บทที่ 40

“แฟนกูส่งรูปอาหารกลางวันมาให้ดู มึงดูสิ แพรบีบซอสมะเขือเทศเป็นรูปหัวใจแล้วส่งมาให้กู น่ารักไหม แพรคงหลงกูน่าดู ดูสิ”

“กูว่าคนที่หลงน่ะมึง มันก็แค่รูปหัวใจ มึงกลายเป็นพวกอ่อนไหวตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มึงมันไม่มีความรัก มึงไม่เข้าใจหรอกว่าคนเป็นแฟนกันเขาเป็นยังไง ไอ้คนไร้หัวใจ”

หนุ่มเกาหลีต้องท่องยุบหนอพองหนอในใจ เขาผิดเองที่เป็นคนนัดไอ้เพื่อนหลงแฟนคนนี้มาเจอ โดนเทคราวที่แล้วก็หนหนึ่ง ตอนนี้ต้องมาฟังเรื่องมุ้งมิ้งของมันกับแฟนอีก คนที่ไม่มีแฟนคนเดียวในกลุ่มอดกล่าวออกไปแบบน้อยใจไม่ได้

“เออ ใช่สิ ตอนนี้กูมันคนไม่มีหัวใจ ทำไมมึงต้องย้ำด้วย”

“เฮ้ย...ไอ้คิม กูแค่พูดเล่น มึงจะมาดึงดราม่าอะไรเนี่ย”

หนุ่มเกาหลีที่ตอนนี้ก็อมทุกข์เรื่องของสาวน้อยใกล้ตัว จึงนัดเพื่อนมาเพื่อจะปรึกษาปัญหา

“ตกลงมึงเป็นห่าอะไร เรียกกูมา” ภัทรละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ แล้วมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง

“เออ...ผู้หญิงที่กูช่วยไว้...เขามีปัญหากับที่บ้าน ไม่มีที่ไป กูอยากให้เขามาอยู่ด้วยระหว่างที่เขาเรียนอยู่ กูอยากช่วยน้องเขา แต่น้องเขาไม่ไว้ใจกู”

“แล้ว?” ภัทรยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่เพื่อนชาวเกาหลีพูดอ้อมโลก

“มึงช่วยไปยืนยันตัวตนให้กู