Mag-log inShare
บทที่ 48 เขาโกหกเธอ
Huling Na-update:
2025-05-13 23:50:28
Pinakabagong kabanata
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 50 อวสาน
เขตนอกชานเมือง กึ่งป่าดงดิบกึ่งป่าทึบ หากแหงนหน้าขึ้นไปข้างบน ตรงจุดนี้จะเป็นเนินเขาคล้ายเหวลึก เสียงสัตว์ป่าสงวนผสานเสียงกันจ้าละหวั่น หากใครสักคนต้องติดอยู่บริเวณนี้จนมืดค่ำ คงจะอ้างว้างน่าดู เวเดโน่ยืนน่าซีดเผือดหลังมาถึง และฟังคำบอกเล่าของคนแปลกหน้าที่ติดต่อมาด้วยความนิ่งสงบ ต่างกับใจที่ละเหี่ยเต็มที แม้จะบั่นทอนจิตใจ แต่ด้วยความจำเป็นที่จะต้องรู้ เขาจึงต้องฟัง จากพลเมืองดีตรงหน้า ที่คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจออีกแล้ว ดวงตาสีดำสนิททั้งสี่คู่มองไปยังจุดนั้นเป็นจุดเดียว ในขณะหูนั้นฟังพร้อมนึกภาพตาม กับสีหน้าที่สลดสูงสุด เรกาโดต้องทรมานแค่ไหนจึงจะผ่านมาเหวนี้มาได้ เพราะความห่างระหว่างตึกองค์กรกับหน้าผามันไม่ใช่หนทางที่ง่ายเลย" ตอนนี้เขาอยู่ไหน "“ ยังไม่ได้สติครับ ““ พาพวกเราไปหน่อย “เวเดโน่ละสายตาเป็นคนแรก ก่อนแจ้งเจตจำนง แม้ท่าทางที่แสดงออกมาต่อหน้าคนอื่นจะดูเรียบเฉย ราวกับเรื่องตรงหน้า ไม่สำคัญให้ต้องตื่นเต้น เพราะเหตุการณ์แบบนี้ช่ำชองกับเขามานักต่อนัก การสูญเสียใครสักคนไปจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับมาเฟียอย่างพวกเขา เว้นแต่กรณีของเรกาโด ต่อให้กลบเกลื่อนความรู้สึกด้วยความขรึมยังไ
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 49 เพราะเขาเข้มแข็ง
ร่างบางทิ้งเข่ายวบพื้นไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก หมดพลังและปัญญาจะอ้าปากพูด แม้แต่มือยังปล่อยปะละเลยไว้บนตัก เธอทำได้แค่สะอื้นในใจเท่านั้น นั่นไม่ใช่เพราะเสียใจน้อย แต่มันช็อคจนไม่รู้จะร้องไห้ยังไง มันทั้งเจ็บทั้งปวด ทรมานเกินจะบรรยาย" คะ คุณครูซ..."ต่อจากนั้นคงมีแต่ศีรษะที่เอาแต่ส่ายหน้า ซ้ำไปซ้ำมา ราวกับสลัดความมึนงง เธอต้องฝันไปแน่ๆ...ใช่ มันคือความฝัน ทว่า ทำไมน้ำตานับแสนเม็ด กับหัวใจของเธอที่แตกสลาย ไม่มีชิ้นดีนี้ แทนคำตอบของเธอได้ดีทีเดียว สัญชาตญาณกำลังบอกเธอ..มันคือเรื่องจริง!" ไม่จริ๊ง!!! "" เอมิเลีย! "ก่อนร่างทั้งร่างจะล้มตึงฟุบพื้นไม่เป็นท่า หากไม่ได้แขนพ่อของเธอเข้าช่วย มีหวังหน้าผากที่มนสวยคงแตกเกิดรอยตำหนิหนึ่งชั่วโมงผ่านไปโลกทั้งใบเป็นสีทึบ ทะเลทรายที่เคยขาวสะอาด มีแสงระยิบระยับราวกับกากเพชรยามถูกแดดส่องแปรเปลี่ยน ทุกอย่างดูอึมครึมไปทันที นับตั้งแต่เปลือกตาหวานละมุนปิดสนิท ออร์แกนพบข่าวด่วน ด่วนชนิดที่ทำเขารับมันไม่ทัน จะว่าเป็นข่าวดีก็มีส่วน หากแต่มาในช่วงเวลานี้ คงจะยินดีไม่ไหว" ท้องงั้นหรือ..."เสียงครางไม่อยากจะเชื่อเอ่ยขึ้น หลังหมอประจำตระกูลถูกเรียกตัวมาตรวจ
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 48 เขาโกหกเธอ
คนพิการทางร่างกายหากแต่ใช่สมองนิ่วหน้า คงเจ็บระบมน่าดู เพราะฝ่าเท้าที่เหยียบอยู่ของมาเฟียรุ่นลูกนั้น น้ำหนักไม่ใช่น้อยๆ ความเจ็บปวดทางใจบอกผ่านนัยย์ตา เรกาโดจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ จะร้องก็ไม่ร้องจะแสร้งเมินเฉยก็คงเกินความสามารถ วินาทีนี้หัวใจเขามันเหน็บชาไปหมด“บอกกูมา ว่าอยากจะตายอยู่ที่นี่หรือว่าจะรอดไปด้วยกัน”คนข้างล่างต่อลอง เขาแค่นหัวเราะก่อนจะยกยิ้มมองเปลือกตาไม่กระพริบ พลางทรุดตัวลงนั่ง“รู้อะไรไหมครับ ในชีวิตของผมเจอคนพิการแบบท่านมาก็เยอะ บางคนสงสารจับใจจนต้องยื่นมือเข้าช่วย จะทำเป็นไม่เห็นคงไม่ได้ แต่กับท่านเนี่ย....” โน้มหน้าไปกระซิบใกล้ๆ “ยิ่งตายอย่างทรมาน ผมโคตรยิ่งสะใจ”พลั่ก!จับหัวโขกพื้นไปทีนึง แล้วลุกขึ้นยืน ปล่อยให้โคโรธีนอนงอเข่า จุกเสียดอยู่ตรงนั้น ส่วนเขายืนเต็มความสูงอย่างหมดแรง แต่ก็ยังใช้เรี่ยวแรงที่เหลือนั้นค้นหาสมาร์ทโฟน หาเบอร์โทรเกือบจะล่าสุดกดโทรออก ไม่นานปลายสายก็รับ(ครับนาย นายเป็นอย่างไรบ้าง)“เอาโทรศัพท์ไปให้ เอมิเลีย”(อะไรนะครับ?)“ใช่หน้าที่ มึงต้องมาสงสัยหรือ เร็วๆ”(ครับๆ ได้ครับ)เขายืนรอสายอย่างใจเย็น ที่ช้าสำหรับเขาอยู่ตอนนี้ คาดว่าลูแค
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 47 พ่อก็คือพ่อ
ใช้เวลานานพอสมควร กับการสาดกระสุนใส่กันระหว่างสองพวก เรียกได้ว่านี้เป็นมหากาพย์ที่ดีที่สุดหากเปรียบเทียบเป็นภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ก็ว่าได้ทว่า..ไม่ใช่ สำหรับผู้ประสบพบเจออย่างทีมอัลฟ่า และคนชั่วอย่าง โคโรธี ทอน มันเป็นเรื่องที่บัดซบที่สุด นับตั้งแต่เกิดมาได้ครึ่งคน นี่คือผลงานชิ้นใหญ่ที่ทำเจ้าของถิ่นหัวเสียได้มากสุด อัลฟ่ามาเพื่อทำลายและล้างผลาญทรัพย์สมบัติเขาจริงๆ อย่างที่คิดไว้ ความเสียหายประดุจคำบอกเล่า ในเมื่อต้องการครอบครอง แบบไม่ผันก้มลงมองตัวเอง รังแต่ใช้อำนาจตัดสินอนาคตคนอื่น พรากออกจากโลกด้วยความตาย...ฉะนั้นคนกระทำก็สมควรตายตามไปด้วยเช่นกัน ถึงเวลาแล้ว และคนอย่างพวกเขาต้องทำให้สำเร็จ แม้นยามนี้จะกระทบใจใครอยู่ก็ตามที!“เลิกบ้าได้แล้ว ไอ้ครูซ”เสียงคำรามข่มต่ำทุ้มดังมาจากข้างหลัง เรกาโดชะงักสิ่งที่กำลังจะทำกลางคัน เขาจำเสียงนี้ได้แม่น แค่ไม่หันกลับไป นอกเสียจากแค่นหัวเราะในลำคอแทน“หึ...”“อย่าดันทุรัง”“พ่อต่างหาก ที่ดันทุรังอยู่ ปกป้องมันทำไม เพื่ออะไร...”ประโยคทิ้งท้ายแหบแห้ง มาเฟียแก่ผมขาว คงไม่รู้ หรือรู้แต่ไม่แสดงออกว่ายามนี้สิ่งที่ลูกชายเขามีมันคือความเจ็บปวดที่บีบหัวใจเข
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 46 สงคราม
รถกันกระสุนคันเดิมจอดห่างไกลตัวตึก เพื่อให้ชายหนุ่มนั่งข้างคนขับกระโดดลงไปอย่าทันให้ใครเห็น เวเดโน่ถอยรถกลับอย่างรวดเร็ว เกือบชนต้นไม้ในโพรงป่าทึบข้างกำแพงหลังพุ่งกันชนท้ายเข้าไป ก่อนจะตามเรกาโดไปติดๆ คราวนี้ทั้งคู่คงต้องรับบทเป็นนินจาเสียแล้ว' ประตูดีๆ ไม่มีให้พวกมึงเข้าไปหรือไงวะ 'เสียงซันดรูแทรกออกมา ท่ามกลางความเงียบรอบบริเวณที่พวกเขาอยู่" มึงคิดว่ามันยังต้อนรับพวกเราดีอยู่ว่างั้นเถ้อะ! "เวเดโน่ประชด ส่วนเรกาโดแค่นหัวเราะพร้อมหาช่องแคบทางลับจากจุดนี้ไปโผล่อีกทีหลังกำแพงอย่างช่ำชอง จุดนี้เป็นจุดสุดท้ายที่ไม่มีใครรู้ว่าเขานั้นรู้ เพราะตอนเป็นเด็กเขาเคยมาแล้วครั้งนึง เหตุผลทำไมไม่ไปในจุดที่รู้น่ะหรือ... เพราะคิดว่า โคโรธี ทอน เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้ คงสั่งลูกน้องดักรอเชือดคอเขาเรียบร้อยแล้ว!" เฮ้ย ไอ้ครูซ เดี๋ยวรอกูด้วย... บ้าเอ๊ยยย ไม่ฟังกูเลย "เวเดโน่ชะงักกึกเปลี่ยนจากการกระซิบกับซันดรูเป็นกระซิบไล่หลังแทน พร้อมกิ่งไม้แห้งใกล้มือเขวี้ยงใส่ไปด้วย' อะไรกันวะ ' ส่วนฝั่งตรงข้ามถามกลับมา ทว่า..." หน้าที่ของมึงตอนนี้ หาเส้นทางรอดให้พวกกูก็พอ ไอ้ครูซมันเข้าไปแล้ว "กลับถูกเวเดโน่เอ
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 45 การจากลา
ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจ หลังได้ยินเสียงข้อความผ่านสามาร์ทโฟนปลุกให้ตื่นจากฝันร้าย ร่างหนาถึกพยุงตัวเองขึ้นนั่ง พลางหันไปมองด้านขวา กลับไร้คนข้างๆมีเพียงพื้นที่ว่างเปล่า คิ้วหนาขมวดเข้ากันเป็นปม...เช้าขนาดนี้หล่อนไปไหน ก่อนจะบึ่งลงจากเตียงเดินอาดๆ ไปยังห้องน้ำในครัว นานทีจะมีนายหญิงลงมาทำอาหารเช้าเอง ความครึ้กครื้นปนวุ่นวายย่อมบังเกิด สาวใช้นับสิบยืนเรียงหน้ากระดานพากันมองร่างบางเท้าสะเอวคนน้ำพาสต้าแล้วยกขึ้นมาชิม สลับกับการเติมเครื่องปรุงไปด้วย เธอขะมักขะเม้นในการทำเป็นอย่างมาก ยกอะไรใส่ก็ล้วนแต่มั่นใจไปเสียหมด ไม่รวมถึงการหั่นเนื้อ หั่นผักที่ดูคล่องแคล่วถนัดนัก เล่นเอาสาวใช้ที่ยืนมองตั้งแต่เริ่ม ละอายตามกันเลยทีเดียว วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหนอ นายหญิงตัวน้อยของพวกหล่อนถึงเข้าครัวได้" โอเค เสร็จแล้ว ยกเสิร์ฟได้เลยจ้ะ"เอมิเลียบอกเสียงใส ตบมือเข้าหากันสองสามที ก่อนจะกอดอก ราวกับภาคภูมิในฝีมือตัวเองเต็มประดา แล้วหันมาพยักหน้าให้พวกหล่อน" เดี๋ยวยกไปให้หน่อยนะคะ ส่วนในหม้อที่เหลือนี้ พวกพี่ทานได้ ฉันทำเผื่อด้วย "และครั้งนี้ดูเหมือนว่าสาวใช้จะพากันเทใจให้กับหล่อนไปเต็มๆ หลังรับรู้ถึงความมี
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 44 มาเฟียจอมหื่น
ห้องมืดสนิทติดฟิล์มและแอร์บ่งบอกถึงความลับของเรกาโด วิส ถูกเปิดออกด้วยนักสืบ หลังแจ้งข่าวสารระหว่างสถานการณ์สงครามและเรื่องลูกสาวตนเองเรียบร้อย ฝ่ามือหนาจึงตบลงกลางโต๊ะที่แข็งแรง ทำลูกน้องซึ่งใกล้ชิดหลังยืนมองและสะดุ้งโหยงเลี่ยงคิดในใจไม่ได้ พวกเขารู้นิสัยนี้ดี มีเพียงสองคนพ่อลูกเท่านั้นที่ทำได้!สันกรามปูดอยู่แล้วปูดหนักขึ้นกว่าเก่า ในหัววิตกกังวลหนัก เกรงลูกชายเจ้าอารมณ์และโหดเหี้ยมจะทำอะไรกับก้อนเนื้อสุดที่รักของเขา พร้อมครุ่นคิดแผนสำรองไปเรื่อยๆ แม้ว่าตอนนี้จะมีผู้ใหญ่มากบารมีคอยหนุนหลัง จากคำปะเหลาะที่สำเร็จก็ตาม กระนั้นก็ยังไว้ใจไม่ได้ ในแวดวงมืด วงการตลาดเม็ดเงินมหาศาล ซึ่งคนบ้าอำนาจและโลภเท่านั้นที่มี คงหายากพอๆ กับการงมเข็มในมหาสมุทร หากจะหาความจริงใจและซื่อสัตย์จากพวกเขา...ฮึ คำว่าสัจจะคงไม่มีหรอกในหมู่โจร!มาเฟียแก่เครียดจัด ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้อง“ระดมคนเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งไปต้านไอ้พวกทะเลทราย อย่าให้พวกมันบุกเข้ามาถึงตัวท่านโคโรธี อีกกลุ่มไปช่วยลูกสาวกูให้ได้ โดยทำยังไงก็ได้ อย่าให้ลูกชายกูตาย!”“ครับท่าน”และแน่นอน ถึงมันโคตรยากสำหรับพวกเขา และคนสั่งย่อมรู้ดี เพราะอีก
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 43 คำว่าสายเลือดไม่มีผลกับเขา
เอมิเลียรู้สึกตัวก็เพราะว่าร่างกายรู้สึกหลวม ไม่อึดอัดหรืออบอุ่นอย่างสองชั่วโมงก่อน และพบว่าตัวเองถูกห่อด้วยผ้านวมผืนหนา ข้างกายไร้มนุษย์ร่างใหญ่คนเมื่อคืน หลงเหลือแค่ห้องว่างเปล่ากับแอร์เย็นฉ่ำกระทบผิวกายเท่านั้น ก็ตอนลืมตาตื่น" ไปไหนนะ .."เสียงหวานเอ่ยเบาหวิวพร้อมหาววอดๆ ยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะนิ่วหน้ายับยู่ยี่ ทั้งเจ็บแผล ทั้งหน่วงกลางกายเท่าเทียมกัน" คนบ้า -///- "เธอระบมไปหมด แต่กระนั้นกลับบ่นไม่ได้ ทำได้แค่นั่งตัวตรง ตั้งสติให้เจ็บน้อยที่สุด แล้วจึงจะค่อยๆขยับลงจากเตียงทีละนิด เตรียมจะอาบน้ำ เพื่อออกไปสูดอากาศข้างนอก หลังรู้สึกร่างกายกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา ราวกับได้รับยาดี แต่แล้ว...จังหวะกำลังหมุนตัวเดิน" กรี๊ดดดดด "เสียงกรีดร้องของใครบางคนนอกห้องกลับทำเธอสะดุ้งตกใจ หญิงสาวหยุดเดิน พลางขมวดคิ้วครุ่นคิด" อะไรกันน่ะ "ฝั่งด้านเรกาโด ...หลังชิงตื่นก่อนภรรยาเพราะนอนไม่ค่อยหลับ มัวแต่กระสับกระส่าย คิดไม่ตกกับเรื่องในบ้าน ไม่รู้จะจัดการปัญหาไหนก่อนดี อันไหนสำคัญมากน้อยกว่ากันเขาเบลอไปหมดแล้ว ความต้องการตอนนี้มีเพียงอยากให้ทุกฝ่ายนั้นสงบสุข ทว่า เรื่องนี้ ยิ่งคิดยิ่งแย่ ยิ่งแ
หัวใจผมยกให้คุณ ( DARK1 ) บทที่ 42 ผ้าพันแผล
ตะวันขึ้นโด่พ้นขอบฟ้า ทอแสงประกายทะแยงตาคนขับรถจำเป็นอย่างเรกาโด เขาไม่ได้นอนสักงีบ เพราะต้องใช้เวลาช่วงนั้นวางแผนงานและลุยเดี่ยวโดยมีเพื่อนอีกสี่เป็นตัวช่วยอยู่เบื้องหลัง ทว่าแผนที่ว่าสำเร็จได้เพียงเสี้ยวเดียว นอกจากจะปีนไต่ไปหักคอการ์ดจงรักภักดีของบิดาได้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้น่าภูมิใจเป็นพิเศษแต่หากจะนับการวางระเบิดเป็นจุดๆ ทั่วตึกหรูแล้วเล่าก็ ...ถือว่าคุ้ม!หนึ่งชั่วโมงก่อน มาเฟียหนุ่มเปลี่ยนร่างตนเป็นหน่วยสวาทชั่วคราว ใช้ยอดตึกสูงระฟ้าฝั่งตรงข้ามเป็นจุดเริ่มต้นก่อนจะค่อยๆ ปีนไต่พาตัวเองลงมาทีล่ะชั้นๆ ท่ามกลางความสูงหลายฟุต และเสียงเชียร์ของเพื่อนผ่านไมค์จิ๋วไม่ขาดสาย หวังเป็นกำลังใจให้แก่เขา แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่สะท้กสะท้านอะไรเลย.....หากเขาพลาดพลัดตกลงไปตาย ก็คงไม่ใช่ บิ๊กครูซแล้ว ฉายานี้ไม่ใช่ได้กันมาง่ายๆ หรือใช้เงินซื้อ ระเบิดแสวงเครื่องควบคุมด้วยปุ่มกด ถูกประดับประดาไปทั่วมุมอับและโคนเสา ด้วยฝีมือลูกชายเจ้าของตึก เขาอาศัยช่วงเวลาเมืองหลับใหล และบรรยากาศหนาวเหน็บ ไร้ผู้คนสัญจรในวินาทีนั้นการบุกเบิก คงไม่มีใครรักเจ้านายมากกว่าการแอบหลับ มาเดินลาดตระเวนให้ตัวเองถูกยกย่องไ
Maaari mong magustuhan
เพียงเวลา(After in the rain)
ohpal549 viewsสยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด638 viewsหม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย
จิงจิงน่ารัก806 viewsนเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์1.6K viewsFinally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง
กฤติณ148 viewsบทร้าย
ชิซุกะจัง379 viewsBlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย
คุณดอกไม้267 viewsนางบำเรอมาเฟียไร้ใจ
Lovedee165 views
