LOGINยอมรับว่าเขาอยากแก้แค้นเธอจนตัวสั่น แต่ความจริงอีกฟากก็คือ เขาแม่งโคตรอยากได้เธอจน ... สั่นเช่นกัน! เธอรักหมดใจ... เธอ...มอบทั้งร่างกายและวิญญาณให้เขา เขา...กำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ในเกมที่มีแค่เขาคนเดียวที่รู้กติกา! เมื่อรักแท้ถูกแลกด้วยคำลวง เมื่อคนที่ไว้ใจที่สุด...กลายเป็นคนที่เหยียบหัวใจเธอจนแหลกไม่มีชิ้นดี! . รักครั้งนี้...ไม่มีพื้นที่สำหรับ "คนโง่" มีแต่ "ผู้แพ้" ที่ต้องเจ็บจนจำ! ถ้าเคยเชื่อในคำว่า รักแท้ ต้องอ่าน! ถ้าเคยเจ็บจากการ โดนหลอก ห้ามพลาด! ถ้าอยากรู้ว่า...ระหว่างความรักกับความแค้น อะไรจะชนะ ห้ามกะพริบตา! #เสือร้าย #กระต่ายกล้าหาญ #เกมหัวใจที่ไม่มีผู้ชนะ #แค้นฉิบหายสุดท้ายก็พ่ายแพ้
View Moreสวัสดีค่ะ คุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน 💌
ก่อนอื่นไรต์ต้องขอขอบคุณจากใจที่กดนิยายเรื่องนี้เข้าชั้นหนังสือ ไม่ว่าจะเป็นนักอ่านสายลองชิมลาง หรือท่านที่ตัดสินใจเปย์อีบุ๊กมาเก็บไว้ในครอบครองแล้ว ขอบคุณมาก ๆ ที่ให้โอกาสไรต์ตัวเล็ก ๆ (แต่พุงโต ๆ) คนนี้ด้วยนะคะ 🐷✨
ตอนแรกเรื่องนี้ชื่อ พ่ายรักคีรติ แต่เพื่อนแนะนำว่า เปลี่ยนไหม...เราก็เอา เปลี่ยนก็เปลี่ยน และเป็นที่มาของชื่อนี้ค่ะ เพื่อนบอกว่า นิยายออนไลน์ชื่อมันต้องโดน...ไม่รู้ชื่อนี้โดนหรือยัง (ฮาาาา) ใด ๆ ต้องขอขอบคุณเพื่อนโบ ที่อุตส่าห์ปล่อยปกดองในไหมาให้ด้วยนะคะ และขอบคุณน้องฝนมกรา. ที่อุตส่าห์นั่งแก้ไขให้แบบด่วน ๆ รวมถึงคุณ Moonplus ที่จัดไทโปแบบฟ้าแลบด้วยนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่า
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก เป็นนิยายแนว Romantic (มั้ง...ไรต์ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร 😅) แต่ที่แน่ ๆ คือ Drama (เล็ก ๆ แต่พระเอกหน้าตบ) เรื่องนี้เขียนไว้ตั้งนานนนนน...ตั้งแต่ยุคเลือกตั้งยังตื่นเต้นกว่านี้ (ฮาาาา) ตอนแรกว่าจะปั่นต่อให้จบ แต่ไรต์ดัน “ท้อง” แถมยังโดนมรสุมชีวิตรุมกระหน่ำจนต้องพับพล็อตใส่ลังดองไว้หลายปี จนวันนี้! ได้ฤกษ์หยิบกลับมารื้อฝุ่น พร้อมลุยต่อแล้วค่ะ 🎉 แม้จะมีพื้นหลังเกี่ยวกับการเมือง แต่เนื้อหาไม่ได้ลงลึกเลย เน้นความสัมพันธ์ของพระนางล้วน ๆ ชนิดที่อ่านแล้วอาจอยากเขย่าคอพระเอก หรือโอบไหล่นางเอกเบา ๆ แล้วพาไปกินหมูกระทะให้หายเครียด 🔥
คีตะ — ทายาทว่าที่นายกฯ – สายแค้น
คีรติ — ลูกสาวหัวหน้าพรรคฝ่ายตรงข้าม – สายรัก
เมื่อคนหนึ่ง ‘เข้าหา’ เพราะแผนการ แต่อีกคน ‘เปิดใจ’ เพราะหัวใจ...ความจริงจึงโหดร้ายจนทั้งสองต้องเจ็บแบบไม่มีใครชนะเลยสักคน
#คนหนึ่งเจ็บเพราะรัก อีกคนหนึ่งเจ็บเพราะแค้น#
อยากบอกว่า สิ่งที่ยากที่สุดในการเขียนนิยายสำหรับไรต์...ไม่ใช่ฉากดราม่า ไม่ใช่เลิฟซีน แต่คือการเขียน คำนำนักเขียน นี่แหละค่ะ!!! เพราะไรต์พูดน้อย เก็บตัว (แต่พุงดันเปิดเผยตัวก่อนทุกที) 😭
สุดท้ายนี้...อยากฝากนิยายเรื่องแรกแนวดราม่า ที่ไม่สั้น ไม่ยาว พล็อตไม่หนักหัว แต่มีบางตอนที่อาจทำให้ใจหน่วง ๆ หากมีสิ่งใดในเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล ไรต์ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ไรต์จะตั้งใจพัฒนาฝีมือให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ และเขียนด้วยหัวใจทุกบทเหมือนเดิมค่ะ ขอฝาก ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ 🌷
ด้วยรัก...และพระเอกที่น่าตบมากกว่าน่ากอด 😩
LadyRaina
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่เกี่ยวกับประเด็นดังต่อไปนี้
Character Note: ตัวละครเอกมีลักษณะเอาแต่ใจ ดื้อรั้น งี่เง่า และไม่สมเหตุสมผลในบางสถานการณ์
Character death: มีการตายของตัวละคร
Suicide: มีประเด็นเกี่ยวกับความคิดฆ่าตัวตาย (ไม่ได้บรรยายอย่างละเอียด แต่มีอิทธิพลทางอารมณ์ต่อเนื้อเรื่อง)
Emotional Manipulation: ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการวางแผนหลอกใช้และทำร้ายจิตใจ
Betrayal / Gaslighting: ตัวเอกเคยหักหลัง นำข้อมูลผิด ๆ มาทำร้ายอีกฝ่ายโดยจงใจ
Emotional Abuse / Trauma: การกระทำที่สร้างบาดแผลทางใจให้ตัวละครอย่างต่อเนื่อง
Sexual content / Unplanned Pregnancy: มีฉากความสัมพันธ์ทางเพศและการตั้งครรภ์โดยไม่ตั้งใจ
Toxic Family / Parental Issues: ปมครอบครัว ความผิดหวังจากบุพการี
Regret / Guilt-driven Redemption Arc: ตัวละครหลักรู้สึกผิด ล้มเหลว และพยายามไถ่บาป
Verbal Conflict / Crying / Mental Breakdown: มีฉากทะเลาะ ร้องไห้ เสียใจ การพังทลายทางอารมณ์
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน
ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ วิชาชีพ หรือองค์กรใด
ตัวละครอาจมีคำพูด พฤติกรรม และการกระทำที่ไม่เหมาะสม
ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
ภาษาที่ใช้เป็นภาษาปาก มีการใช้คำนิยม คำสแลง และคำหยาบคาย
อีกทั้งการทับศัพท์บางคำอาจไม่ถูกต้องตามหลักภาษาไทย
ทั้งนี้เพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น
“อื้ม คงอยากจะเจอหลานมั้ง น้องครีมทำอะไรเอ่ยให้พ่อช่วยไหมคะ” คนเป็นพ่อรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการหันไปสนใจลูกสาวที่กำลังระบายสีอย่างเพลิดเพลินแบบเนียน ๆ“คุณพ่อระบายสีแดงนะคะ” เด็กน้อยยื่นดินสอสีแดงให้พ่อ“เอ...อาทิตย์นี้พ่อยังไม่ซื้อของเล่นให้เราเลยใช่ไหม” คีตะนิ่งไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ กับเรื่องงานจนไม่มีเวลามองหาของเล่นมาเอาใจลูกสาวทุกอาทิตย์เหมือนอย่างเคย“ไม่เป็นไรค่ะ อาทิตย์นี้น้องครีมไม่อยากได้อะไร” น้องครีมเจื้อยแจ้วตอบเสียงใสคำตอบของลูกทำให้คนเป็นแม่ลอบยิ้มพลางพยักหน้าเห็นด้วย นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่ได้สอนสั่ง ทว่าครีมเรียนรู้ได้ด้วยตัวเองว่าของเล่นที่มีอยู่ตอนนี้ก็เต็มบ้านจนเล่นแทบไม่ทันแล้ว“แน่ใจ?” คีตะย้ำถาม“งุยยย จริง ๆ ครีมอยากได้ลาบูบู้ค่ะ แต่คุณครูบอกว่ามันแพ้งแพง”“อะอ้าว ไหนบอกว่าไม่อยากได้อะไรไงคะลูก” คุณแม่อ้าปากเหวอทันที“ก็มีแค่ลาบูบู้ที่อยากได้ แต่มันแพงมากกก” เจ้าตัวน้อยลากเสียงยาวพลางทำตาปริบ ๆ“ไม่ได้แพงขนาดนั้นหรอกน่า เดี๋ยวพ่อจัดให้เลยดีไหมคะ” คนเป็นพ่อยักไหล่ราวกับเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเตรียมจะส่งข้อความสั่
“แหวะ!”“ไหวไหมเค้ก...” ชายหนุ่มลูบหลังปลอบคนรักที่กำลังก้มตัวอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงสาบานเลยว่าคีตะโคตรจะโกรธเกลียดตัวเอง ทำไมกันนะก่อนหน้านี้เขาทำบ้าอะไรอยู่ เขาควรจะดูแลคีรติช่วงตั้งท้องสองสามเดือนแรกให้ดี ๆ ดูซิว่าอาการแพ้ท้องเล่นงานหญิงสาวหนักขนาดไหน!หนักขนาดไหนน่ะเหรอ...ก็ชนิดที่ว่ากินอะไรไม่ได้ พานเหม็นจนคลื่นไส้ไปหมด ลุกขึ้นยืนเดินเพียงไม่กี่ก้าวก็หน้ามืดวิงเวียนศีรษะ ถ้าเลือกได้เขาอยากจะแพ้ท้องแทนเธอเสียจริงตั้งแต่ตั้งครรภ์เข้าเดือนที่สี่ เธอก็ยิ่งแพ้ท้องหนักขึ้นจนกินอะไรไม่ได้ ต้องกินแค่อาหารอ่อน ๆ หรืออาหารรสจัดเท่านั้น แถมสภาวะอารมณ์ก็ไม่ค่อยปกติเท่าที่ควรอันที่จริงอาการแพ้ท้องควรจะหายไปได้แล้ว ไม่รู้เหตุใดคีรติถึงยังคงแพ้ท้องอยู่ ราวกับว่าลูกในท้องอยากให้พ่อเห็นใจแม่เยอะ ๆแต่แม่ก็เหนื่อยนะ...“ไม่เป็นไรค่ะ คุณกลับไปกินข้าวต่อเถอะ เค้กชินแล้—” พูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็โก่งคออาเจียนเป็นรอบที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้เป็นเรื่องปกติที่อารมณ์คนท้องจะแปรปรวน คีรติรู้ตัวทว่าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หลายต่อหลายครั้งที่เธอเผลอหงุดหงิดใส่คีตะ แต่พอได้สติก็ต้องรีบไปขอโทษชายหนุ่มทัน
ก็ไม่ได้ผิดคาดสักเท่าไร...ผู้เป็นพ่อถอนหายใจ แต่ถึงอย่างไรสิ่งที่คีตะทำเมื่อคืนก็ไม่ถูกต้องนัก“เค้ก มานั่งข้างป้ามา” นิษฐาเรียกลูกเลี้ยงพลางจับแขนหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง คีรติกำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอไม่อยากให้เรื่องเครียดกระทบกระเทือนจิตใจเจ้าตัวมากนัก“มึงคิดว่าสิ่งที่มึงทำมันถูกต้องไหม” ฐานทัตจ้องคีตะเขม็ง“ไม่ครับ ผมรู้ว่าทำไม่ถูกที่พาเค้กไปแบบนั้น แต่ผมไม่มีทางเลือกจริง ๆ ถ้าผมไม่ทำ คุณกับไอ้เขตก็คงไม่ให้ผมเจอเค้กง่าย ๆ” คีตะตอบตามตรง ยอมรับว่าผิด แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาก็จะยังทำเช่นเดิมต่อให้คีรติไม่ใจอ่อนยอมคืนดีด้วย อย่างน้อย ๆ ครั้งหนึ่งเขาก็ได้พยายามจนสุดชีวิตเพื่อจะเปิดอกพูดคุยกับเธอแล้ว เขาไม่เสียใจเลยกับสิ่งที่ทำลงไป“มึงเลยใช้วิธีแบบพวกไม่มีการศึกษา ลักพาตัวน้องกูเนี่ยนะ” เขตคามเข่นเขี้ยว“ถ้ามันทำให้กูดีกับเมียได้ ต่อให้โดนด่าว่าไร้การศึกษา ทำตัวเหมือนสวะข้างถนน กูก็ยอม”“มึงนี่เหมือนพ่อมึงไม่มีผิด ช่างยึดมั่นถือมั่นในเป้าหมายเสียจริงนะ” ชายวัยกลางคนกระตุกยิ้มเมื่อหวนนึกถึงบุคลิกของตฤณภพ ที่ดู ๆ ไปก็เหมือนลูกชายหัวดื้อของมันอยู่“...”ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้
เช้านี้ไม่เหมือนหลายวันที่ผ่านมา...คีรติตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอบอุ่นของคีตะ เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอได้นอนหลับสนิท เพียงเพราะเรื่องราวค้าง ๆ คา ๆ ที่ทำให้กังวลใจมาตลอดหลายเดือนถูกปลดล็อกจนเคลียร์ การให้อภัยชายหนุ่มและให้โอกาสตัวเองได้รักเขาอีกครั้ง เป็นเสมือนยาวิเศษที่ช่วยเยียวยาจิตใจเธอได้ในชั่วข้ามคืน“แอบมองผมแบบนี้ อยากได้อะไรครับ” คีตะปรือตาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียคีรติพอรู้ตัวว่าโดนจับได้ก็ทำท่าจะรีบผละกายออกจากอ้อมอกเขา เสียแต่ว่าคนมือไวแถวนี้คว้าร่างเปล่าเปลือยของเธอไปกอดแนบชิดยิ่งกว่าเดิม“คุณคีย์ ปล่อยนะคะ” หญิงสาวเขินจนหน้าแดงรีบท้วง ในใจไพล่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้...หลังจากเธอใจอ่อนยอมให้คีตะจูบ ไหนเลยเขาจะยอมจบแค่จูบเพียงครั้งเดียว คนเจ้าเล่ห์ใช้ประสบการณ์รักที่คุ้นเคยมาชักจูงเธอ ยั่วยวนเธอ จนเธอยินยอมมอบกายให้ ที่สำคัญเธอเองก็โหยหาเขาไม่ต่างกัน สุดท้ายก็พลาดท่าเสียตัวให้เขาอีกจนได้ โชคยังดีที่คนของขาดมานานนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ คีตะละเมียดละไมกลืนกินเธออย่างอ่อนหวาน นุ่มนวล จนเธอหลงระเริงไปกับเขา“ไม่ปล่อย นุ่ม ๆ หอม ๆ ขนาดนี้ใครปล่อยก็บ้าแล้ว” คีตะแย้มยิ้มแ
“ฉันไม่เก่งเท่าคุณหรอกค่ะ...” เธอเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทุกคำเต็มไปด้วยความปวดร้าว “สุดท้ายฉันก็โง่... ปล่อยให้คุณเข้ามาในชีวิตอยู่ดี” คำพูดของเธอแทงลึกเข้าไปในใจของคนฟังยิ่งกว่าคำด่าเสียอีกภายนอกเธอเหมือนจะเข้มแข็ง เย็นชาไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่ในใจลึก ๆ คีรติกลับอดนึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับเขาไม่ได้...ต้องยอมรับอย่างไม่อาจหลอกตัวเองได้เลยว่า แค่ได้สบตาเขา แค่ได้พูดคุยกันเพียงไม่กี่คำ ปราการในใจเธอก็สั่นสะเทือนจนแทบพังคีตะ...ผู้ชายคนนั้นเหมือนเกิดมาเพื่อล่อลวงให้เธอตกหลุมพรางโดยเฉพาะเสน่ห์ของเขาร้ายกาจเกินกว่าจะต้านทานได้ และเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยสนใจใครเลยสักคนในชีวิต กลับมีแต่เขาคนเดียวอยู่ในสายตาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา“ผมคิดว่ามันคือโชคชะตาระหว่างเรามากกว่านะ เหมือนที่ตอนแรกผมไม่คิดจะรักคุณเลยด้วยซ้ำ ตั้งใจไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะทำให้คุณหลง... แล้วก็เดินจากไปตามแผน”เขาหัวเราะนิด ๆ กลั้วความขมขื่น สายตาแอบสั่นไหวเล็กน้อย“แต่ไป ๆ มา ๆ กลับเป็นผมเองที่รักคุณ แก้แค้นเองรักเสียเองซะอย่างนั้น อ้อ... ถึงจะรู้ตัวช้าไปหน่อยก็เถอะ”คีรติมองสบตาเขาอยู่นาน ก่อนตัดสินใจยอบกายนั่งลงข้างเขาเงียบ ๆ
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงจากหางตา เธอปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็วราวกับไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังอ่อนแอ“แต่สุดท้าย คนที่ทำลายกำแพงนั้นจนพังยับก็คือคุณ คุณทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า วัน ๆ เอาแต่วิ่งตามคุณ พยายามง้องอน พยายามขอความรัก อ้อนวอนให้คุณกลับมา มันน่าสมเพชแค่ไหนคุณรู้บ้างไหม” เธอกัดฟันแน่น กลั้นเสียงสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ“ฉันจะเป็นจะตายทุกครั้งที่คุณเย็นชาใส่ เหมือนโลกทั้งใบจะพังทลายเวลาคุณไม่สนใจ แต่พอวันนี้ วันที่ฉันเลือกเดินออกมาจากชีวิตคุณ... คุณกลับมาบอกว่าขอโทษ?”เสียงหัวเราะเย้ยหยันหลุดออกมาอย่างไม่อาจห้าม“เหอะ แล้วคุณก็คงจะเริ่มพล่ามเรื่องอดีต... เหมือนมันจะเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดได้งั้นละ ถามหน่อยสิ... มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ คุณทำลายชีวิตฉันจนพังไปหมด แล้วแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ คำเดียว... คุณคิดว่ามันจะลบล้างทุกอย่างได้งั้นเหรอ?!”ความเจ็บปวดที่เก็บงำมานานแสนนาน ในที่สุดก็ถูกปลดปล่อยออกมาหมดสิ้น...“ลืมแล้วเหรอ... ว่าคุณทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงโง่ที่โดนคุณหลอกใช้ กลายเป็นผู้หญิงที่...ท้องลูกไม่มีพ่อ!” เสียงสั่นเครือของคีรติดังขึ้นทั้งน้ำตา ราวกับกรีดหัวใจคนฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า“คุณร
Comments