Share

บทที่ 827

Author: จิ้งซิง
ในเมื่อมาแล้ว ฟ่านเจินซื่อจะปล่อยให้เขาจากไปได้อย่างไร?

ใบหน้าแก่ชราของนางสีหน้าแปรเปลี่ยน เอ่ยอย่างรู้สึกผิด “ท่านอ๋องโปรดอภัยเพคะ ต้องโทษหม่อมฉันที่ยามปกติสั่งสอนไม่เข้มงวด ทำให้เด็กเหล่านี้นิสัยเสีย”

นางหยุดไปครู่หนึ่ง จากนั้นหันไปตำหนิ “เจ้าพวกเด็กไร้ระเบียบ ยังไม่รีบคุกเข่าทำความเคารพอีก!”

พวกสีหน้าของชายหนุ่มเหล่านั้นยิ่งดูแย่มากกว่าเดิม

พวกเขาหันมองเป่ยเฉินหยวนแวบหนึ่ง จากนั้นหันมองมารดาและท่านย่าแวบหนึ่ง อดกลั้นความไม่สบอารมณ์ แล้วคุกเข่าลงด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ

“เช่นนี้ ท่านอ๋องพอใจหรือไม่เพคะ?”

ฟ่านเจินซื่อมองเป่ยเฉินหยวนอีกครั้ง บนใบหน้าชราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คนไม่รู้อาจนึกว่านางมีเมตตา แต่เมื่อดูให้ละเอียด ภายในดวงตาขุ่นมัวคือความแหลมคม

“พอใจหรือ? อาจจะกระมัง”

เป่ยเฉินหยวนเอ่ยเสียงเรียบ จากนั้นก้าวเท้าไปข้างหน้า “ในเมื่อทำความเคารพแล้ว ทั้งหมดจงลุกขึ้นเถอะ พอดีข้าเองก็เหนื่อยแล้ว ในเมื่อมาถึง...เมืองสกุลฟ่านของพวกเจ้า คิดว่าคงไม่ถือสาให้ข้าเข้าไปนั่งพักหรอกนะ”

“ย่อมเป็นเช่นนั้นแน่นอน เรียนเชิญท่านอ๋อง”

ฟ่านเจินซื่อยังคงยิ้มแย้ม

นางย่อมไม่ถือสาแน่นอน นางยังกลัวเป่ยเฉิน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 850

    ฟ่านเจินซื่อพูดพลางดึงศรทะลวงเมฆาดอกหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อทันที แล้วปล่อยออกไปในอากาศโดยตรงหลังจากศรทะลวงเมฆาดอกนั้นพุ่งออกไป ภายนอกรั้วสกุลฟ่านดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวอะไรบางอย่างในไม่ช้า ความเคลื่อนไหวนั้นได้ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆเสียงฝีเท้ามากมายหลากหลายนับไม่ถ้วนมาถึง ฟ่านเจินซื่อและคนอื่น ๆ ยังนึกว่าผู้คนในรั้วสกุลฟ่านถูกเรียกตัวมาแต่ในขณะนี้ ใบหน้าของเวินซื่อได้มีการเปลี่ยนแปลง“ท่านอ๋อง มาแล้ว!”เป่ยเฉินหยวนเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไรในไม่ช้า ก็มีทหารสวมชุดเกราะสีดำบุกเข้ามาจากภายนอกราวกับพายุที่ยากจะต้านทาน“ลุย!”“ช่วยเหลือท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์ออกมา!”ในขณะเดียวกัน เงาดำเล็กบางสูงชะลูดราวกับเสือเลี่ยเป่าก็พุ่งเข้ามาในกองกำลังสกุลฟ่านและยกดาบขึ้นฟาดฟัน หลังจากเก็บเกี่ยวได้หลายชีวิตอย่างรวดเร็ว ก็กระโจนออกมาจากฝูงชนด้วยการเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อย ลงสู่พื้นอย่างแม่นยำไม่พลาด คุกเข่าลงตรงหน้าเวินซื่อ“จู๋เยวี่ยมาช้า นายหญิงโปรดให้อภัย!”“จู๋เยวี่ย?!”เมื่อเวินซื่อเห็นนางก็ดีใจมาก “เยี่ยมมาก เจ้ามาทันเวลาพอดี ไม่ช้าเลยสักนิด ลุกขึ้นเร็วเข้า”หล

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 849

    “บุกเข้าไปพร้อมกันทั้งหมด!”ท่ามกลางเสียงคำรามด้วยอารมณ์ตื่นเต้นของฟ่านเจินซื่อ เยว่กงเอาฝ่ามือตบเป่ยเฉินหยวน หลังจากเอาร่างของฟ่านชิงเฟิงออกจากเท้าของเป่ยเฉินหยวนแล้ว ก็หันหลังนำกองกำลังสกุลฟ่านทั้งหมดแย่งกรูขึ้นไปในขณะนี้เวทีประลองยุทธเต็มไปด้วยผู้คน แน่นอนว่ามีศพมากขึ้นเรื่อย ๆเป่ยเฉินหยวนและทหารกองทัพธงดำทั้งหลายยังเข่นฆ่ากันไม่หยุดเข่นฆ่าจนคนสุดท้ายเลือดท่วมตัว เข่นฆ่าจนแทบจะถือดาบไม่ไหวเยว่กงรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเป่ยเฉินหยวน ดังนั้นเขาจึงเจ้าเล่ห์ไม่ประมือกับเป่ยเฉินหยวน แต่กลับพุ่งเป้าไปที่หนึ่งในทหารกองทัพธงดำที่บาดเจ็บสาหัสที่สุดคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว ฉวยโอกาสแทงอีกฝ่ายในขณะที่ไม่ทันตั้งตัว...“สวบ!”คมดาบเข้าไปในร่างกายแต่ร่างกายของทหารกองทัพธงดำคนนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เขาคาดไว้แม้ว่าจะถูกลอบโจมตีแทงเข้าที่หน้าท้อง ก็ไม่ได้ล้มลงในทันที แต่กัดฟันจับดาบของเยว่กงไว้โดยตรง แล้วยกมือขึ้นสะบัดดาบฟันใส่เขาน่าเสียดายที่อาการบาดเจ็บของทหารกองทัพธงดำคนนี้รุนแรงเกินไป ส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมาก การเคลื่อนไหวไม่รวดเร็วเหมือนก่อนอีกต่อไป“รนหาที่ตาย!”เยว่กงตอบสนองทัน

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 848

    ทันทีที่เสียงของฟ่านเจินซื่อเงียบลง ก็พูดขึ้นว่า “มัวยืนอยู่ตรงนั้นทำไม ชิงเฟิง เจ้านำทีมไปฆ่าพวกเขา!”“ขอรับ!”ฟ่านชิงเฟิงพากองกำลังนับร้อยคนที่อยู่ใกล้กับเวทีประลองยุทธมากที่สุดบุกเข้าไปหาเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนทันทีเวทีประลองยุทธไม่ถือว่าใหญ่โตมากนัก คนนับร้อยกรูกันเข้ามา แทบจะกินพื้นที่ส่วนใหญ่ของเวทีแล้วเป่ยเฉินหยวนและกองทัพธงดำหลายนายยังคงเฝ้าอยู่รอบกายเวินซื่อเมื่อเทียบกับทหารชั้นยอดอย่างกองทัพธงดำที่เคยผ่านการสู้รบน้อยใหญ่มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว กองกำลังสกุลฟ่านเหล่านี้ก็เทียบอะไรไม่ได้เลย แทบจะตายทุกคนที่บุกเข้าไปภายในช่วงเวลาสั้น ๆ บนเวทีประลองยุทธก็เต็มไปด้วยศพเข่นฆ่าจนกองกำลังสกุลฟ่านเหล่านั้นที่บุกเข้ามาอย่างไม่ขาดสายอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว เข่นฆ่าจนคนสกุลฟ่านขวัญหนีดีฝ่อ และเข่นฆ่าจนทำให้ฟ่านเจินซื่อหน้าถอดสีเวลาเพิ่งผ่านไปนานแค่ไหนกันเชียว?มีแค่เพียงไม่กี่คนเท่านั้นแต่กลับสังหารกองทัพใหญ่นับร้อยที่กรูเข้าไปในเวทีประลองยุทธพร้อมกับฟ่านชิงเฟิง จนเหลือเพียงยี่สิบสามสิบคนแล้ว!เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?!ฟ่านเจิ้นรู้สึกยอมรับไม่ค่อยได้ทั

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 847

    “โอ๊ย!”“ระวัง!”“เหตุใดผึ้งนักฆ่าถึงมาโจมตีพวกเราได้?”“เกิดอะไรขึ้น? พวกปรมาจารย์กู่เหมียวกำลังทำอะไรอยู่?!”ระหว่างที่ผึ้งนักฆ่ากำลังเกิดความวุ่นวาย สกุลฟ่านก็ถูกโจมตีจริงๆและในเวลานี้เอง จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงแมลงร้องแสบแก้วหู“นั่นคืออะไร?!”พวกเขาเงยหน้ามองออกไป เห็นผีเสื้อสีทองสลับแดงตัวหนึ่งบินอยู่กลางอากาศเหนือศีรษะของเวินซื่อ เสียงแมลงร้องนั้นมาจากมันนั่นเองขณะที่สกุลฟ่านกำลังสับสน ก็เห็นผึ้งนักฆ่าเหล่านั้นที่โจมตีเวินซื่อและเป่ยเฉินหยวนบนเวทีประลองยุทธหยุดโจมตีในทันใด“ทำไมผึ้งนักฆ่าถึงหยุดโจมตีแล้วล่ะ?”“หรือว่าพวกปรมาจารย์กู่เหมียวจะเกิดเรื่องขึ้นทางด้านนั้น?”“แปลก ๆ พวกที่โจมตีเราก็ยังไม่หยุด!”“บ้าเอ๊ย ข้ารู้แล้ว ผีเสื้อตัวนั้นคือราชากู่ มันสามารถควบคุมผึ้งนักฆ่าเหล่านั้นได้!”ฟ่านหลิงชางที่ผ่อนคลายลมหายใจลงเล็กน้อยในตอนนี้ได้กัดฟันพูดว่า “เมื่อก่อนข้าเคยเห็นผีเสื้อตัวนั้นบนศีรษะของธิดาศักดิ์สิทธิ์ นางอาจจะเป็นปรมาจารย์กู่คนนั้นที่ท่านอ๋องซ่อนไว้ก็ได้”“อะไรนะ?!”ฟ่านชิงเฟิงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงไม่มีใครคาดคิดว่า ปรมาจารย์กู่ที่เป่ยเฉินหยวนเก็บ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 846

    เวินซื่อหลับตาแน่น หลังจากที่ความปวดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก็ใช้ความคิดบังคับตะขาบพิษทั้งหมดให้บุกเข้าไปในผงพิษขับไล่กู่เหล่านั้นใช้ร่างกายยาว ๆ ของพวกมันเรียงรายกันบนผงพิษ เพื่อสร้างเส้นทางชั่วคราวสายหนึ่งให้กับฝูงแมลงพิษที่อยู่ข้างหลังจนกระทั่งฝูงแมลงพิษเข้ามาแล้ว ตะขาบพิษเหล่านั้นของเวินซื่อก็ตายไปแล้วหลายสิบตัว ครั้งนี้การสูญเสียนั้นมากกว่าครั้งก่อน ๆ ของนางรวมกันมากเพียงชั่วครู่เดียวนางก็เจ็บปวดใจจนไม่อาจทนไหวได้อีกแล้วบ้าเอ้ย นางยังต้องสยบฝูงแมลงพิษที่สามารถบินได้จริง ๆ ไม่เช่นนั้นต่อไปทุกครั้งที่พบเจอผงพิษชนิดนี้ เหล่าแมลงพิษของนางจะถูกควบคุมพอดีกัน ฝูงผึ้งนักฆ่าที่อยู่ตรงหน้าก็คือเป้าหมายของนาง“บุกเข้าไป!”หลังจากเวินซื่อออกคำสั่ง แมลงพิษทั้งหมดก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เคลื่อนไหวส่งเสียงดังสวบสาบรายล้อมเรือนหลังนั้นไว้ จากนั้นก็บุกรุกอย่างบ้าคลั่ง“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีแมลงมากมายขนาดนี้?!”“เป็นฝีมือของปรมาจารย์กู่หนุ่มผู้ใต้บัญชาของท่านอ๋อง ‘เขา’ ต้องมาแล้วแน่ ๆ แมลงกู่เหล่านี้เป็นแมลงกู่ของ ‘เขา’ ทั้งหมด!”“บัดซบ ปรมาจารย์กู่เหมียวเคยตรวจสอบแล้ว คนผู้นั้นไม่ได้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 845

    เวินซื่อยกมือขึ้นโยนอวิ่นซิงขึ้นไปกลางอากาศ ขณะเดียวก็ปล่อยแมลงพิษจำนวนนับไม่ถ้วนออกมา แล้วบอกกับเป่ยเฉินหยวนที่หันหลังชนกันว่า “ท่านอ๋อง คุ้มกันข้าด้วย!”“มั่นใจหรือ?”“มีจำนวนไม่น้อย แต่ใช่ว่าจะใช้ไม่ได้ แค่ต้องการเวลาสักหน่อย”“ตกลง ท่านจดจ่อได้เต็มที่ ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านได้รับบาดเจ็บเลย”เป่ยเฉินหยวนไม่ได้พูดจาโอ้อวดทันทีที่เขาพูดจบ มีดเล่มใหญ่ในมือขวาก็ฟาดฟันออกไป ทันใดนั้นก็มีร่างของผึ้งนักฆ่าจำนวนมากขาดออกเป็นสองส่วน ร่วงหล่นลงมาจากกลางอากาศวินาทีต่อมา กริชเล่มหนึ่งได้ร่วงหล่นจากแขนเสื้อข้างซ้ายของเขา กวาดล้างผึ้งนักฆ่าตัวเล็กตัวน้อยที่กำลังเข้าใกล้เวินซื่อออกไปจนหมดในทันทีทันใดทหารธงดำคนอื่น ๆ ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเช่นกันพวกเขาถูกเป่ยเฉินหยวนพามาที่นี่ได้ ก็เพราะร่างกายของพวกเขาที่แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง เป็นยอดฝีมือในบรรดายอดฝีมือ หนึ่งคนมีค่าเท่ากับสิบคนเมื่อมีพวกเขาและเป่ยเฉินหยวนอยู่ด้วย เวินซื่อจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองอย่างสิ้นเชิง เพียงแค่จดจ่ออยู่กับการควบคุมแมลงพิษ ค้นหาผึ้งนางพญาของผึ้งนักฆ่าเท่านั้นถูกต้องแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เวินซื่อต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status