ตอนที่ 2 ผู้ชายที่ดีกว่า(1)

ตอนที่ 2 ผู้ชายที่ดีกว่า

เอาเข้าจริงการถูกหักหลังจากคนที่ตัวเองรักมันไม่ใช่เรื่องที่จะทำใจได้ง่ายอย่างที่คิด ตั้งแต่กลับมาถึงห้องในวันนั้นจนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ป๊อปจะไม่ร้องไห้ ต่อหน้าใครหลายคนเธออาจเข้มแข็ง เป็นคนที่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นเลยสักครั้ง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึก

ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนี้มันก็มีเท่านี้ มีเท่ากับคนอื่น รักเป็น เจ็บเป็น เสียใจเป็นไม่ต่างจากใครบนโลกใบนี้

เอาอะไรมารับไหว

ทุกครั้งที่คบใครก็ให้ใจไปหมด ไม่ว่าจะเพื่อน พี่หรือน้องก็ตาม อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยเต็มที่และสุดกำลัง ใครเดือดร้อนเมื่อไรก็เธอคนนี้นี่แหละที่พร้อมยื่นมือเข้าไปช่วย แล้วทำไมผลของความให้ใจมันเป็นอย่างนี้ มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย

“จะไปไหน”

“ไปเที่ยว แล้วคืนนี้คงนอนคอนโด ไม่กลับ พี่ปืนบอกแม่ให้ด้วยแล้วกัน”

ครอบครัวของเธอเพียบพร้อมไปเกือบทุกเรื่อง จะมีก็แต่เรื่องเวลาที่ป๊อปรู้สึกว่าพ่อกับแม่นั้นแทบไม่มีให้เพราะพวกท่านทั้งสองให้ความสนใจกับงานมากจนแทบไม่ได้ทานข้าวด้วยกันสักมื้อเลยก็ว่าได้ นานๆ ทีถึงจะนัดกันพูดคุยกันสักครั้ง

“แล้วหน้าตาแกทำไมเป็นอย่างนั้น อกหักเหรอน้องรัก” คำถามที่เอ่ยจากปากของพี่ชายไม่ได้ทำให้ป๊อปรู้สึกได้ถึงความเป็นห่วงเป็นใยเลยสักนิด

“เออ ถึงจะไปดื่มนี่ไง”

ปืนเป็นพี่ชายแท้ๆ ของป๊อป อายุห่างกันหนึ่งปี เขาเรียนอยู่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ส่วนป๊อปเรียนอยู่คณะบริหารมหาวิทยาลัยเดียวกัน ปกติทั้งคู่มักจะคุยกันไม่เกินห้านาทีเพราะจะทะเลาะกันตลอด

แต่ก็นั่นแหละ ถึงปืนจะชอบแกล้งน้องที่เอาแต่ใจอย่างป๊อปแต่เธอก็รู้ว่าเขารัก

“หมาตัวไหนวะที่มันหักอกแก”

เธอรู้ว่าเขาห่วงเธอเพราะมีน้องสาวที่น่ารักอยู่คนเดียว

“ทำไม จะไปกระทืบมันหรือไง ฝากเหยียบหน้ามันแล้วเอาเท้ายัดปากด้วยแล้วกัน ตัดไข่มันให้ด้วยแล้วเอาทิ้งลงแม่น้ำไปซะก็ดี”

“เปล่า จะไปเลี้ยงเหล้ามันหน่อย ดีแล้วที่ไม่ได้แกเป็นแฟน”

พูดจบปืนก็หัวเราะลั่นบ้าน วันนี้ป๊อปไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับใครอีกแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างป๊อปมันก็เจ็บปวดเป็นเหมือนกันนะ

เพิ่งคิดไปเองหยกๆ ว่าพี่ชายมันรักน้อง

คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะมั้ง ไอ้พี่บ้า

“เอ้า ไม่เล่นด้วยอีก ล้อเล่นก็ได้วะ” เขาทำหน้าเบื่อแต่ก็ยิ้มแบบเดิม

ถ้าเตะปากพี่ชายตัวเองมันจะผิดมากไหมนะ

“สนุกพอยังจะได้ไป”

“เออ ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน”

คืนนี้ป๊อปไม่ได้นัดกับเพื่อนกลุ่มไหนไว้ ที่คุยด้วยแล้วสบายใจหน่อยก็เห็นจะมีแต่เฌอกับบอยเพื่อนสมัยมัธยม แต่เฌอมันต้องเลี้ยงลูก อีกอย่างบูมแฟนมันคงไม่ให้ออกมาเที่ยว

ส่วนบอยเพื่อนชายรักชายของป๊อปบอกว่าติดงานถ้าเสร็จจะตามไปทีหลัง ตอนนี้ป๊อปถึงจะออกไปเที่ยวคนเดียว

มันก็ไม่ได้แย่นักหรอกใช่ไหม

ผู้หญิงคนนี้มันแกร่งจะตายไป

สุดท้ายป๊อปก็มายืนอยู่หน้าร้านที่กำลังเป็นกระแสอยู่ตอนนี้ บาร์โฮสต์ที่มีผู้ชายหน้าตาดีและพร้อมจะเอาใจใส่คนอกหักอย่างเธอได้

แค่หาผู้ชายสักคนที่ดีกว่าไอ้ไต้ฝุ่นมันก็ไม่ได้ยากนักหรอก ขอแค่เงินถึง ใจถึง เป็นลูกคนรวยไม่เห็นต้องไปนั่งร้องห่มร้องไห้กับแค่ผู้ชายเลวๆ คนเดียวเลย

ให้มันรู้ว่าพลาดแล้วที่ทำกับเธออย่างนี้

ที่จริงก็ไม่เคยมาที่แบบนี้หรอก แต่วันนี้ป๊อปไม่รู้ว่าคิดอย่างไรถึงต้องมาที่นี่ หรือก่อนหน้านี้ปัดหน้าจอไปเจอคลิปหนุ่มหล่อของร้านพอดีล่ะมั้งตอนออกมาก็ไม่ได้คิดด้วยว่าจะไปร้านไหน บวกกับความคิดที่แสนจะบ้าของตัวเองตอนนี้

การหาผู้ชายสักคนมาแก้เหงา

ครืด~

“ว่าไง หรือจะเปลี่ยนใจอยากมาหาฉันแล้ว”

(เดี๋ยวฉันตามไปนะเพื่อนรัก งานเสร็จแล้ว)

“ว่าแล้วเชียว”

ทันทีที่ป๊อปถ่ายรูปป้ายหน้าร้านนี้ไปให้บอยดูเท่านั้น เพื่อนก็โทรกลับมาทันที ก็แน่ล่ะ ร้านนี้มีแต่ผู้ชายหน้าตาดี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเงินต้องมีมากด้วยถึงจะได้ตัวท็อปของร้านไปคอยเอาอกเอาใจ

ระหว่างที่เท้าก้าวไปข้างหน้าจนเกือบจะถึงประตู สายตาอันสอดรู้ของป๊อปก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่รู้สึกคุ้นหน้ากำลังตวัดขาลงจากรถมอเตอร์ไซค์เกียร์ออโต้ สีดำเงาคู่ใจ สีหน้านิ่งเรียบแต่หล่อวัวตายควายล้มของเขา แม้อยู่ในที่แสงสว่างไม่เพียงพอ แต่ออร่าความหล่อเหลาก็กระจายอยู่รอบตัว

ป๊อปจำได้ว่าเป็นคนที่เกือบจะเรียกว่าคนรู้จัก

พี่คีตะ

หนุ่มรุ่นพี่สุดหล่อจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ หนึ่งในกรรมการสโมสรนักศึกษาและเป็นหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยคนหนึ่ง

ที่บอกว่าเกือบจะเรียกว่าคนรู้จักเพราะเขาเป็นเพื่อนกับบูม แฟนหนุ่มของเพื่อนสนิทป๊อปอีกคนอย่างเฌอ จึงทำให้ทั้งคู่ได้เจอกันบ้างแต่ไม่เคยคุยกันสักครั้ง มากสุดก็แค่เธอส่งยิ้มให้เพราะเห็นว่าเขารู้จักกับเพื่อนสนิท

เหมารวมไปว่าเขาน่าจะรู้จักเธอเหมือนกัน แต่เพราะคีตะเป็นคนที่ค่อนข้างเย็นชาและไม่ค่อยจะพูดเท่าไรนัก ป๊อปเลยไม่กล้าชวนคุย

แล้วเขามาที่นี่เพราะทำงานเหรอ

---------------

สายตาน้องแบบอยากรู้มากนะบอกเลย ไม่ใช่แค่เสือกแต่หวังอะไรสักอย่างจากอิพี่มันน 555555