แกร๊ก!เมื่อได้ยินเสียงปลดประตูห้อง คาริสาจึงรีบดึงผ้านวมมาห่ม ก่อนที่จะหลับตาลงนอนในท่าตะแคงข้างแดเนียลหย่อนตัวนั่งลงตรงขอบเตียง แล้วเอื้อมมือสัมผัสดูขาที่เจ็บของเธอว่าหายบวมหรือยัง ก่อนจะหายตัวเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับผ้าชุบน้ำเย็น จัดการดึงผ้ายืดที่พันข้อเท้าออกแล้วนำผ้าเย็นมาประคบให้เธอไม่เคยดูแลตัวเองตั้งแต่ครั้งที่เขาทำให้เธอเจ็บตัวจนเกิดรอย แดเนียลต้องคอยมาทำแผลและทายาที่รอยฟกช้ำให้กับเธอหลังจากที่หลับไปแล้วแทบทุกคืน การกระทำของเขาในตอนนี้ทำให้คาริสาได้เข้าใจในคำพูดของป้าพิมพ์แล้ววันต่อมา“ให้ป้อนไหม” แดเนียลพูดหลังจากที่เห็นคาริสากินข้าวได้แค่สองคำ จากนั้นเธอก็ไม่ตักข้าวเข้าปากตัวเองอีก นอกจากนั่งเงียบ ๆ เหมือนมีอะไรให้คิดอยู่ในหัวตลอดเวลา“ฉันอิ่มแล้ว” คาริสาพูดแล้วมองแดเนียลที่กำลังเอายากับน้ำมายื่นให้เธอ “ฉันหายป่วยตั้งแต่เมื่อวานแล้วทำไมถึงต้องกินยาอีก”“เธอยังไม่หายดี กินซะอย่าให้ฉันต้องบังคับนะ” ซึ่งคาริสาก็ยอมกินยาอย่างว่าง่าย“แอบมองฉันเหรอ” แดเนียลอุ้มคาริสาขึ้นมานั่งบนตักของเขาหลังจากที่ปล่อยให้เธอนั่งทานข้าวอย่างอิสระ ถึงแม้หญิงสาวจะทานได้เพียงนิดเดียว และเมื่อเห็น
เมื่อชายหนุ่มนึกสนุกอยากเล่นหนังสดขึ้นมา ใจดวงน้อยของผู้รวมการแสดงสดถึงกับเต้นไม่เป็นส่ำ ท่าทางของเขาก็ดูจะเอาจริงเอาจัง คนใช้ในบ้านและลูกน้องที่ยืนอยู่ละแวกนั้นต่างก็รีบหันหน้าหนีและเดินไปทางอื่นอย่างรู้หน้าที่จ๊วบ! จ๊วบ!“ปล่อย” มือหนากอบกำสองมือน้อยไว้แน่น ก่อนจะก้มไปซุกไซร้ซอกคอของเธอ โดยไม่ฟังเสียงร้องห้าม“ฉะ...ฉันยอมแล้ว”“ยอมให้ฉันปล้ำเหรอ” แดเนียลพูดทั้งที่ยังสนุกกับการดื่มด่ำเรือนร่างหอมกรุ่นของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักของเขา พลางดูดทำรอยที่ซอกคอของเธอ“อ๊ะส์ แดน ฉันไม่ดื้อแล้ว” แดเนียลถึงกับต้องหยุดการกระทำ ไม่ใช่คำพูดของคาริสาที่ทำให้เขาหยุด แต่ว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาเรียกขานชื่อของเขาอย่างขัดจังหวะ“นายครับ!” ซึ่งก็เป็นลูกน้องคนเดียวในบ้านที่กล้าทำแบบนี้ แดเนียลหันไปมองหน้าเอกอย่างรู้สึกอารมณ์ค้างและพาลรำคาญ ชายหนุ่มทำสีหน้าเขม็งใส่ลูกน้องที่ทำตัวไร้มารยาท“มีอะไร!” น้ำเสียงที่ขบกรามพูดถูกเปล่งออกมาอย่างดุดัน ถ้าเรื่องที่จะพูดไม่สำคัญพอ มันน่าอัดลูกปืนใส่ให้หลาบจำ ก่อนจะใช้สองมือหนาปิดหูทั้งสองข้างของคาริสาเอาไว้ เมื่อรู้สึกว่าเธอให้ความสนใจกับสิ่งที่เอกจะพูดเอกกระซิบบอ
คาริสาโยนของเล่นนรกลงไปในถังสเตนเลสที่มีไฟลุกโชนทีละชิ้น สีหน้าและแววตาของหญิงสาวแสดงถึงความรังเกียจออกมาชัดเจน เพราะของเล่นและเซตพันธนาการพวกนี้แหละ ที่แดเนียลชอบเอามาทำร้ายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอจึงไม่ลังเลที่จะโยนพวกมันเหล่านั้นให้ถูกไฟแผดเผาจนมอดไหม้โดยไม่ปล่อยให้เหลือแม้แต่ซากด้วยฝีมือของเธอเอง“ถ้าพอใจแล้วก็ไปกินข้าวได้แล้วปะ” แดเนียลพูดหลังจากที่ยืนดูคาริสาจัดการเผาของเล่นและเซตพันธนาการราคาแพงของเขามาสักพักได้น้ำเสียงที่ชายหนุ่มพูดออกมาฟังดูไม่ค่อยสู้ดีนัก รู้สึกเสียดายพวกมัน เพราะกว่าแดเนียลจะสะสมพวกมันมาได้เยอะขนาดนี้ใช้เวลาตั้งหลายปีของพวกนี้มีแต่ของที่สั่งมาจากนอกทั้งนั้น บางชิ้นเป็นของลิมิเต็ดที่ยังไม่ได้ใช้งานด้วยซ้ำ เขาอุตส่าห์เก็บสะสมพวกมันไว้ใช้กับเธอ ซึ่งเป็นคนเดียวกันที่ทำลายพวกมันอย่างไม่ไยดี“ยัง! ฉันคิดว่ามันยังไม่หมด” คาริสาพูดแล้วหยิบกรรไกรที่ซุกซ่อนไว้กับตัวออกมา ทำเอาแดเนียลมองหญิงสาวด้วยสีหน้างุนงง ก่อนที่จะถูกเธอหันมามองแล้วไล่สายตาลงต่ำ “น่าตัดเอามาเผาทิ้งจริง ๆ” เธอพูดออกมาหลังจากที่จดจ่อสายตาอยู่ตรงกลางเป้าของชายหนุ่มผู้ที่เป็นเจ้าของของเล่นนรกนั่น พลางท
“เอาออกไป” สุดท้ายก็เป็นคาริสาที่ยอมกัดฟันพูดคำนั้นออกมา แต่ชายหนุ่มกลับทำตรงกันข้าม อีกทั้งยังตีหน้ามึนใส่เธออย่างรู้สึกอารมณ์ดี ก่อนจะก้มมาสนใจคนใต้ร่างที่ตอนนี้โกรธจนหน้าดำหน้าแดง“อ้อนฉันสิ แล้วฉันจะยอมทำตามที่เธอต้องการ หรือจะครางชื่อของฉัน เหมือนตอนที่เธออยากเสร็จฉัน ตอนนั้นเธอเรียกฉันว่าพี่แดน แล้วแทนตัวเองว่าหนู น่ารักดีนะ”“เอาออกไปนะ อึก!”คาริสาพูดเสียงแหบแห้งพลางสั่นสะอื้น แม้จริง ๆ แล้วเธอจะโมโหกับการกระทำและคำพูดคำจาของเขาจนเหลืออด แต่ท่าทางและสีหน้าที่หญิงสาวแสดงออกมาคือการเบ้ปากสะอึกสะอื้นใส่คนบนร่าง ราวกับเด็กกำลังร้องไห้งอแงเมื่อไม่ได้ดั่งใจ ทำเอาคนที่ได้เห็นรู้สึกนึกขำและเอ็นดูกับสีหน้าท่าทางของเธอ“ฉันอยากให้เธออ้อน ไม่ได้ให้เธอมาออกคำสั่ง” แดเนียลพูดไปพลางมองใบหน้าบิดเบี้ยวของหญิงสาวที่พยายามจะหันหลบเขา แดเนียลเลื่อนใบหน้าคมคายก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว “ไหนลองพูดให้ฉันฟังซิ พี่แดนหนูอยากนอนกอดพี่แล้ว พูดก่อนพูดก่อนเร็ว”แดเนียลคะยั้นคะยอให้หญิงสาวพูดในประโยคที่เขาอยากได้ยินอย่างอารมณ์ดี พลางใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือมาหยอกล้อกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวได้แต่
“เมียทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ใครจะอดใจไหว” แดเนียลพูดจาเล้าโลมหลอกล่อให้คนที่แกล้งหลับยอมตื่นมาตอบโต้กับเขาซะดี ๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะคาริสายังคงนอนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้นฟอด!ชายหนุ่มก้มลงไปหอมแก้มเธออีกข้าง ก่อนช้อนสายตาจ้องเก็บรายละเอียดบนเรือนร่างของคาริสา มือหนาลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งของคนใต้ร่างผ่านร่มผ้าอย่างหลงใหล เสื้อที่หญิงสาวสวมใส่เป็นเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขาเองพอมันอยู่กับเรือนร่างของเธอแล้ว มันช่างทำให้เธอดูเซ็กซี่เย้ายวนสายตาของคนที่ได้มองเสียจริง ๆ ผนวกกับที่เธอไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในก็ยิ่งปลุกอารมณ์ของชายหนุ่มให้พลุ่งพล่าน“แดน!” คาริสายอมเรียกชื่อของแดเนียลจะออกมาหลังจากที่โดนเขาลวนลามมาสักระยะจนเธอเหลืออด“ตื่นแล้ว ดีใจจัง” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์และรู้สึกอารมณ์ดีที่คาริสายอมเรียกชื่อของเขาเหมือนเดิม หญิงสาวมองการกระทำและคำพูดของชายหนุ่มพลางกัดฟันแน่น“อื้อ”จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!เมื่อเห็นหญิงสาวแสดงสีหน้าออกมาอย่างนั้น แดเนียลก็ก้มไปจูบปากของเธออย่างถือวิสาสะคาริสาเม้มปากไว้แน่นจนแดเนียลไม่สามารถสอดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากของเธอได้ นอกจากตวัด
พรึ่บ!ทันทีที่แดเนียลหย่อนตัวลงนั่งบนเตียง คาริสาก็หันหลังให้แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปง แต่ก็ยังช้ากว่าแดเนียลที่สามารถคว้ามือของเธอไว้ได้ทัน“เคส”“อย่ามาโดนตัวฉันนะ ฉันทั้งสกปรก ทั้งโสโครก เดี๋ยวนายจะแปดเปื้อนเปล่า ๆ” คาริสายอมกัดฟันพูดเสียงสะอื้นออกไปแม้จะไม่อยากพูดกับคนอย่างเขาก็ตาม เธอยกหลังมือเรียวมาเช็ดคราบน้ำตาที่เลอะเปื้อนแก้มออกลวก ๆ“ไม่เอาไม่พูดแบบนี้เคส” เพราะประโยคพูดเมื่อสักครู่ของเธอทำเอาคนที่ได้ยินใจหาย มันไม่ใช่แค่คำพูดที่แสนจะเย็นชา แต่สรรพนามที่เธอใช้เรียกเขามันช่างห่างไกล“ออกไป! ฉันจะนอน!” เธอตัดบทสนทนา ก่อนหันมาดึงผ้าห่มมาห่อหุ้มร่างกายที่หนาวสั่นถ้าเป็นไปได้เธอเองก็ไม่อยากจะพูดกับเขาแม้แต่คำเดียว เพราะหน้าของเขาเธอยังไม่อยากจะมอง“เคส”“...”“ฉันขอโทษ”“...”“เคส ลุกมากินข้าวกินยาก่อน”คาริสาไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป นอกจากพยายามข่มดวงตาให้หลับแดเนียลจะเดินเข้ามาหาเธอ เขาได้ยินทุกคำพูดของหญิงสาวที่พูดคุยกับคนใช้ในบ้านของเขา ความรู้สึกผิดที่มีต่อเธออยู่แล้วมันยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีกร้อยเท่าพันเท่าหลายชั่วโมงต่อมา“อื้อ~” คาริสาส่งเสียงกระเส่าเมื่อรู้สึกว่ามีใครมาวุ่นวา