ตอนที่ 82 เทียบเชิญงานแต่ง

รถม้าสีเรียบแต่งอย่างเรียบหรูของสกุลลู่เคลื่อนตัวช้าๆ รั้งท้ายขบวนของเหล่าขุนนางที่เดินทางกลับไปยังเมืองหลวง มุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่ลัดเลาะผ่านภูเขาและลำธาร

ท้องฟ้าโปร่งใส แดดยามสายส่องลอดม่านบางเข้ามาในรถม้า เกิดแสงอ่อนๆ สะท้อนผิวถ้วยชาของลู่ซือหนานที่ถือไว้ในมือ

ภายในรถม้ากว้างขวางพอสมควร มีเบาะรองนุ่มและหมอนพิงตัดเย็บจากผ้าชั้นดี นั่งอยู่ในรถม้าคือเผิงเหยียนเฉิงและลู่ซือหนาน ทั้งสองอยู่ใกล้กันในระยะพอเหมาะ มีเพียงกล่องขนมงาและชาอุ่นคั่นกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความอบอุ่นอย่างเงียบงัน

หลังจากเดินทางผ่านมาหลายลี้ เผิงเหยียนเฉิงจึงเอ่ยขึ้นเบาๆ

“ข้ารู้ว่าการเดินทางเช่นนี้ ลำบากนักสำหรับสตรีเช่นเจ้า แต่เจ้ากลับไม่ลังเลที่จะมาร่วมทุกข์กับข้า แม้ไม่สนเสียงครหาใดๆ ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก ซือหนาน”

นางเงยหน้ามองเขา แววตาทอประกายอ่อนโยน มือเรียวแตะถ้วยชาวางลงเบาๆ ก่อนเอ่ย

“ท่านคิดว่าข้าจะปล่อยให้ท่านเผชิญทุกอย่างตามลำพังได้หรือ หากข้าอยู่แต่ในเรือนอย่างสตรีในวังทองแล้วไม่อาจเคียงข้างท่านในยามลำบาก เช่นนั้นจะเรียกว่าคู่ชี