สุริยะทมิฬ Bad Apollo

สุริยะทมิฬ Bad Apollo

last updateLast Updated : 2025-04-05
By:  ฮาลาปัญOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
48Chapters
520views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป

View More

Chapter 1

บทที่ 1 น่ารังเกียจ

神崎颯真(かんざき そうま)が事故で大怪我を負った。それを聞いた七瀬詩穂(ななせ しほ)は急いで病院へ駆けつけ、大量出血の彼に1000ccもの血を提供した。

彼の仲間たちが「早く帰って休んだほうがいい」と口々に言うものだから、詩穂は仕方なく病室を後にしたのだが、出口まで来たところで、どうしても心配が募り、また引き返してしまった。

しかし、戻った彼女の目に飛び込んできたのは、看護師が自分の血液が詰まった五袋もの輸血パックをゴミ箱に捨てている光景だった。

その直後、隣の病室から天井が抜けそうなほどの笑い声が響き渡っている。

「はははっ、あのバカ、また騙されたぞ!」

呆然としながら半開きの病室の扉を覗き込むと、人だかりの中に、病衣を着たあの男の姿が見えた。

颯真はベッドにだらしなくもたれかかり、スマホをいじっている。少しばかり誰かの背で顔が隠れているものの、しっかりした鼻筋と、彫りの深い眉骨ははっきりと見て取れる。

どこが重傷なんだ?

詩穂は目を瞬かせ、自分が悲しみのあまり幻覚を見たのではないかと思った。

「なあ、みんな、今回で何回目の復讐か数えてみようぜ?」

「最初はな、兄貴が贈る予定だったネックレスをなくしたって嘘をついて、あいつが大雪の中を一晩中探し回ったときだな。結果、40度の高熱を出しても諦めなかったっけ」

「二度目は、兄貴が意識不明になったって騙して、あいつは999段の階段を夜通し登ってお守りを手に入れてきた。でも、そのお守りは兄貴がとっくに捨てちまったけどなあ」

「三度目はカンニングをでっち上げて、あいつの卒業を潰した。必死に無実を証明しようとしている姿、今思い出しても笑いが止まらないぜ」

「今回の献血の件で、たしか九十六回目だろ?あと三回でゲーム終了だ。いやぁ、兄貴もよく我慢したもんだ」

「だってさ、あいつ昔、緋月のダンス大会の優勝を奪ったんだから。一晩中泣きじゃくった緋月の姿を見て、兄貴が許すはずないじゃん。だからこそ兄貴はあいつと付き合って、99回復讐するって決めたんだよ。でも、復讐終わったら、あいつはポイだな。ちょっと寂しくなるけど、まあ仕方ないか」

……

耳の奥がジンジンする。まるで雷が頭上で炸裂したかのような衝撃だった。

詩穂は心がまるで刃物で切り裂かれるように痛み、胸を押さえながら大きく息を吸い込む。苦しくて呼吸すらままならない。

信じられなかった。今聞いた言葉。あの颯真が、まさか自分と付き合った理由が、復讐のためだったなんて。

彼は、自分がどれだけ彼を好きだったか、きっと知っていたはずなのに。

神崎颯真――京市で名を馳せる名家の御曹司。学業、家柄、容姿、どれをとっても完璧な存在だ。当時、彼を一目見た女子は誰もが彼に恋をするという噂まで流れたほどだ。

七瀬詩穂もそんな彼に恋をした一人だった。

詩穂はプライドを捨てて三年間も追いかけ続けた。彼はずっと無反応だったけれど、ある日突然、奇跡のように告白を受け入れてくれた。

本当に夢が叶ったと思っていた。まさか、それが全部、残酷な復讐劇だったなんて。

彼が彼女の告白を拒んでいたのは、心の中に白石緋月(しらいし ひつき)という存在がいたから。

そして告白を受け入れたのは、自分が緋月の優勝を奪い、緋月を泣かせたから。

その復讐のために、彼は99回の嘘で、彼女を地獄の底へ突き落としたのだ。

涙が止まらない。喉は何かで塞がれたように苦しく、息をすることさえできない。

病室の中で、嘲笑う人々。颯真の冷たい横顔。

自分が、まるで道化のようだと、ふと気付く。

真心を込めて自分の気持ちを差し出したのに、彼はそれを容赦なく踏みにじり、ゴミのように投げ捨てた。まるで紙くず同然にされたかのようだった。

その時、病室の誰かが異変に気付き、扉の方を振り向いた。

詩穂は慌てて背を向け、早足でその場を離れた。

歩くうちに、どんどん速くなり、ついには走り出していた。

どこへ行けばいいのか分からない。ただ、ここから逃げ出したかった。颯真から、この悪夢から。

もう一歩も動けなくなるまで走り、ついにその場にしゃがみ込むと、涙が堰を切ったようにあふれ出す。

顔を両手で覆い、喉の奥から押し殺した嗚咽が漏れる。あふれる痛みと悔しさを、すべて涙で流すように。

笑っちゃうよね、七瀬詩穂。あんた、本当にどうしようもない馬鹿だ。

どれくらい時間が経ったかわからない。ふいにスマホが鳴った。

震えながら電話を取ると、母の柔らかな声が聞こえてきた。

「詩穂、お父さんも私も、もうすぐ海外に移住するわよ。本当に一緒に来なくていいの?」

少し前、親の海外赴任が決まり、一家で引っ越す予定だった。でも、颯真への未練が捨てきれず、ずっと答えを先延ばしにしていた。彼のために、京市に残ることさえ考えたほどだった。

だけど今は、こんなにも皮肉な気持ちしか湧いてこない。

「ううん」と、頬の涙をぬぐい、深く息を吸う。声は掠れていたけれど、決意だけははっきりと込めて答えた。「お父さん、お母さん、私も一緒に行く」

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
48 Chapters
บทที่ 1 น่ารังเกียจ
เกือบห้าปีแล้วที่สุริยะ อัครภูรินทร์ยืนไว้อาลัยอยู่หน้าหลุมศพของของพริมพลอยคนรักหนึ่งเดียวที่เขาคิดจะแต่งงานด้วยแม้การจากไปของเธอจะผ่านมาแล้วหลายปี แต่เขาก็ไม่เคยจดจำเสียทีว่าตนเองมาเยือนหลุมศพแห่งนี้กี่ครั้ง รู้เพียงแต่ว่าไม่มีครั้งไหนที่จะไม่คิดถึงคนรัก เขารักเธอสุดหัวใจ และคิดว่าคงไม่มีใครมาแทนที่พริมพลอยได้อีก หรือจนกว่าเขาจะล้างแค้นคนที่ทำให้แฟนสาวของเขาหมดลมหายใจได้สำเร็จพี่ชายของเธอ คือ ศัตรูคู่แค้นที่ร้ายกาจที่สุดในชีวิตเขา และเขาจะไม่มีวันนอนตายตาหลับหากไม่ได้ปลิดชีพ เขมทัต วัชรกาณจน์ พี่ชายไม่แท้ของแฟนสาว"มึงจะไปบวชนานไหม" สุริยะถามเพื่อนสนิทหนึ่งในบก.มาเฟีย พนาธีร์ ลูกชายของอาจารย์เธียร ฉายานัยน์ตาเทพ ผู้หยั่งรู้อดีต ปัจจุบัน และอนาคต และเป็นเจ้าของสำนักหมอดูอัตรยามีที่มีศิษยานุศิษย์จำนวนมาก"สองปีว่ะ พ่อกูบอกว่าถ้ากูไม่บวช ชีวิตกูจะบัดซบอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่หลังจากที่กูบวชและไปอยู่พุทธคยา ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า มึงก็รู้นี่ว่าเมียกูทิ้ง แต่งงานกันไม่กี่วันก็เชิดเงินหนีไปกับผัวเก่า กูรู้สึกโง่ฉิบหาย...""แล้วมึงเชื่อที่พ่อมึงบอกเหรอไอ้ป่า"
last updateLast Updated : 2025-01-12
Read more
บทที่ 2 ภาพติดตา ความเจ็บที่ติดใจ
ดาเนียที่เดินตามเข้าไปในห้องไม่ทันไรเลขาสองคนก็สลัดผ้าผ่อนเปลือยกายแล้วกระโดดรอเขาที่เตียงนอนทันที"คุณแซ็คขาพายัยนี่มาทำไม มีแค่พวกเราสองคนยังไม่พออีกเหรอคะ" สาวผมสั้นเบะปากแล้วกวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูถูก"คนแบบนี้ไม่มีวันได้เทสงานหรอก ไม่ใช่สไตล์ของฉัน พวกเธอโดนใจกว่ามาก ฉันแค่พามาหาอะไรดูข้ามเวลา"คิดว่าจะสลัดเธอออกจากชีวิตด้วยวิธีนี้สินะ ฝันไปเถอะเฮียแซ็ค เธอไม่ใช่คนขี้ขลาดอย่างที่เขาคิด ถึงแม้เขาจะไม่เคยรู้เลยว่าเธอเคยเจอความบอบช้ำอะไรมาบ้าง"จะทำอะไรก็ทำ!" เธอว่าแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ปลายเตียง สุริยะกระตุกยิ้มแล้วยืนค้ำหัวเธอ เขาสลัดผ้าต่อหน้าเธอออกจนหมด ดาเนียหลับตาทันทีที่เห็นความอล่างฉ่างจากเรือนกายแกร่งกำยำของเขา"หลับตาทำไมล่ะ สู้ไม่ไหวแล้วเหรอ"ยิ่งเขาท้าเธอก็ยิ่งต้องผ่านมันไปให้ได้ ดาเนียเปิดตาออกยิ้มแฉ่งราวกับว่าเธอไม่รู้สึกใด ๆ"เชิญค่ะ!" เธอผายมือให้เขาไปเสพสังวาสกับเลขาสาวสองคนบนเตียง เขาโน้มตัวลงมาเท้าแขนสองข้างกับที่วางมือบนเก้าอี้ เพ่งมองเข้ามายังนัยน์ตากลมคู่สวยที่สุกสกาวเหมือนหมู่ดาวบนท้องฟ้า จนถึงกลับต้องรีบเบือนหน้าหนีก่อนที่จะเผลอจดจ้องดวงหน้านี้จนลืมก
last updateLast Updated : 2025-01-12
Read more
บทที่ 3/1 เดตแรกและเดตสุดท้าย
หญิงสาวที่สูงร้อยหกสิบกว่าเซนยืนแกว่งตัวในชดเดรสสายเดี่ยวลายสก็อตสีดำไปมาอยู่หน้าอพาร์ทเมนต์ ทันใดรถติดฟิลม์สีดำก็แล่นมาจอดเทียบท่า กระจกที่ลดลงมาทำให้เห็นแววตาโกรธเคืองได้อย่างชัดเจนเฮียแซ็คเคยคิดจะยิ้มกับเขาบ้างไหม หรือชาตินี้เขาทำเป็นอยู่หน้าเดียวเท่านั้น คือหน้าตึง!"จะขึ้นไม่ขึ้น" เขาถามแต่ไม่มองหน้าเธอ เดาได้เลยว่าเดทแรกนี้ของเธอกับเขานรกดลบันดาลเห็น ๆแต่พอเธอก้าวขาขึ้นรถไปได้ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์จากทนายของพ่อก็โทรเข้ามา"ค่าอากริช อามีอะไรคะ""คุณหนูครับ นายท่านถูกยิงอาการสาหัสครับ คุณหนูต้องเดินทางไปอเมริกาพร้อมนายท่านด่วนเลยครับ" หัวใจของดาเนียแทบจะกลายเป็นเถ้าธุลี พอชีวิตเธอจะมีความสุขทีไรไฉนเล่ามันจึงเริ่มเน่าบูดทุกที เจ้ากรรมนายเวรของเธอกะจะไม่ยอมให้เธอได้มีความสุขบ้างเลยใช่ไหม"ตอนนี้เหรอคะ" เธอไม่อยากกระโตกกระตากให้คนด้านข้างรู้ เธอไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นทั้งนั้น แต่กระนั้นต่อให้เขารู้ก็คงจะไม่ได้รู้สึกเห็นใจเธออยู่ดี"ผมจองไฟลท์บินให้แล้วครับ เดินทางไปสี่ทุ่มคืนนี้ครับ ทีนี้คุณหนูก็อาศัยช่วงเวลานี้ไปเข้าเรียนสถาบันแฟชั่นที่โน่นเลยดีไหมครับ""ในเมื่อเนียอยู่ท
last updateLast Updated : 2025-01-12
Read more
บทที่ 3/2 เดตแรกและเดตสุดท้าย
หญิงสาวเปลี่ยนชุดออกมาจากห้องลองชุดและเป็นชุดที่คล้ายกับเสื้อผ้ากันหนาว แถมยังมีโค้ทตัวยาวคลุมทับอีกที สุริยะเริ่มสงสัยหนักขึ้นที่ดาเนียทำตัวแปลก ๆ คล้ายกับจะรีบเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง"จะใส่ไปเลยเหรอ ไม่ร้อนหรือไง""ใส่เล่น ๆ เดี๋ยวก็ถอดค่ะ เนียไปจ่ายเงินก่อนนะคะ""ไม่เป็นไรฉันจ่ายเอง" สุริยะเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ แต่ดาเนียรีบซอยเท้าวิ่งมาประกบเขาจนหัวกระแทกกับแผ่นหลังกว้าง เขาตวัดตาขุ่นมามอง"คือขอโทษค่ะ จริง ๆ เฮียแซ็คไม่ต้องออกให้เนียหรอก เนียไม่อยากติดค้างใคร""พูดอะไรไร้สาระ" เสียงเข้มบอกแล้วเดินนำออกไปจากร้าน ไหล่เล็กห่อลู่เดินตามตัวลีบ จังหวะที่เดินผ่านร้านเครื่องประดับผู้ชายเธอก็สะดุดเข้ากับสร้อยข้อมือคู่รัก จึงแอบย่องเข้าไปซื้อโดยไม่ให้เขาเห็น เฮียแซ็คที่เดินฉับฉับนำไปที่รถถึงไม่เอะใจว่าเธอหายไปไหน เพราะเธอไม่สำคัญกับเขาเท่าไหร่เขาถึงได้เดินนำไปโดยไม่คิดจะรอเธอ แต่ก็ดีแล้วล่ะอย่ามาผูกพันอะไรกับเธอมากนักเลย อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็จะไปแล้ว"ขอโทษนะคะที่เนียมาช้า โฮ่ยยเหนื่อยจัง" ดาเนียกระโดดขึ้นมานั่งข้างคนขับ แล้วทำลับลมคมในยัดถุงกระดาษห่อเล็กใส่ลงไปในกระเป๋าอย่างรีบร้อน"ไปไหนม
last updateLast Updated : 2025-01-12
Read more
บทที่ 4 ฝันร้ายอีกครั้ง
การกลั่นแกล้งและทำร้ายใครสักคนไม่ใช่กีฬา ไม่ใช่เกม แต่มันคือการทำลายหนึ่งชีวิตและคนที่ทำร้ายผู้อื่นด้วยวาจาและการกระทำ ก็ไม่มีวันเป็นผู้ชนะอยู่ดี-ฮาลาปัญ-******************3 ปีผ่านไปใจกลางเมืองนิวยอร์ก สาวผมยาวลอนสีน้ำตาลคาราเมลปั่นจักรยานโบกมือทักทายเพื่อนบ้านขณะที่หญิงสาวรีบเดินทางไปรับวุฒิการศึกษาด้วยจักรยานคู่ใจ หลังจากที่พ่อของเธอรักษาตัวร่วมเกือบหกเดือนและหายจนกลับมาแข็งแรงเหมือนคนปกติ เธอก็ส่งพ่อกับพี่เรน ลูกพี่ลูกน้องของเธอกลับไปเมืองไทย และเริ่มต้นชีวิตที่เมืองใหม่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่และเธอยาวนานมาร่วมสามปีเต็ม และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้เดินทางกลับไปประเทศที่เติบโตมาเป็นดาเนีย ประมะเมคินทร์"หนูเนียจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ""ใช่ค่ะ" ป้าข้างบ้านเอ่ยทักขณะที่หญิงสาวกำลังลากกระเป๋าใบใหญ่ออกมาอย่างถูลู่ถูกัง"โชคดีนะหนู มีเวลาก็แวะมาเที่ยวที่นี่บ้างนะ""ได้เลยค่ะคุณป้า""คุณเนียครับรถพร้อมแล้วครับ" บอดี้การ์ดรุ่นลุงของพ่อที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนถูกส่งมาดูแลเธอตลอดสามปีนี้ และเขาก็เป็นทุกอย่างตั้งแต่งานครัว เย็บปักถักร้อย จนเธอแทบจะเป็นง่อยเลยทีเดียวระหว่างที่ใช้ชีวิต
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
บทที่ 5/1 เจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหน
สุริยะวางดอกกุหลาบขาวที่หลุมศพของพริมพลอยและฉีกยิ้มให้กับคนรัก วันนี้เขาพร้อมแล้วที่จะสารภาพบางอย่างที่เก็บไว้มาตลอดสามปี วันนี้ดาเนียกลับมาแล้วและเขาจะไม่ปล่อยเธอไปอีก เขาต้องรับจริง ๆ ว่าตัวเองเจ็บปวดและทรมานกับการรอคอยใบหน้าสดใสนั้น และทำได้เพียงส่งอรุณฉายไปตามเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด ตามคำแนะนำของไอ้เรน"พริม ผมจะเริ่มต้นใหม่กับดาเนียแล้วนะ ผมเพิ่งรู้ตัวว่าโหยหาความอบอุ่นนั้นจากเขา ดาเนียกับคุณแตกต่างกันมาก คุณนั้นอ่อนหวาน เรียบร้อยแต่ดาเนียทั้งตลก สดใส และทำให้หัวใจของผมเต้นแรงเหมือนตอนที่พบกับคุณครั้งแรก ทว่ามันกลับทำให้ผมกระชุ่มกระชวยมากกว่าตอนพบกับคุณ หรือเพราะเธอเด็กกว่าไม่รู้ ผมกลายเป็นคนหลงรักเด็กไปซะแล้ว ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจผมนะพริม ผมไปก่อนนะพริม ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง"***************ฟากเดียวกันดาเนียที่หอบร่างสะบักสะบอมลงมาจากรถแท็กซี่ทรุดกองกับพื้นโชคดีที่อรุณฉายไม่อยู่เพราะเขาบอกว่าจะไปทำธุระข้างนอกและจะกลับมาตอนหัวค่ำ หญิงสาวเอาผ้าพันคอที่มีอยู่ในกระเป๋ามาคลุมใบหน้าและเดินลากขาที่อ่อนแรงกลับไปยังห้อง พอไขประตูเข้าไปเท่านั้นร่างของเธอก็ล้มลงปากอิ่มที่มีเลือดซิบที่มุมปากส
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
บทที่ 5/2 เจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหน
พิรุณตบบ่าสุริยะฝากให้เพื่อนซี้ดูแลดาเนียแทนเขา สุริยะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงคอยใช้เจลประคบเย็นที่บริเวณหน้าผากที่บวมช้ำของดาเนีย ใบหน้าอิดโรยขยับส่ายไปมาราวกับกำลังฝันร้าย"ฮื้อ...อย่า อย่าทำฉัน โอ๊ย! เจ็บ เนียเจ็บ" เสียงละเมอเพ้อพบทำให้เขาถึงกลับอดกลั้นความเจ็บปวดนี้ไม่ไหว สองมือโอบประคองร่างกายอุ่นในห่อผ้าขึ้นมาแล้วโย้ร่างกายที่กระตุกวูบเพราะความฝันไปมาให้ผ่อนคลาย"เฮียอยู่ตรงนี้แล้วครับ เนียได้ยินไหม ถ้าได้ยินตามเสียงเฮียมานะ" เสียงกระซิบอุ่นที่รดคลอเคลียข้างใบหูปลุกเรียกให้ดาเนียตื่นจากฝันร้าย เปลือกตาหนักอึ้งปรือมองและเห็นดวงหน้าของเฮียแซ็คกำลังจดจ้องมองลงมา ไม่รู้ว่าเป็นภาพความฝันหรือความจริง แต่มือของเธออยากจะเอื้อมไปจับใบหน้าของเขา อยากสัมผัสเขาอีกสักครั้ง"เฮียแซ็คเหรอคะ" มือที่ใหญ่กว่าประคองมือเล็กขึ้นมานาบแก้มของตน ทันใดที่ถูกสัมผัสของเขาดวงตากลมก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ เพราะนี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไปเอง ไม่ใช่ความฝัน แต่คือความจริง"ทำไมตกใจเหรอ หืม....พูดหน่อยสิครับ" น้ำเสียงที่เขาใช้คุยกับเธอเปลี่ยนไป มันทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด แล้วเขายังเอาแต่ระดมจูบมือของเธอไ
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
บทที่ 6 สุริยะแผดเผา
ริมฝีปากกระจับยอมละออกอย่างเสียดายเพราะลมหายใจของดาเนียเริ่มติดขัด เสียงลมหายใจพ่นเข้าออกจนทำให้ทรวงอกในห่อผ้าขนหนูผืนสีขาวตัวสั้นยุบย่อเพื่อสูดเอาออกซิเจนเข้าไป "จะฆ่าเนียเหรอคะ" ดวงหน้าที่มีแต่รอยขีดข่วนเอ็ดเสียงใส เด็กนี่คิดว่าจูบจะทำให้ตายหรือไงกัน"มีใครเขาจูบกันแล้วตายบ้าง เด็กน้อยจริง ๆ " สุริยะส่ายหน้าหลุดยิ้มกับท่าทางติงต๊องของดาเนีย"ก็จูบกับเฮียแซ็คนั่นแหละ" นัยน์ตาหวานคมตวัดมาแล้วกดตัวของดาเนียให้นอนลง "จะ..จะทำอะไรคะ" มือยันแผงอกในเชิ้ตขาวไม่ให้ก้มลงมาประชิดกับอกของเธอ "จูบกับเฮียมีแต่จะคราง" ดาเนียผงะสายตาเลิ่กลั่ก "ไม่คราง" เธอเถียงกลับ เธอจะไม่ยอมครางเหมือนผู้หญิงพวกนั้นของเขาเด็ดขาด คิดทีไรก็โมโหและหัวร้อนไปหมด"ได้เดี๋ยวเฮียจะทำให้ครางดัง ๆ เลย" สิ้นเสียงผ้าขนหนผืนสั้นก็ถูกกระตุกออก ริมฝีปากดุระดมจูบไปทั่วผิวกายไล่ตั้งแต่ลำคอและเลื้อยต่ำลงมา"หยุดนะคะ.....อย่า" ที่เธอร้องอ้อนวอนเขาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นบาดแผลที่ขาของเธอต่างหาก แผลนูนคีลอยด์นั่นที่โดนไม้ที่มีประตูฝังตีลงมาซ้ำ ๆ และครูดกับขาของเธอจนเกิดแผลฉกรรจ์ใหญ่ที่เกือบทำให้เธอเป็นบาดทะยักตายในวัยสิบเจ็ดปีสุร
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
บทที่ 7/1 ใครทำเนีย เฮียจะเอาคืน
ตอนนี้กลายเป็นว่าสุริยะตัวติดกับดาเนียไม่ยอมห่าง กลางวันก็หอบงานมาเฝ้าเธอที่อพาร์ทเม้นต์ จากที่เคยกินนอนอยู่ที่สุสานของแฟนเก่าที่เสียชีวิตไป แต่ ณ เวลานี้กลับเอาแต่จดจ้องน้องสาวของเพื่อนซี้จนตาแทบจะเป็นตะคริวนัยน์ตาหวานคมกริบกระพริบมองหญิงสาวที่อยู่ชุดเอี๊ยมกางเกงและสวมเสื้อครอปคอเต่าแขนกุดสีขาวครึ่งตัวไว้ข้างใน ขณะที่ดาเนียกำลังนั่งสเก็ตแบบเสื้อผ้าที่ห้องรับแขกอย่างตั้งอกตั้งใจ พอเธอชำเลืองมองดูเขา ชายหนุ่มที่เคยวางมาดหยิ่งผยองก็ตวัดมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้ไม่ชี้ดาเนียหัวเราะคิกคักที่เธอทำให้คนตัวโตที่เคยพูดจาร้าย ๆ และทำตัวแย่ ๆ เปลี่ยนไปเป็นสุริยะฟรุ้งฟริ้งที่ดูน่ารักน่าเอ็นดู เฮียแซ็คหนอเฮียแซ็คจะรู้บ้างไหมว่าเวลาที่เขาทำสายตาเลิ่กลั่งลุกลนเพราะถูกเธอจับได้ว่าเขากำลังแอบมองเธออยู่มันช่างเป็นภาพที่โคตรน่ารักและทำให้ใจทั้งสี่ห้องของเธอเปี่ยมด้วยพลังงานบวกสาวในชุดเอี๊ยมยีนส์เดินล้วงกระเป๋าเหมือนสาวห้าวเข้ามาหาคนที่พยายามก้มหน้าก้มตากลบเกลื่อนอย่างไม่เนียน"ไม่ทำงานทำการเหรอคะ แล้วเลขาร่านสวาทของเฮียล่ะ ไปอยู่ไหนซะแล้ว เนียอยากจะเจอสักหน่อย""อยากเจอทำไม" ทำทีเป็นถามแต่ไม่สบตา เพรา
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
บทที่ 7/2 ใครทำเนีย เฮียจะเอาคืน
ห้องพิสูจน์อักษร ภายในห้องดำมืดที่มีเถาวัลย์เลื้อยยื่นเข้ามาจนเต็มผนังกำแพง กลางห้องที่มีแสงส่องรำไรมีเก้าอี้ไม้ตั้งอยู่สี่ตัว ไม่นานนักใครบางคนก็ถูกพาเข้ามา ซึ่งเป็นเสียงของผู้หญิงกลุ่มนึงที่ร้องโวยวายกึกก้องไปทั่วร้านหนังสือใต้ดินอันเงียบสงัดแห่งนี้ กระทั่งชายชุดดำลูกน้องเฮียแซ็คลากคอสาวสี่คนที่เธอคุ้นหน้าคร่าตาเป็นอย่างดีมานั่งบนเก้าอี้ไม้ ยัยกลุ่มจอมบูลลี่อริเก่าก็ชะงักงันในทันทีเมื่อเห็นเธอยืนอยู่เคียงข้างเฮียแซ็ค"แก๊! นังดาเนีย! ฝีมือแกเองเหรอ นังสวะ!....เผียะ!" หลังฝ่ามือของสุริยะฟาดจนใบหน้าของแยม หัวโจกตัวร้ายสะบัดหน้าหันไปอีกทาง หญิงสาวจอมกร่างค้อนดวงตากลับไปหามือตบร่างสูงโปร่ง แล้วแสยะยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว"ถ้ามึงยังพูดกับคนของกูแบบนั้นอีกรอบ คราวนี้มึงจะได้กินนี่เป็นอาหารค่ำ!" ใบหน้าที่ดุดันควักกระบอกปืนสีเงินออกมาแล้วกดแนบลงไปที่ขมับเพื่อข่มขู่ แต่ดูเหมือนว่าแยมจะไม่รู้สึกรู้สาหรือหวั่นใจ"ที่แท้แกมันก็เล่นหมาหมู่เหมือนกันนี่วะ นังเนีย!"หมับ! ปลายคางของแยมถูกมือใหญ่บีบจนแน่น "กูบอกให้หุบปาก!" สุริยะตวาดลงมาเสียงดัง"ไหนวะคนรังแกน้องกู" จู่ ๆ เสียงของพี่เรนก็ดังแล่บเข้า
last updateLast Updated : 2025-01-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status