พระชายาอย่าหนีข้าไป

พระชายาอย่าหนีข้าไป

last updateLast Updated : 2025-02-21
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
3 ratings. 3 reviews
68Chapters
14.0Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"โจวหว่านถิง  เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า" ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมานอนแผ่หลา  โจวหว่านถิงสำลักน้ำลุกขึ้นมา พอลุกขึ้นหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมด ซ่างกวนหลิวหยางนั่งลง  ใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน "ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า  แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า  เทียบกับน้องสาวเจ้าๆนับเป็นตัวอะไร" โจวหว่านถิงที่ลำดับความจำเรียบร้อยก็แกะมือเขาออก  มองหน้าคนตัวโตอย่างรังเกียจ "ท่านพูดว่าจะหย่ามากี่ครั้งแล้ว  ลูกผู้ชายคำพูดมีค่าดั่งทอง  ทำให้จริงสักที  ถ้างานมากนักข้าช่วยท่านฝนหมึกก็ได้นะ  ข้าเขียนหนังสือเป็นท่านแค่ประทับตราลงนามก็พอ เอาล่ะข้าจะกลับไปเขียนหนังสือหย่า  ท่านก็รีบกลับไปรับรองใบหย่าด้วยล่ะ ซ่างกวนหลิวหยาง"

View More

Chapter 1

ทะลุมิติแบบงงๆ1

After leaving the courthouse, the marriage certificate between Theodore Gould and me had been replaced with a divorce certificate. This meant our marriage had been officially terminated.

Our son, Scott Gould, and Ivanna Newman were both excited at the sight of the divorce certificate.

Scott eyed the divorce certificate like it was some new toy and said, "This is great, Ivanna. Now you can finally be with Dad."

After saying that, he realized that it sounded inappropriate. Quickly covering his mouth, he glanced at me nervously.

Theodore, noticing this, squeezed my hand and comforted me, "You will always be my wife. That won't change."

Ivanna's eyes reddened, and she said shyly, "I've put you in a tough spot, Janice. You both had to go through all this to fulfill my wish, even at this age."

I didn't say anything.

When Ivanna didn't receive any words of blessing from me, she made a great show of wanting to head back into the courthouse with Theodore and me in tow.

She said sadly, "Janice must be angry at me. Go back inside and annul your divorce. I don't wish to ruin your family."

Theodore and Scott hurried to comfort Ivanna.

Scott dragged me with all his might to make me stand in front of Ivanna. He tugged on my hand so hard that I nearly fell.

He demanded, "Mom, hurry and apologize to Ivanna. Tell her you're okay with it."

I rubbed my wrist, which was hurting from his grip, and asked him, "Now will you agree to be good and undergo your treatments?"

Scott's face paled momentarily before he nodded.

I said nothing more and simply turned around to hail a cab.

Scott tugged my hand lightly. "Mom, are you mad at me? I just thought Ivanna was pitiful because she waited for Dad all these years. I wanted to fulfill their wish."

I didn't respond and just tightened his coat around him. "The weather's getting cold. Take care of yourself."

Then, I turned and got in the car.

As I got in, I vaguely heard Theodore call out, "Janice, come home with us."

I slammed the car door shut with force, shutting out Theodore's voice along with it.

Home? From the moment I learned about their plan, there was no home for me anymore.

The small, quiet space inside the car gave me a bit of comfort. After I told the driver the address, he kept mum and started driving.

Emotions I'd been holding back began to surface. I tried to rein them in, but silent tears slid down my cheeks.

My mind drifted back to that day.

After I agreed to divorce Theodore at Scott's request, the latter finally agreed to undergo treatment. I had made him some soup and brought it to the hospital.

When I reached the door, I heard Scott's mocking voice. "Mom is so easy to fool. I just said I was sick, and she agreed to everything."

I froze. I'd always known Scott to be considerate and sweet. How could he say something like that?

While I was reeling in shock, another voice said, "Thank you, Scott. Otherwise, I would never get to fulfill my lifelong wish."

The person who had spoken was my husband's childhood sweetheart, Ivanna.

Scott consoled her. "It's no biggie, Ivanna. You watched me grow up and waited by my dad's side for so many years. This is something I should do."

Theodore said, "Once we get married, the three of us can celebrate properly."

"Absolutely!" Scott and Ivanna cheered.

Inside the room, the atmosphere was joyful and full of laughter.

But outside the door, I covered my mouth to force down the shock and pain as I quietly left the hospital.

I poured the soup I had painstakingly prepared down the toilet.

As I looked at the floating oil and thought about what Theodore and Scott had said, a wave of nausea overwhelmed me. I clung to the toilet and vomited so hard that I felt the world spinning, yet not a single tear came.

Since the moment Scott said he was sick, I had been running back and forth between the office and the hospital. To raise money, I borrowed from everyone I could.

To ensure he would cooperate and get all the treatment he needed, I even agreed to his request that I divorce Theodore because he felt sorry for Ivanna.

In the end, it had all been a carefully orchestrated lie.

The vibration of my phone snapped me back to reality. I picked it up to see that it was a message from my best friend, Lily Lowe.

She wrote, "Was the 100,000 dollars I transferred to you earlier enough? If it's not, I'll try borrowing more. What did the doctor say about Scott's illness?"

I transferred the money back to her and texted back, "It's fine. Scott isn't sick."

She replied with a "?" and followed it up with, "What do you mean?"

I couldn't for the life of me summon any strength to reply to her text. I curled up in the back seat, feeling awful and depressed.

Lily called me.

I answered in a panic, only to hear a man's voice that somehow sounded strangely familiar.

"Where are you? We'll come to you."
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

Natsumei
Natsumei
เรื่องนี้เหมือนคนเขียน เขียนให้ตัวเองเข้าใจคนเดียวป่าวเนี่ย ตัวละครอยู่ๆโผล่มาไม่มีปี่มีขลุ่ยเยอะมาก ไม่รู้ที่มาที่ไป เป็นใครตำแหน่งไหนในเรื่องไม่บอกบริบทคนพูดชวนสับสน แถมพิมพ์ผิดเป็นว่าเล่น
2025-11-27 04:03:02
0
0
kookai kookooi
kookai kookooi
ไม่ลงต่อแล้วหรอค่ะ
2025-01-26 20:31:54
1
0
ปิยะกุล ลาภาศิริ
ปิยะกุล ลาภาศิริ
กดอ่านไม่ได้
2025-01-08 23:23:29
1
1
68 Chapters
ทะลุมิติแบบงงๆ1
ตื๊ดดดดดดดเสียงมือถือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โจวหว่านถิงงัวเงียควานหามือถือบนหัวเตียง ก่อนจะกดรับสาย"ฮัลโหล อืมอาหงเหรอ มีอะไรง่วงอยู่ ห๊ะ!! จริงเหรอเครๆขออาบน้ำแป๊บอีกชั่วโมงเจอกัน"โจวหว่านถิงเป็นดีไซเนอร์สมัครเล่น งานประจำคือเป็นพนักงานของบริษัทเอกชนเล็กๆแห่งหนึ่งและเพิ่งถูกไล่ออกเพราะไปต่อยลูกชายเจ้าของบริษัทที่มาทำอนาจารจับนมเธอ เนื่องจากตกงานพี่ชายจึงมารับแม่ไปอยู่ด้วยเพราะพี่สะใภ้คลอดพอดีจะได้ช่วยเลี้ยงหลานโจวหว่านถิงจึงหาเรื่องผ่อนคลายเพราะเธอได้เงินจากการออกแบบชุดราตรีสั้นและเครื่องประดับยกเซ็ท ก่อนจะกลับมาลุยหางานใหม่ทีหลัง เธอเพิ่งจะอายุยี่สิบแปด ยังมีความสามารถมากมายที่เข้าตาบริษัทชั้นนำตอนแรกว่ารีแลกซ์บินไปเที่ยวพม่าสักสามวันและข้ามมาเที่ยวและพักยาวๆที่เมืองไทยสักเดือนนึง แต่กลับได้ทริปเรือสำราญฟรีๆก็เอาสิ ค่าตั๋วไม่ใช่ถูกๆ ไปล่องเรือดีกว่า มีเงินเก็บอยู่แปดแสนหยวน ได้มาอีกสองแสนเที่ยวให้ลืมทุกข์ไปเลย เผื่อจะได้ผู้ชายสักคนมาตกล่องปล่องชิ้นสามวันต่อมาโจวหว่านถิงกับบหลี่หงก็มาถึงโรงแรมที่พัก พรุ่งนี้ต้องขึ้นเรือแล้วทั้งสองคนตื่นเต้นไม่น้อย ก่อนจะพากันเข้าโรงแรม"นี่เสี
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
อย่าให้เขารู้
เสียงทรงอำนาจเรียกชื่อเธอดังลั่น อีกครั้งเพราะเธเอไม่ได้สนใจเขา แต่น้ำเสียงไม่เป็นนมิตรเท่าที่ควร โจวหว่านถิงจึงหันมาดู พอหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมดมีทั้งผู้หญิง มีทั้งผู้ชาย แปลว่าเธอทะลุมิติมาจริงๆ วิญญาณมาอาศัยร่างคนอื่นงั้นหรือ ท้องฟ้ายามค่ำคืนในยุคโบราณนั้นมืดมิดจริงๆมีโคมไฟห้อยอยู่เต็มไปหมด จะว่าสวยก็สวย แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว กระแสน้ำใต้ล่างทำให้ร่างนี้กำลังป่วย ฮัดเช้ยๆๆผู้ชายที่เรียกชื่อเธอคือสามีสารเลวของเจ้าของร่างนี้ คนที่เตะนางในคืนแต่งงานจนกระอักเลือด เขาเกลียดเจ้าของร่างนี้ที่วัยเยาว์ผลักคนรักตอนเด็กของเขาตกน้ำจนนางป่วยตาย แต่จากความทรงจำของร่างนี้ วันนั้นนางไม่ได้อยู่ที่นั่นนี่นา"โจวหว่านถิง เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า"ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมา เขานั่งลงใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน"ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า เทียบกับน้องสาวเจ้าๆ นับเป็นตัวอะไร ผู้หญิงใจง่าย อยากปีนขึ้นเตียงข้าไม่ส่องดูสารรูปเจ้าในกระโถนเสียเล่าโจวหว่านถิง"โจวหว่านถ
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
ข้าเปลี่ยนใจไม่หย่าแล้ว
ไม่นานก็ต้องตื่นเพราะมีมือมากระชากร่างนาง ซ่างกวนหลิวหยางนั่งรอเยาะเย้านางอยู่ที่ห้องหนังสือเขารอให้นางมาคุกเข่าขอร้อง แต่คนของเขากลับอกว่านางเช่าโรงเตี้ยมนอนไม่กลับจวน ทำให้เขาโมโหจนต้องมาตามเอง"โจวหว่านถิง จะเล่นแมวจับหนูกับข้าหรือ พรุ่งนี้เจ้าเก็บข้าวของแล้วออกจากจวนข้าไปซะ แต่วันนี้เจ้าต้องกลับเดี๋ยวนี้ อยากให้คนทั้งเมืองหลวงหัวเราะเยาะข้าใช่ไหม จึงไม่กลับบ้านห๊ะ"โจวหว่านถิงโงนเงน นางตัวร้อนเพราะพิษไข้มองหน้าคนที่บีบแขนนางอยู่ก็นึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในแคว้นที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อาจเป็นที่ไหนสักที่บนโลกใบนี้ แต่ไม่ไหวแล้วจากนั้นก็ทรุดลงซ่างกวนหลิวหยางถึงกับตกใจโอบร่างบอบบางไว้ด้วยสัญชาตญาน นางตัวร้อนมากเลย มีชามยาวางไว้ แปลว่านางเรียกหมอมาตรวจแล้ว"อาฝู ไปเตรียมรถม้าส่วนเด็กคนนี้เจ้าอุ้มนางไปด้วย หลับเป็นตายเยี่ยงนี้ยังกล้ามาค้างอ้างแรมข้างนอก"จากนั้นก็อุ้มร่างที่สลบสไลของโจวหว่านถิงกลับจวนอ๋องทันที ซ่างกวนหลิวหยางอุ้มร่างบบางไว้แนบอก รถม้าคันนี้เล็กไม่สามารถให้นางนอนได้กลิ่นกายของนางทำให้เขาคิดถึงเรื่องคืนนั้น แม้จะถูกนางวางยา แต่เขาก็ยอมรับว่าเขาสุขสมยิ่งนัก ฤทธิ์ยาปลุ
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
ปล่อยหมามากัดคนของข้าหรือ
ยามเหมาโจวหว่านถิงตื่นแล้วกำลังคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาก็ทำใจยอมรับแล้วว่าตนเองทะลุมิติมาในยุคโบราณ ที่นี่คือแคว้นต้าเย่วเหมือนในประวัติศาสตร์ไม่มีนะเป็น โลกคู่ขนานหรือ เฮ้อเอาอย่างไรดีในท้องมีอีกหนึ่งชีวิต แถมพ่อของเด็กก็เป็นคนที่ใช้ไม่ได้สารเลวที่สุดไม่รู้ว่าโกรธแค้นอะไรกันมากมาย แค่เด็กผู้หญิงคนนึงตกน้ำแล้วป่วยตาย ใครเป็นคนผลักยังไม่รู้เลยโจวหว่านถิงยังคงมีไข้อยู่จึงได้พยายามลูกขึ้นหาผ้าเช็ดตัวเพื่อลดไข้ เสี่ยวชุ่ยตื่นมางัวเงียๆก็ตกใจ จำได้ว่าพวกนางนอนที่โรงเตี้ยมนี่ แล้วมาอยู่เรือนร้างหลังจวนได้อย่างไรกัน"พระชายาๆ พวกเรามาได้อย่างไรเพคะ เมื่อคืนเรานอนที่โรงเตี้ยมมิใช่หรือ คงไม่ใช่ผีหลอกนะเจ้าคะ""ไม่ใช่หรอก เป็นซ่างกวนหลิวหยางคนสารเลวนั่นไปตามข้ากลับบ้านน่ะ ช่างเป็นอ่องสุนัขจริงๆ คนคงไม่ทำตัวสารเลวได้ถึงเพียงนี้หรอก เจ้าไปล้างหน้าล้างตาเถอะ ข้าจำได้ว่ามุมรั้วมีเถามันกับเถาฝักทองอยู่ ข้าจะกินแต่น้ำข้าวทุกวันไม่ได้ ไม่งั้นต่อให้ไม่ป่วยตายก็อดตาย"ตั้งแต่ร่างเดิมแต่งเข้ามาวันแรกก็ถูกซ่างกวนหลิวหยางทรมานทุกวัน สั่งบ่าวให้ส่งข้าวให้นางแค่วันเว้นวันอีกทั้งยังให้นางกินแค่วันละมื
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
ปิดบังความจริง
สาวใช้ยืนตัวตรงไม่ยอมฟังคำสั่งนาง คนหนึ่งเป็นคนของจวนอ๋อง ส่วนอีกคนเป็นสาวใช้ส่วนตัวของโจวลิ่วผิง พวกนางยิ้มเยาะทันทีที่เห็นซ่างกวนหลิวหยางไม่เอ่ยสิ่งใด ก็แค่พระชายาที่มีแต่ชื่อ ไม่ได้มีอำนาจมีอะไรให้กลัวกันโจวหว่านถิงยิ้มหวานให้ซ่างกวนหลิวหยาง อีกทั้งยิ้มหวานให้อาฝู จนอาฝูใจคอไม่ดียิ้มแบบนี้เหมือนกับว่าอันตรายกำลังจะมาเยือนใครสักคนไม่ทันที่อาฝูจะรู้ตัวกระบี่จากเอวอาฝูก็ถูกโจวหว่าถิงชักออกมา ก่อนจะตวัดไปที่ขาสองข้างของสาวใช้ทั้งสองคน พวกนางล้มลงทันที เลือดไหลนองชุ่มพื้น ส่งเสียงโหยหวนออกมาซ่างกวนหลิวหยางตกใจอย่างยิ่ง จึงเข้าตรงแย่งกระบี่จากนางแต่ไม่ทัน โจวหว่านถิงตวัดกระบี่อีกสองครั้ง มือข้างที่ใช้ตบเสี่ยวชุยของสองคนนั้นถูกตัดขาดกระเด็นทันทีสาวใช้ทั้งสองเจ็บปวดระคนตกใจจนสลบไป โจวลิ่วผิงเดินถอยหลัง ตอนนี้โจวหว่านถิงเป็นบ้าไปแล้ว ท่านอ๋องยังหยุดนางไม่ได้เลย"เจ้าจะทำอะไร อย่าเข้ามานะไม่เช่นนั้นหากท่านอ๋องหย่าเจ้าแล้วจวนโจวไม่มีทางเอาเจ้าไว้แน่ๆ หากยังอยากมีที่ไปอย่าทำอะไรโง่ๆนะโจวหว่านถิงโจวหว่านถิงไม่ได้ฟังที่โจวลิ่วผิงพูดสักคำ นางตวัดปลายกระบี่ใส่ใบหน้างามทันที แต่ครั้งนี้ซ่างกวน
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
หนีออกจากจวน
เสี่ยวชุ่ยกลับมาแล้ว ซ่างกวนหลิวหยางตื่นขึ้นมา ก็พบว่านางดิ้นหันหน้ามาทางเขา มือบางกอดเอวหนาของเขาเอาไว้ ซ่างกวนหลิวหยางหักใจที่จะไม่จูบปากจิ้มลิ้มนั่น สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวก้มลงจุมพิตนาง โจวหว่านถิงกำลังฝันว่าเจ้าชิโรเลียหน้านางอยู่จึงผลักออกก่อนจะดุ" อย่าดื้อสิ ไม่งั้นจะตีให้ตายเลย"จากนั้นก็พลิกตัวหันหลัง เสี่ยวชุ่ยเข้ามาพอดี ซ่างกวนหลิวหยางก็รีบดีดตนเองมานั่งที่โต๊ะแล้วในมือถือหนังสืออยู่ทำท่าว่ากำลังอ่าน เห็นสาวใช้ของนางจ้องมองเขาจึงแปลกใจ"เจ้ามองหน้าข้าทำไม สาวใช้อย่างเจ้ากล้ามองหน้าอ๋องอย่างข้าตรงๆ ไม่กลัวถูกลงโทษหรือไง""บ่าวไม่กล้าเพคะ แค่อดทึ่งในความสามารถของท่านอ๋องไม่ได้ ท่านอ๋องทรงเก่งกาจยิ่งนัก ขนาดอ่านหนังสือกลับหัวได้ มิน่าคนถึงกล่าวว่าพระองค์เป็นอัจริยะเพคะ"ซ่างกวนหลิวหยางหน้าแดง เด็กบ้านี่เขาจึงวางหนังสือลงจากนั้นก็สบัดแขนเสื้อเดินจากไปไม่ใยดีพวกนางสักนิดอาฝูมารายงานว่าทางสกุลโจวต้องการพบโจวหว่านถิงที่ทำให้ใบหน้าของบุตรสาวต้องเป็นรอย ส่วนสาวใช้ของนางกับสาวใช้ของจวนอ๋องคนนั้นอาฝูจัดการให้เงินครอบครัวพวกนางไปแล้ว แต่ซ่างกวนหลิวหยางบอกให้ส่งของขวัญไปสกุลโจวเป็นการขอโ
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
เดินทางออกจากเมืองหลวง
เกือบสองเดือนแล้วที่โจวหว่านถิงกับเสี่ยวชุ่ยลงเรือมาถึงเมืองตงหลิง อีกไม่นานเท่าไหร่ก็จะถึงเมืองผิงอันแล้ว เท่าที่สอบถามคนที่เดินทางด้วยกันจากท่าเรือไปตำบลซานซานให้เวลาอีกสามวันและจากตัวตำบลเข้าหมู่บ้านเสวียนหยางต้องใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วยามเสี่ยวชุ่นรู้แล้วว่าเจ้านายตั้งครรถ์ ตอนนี้ครรภ์นางใหญ่มากแล้วคนที่อยู่บนเรือต่างก็จิตใจดี คอยช่วยเหลือพวกนางตลอดเวลา ตอนนี่เสี่ยวชุยเรียกนางว่าพี่ใหญ่ ไม่มีฐานะนายบ่าวอีกต่อไป"พี่ใหญ่อีกสองวันเรือก็เทียนบท่าแล้วนะเจ้าคะ ท่านบอกว่าท่านแม่ทิ้งที่ดินและบ้านเอวไว้ให้ แต่ว่ามันก็สิบปีแล้วมิทรุดโทรมจนอาศัยไม่ได้แล้วหรือเจ้าคะ""ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวชุย อย่างน้อยก็มีที่ดินจ้างคนซ่อมแซมเอาก็ได้หลังจากคลอดแล้วข้ายังมีลู่ทางหาเงินได้อีก ข้าตัดเย็บเก่งสามารถออกแบบลายผ้าได้เจ้าก็รู้ แม่ว่าไม่มีคนร่ำรวยมากมายเช่นเมืองหลวงแต่สตรีไม่วง่าอย่างไรก็ชอบแต่งตัว หากข้าขายไม่แพงนักพวกนางคงอยากซื้อหา ตอนนี้ขอเพียงไปถึงหมู่บ้านเสวียนหยางไวๆก็พอ""คนผู้นั้นช่างใจร้ายนัก วันแต่งยังทำร้ายท่านข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงพูดชื่อของชิงเสี่ยวหว่านไม่ได้เจ้าคะ เขากล้าเตะท่านได้อย่างไรกัน
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
เพื่อนใหม่คนแรก
เมืองผิงอัน โจวหว่านถิงมาถึงเมืองผิงอันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นางพักอยู่โรงเตี้ยมพรุ่งนี้จะเข้าตำบลซานซานก่อนจะเดินทางไปหมู่บ้านเสวียนหยาง เสี่ยวชุ่ยนอนหลับไปแล้วตอนนี้เงินที่เอาปิ่นกับกำไลหยกไปขายเหลืออยู่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบตำลึง โจวหว่านถิงอยากหาเงินสักก้อนก่อนไปหมู่บ้านเสวียนหยางจึงนั่งวาดรูปออกแบบเสื้อผ้าสามชุด เป็นชุดจีนประยุคที่ไม่โป้เกินไปแต่ดูทันสมัย ไม่เกะกะรุ่มร่ามเวลาเดินเหินหรือทำงานเสี่ยวชุ่ยที่กำลังจัดที่นอนเหลือเห็นชุดที่เจ้านายออกแบบก็อดทึ้งไม่ได้ช่างสวยงามเหลือเกินจริงๆ ยิ่งตอนที่นางลงสีเสร็จแล้วยิ่งสวย"เสี่ยวชุยเสร็จหรือยัง พวกเราไปเดินในตลาดในเมืองสักรอบเถอะ ลองหาเงินสักหน่อย หากว่าสามารถขายแบบเสื้อผ้าสามชุดนี้ได้เราจะได้มีทุนเพิ่มในการตั้งตัวอีก"โจวหว่านถิงไม่ต้องการเบิกเงินที่มารดาเก็บไว้ให้ เพราะนางอยากเก็บเอาไว้เวลาที่คลอดลูกต้องอยู่เดือนไม่สามารถทำอะไรได้ไม่นายสองนายบ่าวก็เดินมาถึงร้านขายผ้า โจวหว่านถิงยืนสังเกตุร้านผ้าในตรอก สังเกตุวิธีการต้อนรับลูกค้า สังเกตุจากการพูดคุยกับลูกค้า การไม่เลือกปฏิบัติร้านใหญ่มีคนเข้าออกมากมายนัก ล้วนแต่เป็นคุณหนูทั้งนั้น ส่วนร้
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
ถังฮ่าวหรานคนเอาแต่ใจ
"พรุ่งนี้ข้าเดินทางแล้ว หากท่านไม่อยากอยู่ที่นี่ก็ลองไปที่ตำบลซานซานดู ข้าอาจช่วยให้กิจการของบิดามารดาท่านฟื้นฟูขึ้นมาได้""ฮูหยิน ข้าอายุยี่สิบเอ็ดคงเป็นพี่สาวท่านได้ดูแล้วท่านคงอายุยังน้อย ข้ารียกเจ้าน้องสาวได้หรือไม่""ข้าอายุสิบแปด นี่น้องสาวข้านางอายุสิบสื่อชื่อเสี่ยวชุย พี่หญิงฟ่านข้าต้องกลับโรงเตี้ยมแล้ว จะไปเขียนแบบให้ท่านเจอกันตอนเช้า""เอ่อ ของที่โรงเตี้ยมมีเยอะไหมข้าจะไปช่วยขน เจ้านอนที่นี่เถอะ ทั้งร้านมีแค่ข้ากับเสี่ยวเหมย ข้าเป็นลูกคนเดียวท่านลุงกับป้าสะใภ้ข้าอยากได้สามห้องนี้เพื่อเอาใจฟางเหยียนแต่ข้าไม่ให้ จึงถูกพวกเขาก่อนกวนทุกวันเลย"ฟ่านหลิหลิงถอนหายใจหลังจากกล่าวจบ โจวหว่านถิงจึงเสนอแนะหนทางให้นาง"ข้าได้ยินคนคุยกันว่าสกุลถังกำลังมองหาห้องเพื่อเปิดกิจการนใหม่มิใช่หรือ หากท่านอยากย้ายไปตำบลซานซานลองบอกขายทางนั้นดูสิ พวกเขาไม่ถูกกับสกุลเยี่ย ท่านลองเอาแบบที่ข้าวาดเสนอเขาด้วย ทั้งสองตระกูลค้าผ้าเหมือนกัน ทุกวันนี้สกุลเยี่ยพยายามอย่างหนักที่จะโค่นล้มสกุลถัง แต่เพราะพวกเขาเป็นเพียงมดไม่ดูกำลังตนเอง""จริงรึ ถ้าเช่นนั้นข้าจะลองไปหาคุณชายถังดู เผื่อเขาสนใจแต่ว่ากันว่าคุณชาย
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
ลูกกระต่ายที่หายไป
แม้จะโกรธที่เขาดูถูกนางแต่ก็ ช่างเถอะอย่างไรก็ไม่เจอกันอีกแล้ว พรุ่งนี้เตรียมขนของออกจากเมืองผิงอันดีกว่า คืนนี้จะไปนอนโรงเตี้ยมพร้อมกับเดินลงมาด้านล่าง"ท่านลุงท่านมาทำอะไรที่ร้านของมารดาข้ากัน นี่คือสินเดิมท่านแม่ข้าสกุลฟ่านของท่านต้องหน้าหนาเพียงใดหรือจึงอยากได้ของสะใภ้เหมือนผีอดอยากเช่นนี้""นี่หลิงหลิง เจ้าทำร้านก็ขาดทุนมิสู้ให้ลุงไปเจรจากับฟางเหยียนให้เขาช่วยเจ้ารับซื้อร้านต่ออีกทั้งแบบเสื้อที่เจ้าออกแบบเขาบอกว่าจะจ่ายเจ้าสามร้อยตำลึงต่อภาพเชียวนะ""อ้อ คงไม่ได้หรอก ข้าขายร้านให้ถังฮ่าวหรานคุณชายน้อยสกุลถังไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ส่วนแบบเสื้อนั้นก็ขายให้เขาไปแล้วเช่นกัน ท่านลุงต้องมาเสียเที่ยวแล้วกลับดีนะเจ้าคะ ข้าไม่ส่ง"ฟ่านเจ๋อถึงกับหน้าดำเป็นก้นหม้อ ใครๆ ก็รู้ว่าสกุลเยี่ยเกรงกลัวสกุลถัง นางขายไปแล้วจะไปเอาคืนเช่นไรเล่า นังเด็กน่าตายนี่ช่างชาติชั่วจริง จากนั้นก็สะบัดแขนเสื้อจากไป"น้องหว่านถิง สมบัติข้าไม่มีสิ่งใดมากนัก มีเพียงของไม่กี่ชิ้นข้าจะเรียกคนมาเก็บแล้วจ้างคนรับจ้างไปส่ง พวกเราไปพักโรงเตี้ยมคืนนึงเถอะพรุ่งนี้บ่ายๆ ค่อยออกเดินทาง""คืนนี้ท่านไม่ค้างที่ร้านหรือเจ้าคะ พี
last updateLast Updated : 2025-01-07
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status