LOGINShare
สงกรานต์เมื่อปีก่อน
Last Updated:
2025-05-30 02:00:31ภาพในหัวของไอ้สิงห์ ในวันวานย้อนเข้ามา ทำให้มันรู้ซึ้งได้ว่า มันนั้นชั่วช้าสารเลวมากเพียงใด ที่ได้ทำให้กับระย้าแก้ว นางถึงกับตัดสินใจหนีมันไปไกลแสนไกล
ย้อนไปในวันสงกรานต์หรือวันปีใหม่ไทย ณ ตอนนั้นระย้าแก้วก็เข้าอายุ 17 ปี เด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใสทุกครา ใครเห็นใครก็รักและเอ็นดู ยกเว้นคนผู้เดียวคือไอ้สิงห์ ที่เมื่อใดเห็นแม่ระย้าแก้ว มีอันให้ได้เอ็ดตะโร พูดจาถากถางนางตลอด"พี่สิงห์ข้าขอรดน้ำพี่หน่อยได้รือไม่"ระย้าแก้วเดินมาพร้อมกับขันน้ำดอกมะลิ"ข้ามิใช่พี่ มิใช่น้อง มิใช่ญาติมิตรสหายของเอ็ง เอ็งมิต้องมาอยากรดน้ำดำหัวข้าดอกไปให้พ้น" ไอ้สิงห์ที่หันไปมองหน้าของระย้าแก้วด้วยความรังเกียจ"ข้าขอโทษพี่สิงห์ หากทำให้พี่อารมณ์ขุ่นมัว" ระย้าแก้วยังคงโทษตัวเองไม่เลิกไม่ว่าไอ้สิงห์จะพูดอะไรไม่ดี ต้นเรื่องก็คือนาง ระย้าแก้วถึงกับหน้าจ๋อย"โถ่..พี่สิงห์ วันนี้วันปีใหม่หนา ให้นางได้รดน้ำพี่หน่อยเถิด อย่าใจร้ายใจดำในวันปีใหม่เช่นนี้เลยหนาพี่"ไอ้ดำที่สงสาร ระย้าแก้วจึงพูดให้กับนาง"เออ ก็ได้ ให้นางรด ๆ แล้ว ก็ให้มันใสหัว
Latest chapter
หลงกลิ่นลีลาวดี พลาดท้องนางจันทร์
เช้าวันรุ่งขึ้นนางจันทร์แรม ที่ไปคลุกอยู่ตำหนักของอาจารย์คงทั้งคืน กลับมาก็สลบคาห้องแลยังสั่งอีชุ่ม ไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามายุ่งวุ่นวายกับตนเองนอกจากอีชุ่มบ่าวคนใหม่ที่มารับใช้"อีชุ่มต่อจากนี้ไปบ่าวผู้ชายห้ามเข้ามาใกล้เรือนใหญ่เด็ดขาด" จันทร์แรมสั่งอีชุ่มอย่างจริงจัง"เจ้าค่ะคุณจันทร์แรม" อีชุ่มตบปากรับคำพร้อมกับนำสารไปป่าวประกาศในครัวทำให้ข้าทาสบริวารที่อยู่ ในปกครองของนางจันทร์แรม ถึงกับทำหน้างุนงง เพราะปกตินางจันทร์แรมมักจะเรียกบ่าวไพร่ที่เป็นผู้ชายไปปรนเปรอสวาทให้กับตนเองเสมอมา"ไอ้ช้างมึงว่าคุณจันทร์แรมแปลก ๆ รือเปล่าวะ ปกติจะเรียกพวกเรา เข้าไปในห้องเสมอเลยหนาเว้ย"บ่าวไพร่ผู้ชายที่เคยเชยชมนางจันทร์แรมพากันนั่งนินทาผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย"กูก็มิรู้เช่นกันว่ะ แต่เมื่อคืนกูเห็นคุณจันทร์แรมออกจากเรือนหนา มิได้อยู่ที่เรือนตลอดทั้งคืน""มึงว่าคุณจันทร์แรมไปติดผู้ชายบ้านอื่นอีกหรือไม่นอกจากไอ้สิงห์หน้าโง่ จักมีผู้ใดที่มิรู้ประวัติคุณจันทร์บ้างวะ"ไอ้เขียวเอ่ยเสริม บ่าวไพร่ผู้ชายพากันนินทานางจันทร์แรมอย่างสนุกปาก
หลงกลิ่นลีลาวดี พิธีนะหน้าทองที่หลอกลวง
คืนจันทร์เพ็ญมาถึง นางจันทร์แรมที่รอคอยวันนี้มาเนิ่นนาน จึงไปหาอาจารย์คงคนเดียว เพราะอาจารย์สั่งว่า ห้ามมีผู้ติดตามแม้แต่คนเดียว หากมีผู้ติดตามมาจะทำให้พิธีไม่ศักดิ์สิทธิ์"อาจารย์ อาจารย์คง ข้ามาแล้วหนา ขอข้าเข้าไปในเรือนได้รือไม่"นางจันทร์แรมส่งเสียงเรียก"มาแล้วก็เข้ามาเถิด ข้ารอทำพิธีอยู่"นางจันทร์แรมเปิดประตูเรือนของอาจารย์คง มีแสงไฟและแสงเทียนจุดสว่างไสว ทำให้เห็นลานพิธีกลางห้องอย่างชัดเจน ในห้องมีสายศิลป์พระเครื่องแลกะโหลกต่าง ๆ ทำให้ดูมีมนต์ขลัง"มึงแน่ใจหนา ว่ามึงจักทำเสน่ห์ หากแต่การกระทำในครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจของมึงเองหนา"อาจารย์คงถามนางจันทร์แรมเพื่อความแน่ใจ"ข้าแน่ใจอาจารย์ ข้าอยากเพิ่มเสน่ห์ให้กับตนเองแลอยากทำให้พี่สิงห์รักหลงข้าแต่เพียงผู้เดียว""บางสิ่งบางอย่าง มันต้องแลกหาก เอ็งกล้าที่จะแลกข้าก็จักทำให้เอ็ง""อาจารย์อยากได้อันใด""ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด กูจักต้องสมสู่กับมึง มึงจักทำได้รือไม่..! หากมึงทำมิได้ มึงเดินออกจากเรือนกูไปเสีย"อาจารย์คงยื่นข้อเสนอ"ข้าทำได้"นางจันทร์แรมไม่พูด
หลงกลิ่นลีลาวดี สิงห์เจ็บหนัก
ไอ้สิงห์ยังคงนั่งที่เถาวัลย์ชิงช้า ที่ที่มันเคยให้ ระย้าแก้วนั่งคอยมันจนย่ำรุ่ง มันนั่งเหม่อมองดวงจันทร์กระจ่าง และมีไอ้ดำกับไอ้ฟักยืนอยู่ข้างๆทคอยดูแลมัน หากแต่ระย้าแก้วในวันนั้น นั่งรอมันผู้เดียวหาก อีแตงไม่มาอยู่เป็นเพื่อนนางคงเหงาจับใจ นางจักกลัวมากเพียงใด ท่ามกลางความมืดมิดบวกกับฝนที่กระหน่ำ หัวใจของระย้าแก้วนางทรมานเพียงใดหนา"พี่สิงห์อีกไม่กี่เพลาก็รุ่งสางแล้วหนา เรากลับเรือนกันเถิด อย่าให้หัวหน้าหมู่บ้านต้องเป็นห่วงพี่สิงห์เลย"ไอ้สิงห์ไม่พูดอะไรยังคงนั่งนิ่งเฉยราวกับร่างไร้วิญญาณ"มึงรู้รือไม่ระย้าแก้วของกูไปที่ใด กูอยากจะเห็นหน้านางอีกสักครา แค่คราเดียวก็ได้..!"ไอ้สิงห์หันมาพูดเพียงสิ่งเดียวที่มันยังคงจดจำ"โถ...พี่สิงห์ พี่อย่าทำเช่นนี้เลย หากพี่เป็นเช่นนี้ผู้ใดจักดูแลหมู่บ้านเล่า แล้วไหนงานอีกตั้งมากมายที่ยังคอยพี่อยู่หนา"ไอ้ดำพยายามที่จะเอ่ยปลอบประโลมผู้เป็นนาย"มึงดูสิ! กูทำระยำ ทำให้ระย้าแก้วต้องเจ็บทั้งตัวเจ็บใจ กูมิรู้จักหาสิ่งใดทดแทนกับการกระทำที่ชั่วช้าของกูได้ หากวันนั้นกูย้อนเวลากลับไปได้ กูจักไม่ให้นางต้องเ
หลงกลิ่นลีลาวดี สิงห์พรรณนา
"ไอ้ดำมึงเห็นรือไม่ กูทำอันใดกับระย้าแก้วเอาไว้วันนี้ คืนนี้ เพลานี้ กูจะนั่งอยู่กงนี้จนกว่าจะรุ่งสาง กูอยากรู้ว่านางรู้สึกเยี่ยงไร นางเจ็บปวดมากเพียงใด""โถ่...พี่สิงห์ ข้ามิอาจบอกอันใดพี่ได้อีกแล้วหนา บัดนี้แม่ระย้าแก้วของพี่ นางไปไกลแสนไกลเหลือเกิน แลข้าก็มิรู้ว่านางไปที่ใด พี่กลับเรือนเถิดหนา"ไอ้ดำรู้สึกสงสารผู้เป็นนายจับใจแต่มันก็มิอาจช่วยอันใดได้"กูทำระยำกับแม่ระย้าแก้วเอาไว้ นางคงช้ำใจมากมาย หากกูย้อนเพลาไปได้ กูจักมิทำให้นางร้องไห้แม้แต่คราเดียว"ไอ้สิงห์เพ้อเจ้อไปหมดไอ้สิงห์ยังคงนึกย้อนไปถึงวันเก่าก่อนอีกเหตุการณ์ที่ทำให้มันรู้สึกผิด แต่ไม่เคยกล้าที่จะเอ่ยคำขอโทษต่อระย้าแก้วเลยแม้แต่คราวเดียววันที่ระย้าแก้วเอากับข้าวขนมมาให้มันที่เรือนดั่งเช่นทุกครา ที่นางทำขนมเสร็จ จักต้องวิ่งมาหามันที่เรือนเป็นคนแรก พร้อมกับอีแตง เป็นภาพคุ้นชินของบ่าวในบ้านไปหมดเสียแล้ว"พี่ดำจ๊ะ วันนี้ฉันทำแกงส้ม ชะอมทอดแลมีปลาทูน้ำพริกเอามาให้พี่สิงห์ชิมโดยจำเพาะ พี่สิงห์อยู่เรือนไหมจ๊ะ"ระย้าแก้วยิ้มแย้มแจ่มใส"พี่สิงห์อยู่
หลงกลิ่นลีลาวดี สงกรานต์เมื่อปีก่อน
ภาพในหัวของไอ้สิงห์ ในวันวานย้อนเข้ามา ทำให้มันรู้ซึ้งได้ว่า มันนั้นชั่วช้าสารเลวมากเพียงใด ที่ได้ทำให้กับระย้าแก้ว นางถึงกับตัดสินใจหนีมันไปไกลแสนไกลย้อนไปในวันสงกรานต์หรือวันปีใหม่ไทย ณ ตอนนั้นระย้าแก้วก็เข้าอายุ 17 ปี เด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ยิ้มแย้มแจ่มใสทุกครา ใครเห็นใครก็รักและเอ็นดู ยกเว้นคนผู้เดียวคือไอ้สิงห์ ที่เมื่อใดเห็นแม่ระย้าแก้ว มีอันให้ได้เอ็ดตะโร พูดจาถากถางนางตลอด"พี่สิงห์ข้าขอรดน้ำพี่หน่อยได้รือไม่"ระย้าแก้วเดินมาพร้อมกับขันน้ำดอกมะลิ"ข้ามิใช่พี่ มิใช่น้อง มิใช่ญาติมิตรสหายของเอ็ง เอ็งมิต้องมาอยากรดน้ำดำหัวข้าดอกไปให้พ้น" ไอ้สิงห์ที่หันไปมองหน้าของระย้าแก้วด้วยความรังเกียจ"ข้าขอโทษพี่สิงห์ หากทำให้พี่อารมณ์ขุ่นมัว" ระย้าแก้วยังคงโทษตัวเองไม่เลิกไม่ว่าไอ้สิงห์จะพูดอะไรไม่ดี ต้นเรื่องก็คือนาง ระย้าแก้วถึงกับหน้าจ๋อย"โถ่..พี่สิงห์ วันนี้วันปีใหม่หนา ให้นางได้รดน้ำพี่หน่อยเถิด อย่าใจร้ายใจดำในวันปีใหม่เช่นนี้เลยหนาพี่"ไอ้ดำที่สงสาร ระย้าแก้วจึงพูดให้กับนาง"เออ ก็ได้ ให้นางรด ๆ แล้ว ก็ให้มันใสหัว
หลงกลิ่นลีลาวดี ใจสิงห์ที่แหลกสลาย
ไอ้สิงห์ที่ถอดผ้าโพกหน้าออก พร้อมกับถือตะเกียงในมือ และเดินออกมาจากห้องของระย้าแก้ว เสียงเอ็ดตะโลของมัน ทำให้ทุกคนในเรือนตื่นขึ้นมา และวิ่งมารวมตัวกันทั้งบ่าวไพ่และเจ้าของเรือน อย่างพ่อหมอไทย รวมถึงแม่ศรีนวลที่ตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงดัง"พ่อจะทำเกินไปแล้วหนา..!! เพราะก่อนหน้านี้ที่ข้ามิต่อว่า รือทำอันใดพ่อสิงห์ เหตุด้วยพ่อช่วยชีวิตลูกสาวข้า แต่หากบัดนี้พ่อสิงห์มิเคารพข้า ก็อย่าได้มาเหยียบเรือนข้าอีกไปเสียเถิด." พ่อหมอไทยเอ่ยปากไล่ไอ้สิงห์อย่างไม่ใยดี"ข้าไม่สนใจผู้ใดทั้งสิ้น ข้าถามว่าแม่ระย้าแก้วนางอยู่ที่ใด หากมิมีผู้ใดตอบข้า เราจักได้รู้กัน ว่านรกเป็นเช่นไร..!!" ไอ้สิงห์บัดนี้กลับกลายเป็นปีศาจที่มิสนผู้ใดทั้งสิ้น"หากพ่อจักมาขู่เข็ญกันเยี่ยงนี้ เราอาจจักต้องเห็นดีกัน ข้าเองก็มิอาจอยู่เฉยได้เช่นกันดอกหนาพ่อสิงห์""หุบปากซะ..!!" ไอ้สิงห์ตวาดลั่นเสียงดังก้องไปทั่วทั้งเรือน ใบหน้าเรียบเฉยแสยะยิ้มที่ดูน่ากลัว ปกติไอ้สิงห์เป็นคนแม้จะพูดจาบ้าง แต่ไม่มีผู้ใดเคยเห็นยามที่มันโมโหและเปลี่ยนไปเช่นนี้แม่ศรีนวลที่เดินออกมาจากเรือน ถึงกับเ
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน9.8K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน28.1K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.1K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว285.9K viewsคุณสามีขา ภรรยาสำนึกผิดแล้ว
ฉู่เฉียว1.0K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.6M viewsพระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง
ชาไทยเย็น1.5K viewsผมย้อนเวลามาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียในยุค 80
อัญธิญาน์310 views
