Share

บทที่ 850

Author: จิ้งซิง
ฟ่านเจินซื่อพูดพลางดึงศรทะลวงเมฆาดอกหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อทันที แล้วปล่อยออกไปในอากาศโดยตรง

หลังจากศรทะลวงเมฆาดอกนั้นพุ่งออกไป ภายนอกรั้วสกุลฟ่านดูเหมือนว่าจะมีการเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง

ในไม่ช้า ความเคลื่อนไหวนั้นได้ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงฝีเท้ามากมายหลากหลายนับไม่ถ้วนมาถึง ฟ่านเจินซื่อและคนอื่น ๆ ยังนึกว่าผู้คนในรั้วสกุลฟ่านถูกเรียกตัวมา

แต่ในขณะนี้ ใบหน้าของเวินซื่อได้มีการเปลี่ยนแปลง

“ท่านอ๋อง มาแล้ว!”

เป่ยเฉินหยวนเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไร

ในไม่ช้า ก็มีทหารสวมชุดเกราะสีดำบุกเข้ามาจากภายนอกราวกับพายุที่ยากจะต้านทาน

“ลุย!”

“ช่วยเหลือท่านอ๋องและธิดาศักดิ์สิทธิ์ออกมา!”

ในขณะเดียวกัน เงาดำเล็กบางสูงชะลูดราวกับเสือเลี่ยเป่าก็พุ่งเข้ามาในกองกำลังสกุลฟ่านและยกดาบขึ้นฟาดฟัน หลังจากเก็บเกี่ยวได้หลายชีวิตอย่างรวดเร็ว ก็กระโจนออกมาจากฝูงชนด้วยการเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อย ลงสู่พื้นอย่างแม่นยำไม่พลาด คุกเข่าลงตรงหน้าเวินซื่อ

“จู๋เยวี่ยมาช้า นายหญิงโปรดให้อภัย!”

“จู๋เยวี่ย?!”

เมื่อเวินซื่อเห็นนางก็ดีใจมาก “เยี่ยมมาก เจ้ามาทันเวลาพอดี ไม่ช้าเลยสักนิด ลุกขึ้นเร็วเข้า”

หล
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1104

    หลานซื่อและคนอื่น ๆ ยืนตากแดดรออยู่นอกตำหนักได้ครู่หนึ่งแล้วฟังจากท่าทีในการสนทนาระหว่างราชาต่างเผ่ากับบรรดาองค์ชายองค์หญิงข้างในแล้ว หลานซื่อคาดว่าคงอีกสักพักกว่าจะออกมาขณะที่กำลังคิดว่าจะส่งฝูงแมลงพิษให้แพร่กระจายออกไปสำรวจส่วนอื่น ๆ ของวังหลวงอย่างเงียบ ๆ เพื่อเตรียมเส้นทางถอยในกรณีที่เกิดเหตุไม่คาดฝันหรือไม่นั้น...บังเอิญอย่างยิ่งในขณะนั้นเอง เงาร่างที่คุ้นเคยสวมชุดหรูหราของชาวต่างเผ่า ท่ามกลางการแวดล้อมของกลุ่มผู้ติดตามชาวต่างเผ่า ก็มาถึงหน้าตำหนักใหญ่นี้“นายน้อย คนที่เราต้องการจับตัวมาถึงแล้ว”เกาหยางกระซิบเตือนหลานซื่อ น้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นไว้เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเขา นี่คือโอกาสครั้งหนึ่งคนที่ต้องการจับตัวมาอยู่ตรงหน้าเสียเอง อีกทั้งเวลานี้สมาชิกราชวงศ์ต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ ทำไมไม่ฉวยโอกาสนี้จับกุมแล้วหนีไปเลยเล่า?สายตาหลานซื่อไม่ได้ทอดออกไป แต่ให้อวิ่นซิงที่อยู่ข้างหูจับจ้องไปทางนั้นแทน“สังเกตการณ์ไปก่อน”แน่นอนว่าหลานซื่อก็มีความคิดเช่นนี้แต่นางไม่ได้วู่วามออกคำสั่งประการแรกคือมีองครักษ์วังหลวงรายล้อมมากเกินไป ประการที่สองคือนางไ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1103

    หลานซื่อกับพวกเดินทางมาถึงวังหลวงในฐานะข้ารับใช้ส่วนตัวขององค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเมื่อเผชิญหน้ากับสถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นพระราชวังอร่ามทอง หลานซื่อกับพวกต่างอดประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้เดิมทีขณะที่พวกนางเพิ่งเข้ามาในราชสำนัก ก็พบว่าเมืองนี้หรูหราผิดปกติแต่ไม่คิดว่านอกจากความหรูหราแล้วยังมีความหรูหราขั้นกว่าอีกพระราชวังอร่ามทองที่เปล่งประกายภายใต้แสงอาทิตย์เบื้องหน้าแห่งนี้ แม้จะเทียบไม่ได้กับความยิ่งใหญ่ของวังหลวงต้าหมิง แต่ในดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ เมื่อเทียบกับชนเผ่าที่แห้งแล้งและมืดมนที่หลานซื่อกับพวกเคยเห็นมาแล้ว เรียกได้ว่าต่างกันราวกับฟ้ากับดิน เป็นความหรูหราที่ไม่อาจมีใครเทียบอย่างสิ้นเชิงราวกับว่าความมั่งคั่งทั้งหมดของดินแดนต่างเผ่าแห่งนี้ ได้รวมตัวกันอยู่ที่ราชสำนักและวังหลวงแห่งนี้แล้วความแตกต่างที่มากมายเช่นนี้ทำให้หลานซื่อกับพวกรู้สึกประหลาดใจแต่คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้าง รวมถึงประชาชนทั่วไป ดูเหมือนคุ้นเคยกับเรื่องนี้มานานแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่เผยความไม่พอใจให้เห็นแม้แต่น้อย แต่หลังจากก้าวเข้าไปในวังหลวงแล้ว แต่ละคนก็แสดงสีหน้าเคารพนบนอบจู่ ๆ หลานซื่อก็รู้สึกว่าตนเ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1102

    เผ่าต้ารื่อคือราชวงศ์ของราชสำนักองค์ชายใหญ่ องค์ชายรอง รวมถึงอ๋องชาง ชางชิงหลาน ล้วนเป็นคนของเผ่าต้ารื่อเรื่องนี้หลานซื่อรู้ดี ดังนั้นจึงไม่ได้เก็บคำข่มขู่ของเขามาใส่ใจไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ขอเพียงองค์ชายใหญ่และคนอื่น ๆ ไม่หักหลัง นางก็จะไม่หลอกพวกเขา แต่หากสถานการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นจริง นางคงจะพาคนไปแลกตัวเสี่ยวหานกลับมา จากนั้นก็กลับจงหยวนทันทีส่วนคนของเผ่าต้ารื่อหากกล้าข้ามผ่านด่านจูหยาง ไม่เพียงแต่จะหนีไม่รอดสักคนเดียว แต่ยังอาจเรียกกองทัพทหารม้าอันแข็งแกร่งของต้าหมิงมาสู่พวกเขาด้วยดังนั้นคำพูดขององค์ชายใหญ่จึงมีประโยชน์ในการข่มขู่คนของพวกเขาเอง แต่ไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่น้อยในการข่มขู่หลานซื่อกับพวกแต่หลานซื่อยังจำได้ว่าตอนนี้พวกนางปลอมตัวเป็นชาวต่างเผ่าอยู่ จึงพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง......ในขณะเดียวกัน ณ จวนอ๋องชางมีผู้ใต้บัญชารายงานเรื่องที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองนำคนไปสกัดขบวนเล็ก ๆ ที่ประตูเมืองในวันนี้ให้ชางชิงหลานรับรู้อย่างรวดเร็วเยี่ยนจือกล่าวว่า “มีคนเห็นไม่น้อยว่าในขบวนเล็ก ๆ นั้นมีชายหนุ่มรูปงามยิ่งนักคนหนึ่ง ว่ากันว่าหน้าตาเหมือนกับ ‘คนในใจ’ ที่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1101

    “เรื่องนี้พวกท่านไม่จำเป็นต้องรู้ พวกท่านแค่ต้องตอบคำถามของข้าต่อไป”แน่นอนว่าหลานซื่อไม่สามารถบอกไพ่ตายของตนเองให้พวกเขารู้ได้นางกวาดตามององค์ชายใหญ่ แล้วติดต่อกับอวิ่นซิงในใจ [พิษในร่างกายของพวกเขายังควบคุมต่อไปได้อีกหรือไม่?]กายาต้านร้อยพิษอะไรของสองคนนี้ค่อนข้างแปลกประหลาด นางกังวลว่าหากพิษไม่ออกฤทธิ์ แผนการของนางก็คงต้องเปลี่ยนเสียแล้วโชคดีที่คำตอบของอวิ่นซิงเป็นผลลัพธ์ที่ดี [นายหญิงวางใจเถิด กายาต้านร้อยพิษของพวกเขาหลังจากถูกพิษของท่าน ได้ถูกทำลายลงแล้ว]หลานซื่อถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นนั้นก็ดีแล้วหากยังสามารถใช้พิษควบคุมคนสองคนนี้ต่อไป ย่อมดีกว่าการฆ่าพวกเขาทันทีท้ายที่สุดแล้วสถานะของคนทั้งสองนี้ในราชสำนักก็ไม่ได้ต่ำต้อยเลย หากฆ่าพวกเขาตอนนี้ ย่อมก่อให้เกิดปัญหาตามมาไม่รู้จบเป้าหมายของนางตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียว นั่นคือจับตัวเวินเยวี่ย จากนั้นใช้นางไปแลกตัวเสี่ยวหานกลับมาดังนั้นหลานซื่อไม่อยากให้เกิดเหตุไม่คาดฝันอื่นใดขึ้นเห็นได้ชัดว่าองค์ชายใหญ่ก็รู้ดีว่า ร่างกายของพวกเขาสองพี่น้องถูกทำลายลงแล้วดังนั้นจึงให้ความร่วมมือตอบคำถามของหลานซื่อเป็นอย่างดีหลังจา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1100

    ดูเหมือนว่าท่าทีขององค์ชายรองในที่สุดก็ทำให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รู้สึกพอใจหลานซื่อยิ้มเล็กน้อย เอนกายพิงไปด้านหลัง แล้วถามด้วยน้ำเสียงแฝงความเกียจคร้าน “ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองจะช่วยข้าได้อย่างไร?”สมองขององค์ชายรองไม่เฉียบแหลมเท่าองค์ชายใหญ่ แม้จะจับประเด็นสำคัญได้แล้ว แต่ก็ยังต้องใช้ความคิดอย่างหนักอยู่นาน กว่าจะเอ่ยขึ้นมาอย่างตะกุกตะกัก “ข้ากับพี่ใหญ่จะพาเจ้าไปงานเลี้ยงในคืนพรุ่งนี้ ช่วยเจ้าฆ่าเขาในงานเลี้ยงดี เป็นอย่างไร?”หลานซื่อเลิกคิ้ว “ฆ่าเขาในงานเลี้ยง? องค์ชายรองคงไม่ได้กำลังล้อข้าเล่นใช่ไหม หากข้าฆ่าอ๋องชางในงานเลี้ยง เกรงว่าจะไม่ได้ออกจากราชสำนักง่าย ๆ แล้วกระมัง?”องค์ชายรองรีบส่ายหน้า “ไม่ใช่ ๆ ไม่ใช่ให้พวกเจ้าฆ่าตรงนั้นเลย แต่เป็นลานประลองสัตว์!”หลังจากที่องค์ชายรองอธิบายอย่างเหน็ดเหนื่อย หลานซื่อถึงเข้าใจว่า ราชาองค์ปัจจุบันของราชสำนักต่างเผ่าเป็นคนที่คลั่งไคล้ความรุนแรงและการนองเลือด ชื่นชอบการล่าสัตว์เป็นพิเศษดังนั้นในงานฉลองวันเกิดของเขาทุกปีจะจัดการแสดงการต่อสู้ของสัตว์เสมอผู้ที่มาร่วมงานเลี้ยงสามารถลงสนามด้วยตนเอง หรือจะส่งลูกน้

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1099

    องค์ชายรองตวาดลั่น ชักดาบออกมา กำลังจะลงมือเอง แต่ถูกองค์ชายใหญ่คว้าไว้“น้องรองช้าก่อน!”แทบจะทันทีที่สิ้นเสียงขององค์ชายใหญ่ การเข่นฆ่าในสนามก็รู้ผลทันใดจอมพลังสองคนนั้น เกาหยางและจู๋เยวี่ยรับหน้าที่จัดการคนละหนึ่งเกาหยางฟันศีรษะจอมพลังที่อยู่ตรงหน้าเขาขาดในดาบเดียวจู๋เยวี่ยตัดคอของจอมพลังที่คิดจะฆ่าหลานซื่อขาดในกระบี่เดียวสองคนที่ถูกเรียกว่ายอดนักรบต่างเผ่า เพิ่งเข้าร่วมการต่อสู้ได้ไม่นานก็ถูกฆ่าตายทันทีทั้งยังไม่ใช่ถูกรุมฆ่า แต่ถูกคนเพียงคนเดียวบดขยี้!เมื่อองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเห็นภาพนี้ ก็เพิ่งจะเข้าใจในที่สุดว่าพวกไก่อ่อนที่ดูไม่มีอะไรโดดเด่นรอบกาย ‘หนุ่มหน้าขาว’ นั่น ที่แท้เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งเช่นนี้!โดยเฉพาะชายหญิงที่สังหารจอมพลัง เรียกได้ว่ามีความสามารถเหนือใคร!ในทันใดที่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองรู้ตัวว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีก็แอบย่างเท้าเงียบ ๆ ค่อย ๆ ก้าวถอยหลังในขณะที่หลานซื่อเงยหน้ามองพวกเขา ทั้งสองก็หันหลังพร้อมกัน แล้วพุ่งไปยังประตูอย่างฉับพลัน“พี่ใหญ่หนีเร็ว!”เดิมทีองค์ชายใหญ่กำลังดึงแขนองค์ชายรอง แต่พอจะหนีองค์ชายรองก็พลิกฝ่ามือดึงองค์ชายใหญ่แ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status