บทที่ 665

หลังจากเวินซื่อตระหนักถึงความผิดปกติในยาเม็ดนี้ ก็เรียกตะขาบพิษเข้ามาตัวหนึ่ง

แต่ก็ไม่ใช่พั่วจวินตัวนั้นของจินซือถู แต่เป็นตะขาบพิษที่นางฝึกฝนขึ้นมาด้วยตัวเอง

พั่วจวินของจินซือถูเป็นกู่ชีวิตของเขา แม้ว่าจะเชื่อฟังคำพูดของเวินซื่อภายใต้การใช้น้ำทิพย์ก็ตาม

แต่เนื่องจากมันมีเจ้าของอยู่แล้ว ปฏิกิริยาโต้ตอบกับเวินซื่อจึงสู้แมลงพิษเหล่านั้นที่เวินซื่อฝึกฝนขึ้นมาด้วยตัวเองไม่ได้

เช่นเดียวกับตะขาบน้อยตัวนี้ที่เวินซื่อเรียกออกมาในตอนนี้ ขนาดตัวเล็กมาก เมื่อยืดตรงก็ยาวเพียงหนึ่งนิ้วเท่านั้น

แต่มันมีคุณสมบัติพิเศษเล็กน้อย นั่นก็คือสามารถช่วยเวินซื่อแยกแยะสมุนไพรหรือกลิ่นต่าง ๆ ได้

เวินซื่อวางตะขาบน้อยไว้ข้าง ๆ ยาเม็ดนั้น ตะขาบน้อยได้กลิ่นที่ตัวเองชอบอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ใช้ร่างกายพันรอบยาเม็ดนั้นอย่างแน่นหนา

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เวินซื่อก็รู้แล้วว่าเลือดที่ปะปนอยู่ในยาเม็ดนี้คืออะไร

เป็นเลือดมนุษย์

หรือพูดให้แม่นยำกว่านั้นก็คือ มันควรจะเป็นเนื้อมนุษย์สด ๆ เปื้อนเลือด

หลังจากตะขาบน้อยลองชิมยาเม็ดไปหนึ่งคำ ก็บอกปฏิกิริยาผลลัพธ์ให้เวินซื่อทราบ

สีหน้าของเวินซื่อเคร่งขรึมลงทันที

การใช้เนื