บทที่ 40 ไม่เต็มใจ

น้ำตาลูกผู้ชายค่อยๆเคลือบคลอเบ้า ให้กับเหตุการณ์เหล่านั้นซึ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ และบ่อยใคร่จะชินชาทว่า กลับไม่ชิน จนกระทั่ง เรกาโด วิส ให้กำเนิดเคลที่ออกมา พร้อมทุกอย่างที่แปรเปลี่ยนไป

' แม่ฮะ นี่น้อง...'

' อุ้มเลยจ้ะเจ้าพี่ชาย '

' แม่ไม่ดูหน้าน้องหน่อยหรือฮะ '

' แม่ก็เห็นแล้วไงจ้ะ '

ในตอนนั้น แม้น้ำเสียงของหล่อนจะใสกังวานดูเหมือนขี้เล่น ทว่าในตากลับฝืน ราวกับรอยยิ้มนั้น มีไว้ต่อหน้าลูกได้อย่างเดียว เรกาโด เกรช นับครั้งอุ้มทารกผู้หญิงได้ ต่างกับครูซัสลิบที่เหมือนตั้งใจเลี้ยงมากกว่า เพราะคำสัญญาบางคำที่ค้ำใจ หล่อนมักจะเก็บมารำลึกทุกครั้งที่คิดถึง ราวกับถ้อยคำนั้นคือคำประกาศิต

' ดูแลเด็กคนนี้ให้ดี ในอนาคตเขาจะเป็นคนเดียวที่ช่วยคุณได้ ถึงมันจะสาย แต่ผมเชื่อเขาจะทวงความยุติธรรมให้กับคุณ '

ของ... อังกีนาร์จ ออร์แกน ที่จำเป็นจะต้องแต่งงานใหม่ เพื่อให้แฟนเก่าผู้อาภัพอย่างหล่อนปลอดภัยและมีอนาคต

แต่แล้ว ...

เหตุการณ์คาดไม่ถึงกลับเกิดขึ้น ครานั้นพรากความศรัทธาของหล่อนไปโดยปริยาย รวมถึงการเอาใจใส่ต่อครูซัสด้วย สงครามกลางทะเลทราย ที่เหมือนจะเป็นฝ่ายถูกคุกคามอยู่ฝ่ายเดียว ด้วยฝีมือผู้มีอำนาจฝั่งใจกลา