Accueil / แฟนตาซี / วันสิ้นโลกของผม / 78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [4/5]

Share

78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [4/5]

Auteur: 816
last update Dernière mise à jour: 2025-05-21 09:37:52

“ฮัดชิ่ว!”

“อี๋ มึงจามไม่ปิดจมูกอะทีโอ ไอ้ซกมก” เลวี่ยกแขนเสื้อปิดจมูกหลบเลี่ยงละอองน้ำลายเพื่อนสนิท

“เว่อร์มากมึง” ทีโอมองคนเล่นใหญ่อย่างเหนื่อยใจ หันมาขันนอตตัวสุดท้ายอย่างตั้งใจ เมื่อครู่เขาไม่ได้คันจมูกสักนิด ทำไมถึงจามได้นะ… หรือว่ามีคนนินทา?

“ก่อนจะมีซอมบี้ก็มีโรคระบาดไง หรือว่ามึงจำไม่ได้ พวกเราต้องใส่หน้ากากอนามัยกันตั้งหลายปี” พอเห็นคนไอหรือจามก็จะหวาดระแวงเสมอ

“ตอนนี้มีซอมบี้ที่ระบาดผ่านทางน้ำลายของพวกมันเองแล้ว มึงจะยังกลัวน้ำลายกูอีกเหรอ” เดี๋ยวก็จูบแม่ง… จากนั้นก็คงถูกมันต่อยคว่ำแล้วตัดขาดความเป็นเพื่อน

เชี่ยเอ๊ย แค่จินตนาการก็จุกอกฉิบหาย…

“กูไม่ได้กลัวแต่รังเกียจ ออกมาเป็นฝอยเลยไอ้เหี้ย ไม่สกปรกเลยเนอะ” ต่อให้เป็นคนรักกันเป็นใครก็รังเกียจทั้งนั้นแหละ!

“ก็กูปิดไม่ทันนี่หว่า” ทีโอบุ้ยปาก ในที่สุดก็ขันนอตตัวสุดท้ายเสร็จเสียที

“...” ชาวบ้านที่ยืนรออยู่รอบ ๆ

‘เชิญทำเหมือนพวกเขาเป็นอากาศธาตุได้เลยนะหนุ่ม ๆ ไม่ต้องเกรงใจ’

ซ่า ๆ ๆ

หนุ่มนักศึกษาหมุนหาคลื่นสัญญาณอยู่ครู่ใหญ่ จนในที่สุดก็สามารถจับคลื่นสัญญาณหนึ่งได้

[ฮัลโหล เทสต์ ๆ ได้ยินไหม]

“เสียงคุณโจเซฟ” เลวี่ตาเป็นประกาย กรกับ
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [5/5]

    “ก็ถ้าใครไม่ดี… พวกเขาคงมีวิธีจัดการนั่นแหละครับ หรือถ้าไม่มีก็ค่อยแนะนำวันนี้ก็ยังไม่สาย…” เฉินเฟิงจงใจพูดให้เสียงดังขึ้นมาหนึ่งระดับ ให้ใครก็ตามที่อยู่ในละแวกนี้ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ไม่รู้ว่าจะได้ผลไหม แต่หากเกิดเรื่องขึ้นจริงก็ขอให้รับรู้ไว้ว่าเขาไม่ดีแค่พูดขู่เฉินเฟิงเก็บสัมภาระในบ้านเรียบร้อยก็ไปรวมตัวกับคนอื่นที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เวลานี้ทุกคนคงกำลังนั่งรอเขากับคนรักอยู่เป็นแน่เมนูในวันนี้คือไข่พะโล้เต้าหู้ น่าเสียดายที่ไม่มีหมูสามชั้น แต่ก็ถูกทดแทนด้วยลูกชิ้นแป้งที่มีส่วนผสมของผงด้วงสาคู นับว่าเป็นอีกเมนูที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงเมนูหนึ่งสิ่งที่หมู่บ้านครูเมตตาใช้แลกเปลี่ยนกับหมู่บ้านอื่นก็คือไฟฟ้า โดยจะแจกแบตเตอรี่ให้หมู่บ้านละ 5 เครื่อง หากไฟฟ้าหมดสามารถวิทยุมาบอกให้พวกเขานำแบตเตอรี่ลูกใหม่ไปเปลี่ยนได้ทุกเมื่อหญิงชราขอแลกเปลี่ยนไฟฟ้ากับผงด้วงสาคูจากหมู่บ้านด้วงสาคูและแลกเปลี่ยนข้าว รวมถึงธัญพืชต่าง ๆ จากหมู่บ้านริมธาร แม้จะมีการเพาะปลูกเองก็ยังไม่เพียงพอต่อจำนวนประชากรที่มีเพิ่มมากขึ้น บางเดือนมีคนมาขออยู่ด้วยเกือบ 10 คนวิทย์พยายามคัดกรองคนอย่างสุดความสามารถ เขาต้องก

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [4/5]

    แถมยังส่งหมอตำแยมาช่วยดูแลหญิงสาวทั้ง 3 คนที่กำลังตั้งครรภ์ด้วย“ทางนี้เองก็ขอบคุณมากครับที่ต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี” ทั้งอาหารการกินและที่พักแสนสบายเฉินเฟิงฟังตัวแทนหมู่บ้านกล่าวขอบคุณกันไปมา ไม่คิดแทรกบทสนทนา ส่วนคุณหมอหมีนั้นกำลังแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับการคลอดบุตรด้วยวิธีธรรมชาติ เป็นความโชคดีของหมู่บ้านชายขอบที่ยังคงสืบสานความรู้ในการทำคลอดลักษณะนี้อยู่ ไม่อย่างนั้นการจะคลอดเด็กสักคนคงต้องขับรถฝ่าซอมบี้เพื่อไปยังค่ายใหญ่สักแห่งหาโรงพยาบาลทำคลอดหากต้องทำถึงขนาดนั้นจะมีใครอยากแต่งงานมีลูกกันล่ะ?นิโคลัสก็เป็นกังวลในเหมือนกัน หลังปรึกษากับคุณป้าหมอตำแย ท่านก็เสนอว่าจะเปิดคอร์สสอนให้ความรู้ในเรื่องนี้โดยมีเคสตัวอย่างเป็นหญิงสาวทั้งสามที่กำลังจะคลอดบุตร ซึ่งคุณหมอหมีและคุณป้าหมอตำแยได้ทำการขออนุญาตพวกเขาแล้วเรียบร้อยคุณป้าหมอตำแยฝากให้คุณหมอหมีประชาสัมพันธ์ข่าวนี้ไปที่หมู่บ้านครูเมตตา หากใครต้องการเรียนสามารถเดินทางมาที่หมู่บ้านด้วงสาคูก่อนที่หญิงสาวเหล่านี้จะคลอดได้ พอส่งข่าวเรื่องคอร์สเรียนผ่านการสื่อสารทางวิทยุ ผลตอบรับก็เป็นไปในทิศทางที่ดี มีหลายคนสนใจและพร้อมออกเดินทางมาเรีย

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [3/5]

    “แต่ถ้าหนูดาไม่สะดวกแม่ก็ไม่ว่าจ้ะ เรียกคุณครูเหมือนเดิมก็ได้” เมตตายิ้มอ่อนใจ “ถือเสียว่าเมื่อครู่แม่ใจร้อนไปเอง” ที่คิดจะรวบหัวรวบหางหญิงสาวแทนอดีตเด็กในปกครองที่ชักช้ายืดยาด“ไม่ใช่ไม่สะดวกค่ะ คือ... ดาแค่ยังไม่ชิน” ให้เปลี่ยนปุบปับก็ออกจะเขินมากไปหน่อย“แม่เข้าใจจ้ะ ขอโทษนะที่เร่งรัด”“...” ระ เร่งรัด“แม่เห็นว่าพวกเราโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็อยากจะให้เป็นฝั่งเป็นฝากันเร็ว ๆ” เกิดเจอเรื่องไม่คาดฝัน กว่าจะได้เป็นแฟนกันก็อาจจะเป็น… ชาติหน้าฟังดูรุนแรงไปหน่อย แต่ใครล่ะจะสามารถรับประกันได้ว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงวันพรุ่งนี้… ก็ไม่มีเธอจึงอยากให้ทั้งสองคนตกลงปลงใจกันเร็ว ๆ ต่อให้เส้นทางในอนาคตอาจไม่ราบรื่นหรือปรับความเข้าใจกันไม่ได้ ก็ยังดีกว่าวันหนึ่งมารู้ว่าสายเกินไปที่จะขยับความสัมพันธ์เธอเองก็เคยเสียใจเช่นนั้นมาก่อน กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียคนที่รักอย่างไม่มีวันหวนกลับก็เป็นวันที่เธอตัดสินใจจะตอบรับคำสารภาพรักของเขาตั้งแต่นั้นมาทั้งชีวิตของเธอจึงมีแต่เด็ก ๆ ในสถานรับเลี้ยงของตนเองเท่านั้น ไม่คิดจะมีรักใหม่หรือเปิดใจให้ใครอีก“พวกเราเพิ่งจะคุยกันได้ไม่กี่เดือนเองครับ” โจเซฟรีบพูดข

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [2/5]

    “มีชื่อเรียกก็ดี ถ้าวันหนึ่งได้แลกเปลี่ยนกับค่ายอื่นจะได้ไม่น้อยหน้าเขา” ขนาดค่ายในเมืองหลวงยังเรียกว่าค่ายพันธมิตรเลย“เป็นชื่อที่ดีเลยค่ะ ฟังดูเท่มาก ๆ”“คุณเจน” วิทย์โดนชมก็เขินจนหน้าแดง เขาแค่ชอบดูภาพยนตร์แล้วจำคำศัพท์มาแค่นั้นเองไม่ได้ทำอะไรยิ่งใหญ่สักหน่อย… อย่าชมเยอะ เขิน!“ต่อจากนี้ไปพวกเราคือสมาพันธ์ผู้รอดชีวิต” คุณยายหยิบกระดาษออกมาอีกหนึ่งแผ่น เขียนหัวบนสุดด้วยตัวบรรจงว่า ‘สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต’ จากนั้นก็ไล่รายชื่อหมู่บ้านที่อยู่ในสมาพันธ์ พร้อมทั้งมีลายเซ็นกำกับตรงท้ายชื่อ ยืนยันว่ามีหมู่บ้านเหล่านี้อยู่จริง[หมู่บ้านครูเมตตา][หมู่บ้านด้วงสาคู][หมู่บ้านริมธาร][กลุ่มทหารรับจ้างโจเซฟ]“ผมว่าในอนาคตเราอาจมีมากกว่า 4 รายชื่อบนกระดาษแผ่นนั้น” เฉินเฟิงมองพื้นที่ว่างเปล่าในหน้ากระดาษ ราวกับเห็นว่าอีกหลายสิบปีข้างหน้าจะมีชื่ออีกหลายหมู่บ้านจนต้องเพิ่มกระดาษ“มีความเป็นไปได้สูงเลยล่ะ” โจเซฟเองก็ผ่านภารกิจมาพอควร เขาเคยเห็นหมู่บ้านอื่นมาบ้างประปราย บ้างก็สามารถเอาตัวรอดได้ และบางหมู่บ้านก็โชคไม่ดีนักที่ตั้งอยู่ในทำเลไม่เหมาะสม ทำให้ยากต่อการประคับประคองคนในหมู่บ้านให้อยู่รอดปลอดภั

  • วันสิ้นโลกของผม   79 สมาพันธ์ผู้รอดชีวิต [1/5]

    เมื่อตัวแทนแจกแจงสิ่งที่หมู่บ้านของตนสามารถมาแลกเปลี่ยนได้เรียบร้อย ทุกคนก็ต้องประหลาดใจว่าหมู่บ้านของพวกเขาล้วนมีสิ่งที่ต้องการจากฝ่ายทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร โปรตีนจากด้วงสาคูซึ่งเป็นสารอาหารที่จำเป็นอย่างมากในการซ่อมแซมกล้ามเนื้อในร่างกาย สมุนไพรสำหรับรักษาโรค ของใช้จำเป็นในชีวิตประจำวัน และที่ขาดไม่ได้… ไฟฟ้านับว่าข้อเสนอของวิทย์นั้นน่าสนใจเป็นอย่างมากคุณยายร้านขายของชำ วิทย์ และเจนต่างก็เริ่มพูดคุยปรึกษากันเองโดยที่ไม่ต้องมีโจเซฟคอยแนะนำอีกต่อไป พวกเขารู้ว่าหมู่บ้านของตนต้องการสิ่งใด และยินดีที่จะแลกเปลี่ยนสิ่งที่สมน้ำสมเนื้อตอบกลับไปหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างยกยิ้มมุมปากพึงพอใจกับทิศทางในการประชุมครั้งนี้เป็นอย่างมาก เขาคาดว่าการไปมาหาสู่ในระยะหลังจะต้องคึกคักขึ้นแน่นอนเมื่อต่างฝ่ายต่างมีสิ่งที่ต้องการ ไม่ต้องเสาะหาเดินทางไปเสี่ยงอันตรายข้างนอก ขอแค่พวกเขาทำงานให้หนักขึ้นอีกนิด เพิ่มผลผลิตได้มากอีกหน่อย ก็สามารถนำสิ่งที่เหลือกินเหล่านั้นไปแลกเปลี่ยนกับหมู่บ้านอื่นได้…วิทย์ไม่ได้มาตัวเปล่า ชายหนุ่มนำแบตเตอรี่สำรองไฟฟ้ามาด้วย ตั้งใจว่าจะสาธิตการใช้งานให้อีก 2 ห

  • วันสิ้นโลกของผม   78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [5/5]

    …และอีกสองวันถัดมาเฉินเฟิงกับนิโคลัสก็ได้รับข้อความเสียงจากโจเซฟ[ฮัลโหล เทสต์ ๆ ได้ยินไหม จากบ้านครูเมตตา]“หมู่บ้านคุณเจนได้ยินแล้ว” นิโคลัสกดเครื่องส่งสัญญาณวิทยุตอบกลับไป เช็กกันอีกร่วมครึ่งชั่วโมงก็หาช่องสัญญาณที่เสถียรที่สุดได้“ดูเหมือนว่าพวกเราคงต้องเร่งสร้างทางเชื่อมให้ไวที่สุดแล้วล่ะ” นิโคลัสหันมายิ้มให้กับคนรัก ความคิดสร้างเส้นทางเชื่อมเป็นไอเดียของเขาก็จริง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่ที่มีผู้เข้าร่วมถึง 3 หมู่บ้าน“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ” หญิงสาวหัวหน้าหมู่บ้านรีบเอ่ย “เจนได้เกณฑ์ชาวบ้านที่มีความรู้และอยากอาสาเข้าร่วมการก่อสร้างมาไว้จำนวนหนึ่งแล้ว” เธอกระตือรือร้นที่จะติดต่อกับหมู่บ้านข้างเคียงเป็นอย่างมาก ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างในหมู่บ้านที่ยังไม่เข้าที่เข้าทางนัก คงจะดีหากสามารถนำผลิตภัณฑ์ที่มีไปแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งของจำเป็นได้“ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณเจนลองติดต่อพูดคุยกับทีมของคุณวิทย์เลยครับ” คู่หมีกระต่ายหลบให้หญิงสาวได้ใช้งานเครื่องรับส่งวิทยุสื่อสาร เธอเป็นคนหนึ่งที่ต้องใช้งานเจ้าเครื่องนี้ให้ชำนาญ“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้าง รับเครื่องส่งสัญญาณมาถือไว้ด้

  • วันสิ้นโลกของผม   78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [4/5]

    “ฮัดชิ่ว!”“อี๋ มึงจามไม่ปิดจมูกอะทีโอ ไอ้ซกมก” เลวี่ยกแขนเสื้อปิดจมูกหลบเลี่ยงละอองน้ำลายเพื่อนสนิท“เว่อร์มากมึง” ทีโอมองคนเล่นใหญ่อย่างเหนื่อยใจ หันมาขันนอตตัวสุดท้ายอย่างตั้งใจ เมื่อครู่เขาไม่ได้คันจมูกสักนิด ทำไมถึงจามได้นะ… หรือว่ามีคนนินทา?“ก่อนจะมีซอมบี้ก็มีโรคระบาดไง หรือว่ามึงจำไม่ได้ พวกเราต้องใส่หน้ากากอนามัยกันตั้งหลายปี” พอเห็นคนไอหรือจามก็จะหวาดระแวงเสมอ“ตอนนี้มีซอมบี้ที่ระบาดผ่านทางน้ำลายของพวกมันเองแล้ว มึงจะยังกลัวน้ำลายกูอีกเหรอ” เดี๋ยวก็จูบแม่ง… จากนั้นก็คงถูกมันต่อยคว่ำแล้วตัดขาดความเป็นเพื่อนเชี่ยเอ๊ย แค่จินตนาการก็จุกอกฉิบหาย…“กูไม่ได้กลัวแต่รังเกียจ ออกมาเป็นฝอยเลยไอ้เหี้ย ไม่สกปรกเลยเนอะ” ต่อให้เป็นคนรักกันเป็นใครก็รังเกียจทั้งนั้นแหละ!“ก็กูปิดไม่ทันนี่หว่า” ทีโอบุ้ยปาก ในที่สุดก็ขันนอตตัวสุดท้ายเสร็จเสียที“...” ชาวบ้านที่ยืนรออยู่รอบ ๆ‘เชิญทำเหมือนพวกเขาเป็นอากาศธาตุได้เลยนะหนุ่ม ๆ ไม่ต้องเกรงใจ’ซ่า ๆ ๆหนุ่มนักศึกษาหมุนหาคลื่นสัญญาณอยู่ครู่ใหญ่ จนในที่สุดก็สามารถจับคลื่นสัญญาณหนึ่งได้[ฮัลโหล เทสต์ ๆ ได้ยินไหม]“เสียงคุณโจเซฟ” เลวี่ตาเป็นประกาย กรกับ

  • วันสิ้นโลกของผม   78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [3/5]

    “ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราเองก็ได้ประโยชน์จากคุณเหมือนกัน ถือว่ายื่นหมูยื่นแมว” หงส์ยิ้มกว้าง เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกให้ความช่วยเหลือชาวบ้านกลุ่มนี้ในวันนั้น แม้จะไม่ได้คาดหวังให้พวกเขาตอบแทนบุญคุณหรือต้องผลิตสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนเลยก็ตามเจนยืดตัวตรงยกมือวันทยหัตถ์แสดงความเคารพต่ออีกฝ่ายด้วยมือเปล่า หงส์เองก็เก็บสีหน้ายิ้มแย้มทำวันทยหัตถ์ตอบกลับไป แสดงความเคารพในรูปแบบของวิชาชีพอันทรงเกียรติของตน[ฮัลโหล เทสต์ ๆ หนึ่ง สอง สาม สี่ ซ่า ๆ เทสต์ ๆ]“เยส!” ทันทีที่มีเสียงออกมาจากเครื่องรับสัญญาณวิทยุ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มของโจเซฟเองหรือชาวบ้านที่รายล้อมอยู่รอบนอกต่างก็ร้องออกมาด้วยความยินดี“สุดยอด! / จริงเหรอเนี่ย! / กูฝันอยู่หรือเปล่าวะ / ไอ้เชี่ย มึงอย่าหยิกขากู” หลังจากถูกตัดขาดการสื่อสารสาธารณะมามากกว่าครึ่งปี ในที่สุดวันนี้พวกเขาก็มีหนทางในการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารกันแล้ว!อย่าคิดว่าการสื่อสารเป็นเรื่องไม่สำคัญ นอกจากอาหาร ที่พักอาศัย และเครื่องนุ่งห่ม ปัจจัยสำคัญอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้มนุษย์ถูกเรียกว่าเป็นสัตว์สังคม นั่นเป็นเพราะเรามีการติดต่อสื่อสารกันเสมอ ยิ่งในเวลาที่อันตรายล้อมรอบด้าน ม

  • วันสิ้นโลกของผม   78 เส้นทางสายไหมในวันสิ้นโลก (2) [2/5]

    “อ้อ พอดีก่อนหน้านี้ทีมหนึ่งของพวกเราออกไปสำรวจที่เมืองข้างเคียงครับ แล้วไปเจอร้านที่จำหน่ายอุปกรณ์วิทยุสื่อสารแบบติดรถยนต์ คิดว่าอาจจะพอมีประโยชน์สำหรับการติดต่อระหว่างหมู่บ้านในอนาคต เลยอยากลองปั่นจักรยานมาตามเส้นทางที่ทำไว้สักหน่อยว่ากว่าจะไปถึงหมู่บ้านของคุณเฉินต้องใช้เวลากี่วัน” แม้จุดที่พวกเขาก่อสร้างจะไปไม่ถึงหมู่บ้านของเฉินเฟิง แต่ถ้าเดินไปอีกหน่อยอาจจะเจอก็เป็นได้ วันนี้เขาเลยพกทั้งเพื่อนร่วมทีมที่มีพลังพิเศษและมนุษย์กลายพันธุ์มาด้วยเผื่อเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันอ้อ มีถุงนอนและอาหารแห้งเตรียมตั้งแคมป์พร้อมเลย“เฮ้อ” โจเซฟถอนหายใจโล่งอก ยังดีที่ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง “คุณเจน ขอพวกเราใช้โรงอาหารพูดคุยกันได้ไหมครับ” พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว มายืนคุยกันในป่า เดี๋ยวได้กลายเป็นไข้เลือดออกก่อนโดนซอมบี้กัดตายพอดี“ได้ค่ะ ๆ เชิญทางนี้เลย” หญิงสาวหันไปเชื้อเชิญชายหนุ่มทั้งสามที่มีความสนิทสนมกับหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างชาวบ้านด้านหลังเห็นไม่มีเรื่องปะทะกันก็โล่งอก พากันแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว เตรียมพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาทั้งวันเสียทีพอคนทั้งหมดเข้ามาในหมู่บ้าน โจเซฟจึงได้แนะนำวิทย์กับเจ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status