เมื่อกวินซีอีโอหนุ่ม ผู้มีใบหน้าหล่อเหลา รูปร่างของเขาสมชายชาตรี มวลกล้ามเป็นมัดๆ เพื่อนรักของเอเดน ทั้งคู่วางมือจากธุรกิจสีเทา หลังจากนั้นพวกเขาต่างมีอาชีพที่สุจริต ชายหนุ่มหน้าตาดีมีดีกรีเป็นถึงเจ้าของโรงงานส่งออกรองเท้าแบร์นดังรายใหญ่ของประเทศ แต่แล้วเรื่องราววุ่นๆ กำลังจะทำให้เขาปวดหัว เมื่อใบบุญปรากฏตัวขึ้นเธออยู่ในสถานะของสาวโรงงาน หญิงสาวมีหน้าที่เพียงเพื่อคัดเลือกรองเท้า ควบคุมคุณภาพของสินค้าให้เป็นไปตามคุณสมบัติที่กำหนดเอาไว้ เพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับลูกค้าสูงสุด หรือคิวซีนั่นเอง (Quality Control) ใบบุญไม่ได้เอะใจในหน้าตาของกวินแม้แต่น้อย เพราะเธอเป็นเพียงแค่พนักงานทั่วไป ซึ่งดูเหมือนจะไม่มีใครให้ความสำคัญ วันหนึ่งชายหนุ่มเดินชนกับเธอเข้าเต็มเปา จึงทำให้เรื่องราวในค่ำคืนนั้นผุดเข้ามาในหัวของซีอีโอหนุ่มอีกครั้ง เมื่อเธอคือผู้หญิงที่ตราตรึงในหัวใจของกวิน ในที่สุดเขาก็ได้เจอกับใบบุญจนได้ แต่ทว่าหญิงสาวกลับมีท่าทีเฉยเมย เหมือนกับเธอไม่เคยรู้จักกับเขามาก่อน ดวงตาของคนตัวเล็กไร้ซึ่งเยื่อใย จนชายหนุ่มหวั่นไหว ฝากซีรีส์ชุดนี้ด้วยนะคะ กำราบรักนางบำเรอ/เทพบุตรในคราบซาตาน/รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย(ออสติน)/ (Doctor) Love me love my dog.
ดูเพิ่มเติมหลายวันผ่านไปเอเดนเริ่มไม่แน่ใจ ในสิ่งที่เขาต้องการจะพิสูจน์ ซึ่งชายหนุ่มกำลังคิดว่าเขาไม่ควรเอาความรู้สึกของพลอยชมพูมาล้อเล่น และถ้าหากเธอมีใจให้กับกวินจริงๆ เขาจะทำยังไง เขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ได้อย่างนั้นหรือ ตอนนี้ในหัวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความคิด ที่ปลงไม่ตก ก่อนจะเดินเข้าไปในบ่อน ซึ่งเต็มไปด้วยนักพนันตัวยง จากนั้นชายหนุ่มจึงปลีกตัวเดินเข้าไปด้านบน ซึ่งทำให้เขาถึงกับงงเมื่อได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากประตูห้อง
"อื้ม รีบจัดการสักทีสิค่ะ" เสียงหวานของ หญิงสาว เรียกร้องให้ชายตรงหน้าได้ทำในสิ่งที่ใจเขาปรารถนา ทั้งที่ความเป็นจริงใบบุญไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งตรึงใจกับชายใดมาก่อน เขาจะรู้หรือเปล่านั่นมันคือการแสดงที่เธอพยายามเสแสร้งหลอกตัวเอง เมื่อหญิงสาวพร้อมที่จะบำเรอปรนเปรอชายตรงหน้า เพื่อแลกเศษเงินของเขา ซึ่งมันจะทำให้เธอกับน้องๆ มีชีวิตรอดในยุคเศรษฐกิจฝืดเคืองเช่นนี้ ซึ่งใบบุญเป็นเสาหลักให้กับทุกคน เมื่อบิดามารดาของเธอเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว น้องทั้งสองคนของเธอต้องอยู่ต้องกินต้องใช้เมื่อทุกอย่างต้องแลกมาด้วยเงินตราทั้งนั้น
หลังจากที่เอเดนได้ยินเสียงหวานกลับทำให้เขารู้สึกเบื่อ ไม่มีเสียงของผู้หญิงคนไหนทำให้ชายหนุ่ม รู้สึกกระชุ่มกระชวย ประทับใจเท่ากับ น้ำเสียงของพลอยชมพู ชายหนุ่มจึงสับเท้ากลับเดินลงมาชั้นล่าง ก่อนจะไปนั่งดื่มที่มุมประจำ ซึ่งถูกจัดตกแต่งเอาไว้สำหรับนักพนัน ซึ่งมีทั้งอาหารคาวหวานและเครื่องดื่มไว้บริการเต็มที่
"ฉันมีลูกสาว เสี่ยไม่ต้องกลัวหรอกน่า ถ้าไม่ได้เงินคืนจากผม เดี๋ยวพลอยชมพูก็ต้องหาวิธีคืนให้เสี่ยอยู่ดี" เมื่อผีพนันเข้าสิงทำให้ นายชัยชนะลืมคำว่าผิดชอบชั่วดี คิดเสนอลูกสาวขึ้นมาเป็นข้อต่อรองเพื่อให้ได้เงินมาเล่นการพนัน ในขณะที่เอเดนกำมือแน่นเพราะความโกรธ เมื่อคนที่นายชัยชนะพูดคุยอยู่ด้วยนั่นคือเสี่ยบัญชาผู้มากด้วยอิทธิพล
ภายในห้องของกวินกำลังดุเดือด เมื่อหญิงสาวตั้งใจที่จะใช้เรือนกาย ให้ชายตรงหน้าได้เชยชมจนหนำใจ จากเด็กก้นครัวค่อยๆ ไต่เต้าหรือใช้เต้าไต่ เมื่อกวินเสนอให้ค่าตัวเธอถึงห้าหลัก เมื่อเขาอยากสัมผัสและลิ้มรสสวาท จากสาววัยกระเตาะ เพราะหญิงสาวยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ แต่ที่เข้ามาทำงานได้ก็อยู่ภายใต้เงื่อนไขหลายประการ ที่สำคัญใบบุญไม่ได้เป็นเด็กเสิร์ฟอย่างที่กวินเข้าใจ เมื่อหน้าที่หลักของเธอนั้นคือการหั่นผักอยู่ในครัว และคอยหยิบจับโน่นนี่นั่น ตามแต่เชฟจะสั่งการ ซึ่งเธอยอมทำงานทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินมาจุนเจือครอบครัว
"เธอมาทำงานที่นี่นานหรือยังทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้า" กวินเริ่มสงสัยใบบุญ ซึ่งวันนี้ที่เธอ เอาอาหารและเครื่องดื่มขึ้นมาเสิร์ฟให้เขา เพราะพี่ผู้หญิงที่เธอรู้จักปวดท้องขึ้นอย่างฉับพลัน ใบบุญจึงอาสายกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟแทน
"หนู...เอ่อ... หนูเพิ่งมาทำได้ไม่กี่เดือนเองค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ซึ่งในเวลานี้ภายในเรือนกายของเธอ มีเพียงแค่ชุดชั้นในตัวจิ๋วปกปิดเอาไว้ เพื่อไม่ให้หน้าอกหน้าใจอวบอิ่ม และกลีบกุหลาบงามอวบนูนขาวโพลน เปิดเผยต่อสายตาของชายตรงหน้า
"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันไม่มีทางทำอะไรรุนแรงในแบบที่เธอคิด แต่ฉันขอถามอีกสักครั้ง เพื่อความแน่ใจ เธอเต็มใจที่จะนอนกับฉันใช่ไหม" เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขานั้น ไม่ต้องการจะนอนกับผู้หญิง เพียงเพราะเธอ ต้องการเงินจากเขาเท่านั้น หากว่าหล่อนไม่เต็มใจเขาเองก็หมดสนุก
"นะ...หนู ตะ เต็มใจค่ะ" ใบบุญตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย เพราะเธอเริ่มรู้สึกหวาดกลัว ที่กล้าเอาตัวเข้าแลกทั้งที่รู้ว่ามันคือกับดัก เมื่อชายหนุ่มถอดเสื้อออก ซิกซ์แพ็กแน่นเป็นชั้น กล้ามของเขาเป็นมัดๆ ราวกับนักเล่นกล้าม ยิ่งเขาถอดกางเกงออกเหลือเพียงแค่บ๊อกเซอร์ ความตุงความใหญ่ของเป้าบอกได้คำเดียวว่า ถ้าถูกเขาดันเจ้าดุ้นมุดเข้ามา เธอคงรู้สึกจุกจนพูดไม่ออกแน่
ท่าทางและความไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้กวินมองเธอด้วยแววตาที่กระหยิ่มยิ้มย่อง มุมปากกระตุกยกขึ้น เมื่อเขานั้นอยากจะลิ้มลองแม่กวางน้อย ที่หลงทางเข้ามาในอาณาจักรของนักล่า โดยที่เธอนั้นไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มมีความหื่นกระหายเพียงใด
"อื้ม...เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับร้องห้ามเมื่ออุ้งมือของเขาแตะสัมผัสลงมาที่เต้าอวบทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบเคล้นเบาๆ อย่างเราอารมณ์ ที่สำคัญในเวลานี้ชายร่างกายกำยำ กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ มิหนำซ้ำเป้ากางเกงของเขายังถูไถลงมาที่เนื้อนูน จนทำให้ใบบุญรู้สึกแปลกๆ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านไปทั้งร่าง อย่างบอกไม่ถูก
"ทำไม หรือคิดจะเปลี่ยนใจ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่เธอจะร้องขอ เพราะอารมณ์ของฉันมันเตลิดจนหยุดไม่ได้แล้ว" ชายหนุ่มพูด ในขณะที่ฝ่ามือของเขายังคงลูบไล้ไปทั่วเรือนกาย ชายหนุ่มค่อยๆ ไล้สอดมือลงไปที่ใต้แผ่นหลังของเธอ เพื่อทำการปลดตะขอบราให้พ้นจากเต้าคู่งาม เขาอยากรู้เหลือเกินว่า ความใหญ่โตของมันจะเต็มไปด้วยฟองน้ำหรือของจริง
"อื้อ... อ้า อูยยย เสียวจัง" เมื่อริมฝีปากของกวินคาบเกี่ยวลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ทำให้ใบบุญถึงกับร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มดูดดึง ทำให้เม็ดบัวชมพูเริ่มแข็งเป็นไตสู้ลิ้นร้อน ความอวบอิ่มเต่งตึงของทรวงอก ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อย แถมยังแน่นเปรี๊ยะเหมือนกับว่าไม่เคยผ่านมือชาย
"อ๊ายยย! อ๊า" คนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างเอาแต่ร้องครางด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่อมือหนาของเขาเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋วให้พ้นจากขาเรียว จากนั้นชายหนุ่มได้ใช้นิ้วคลี่ลงไปที่กลางร่องกลีบกุหลาบ เขากดเข้าออกเพื่อให้รูเสียวได้เตรียมความพร้อม สำหรับการสอดท่อนเอ็นลำเขื่องเข้าไป
จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! เสียงดูดหัวนมยังคงดังสลับกับเสียงครางของหญิงสาว เมื่อปากของกวินยังคงครอบดูดดึง เม็ดบัวอมชมพูอย่างหิวโหยหญิงสาวใต้ร่างถึงกับสะท้านไหล่กระตุก เมื่อเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต หญิงสาวร่างเล็กรู้สึกวูบวาบไปทั้งส่วนล่างและปลายหัวนมอมชมพู เมื่อชายหนุ่มกำลังใช้มืออีกข้างบีบลงมาที่หน้าอกเต่งตึงของเธอ พร้อมกับอุ้งปากดูดดึงราวกับเด็กกำลังดื่มนมจากเต้า
ในขณะที่นิ้วของเขายังคงหมกมุ่นในร่องเสียว ซึ่งในเวลานี้มันมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา จนสัมผัสได้ถึงความฉ่ำน้ำแฉะที่ปลายนิ้ว ทำให้กวิน ใช้มือรั้งกางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาลงไปกองที่พื้นดวงตาของใบบุญจับจ้องไปที่เจ้าดุ้นยักษ์ พร้อมกับอ้าปากค้างดวงตาแทบถลน เมื่อความใหญ่โตของมัน ถ้าเทียบกับเรียวแขนของเธอแล้ว ขนาดของเจ้ามังกรยักษ์ยังใหญ่กว่าเลย ชายหนุ่มคว้าถุงยางเข้ามาสวมทับครอบเจ้าหัวแดงบานเบ่งเอาไว้
“ว้าย! คนบ้า โรคจิตชัดๆ” ใบบุญอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อกวินรั้งมือของเธอลูบลงไปยังเป้ากางเกง ที่มันไม่ได้ตุง แต่แก่นกายของความเป็นชายของเขาได้ตั้งลำแข็งขึงเสียจนตอดมือเธอหงึกๆ “เมียจ๋าขอนะ อีกไม่กี่วันผมต้องเดินทางไปสัมมนาต่างจังหวัด กว่าจะกลับก็หลายวัน คงคิดถึงคุณกับลูกแย่แน่เลย” น้ำเสียงที่ออดอ้อนของกวิน กลับทำให้คนฟังมีใบหน้าบึ้งตึง เมื่อเธอรู้ว่าเขาจะไปฉลอง เพื่อต้อนรับริสากลับเมืองไทยด้วย “ฉันหวังว่าถ้าคุณกลับมา คงจำหน้าลูกหน้าเมียได้นะคะ” ใบหน้าสวยที่กำลังหงึกงอ บวกกับน้ำเสียงประชดประชันของคนตัวเล็ก ทำให้กวินอดไม่ได้ที่จะจ้องหน้าสบตาคนตัวเล็กอย่างจริงจัง ฝ่ามือของท่านประธานหนุ่มลูบลงไปที่เส้นผมเงางามของภรรยา ก่อนที่เขาจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมที่มันปรกใบหน้าของหญิงสาวมาทัดหูเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน ด้วยความรักหมดหัวใจ “พ่อของคุณริสาถือหุ้นในบริษัทของเราเอาไว้ราวยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ซึ่งเป็นเงินไม่น้อย ผมจึงจำเป็นต้องให้เกียรติคุณคชากับลูกสาวของเขา ถ้าเอเดนพร้อมจะซ
“ยิ้มอะไร หรืออยากให้รางวัลผม ใช่ไหมล่ะ” เขาจ้องหน้าภรรยาสาวอย่างไม่กะพริบตา แต่ดูเหมือนว่าเธอเองก็ชอบใจ ที่กวินเอาอกเอาใจและดูแลเธอกับลูก ไหนจะน้องสาว ซึ่งค่าเทอมและที่พักของใบบัวกวินเป็นคนจัดการจ่ายเองทั้งหมดอย่างไม่ลังเล “หิวข้าวจัง... แต่ขออาบน้ำก่อนนะคะ เหนียวตัวจะแย่ ขอบคุณนะที่อุ้มฉันขึ้นมา จุ๊บ!” ใบบุญไม่พูดเปล่า ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัว หญิงสาวได้จุมพิตลงไปที่ริมฝีปากอุ่นของสามีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยรอยยิ้มที่เขินอายจนแก้มแดงเป็นลูกตำลึงสุก “รีบอาบนะจ๊ะเมียจ๋า จะนอนรอไม่ไปไหน” กวินพูดออกมาเสียงดัง แน่นอนใบบุญได้ยินชัดเจน จนเผลอยิ้มให้กับคำพูดของกวิน นอกจากเขาจะดูสุขุมในลุคของผู้ใหญ่ สามีของเธอก็มักจะอ่อนโยนและเอาอกเอาใจเก่ง จนใบบุญรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่ได้ผู้ชายอย่างกวินมาเป็นสามีและพ่อของลูก เมื่อหญิงสาวอาบน้ำเสร็จ เธอถึงกับทำหน้าเอือม เพราะลืมหยิบชุดนอนเข้ามาด้วย ซึ่งในเวลานี้บนเรือนกายของเธอมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบอกเอาไว้ ซึ่งถ้าเดินออกไปในสภาพนี้
“ใช้เสียงริงโทนใหม่เสียด้วย รับสิใบบุญ ไม่ใช่สามีของเธอมารอรับแล้วเหรอ” น้ำเสียงของชมพู่ดังพอที่อันดาจะได้ยิน เมื่อหัวหน้าอย่างอันดากำลังจะเดินออกไปขึ้นรถเช่นกัน จึงทำให้หล่อนแอบแสยะยิ้มอย่างสะใจ เมื่อมันคือข่าวใหม่ที่จะทำให้ใบบุญกับหัวหน้าเพชรภูมิผิดใจกัน ซึ่งความเป็นจริงแล้วหญิงสาวไม่เคยคิดที่จะสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน มีแต่อันดาที่กำลังคิดเองไปไกล ทั้งที่ไม่เคยเห็นใบบุญมีทีท่าว่าจะชอบเพชรภูมิเลยแม้แต่น้อย “รับสิ รออะไร” คราวนี้ชมพู่รีบคะยั้นคะยอเพื่อนรัก เมื่อใบบุญไม่ยอมหยิบมือถือออกมารับ ซึ่งมันได้ดังอย่างต่อเนื่องจนผิดสังเกต “ฮัลโหล... ฉันกำลังจะเดินออกไป จะโทรมาทำไมเนี่ย” เพียงแค่ใบบุญหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องแพงของเธอขึ้นมากดรับ ทำให้ชมพู่รู้ทันทีว่าราคาของมันคนมีฐานะเท่านั้นถึงจะกล้าซื้อมาใช้ เพราะลำพังเงินเดือนของหญิงสาวก็แทบจะไม่ชนเดือนอยู่แล้ว “ทำไมเมียผมดุจัง” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อน เมื่อเขารู้ว่าใบบุญคงเหนื่อย เธอจึงอารมณ์เสียแบบนี้
“ผมต้องรีบไปทำธุระ รบกวนคุณไพลินดูแลคุณนินิวแทนผมด้วยนะครับ” กวินเดินมาที่โต๊ะ พร้อมกับสั่งให้เลขาสาวของเขาดูนินิว ซึ่งหล่อนกำลังจะกลายเป็นลูกค้ารายใหญ่ของกวินชูอีกคนในไม่ช้านี้ “อะไรกันค่ะ คุยกับนินิวต่อไม่ได้เหรอ ใครกันนะที่โทรมา ทำไมคุณกวินถึงได้เกรงใจต้องรีบออกไปแบบนี้” นินิวพอจะทราบถึงธุระสำคัญที่กวินพูดถึง จึงทำให้หล่อนพูดออกมาด้วยประโยคที่ฟังดูอยากรู้อยากเห็น ทั้งที่มันคือเรื่องส่วนตัวของท่านประธานหนุ่ม “ผมรู้นะครับว่าลูกค้ามีความสำคัญกับนักธุรกิจอย่างผม ซึ่งความจริงแล้วผมก็ไม่ต่างจากพ่อค้าที่พยายามทำยอดขายให้ทะลุเป้าในแต่ละเดือน แต่วันนี้ผมมีธุระสำคัญต้องไปจัดการ ขอเสียมารยาทนะครับคุณนินิว” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโอน ซึ่งความสุภาพของเขากำลังจะทำให้หัวใจของหญิงสาวละลาย “เชิญตามสบายเลยค่ะ พอดีว่านินิวเองก็นัดเพื่อนเอาไว้ กำลังจะไปต่อเหมือนกัน” หล่อนกลับลำพูดออกมาด้วยประโยคที่ต่างไปจากเมื่อครู่ ซึ่งนินิวได้ส่งยิ้มให้กวิน พร้อมกับเตรียมตัวเดินจะเดินออกไปเช่นกัน
“ผมว่าภาพนี้น่ารักดี ถ้าสามีจะแสดงความรักต่อภรรยามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คุณว่าจริงไหม” “ฉันไม่เถียงกับคุณแล้ว ไปทำงานก่อนนะคะ” “เดี๋ยวก่อน รองเท้าในลังนั่น คุณเป็นคนตรวจใช่ไหม ทำไมถึงมีแต่ตำหนิ” กวินชี้ไปยังรองเท้าที่อยู่ในลัง ซึ่งแต่ละคู่มีตำหนิที่แตกต่างกัน ที่สำคัญทุกลังมีลายเซ็นของใบบุญกำกับเอาไว้อีกด้วย “เฮ้ย! เป็นไปได้ยังไง ฉันไม่มีทางพลาดแน่ ถึงพลาดก็ไม่น่าจะเยอะขนาดนี้” เมื่อเห็นรองเท้าหลายลังที่เต็มไปด้วยรอยตำหนิ ทำให้หญิงสาวถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะใบบุญคิดว่าเธอกำลังถูกใครแกล้งแน่ ถึงได้มีเยอะขนาดนี้ “มีใครไม่ชอบคุณหรือเปล่า ผมเชื่อว่าคุณกำลังถูกใครบางคนแกล้งอย่างแน่นอน เดี๋ยวผมจะให้ตะวันจัดการให้ ไล่ออกเลยดีไหมครับที่รัก หืม” กวินเดินเข้ามาสวมกอดภรรยาจากทางด้านหลัง ขณะที่ใบบุญกำลังเป็นกังวล เพราะรองเท้าเกือบสิบลัง เหมือนจะมีตำหนิทั้งหมด “คุณไม่โกรธฉันเหรอคะ บางทีฉันอาจจะพลาดตรวจสอ
ทำไมหัวใจของเธอต้องเต้นแรงไม่หยุดแบบนี้ด้วยนะ เขาคือสามี เขาคือสามี หยุดตื่นเต้นสักทีสิ ผู้ชายอะไรยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำให้เธอหวั่นไหวไม่เลิก เขาจะรู้หรือเปล่าว่ากำลังจะทำให้เธอหัวจะลาย เพียงแค่หญิงสาวได้เห็นเขาในลุคนี้ “คุณ! คุณ! คุณใบบุญครับ” ท่านประธานหนุ่มสัมผัสได้ถึงแววตาของภรรยาที่เอาแต่ยืนจับจ้องมองมายังเขาอย่างไม่ลดละ แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ยินเสียงเรียกจากเขา เพราะหญิงสาวมัวแต่แอบปลื้มในตัวของสามีอยู่ราวกับต้องมนต์ “คุณ! เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้เมียผมน่ารักจัง” กวินตัดสินใจลุกเดินตรงไปยังประตู ก่อนจะวกเข้ามาหาหญิงสาว ซึ่งเสียงทุ้มของเขาที่ดังอยู่ข้างหูนั้น ส่งผลให้ใบบุญตื่นจากภวังค์ “คุณกวิน นี่ห้องทำงานนะคะ ไม่เอาค่ะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” “ผมล็อกประตูแล้ว ทำไมเหม่อจัง เป็นอะไรเหนื่อยไหม ทำงานก็ใจลอยแบบนี้หรือเปล่า หืม” ท่านประธานหนุ่มสวมกอดภรรยาจากทางด้านหลัง เขากดจมูกคมลงไป
ความคิดเห็น