บทที่ 25 ทางลับ

รอยฟกช้ำตามร่างกายเริ่มจางลง สภาพจิตใจแข็งแรงขึ้น คาริสามองสำรวจร่างเปล่าเปลือยของตัวเองตรงหน้ากระจกเงา ดวงตาไร้ความรู้สึก

เมื่อสองสามวันก่อนเธอไม่อาจทนมองสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยร่องรอยความรุนแรงที่แดเนียลตั้งใจทิ้งบาดแผลเอาไว้ทั้งร่างกายและจิตใจ น้ำตาที่หลั่งไหลราวกับเขื่อนแตกกลับเหือดแห้งไปหมด ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพนี้ ทำไมถึงยอมให้เขารังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะคำว่ารักแค่นั้นเองหรือ

หลังจากวันนั้นแดเนียลก็ปล่อยให้คาริสาอาศัยอยู่บ้านหลังใหญ่กับคนรับใช้ตามลำพัง ส่วนตัวเขาหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ สามวันมานี้ยังไม่ได้เจอหน้าเขาเลย หนำซ้ำยังย้ายห้องให้คาริสาไปอยู่ห้องรับรองแขกและกักบริเวณเธอเอาไว้

ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูห้องน้ำถูกเคาะด้วยฝีมือของใครบางคน

“คุณเคสขา ออกมาทานข้าวเถอะนะคะ”

เป็นอีกวันที่คุณป้าแม่บ้านต้องเคาะประตูเรียกคาริสาแบบนี้ “คุณอยู่ในห้องน้ำนานหลายชั่วโมงแล้วนะ ออกมาทานข้าวจะได้ทานยานะคะ คนดีของป้า”

คำว่า ‘คนดีของป้า’ ทำให้คนที่อยู่ด้านในที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไร ถึงกับต้องปล่อยหยดน้ำตาออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะพูดตะโกนเสียงแข็งออกไป

“ป้าไม่ต้องมายุ่ง ฉันจะอยู่ในนี้จะอย