวบหัวรวบหางหญิงสาวแทนอดีตเด็กในปกครองที่ชักช้ายืดยาด“ไม่ใช่ไม่สะดวกค่ะ คือ... ดาแค่ยังไม่ชิน” ให้เปลี่ยนปุบปับก็ออกจะเขินมากไปหน่อย“แม่เข้าใจจ้ะ ขอโทษนะที่เร่งรัด”“...” ระ เร่งรัด“แม่เห็นว่าพวกเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็อยากจะให้เป็นฝั่งเป็นฝากันเร็ว ๆ” เกิดเจอเรื่องไม่คาดฝัน กว่าจะได้เป็นแฟนกันก็อาจจะเป็น… ชาติหน้าฟังดูรุนแรงไปหน่อย แต่ใครล่ะจะสามารถรับประกันได้ว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนี้… ก็ไม่มีเธอจึงอยากให้ทั้งสองคนตกลงปลงใจกันเร็ว ๆ ต่อให้เส้นทางในอนาคตอาจไม่ราบรื่นหรือปรับความเข้าใจกันไม่ได้ ก็ยังดีกว่าวันหนึ่งมารู้ว่าสายเกินไปที่จะขยับความสัมพันธ์เธอเองก็เคยเสียใจเช่นนั้นมาก่อน กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียคนที่รักอย่างไม่มีวันหวนกลับก็เป็นวันที่เธอตัดสินใจจะตอบรับคำสารภาพรักของเขาตั้งแต่นั้นมาทั้งชีวิตของเธอจึงมีแต่เด็ก ๆ ในสถานรับเลี้ยงของตนเองเท่านั้น ไม่คิดจะมีรักใหม่หรือเปิดใจให้ใครอีก“พวกเราเพิ่งจะคุยกันได้ไม่กี่เดือนเองครับ” โจเซฟรีบพูดข

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [2/5]

    “มีชื่อเรียกก็ดี ถ้าวันหนึ่งได้แลกเปลี่ยนกับค่ายอื่นจะได้ไม่น้อยหน้าเขา” ขนาดค่ายในเมืองหลวงยังเรียกว่าค่ายพันธมิตรเลย“เป็นชื่อที่ดีเลยค่ะ ฟังดูเท่มาก ๆ”“คุณเจน” วิทย์โดนชมก็เขินจนหน้าแดง เขาแค่ชอบดูภาพยนตร์แล้วจำคำศัพท์มาแค่นั้นเองไม่ได้ทำอะไรยิ่งใหญ่สักหน่อย… อย่าชมเยอะ เขิน!“ต่อจากนี้ไปพวกเราคือสมาพันธ์ผู้รอดชีวิต” คุณยายหยิบกระดาษออกมาอีกหนึ่งแผ่น เขียนหัวบนสุดด้วยตัวบรรจงว่า ‘สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต’ จากนั้นก็ไล่รายชื่อหมู่บ้านที่อยู่ในสมาพันธ์ พร้อมทั้งมีลายเซ็นกำกับตรงท้ายชื่อ ยืนยันว่ามีหมู่บ้านเหล่านี้อยู่จริง[หมู่บ้านครูเมตตา][หมู่บ้านด้วงสาคู][หมู่บ้านริมธาร][กลุ่มทหารรับจ้างโจเซฟ]“ผมว่าในอนาคตเราอาจมีมากกว่า 4 รายชื่อบนกระดาษแผ่นนั้น” เฉินเฟิงมองพื้นที่ว่างเปล่าในหน้ากระดาษ ราวกับเห็นว่าอีกหลายสิบปีข้างหน้าจะมีชื่ออีกหลายหมู่บ้านจนต้องเพิ่มกระดาษ“มีความเป็นไปได้สูงเลยล่ะ” โจเซฟเองก็ผ่านภารกิจมาพอควร เขาเคยเห็นหมู่บ้านอื่นมาบ้างประปราย บ้างก็สามารถเอาตัวรอดได้ และบางหมู่บ้านก็โชคไม่ดีนักที่ตั้งอยู่ในทำเลไม่เหมาะสม ทำให้ยากต่อการประคับประคองคนในหมู่บ้านให้อยู่รอดปลอดภั

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status