ตอนที่9.

ตอนที่9.

“อำกันรึเปล่าคะเนี่ย”

“ไม่.. แค่สงสัย แต่มันยังบอกไม่ได้ พูดไปจะเป็นการให้ร้าย เอาล่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ”

“ใครจะกินลงเนี่ย เจอเรื่องเฉียดตายมา”

“แต่ยอดก็ต้องกิน คืนนี้จะเผด็จศึกพี่ไม่หรือไง”

เจคอปเอ่ยขึ้นขณะเดินจูงมือเธอไปยังห้องรับประทานอาหาร ยอดนรีหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อเขาพูดถึงสิ่งที่เธอหมายมาดเขาไว้ก่อนหน้า

“พี่เจคน่ะ” เจคอปหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจกับหน้าแดงๆ ของเธอ

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะ อรได้ยินเสียงร้อง” อรชรวิ่งหน้าตื่นมาหาพวกเขา

“ไม่มีอะไรหรอกอร แค่เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ” เจคอปตอบ

“จริงหรือคะ แต่ว่าอรได้ยินเสียง..”

“คือแบบนี้จ้ะอร เมื่อกี้มีคนจะทำร้ายยอดน่ะ” ยอดนรีโพล่งขึ้นมาโดยไม่สนใจสายตาห้ามปรามของเจคอป

“ตายจริง จริงหรือคะ คุณยอดแน่ใจหรือคะว่าเป็นคน” อรชรหน้าตื่นหันซ้ายหันขวาด้วยท่าทางหวาดผวา

“ทำไมหรือ ถ้าไม่ใช่คนจะเป็นอะไร” 

“ผีไงคะ.. ผีท่านเจ้าเกาะ..”

“ผีหรือ..” ทั้งเจคอปกับยอดนรีพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจระคนแปลกใจ ก่อนจะหันไปสบตากัน...

“เอาล่ะๆ ช่างมันเถอะ ยอดไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เราไปกินข้าวกันเถอะ เออ.. อร.. เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ เดี๋ยวทุกคนจะตกใจเปล่าๆ”

“ค่ะคุณเจค อรจะเงียบไว้ไม่บอกใคร แต่อรมีเรื่องจะเล่าให้คุณเจคฟังนะคะ เรื่องเกี่ยวกับ เอ่อ.. ผีท่านเจ้าเกาะ”

“เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน ฉันหิวแล้ว ไปเถอะ”

เจคอปตัดบทแล้วจูงมือยอดนรีเดินไปที่ห้องอาหารเงียบๆ อรชรหันซ้ายหันขวาอย่างหวาดกลัวแล้ววิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว... 

เธอจะกล้าเผด็จศึกเขาจริงๆ นะหรือ.. ยอดนรีถามตัวเอง หลังจากผ่านเรื่องน่าตื่นตระหนกมา เธอกับเจคอปก็ตกลงกันว่าจะทำตัวเป็นปกติไม่แสดงออกให้ใครรู้ว่าตื่นตระหนกตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยอดนรีกับเจคอปรับประทานอาหารกันไปเงียบๆ จนอิ่ม ก่อนจะจูงมือกันขึ้นห้องด้วยท่าทีหวานชื่น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอถึงตอนนี้ที่เตรียมตัวจะเข้านอนแล้วนี่สิ ใจของเธอเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ

คืนนี้เธอไม่ได้ไปนอนที่ห้องคุณยาย เมื่อมีแม็คกับเอกรัตน์คอยเฝ้าดูแลความปลอดภัยแล้ว ไม่มีใครจะเข้าไปทำร้ายคุณยายได้อีก และเธอกับเจคอปก็ดูแลเรื่องอาหารและยาของท่านจนเรียบแล้วนั่นเอง

“จะไม่นอนเหรอ..”

เสียงนุ่มถามอย่างงัวเงีย เมื่อเห็นเธอยังคงนั่งแปรงผมอยู่หน้ากระจก ทั้งยังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่จนน่าขัน เจคอปรู้ดีว่าเธอกำลังวิตกกังวลเรื่องอะไร ก็เจ้าตัวเล่นคุยโวไว้นี่นา พอถึงเวลาจริงๆ คงกำลังคิดว่าจะไปยังไงต่อล่ะสิ..

แม่จอมแสบ ดูทีสิว่าจะทำอย่างไรต่อ...

“พี่เจคนอนไปก่อนเลยค่ะ ยอดยังแปรงผมไม่ถึงรอยรอบเลย” เธอบอกพลางแปลงผมไป เหล่ตามองเขาไป

“ทำไมต้องร้อยรอบ” เขาขมวดคิ้ว

“ก็.. มีคนบอกว่าหากแปรงผมจนครบร้อยรอบก่อนนอนทุกวันผมจะสวย เงางามเหมือนเส้นไหม” บอกอย่างลอยหน้าลอยตาหน้าตาย เจคอปแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว  

“มานอนได้แล้วมั้ง ผมของยอดน่ะสวยแล้ว”

เขาลองหยอกเย้า แต่เจ้าหล่อนตวัดสายตามองค้อนผ่านกระจกเงามา เจคอปหัวเราะในลำคออย่างขบขัน

“งั้นพี่นอนก่อนนะ อย่าลืมมานอนล่ะ พรุ่งนี้จะต้องพาคุณยายไปเดินเล่น”

เขาบอกพร้อมกับหลับตาลง ยอดนรีปรายตามองเขาในกระจกและสังเกตว่าลมหายใจของเขาสม่ำเสมอแล้ว จึงค่อยๆ ย่องมาที่เตียง หญิงสาวเขม้นมองอย่างให้แน่ใจว่าเขาหลับแน่นอนแล้วจึงปิดไฟกลางห้อง เหลือเพียงไฟข้างหัวเตียงเท่านั้น จากนั้นก็ค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียงให้แผ่วเบาที่สุด ปกติเธอก็นอนบนเตียงนี้กับเขา ต่างคนต่างนอนมีบ้างที่ตื่นมาแล้วเธอนอนกอดเกยเขาเหมือนหมอนข้าง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนคืนนี้ เพราะเธอไปท้าทายหมายมาดเขาไว้น่ะสิ

รู้ว่ามันจะยากแบบนี้ไม่น่าปากไวเล้ยนังยอด ปล้ำผู้ชายทำผัว ไม่ได้จะทำกันง่ายๆ นะ ทีหลังอย่าปากพล่อย..

หญิงสาวบอกตัวเอง แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ เหมือนว่าโล่งใจที่เขาหลับไปแล้ว ยอดนรีกำลังจะหลับตาลงหากแต่ว่า...

“อุ๊ย.. พะ พี่เจค..”

ร่างบอบบางตกอยู่ในวงแขนแข็งแรง และใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ลอยอยู่ตรงหน้าใกล้เสียจนลมหายใจร้อนๆ เป่ารดพวงแก้มสาวจนเธอรู้สึกเหมือนผิวแก้มมันร้อนเหมือนจะไหม้เกรียม

“ก็ใครบอกจะปล้ำพี่ พี่รออยู่”

“ตะ แต่ว่า.. ยอด เอ่อ ยอดยกเลิกแล้ว”

“ยกเลิกได้ไง แบบนี้พี่ก็รอเก้อสิ แก้ผ้ารอยอดมาปล้ำ รอจนจะแย่แล้วเนี่ย”

เขาบอกพร้อมทั้งจับมือเล็กมาแตะต้องที่แผงกกว้างที่หนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อลอนสวย ยอดนรีหน้าตื่นเมื่อพบว่าเขาแก้ผ้ารอเธอจริงๆ ตอนแรกคิดว่าเขาแค่ไม่สวมเสื้อเพียงเท่านั้น แต่ที่ไหนได้ เขา...

“พี่เจค.. คะ คนลามก” เจคอปหัวเราะชอบใจกับตาโตๆ ของเธอ

“ตกลงจะปล้ำพี่มั้ย พี่พร้อมให้ปล้ำแล้วนะ” ยอดนรีส่ายหน้าหวือมองเขาหน้าตื่น

“งั้น.. พี่ปล้ำยอดเองก็แล้วกัน..”

เขาพูดออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งมันก็ทำให้ใจสาวสั่นสะท้านรุนแรง ยอดนรีเผยอปากค้างอย่างตระหนกตกใจเพราะคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำอย่างที่พูดไว้จริงๆ จนเมื่อเรียวปากหยักร้อนผ่าวของเขาทาบลงบนกลีบปากนุ่มของตนอย่างแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นรุ่มร้อนมากขึ้น อีกทั้งมือใหญ่ของเขาก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว จนร่างงามเกลี้ยงเกลาเปลือยเปล่าอยู่ภายใต้ร่างแกร่ง  

ในขณะที่ยอดนรีนั้นสมองขาวโพลนรู้สึกเหมือนร่างถูกโยนลงทะเลที่โหมกระหน่ำด้วยลมมรสุมอันดุเดือด หากเป็นเรือก็คงอับปางแตกพ่ายตามแรงลมมรสุมไปแล้ว หญิงสาวหัวหมุนไปหมดทั้งยังสะบัดร้อนสะบัดหนาวเหมือนคนเป็นไข้ อาการที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นมันช่างแสนสับสน

เจคอปมองร่างที่เปลือยเปล่าขาวนวลตาตรงหน้าแล้วลำคอแห้งผากราวคนขาดน้ำมาแรมปี เมื่อร่างเล็กบางที่เขาเคยเห็นนั้นหลอกตานัก เพราะสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าตัวใหญ่สบายๆ ที่เจ้าหล่อนชอบสวมใส่อยู่เสมอนั้น เหมือนว่าเธอไม่มีทรวดทรงองเอวอะไร แต่สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านั้นกลับเป็นทรวดทรงของหญิงสาวที่แสนงดงามตราตรึงใจและยั่วให้เกิดความร้อนรุ่มเสียนัก