LOGINShare
บทที่ 1337
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1344
เหล่าขุนนางและคหบดีที่อยู่ที่แห่งนั้นล้วนเจ็บปวดใจและขุ่นเคืองอย่างยิ่ง จ้องมองหลี่หลงหลินเขม็งดุจพยัคฆ์จ้องตะครุบเหยื่อหลี่หลงหลินแย้มยิ้มบางเบา ส่งสายตาให้ซูเฟิ่งหลิงซูเฟิ่งหลิงเข้าใจในทันที กุมกระบี่ประจำกาย ก้าวออกไปข้างหน้า ตะโกนใส่เหล่าขุนนางในที่นั้นว่า “บนโฉนดที่ดินนี้มีตัวอักษรขาวดำเขียนไว้ชัดเจน หรือคิดจะปฏิเสธไม่ยอมรับอีก?”ซูเฟิ่งหลิงสวมเกราะเงิน ท่วงท่างามสง่าองอาจ แผ่จิตสังหารอันแรงกล้าออกมาเหล่าทหารตระกูลซูติดตามมาติดๆ แสดงท่าทีคุกคามน่าสะพรึงกลัวหลู่จงหมิงเพิ่งจะตระหนักได้ในตอนนี้เองนี่มันงานเลี้ยงลวงมาฆ่าชัดๆ!เขาคือมีดเขียง ส่วนข้าคือเนื้อปลา!ฮ่องเต้หวู่เป็นเพียงฉากบังหน้าการกระทำทั้งหมดของหลี่หลงหลินล้วนได้รับความเห็นชอบอย่างเงียบๆ จากฮ่องเต้หวู่ ฮ่องเต้หวู่มิได้ตรัสอันใดเลยแม้แต่คำเดียวตั้งแต่ต้นจนจบหลู่จงหมิงเงยหน้ามองไป เพียงเห็นฮ่องเต้หวู่หรี่ตามองต่ำ เก็บงำสีหน้า ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนหลู่จงหมิงลอบสาปแช่งในใจข้าผู้เป็นถึงพระเชษฐภาดา ปกติอยู่ที่ตงไห่บัญชาการลมฝน มีอิทธิพลยิ่งนัก บัดนี้กลับปล่อยให้เจ้าหลี่หลงหลินมาเหยียบย่ำข้าได้อย่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1343
“องค์รัชทายาท ที่นาสองหมื่นหมู่ของข้า เหตุใดจึงอยู่ที่ซินเซียง? ซินเซียงคือที่ใดกัน? เป็นที่ราบหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“ที่ดินอุดมสมบูรณ์สามหมื่นหมู่ของข้าอยู่ที่จินซาน! แค่ฟังชื่อจินซาน ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นสถานที่ที่อุดมสมบูรณ์อย่างยิ่ง! ขอบพระทัยองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ!”“ที่ดินที่ข้าได้รับ เหตุใดจึงอยู่ที่มี่เหอ? แม่น้ำมี่เหอคือแม่น้ำสายใด อยู่ไกลจากตงไห่หรือไม่ เป็นสาขาของแม่น้ำฉางเจียงหรือหวงเหอพ่ะย่ะค่ะ?”“...”มีทั้งผู้ที่ยินดีและผู้ที่เศร้าสร้อยเหลือเพียงหลู่จงหมิงที่ยังคงรอคอยอย่างกระวนกระวาย ใจร้อนรนดั่งไฟเผาทุกครั้งที่หลู่จงหมิงได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีของคนที่ได้รับที่ดินดีๆ หัวใจเขาก็เหมือนถูกมีดกรีด!ยิ่งคนอื่นได้ที่ดินดีเท่าไร ที่ดินที่เหลือสำหรับตนเองก็จะยิ่งแย่ลงเท่านั้น!เหตุผลง่ายๆ ข้อนี้หลู่จงหมิงย่อมเข้าใจดีลั่วอวี้จู๋ถือโฉนดฉบับสุดท้าย เดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าหลู่จงหมิงอย่างเชื่องช้าหลู่จงหมิงร้อนใจดั่งไฟเผา เอื้อมมือคว้าโฉนดมาทันทีบนโฉนดนั้น มีตัวอักษรเขียนไว้อย่างเด่นชัดว่า “โม่ซีโจว?”หลู่จงหมิงตะลึงงัน “องค์รัชทายาทถึงกับแบ่งทั้งเขตปกครองให้ข้าเลยรึ!”แว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1342
หลู่จงหมิงพลันรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาตระกูลหลู่มีที่นาชั้นดีในตงไห่อย่างน้อยก็ห้าหมื่นหมู่ หากนำไปแลกเปลี่ยนกับหลี่หลงหลินทั้งหมด ก็จะสามารถแลกที่ดินได้ถึงห้าล้านหมู่!ห้าล้านหมู่!นั่นมันจำนวนมหาศาลเพียงใดกัน!ถึงตอนนั้น คงไม่ใช่แค่หลู่ครึ่งเมืองอีกต่อไป แต่จะเป็นหลู่ทั้งเมือง!แม้ในใจหลู่จงหมิงจะยังแฝงความเคลือบแคลงอยู่บ้าง แต่เมื่อหันไปมองฮ่องเต้หวู่ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็นึกในใจว่า หลี่หลงหลินคงไม่ถึงกับหลอกลวงเรื่องนี้กระมังเพราะหากกล้าโกหกกันในสถานการณ์เช่นนี้ แล้วฮ่องเต้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้?ข้อกังขาในใจของหลู่จงหมิงพลันมลายหายไปสิ้น ต่างก็แสดงความจำนงว่าต้องการแลกที่ดินกับหลี่หลงหลินมีโอกาสได้เปรียบอยู่ตรงหน้าแล้วไม่คว้าไว้ก็โง่เต็มทน!หลู่จงหมิงร้องเสียงดัง “แลก! ข้าจะแลกกับท่าน!”เมื่อทุกคนเห็นหลู่จงหมิงเป็นคนแรก ความสงสัยในใจก็มลายหายไปสิ้น ต่างพากันส่งเสียงเห็นพ้องตามมาภายในจวนอ๋องเกิดความสับสนอลหม่านอย่างยิ่งฮ่องเต้หวู่ถลึงตาใส่หลี่หลงหลิน ทรงสบถในพระทัย “หนึ่งหมู่แลกหนึ่งร้อยหมู่? เจ้านี่ช่างคิดออกมาได้นะ!”ฮ่องเต้ทรงอยากจะระเบิดความกริ้วออกมา แต่เมื่อนึก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1341
ทันใดนั้น ร่างคุ้นตาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นหลี่หลงหลินเดินมาเบื้องหน้าทุกคน พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ท่านทั้งหลาย ไม่ได้พบกันนาน” เหล่าขุนนางและคหบดีต่างไม่กล้าเอ่ยคำใดออกมาคนที่โดดเด่นมักเป็นเป้าหมายก่อนสายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปยังหลู่จงหมิงอย่างไม่วางตา อยากจะดูปฏิกิริยาของเขา หลู่จงหมิงเอ่ยขึ้นว่า “องค์รัชทายาท วันนี้ทรงเรียกพวกข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตาอย่างเอิกเกริกเช่นนี้ มีเรื่องสำคัญอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะไม่อ้อมค้อมแล้ว ที่เรียกพวกท่านมาครั้งนี้ ก็เพื่อเรื่องเดียวเท่านั้น”“ข้ามีที่ดินจำนวนมากอยู่ในมือ และต้องการจะขาย!”ทุกคนต่างฮือฮาขึ้นมาทันที“ขายที่ดิน?”“ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังเป็นการขายที่ดินต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้โดยองค์รัชทายาทเชียวนะ?”เรื่องนี้คิดอย่างไรก็รู้สึกแปลกประหลาดแม้ว่าตอนนี้หลี่หลงหลินจะได้รับการแต่งตั้งเป็น อ๋องแห่งตงไห่ แต่ทั่วหล้าฟ้าดินล้วนเป็นของโอรสสวรรค์ ที่ดินเหล่านี้ก็ยังคงเป็นของฮ่องเต้อยู่ดีการกระทำของหลี่หลงหลินครั้งนี้ช่างยากแท้หยั่งถึงหลู่จงหมิงรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างเวลาน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1340
ภายในสมองฮ่องเต้หวู่ปรากฏภาพขึ้นมาในทันใดแม่น้ำใหญ่คลองใหญ่ ที่ดินกว้างใหญ่นับพันลี้มีกษัตริย์คนใดไม่หวั่นไหว?สายตาฮ่องเต้หวู่ทอประกายระยับ เอ่ยถามว่า “เช่นนั้นเหตุใดไม่ไป? ยังอยู่รออันใด?”หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเครียด “เสด็จพ่อ ท่านมีเรื่องที่ไม่รู้ ต้องการไปยังทวีปใหม่นี้ ใช่ว่าขยับปากพูดก็สามารถทำได้ จำเป็นต้องมีกองเรือระดับเหนือกว่าการเดินเรือในปัจจุบันนี้ถึงจะใช้ได้พ่ะย่ะค่ะ”“หาไม่แล้วอยากไปยังทวีปใหม่ก็เป็นเพียงการพูดปากเปล่าเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงัก สายตาสะท้อนแววสงสัย “กองเรือ...?”ฮ่องเต้หวู่รู้ระดับกองเรือของต้าเซี่ยดี สาเหตุที่ยังไม่สามารถปราบโจรสลัดแคว้นโวกั๋วได้ โดยส่วนมากเป็นเพราะระดับกองเรือไม่เพียงพอต่อให้เป็นเช่นนี้ ตอนนั้นก่อตั้งกองเรือต้าเซี่ยขึ้นมาก็ใช้จ่ายไปอย่างมหาศาล หากต้องการก่อตั้งกองเรือที่หลี่หลงหลินพูด น่ากลัวว่าค่าใช้จ่ายจะต้องทำให้คนตกตะลึงตาค้างหลี่หลงหลินพูดว่า “เสด็จพ่อ อิงตามกำลังเศรษฐกิจของลูกในตอนนี้ ยังอยู่ห่างไกลมาก ไม่เพียงพอให้สร้างกองเรือระดับนี้ได้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ส่ายหน้า พูดอย่างสลดใจ “เจ้าเก้า ไม่ขอปิดบัง พ่อเอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1339
หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเครียด “เสด็จพ่อ ต้นเหตุของปัญหาก็คือการผูกขาดที่ดินพ่ะย่ะค่ะ”ดวงตาฮ่องเต้หวู่สะท้อนความแปลกใจ “ผูกขาดที่ดิน?”การผูกขาดที่ดินตามติดราชสำนักมาตั้งแต่เริ่มจนจบ เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติอย่างมากยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีราชวงศ์ใดไม่เคยผูกขาดที่ดินฮ่องเต้หวู่ได้ยินก็พูดว่า “เหตุใดการผูกขาดที่ดินถึงส่งผลให้ราชสำนักล่มสลาย ภายในนั้นจะต้องมีต้นสายปลายเหตุกระมัง?”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ก็นำตงไห่มาเป็นตัวอย่าง บัดนี้ที่ดินทำนาของตงไหล่ล้วนอยู่ในเงื้อมมือของคนตระกูลชนชั้นสูง ทำให้เหล่าราษฎรไม่มีที่เพาะปลูก ต่อให้อยากเพาะปลูก ก็ทำได้เพียงไปเป็นผู้รับจ้างของตระกูลชนชั้นสูงเหล่านี้ มอบธัญพืชที่ตนทำมาอย่างยากลำบาก ทำให้เหล่าราษฎรยากจนมากขึ้นเรื่อยๆ ชนิดที่ว่าไม่มีเสบียงอาหารกิน”ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “เรารู้สถานการณ์นี้ แต่กลับไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”เหล่าราษฎรขายที่ดินของตน ไปเป็นผู้รับจ้างให้เจ้าของที่ดิน ย่อมทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อยๆหลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ พูดเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพ่อ ลูกมีหนึ่งวิธีสามารถแก้ปัญหานี้ได้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงัก “วิธีใด?
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1338
ฮ่องเต้หวู่ผงะ ตรัสเสียงขรึม “สิ่งที่เจ้าต้องการคือสามหนังสือหกพิธี แม่สื่อสู่ขอไม่ใช่หรือ สิ่งนี้เราสามารถประทานให้ได้ เราไม่มีความเห็น ผู้ใดในใต้หล้ายังมีความเห็นอีก?”“ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าเจ้าเก้าเรียกเจ้าว่าพี่สะใภ้ กลับเป็นเพียงชื่อเท่านั้น ไม่ใช่พี่สะใภ้จริงๆ เราสามารถออกหน้าแทนพวกเจ้าได้!”ลั่วอวี้จู๋หน้าแดง เผยสีหน้าดีใจ ค้อมตัวลงคุกเข่า “หม่อมฉันขอบพระทัยฝ่าบาท...”ขอเพียงมีฝ่าบาทออกหน้า ภายภาคหน้าตนเองก็สามารถแต่งงานกับหลี่หลงหลินอย่างถูกต้องได้แล้ว ไม่มีคนกล้าเยาะหยันตนเองลับหลังอีกฮ่องเต้หวู่โบกมือและพูดว่า “วังหลังของรัชทายาทมีสนมเฉกเช่นเจ้าก็คือวาสนาของเขา เพียงแต่ต่อให้เราไม่มีความเห็นเรื่องนี้ แต่ยังต้องได้รับความเห็นชอบจากฮองเฮาและไทฮองไทเฮาด้วย”ลั่วอวี้จู๋ชะงักฮองเฮาพูดง่าย ปกติรักใคร่เอ็นดูหลี่หลงหลินอยู่แล้ว จะต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้แน่แต่ปกติไทฮองไทเฮาใส่ใจพิธีการที่สุด น่ากลัวว่าไม่มีวันเห็นชอบยิ่งไปกว่านั้นบัดนี้หลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์คนใหม่ของสำนักปราชญ์ ไทฮองไทเฮาไม่มีวันอนุญาตให้ทำเรื่องเหลวไหลไร้สาระเช่นนี้ลั่วอวี้จู๋รู้สึกลำบากใจอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1337
ลั่วอวี้จู๋ปาดน้ำตาบนใบหน้า พูดเสียงแผ่วเบา “องค์ชาย หม่อมฉัน...”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านไม่ต้องพูดอีกแล้ว”ฮ่าๆ!ฮ่องเต้หวู่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมานี่ทำให้หลี่หลงหลินและลั่วอวี้จู๋ล้วนรู้สึกแปลกใจฮ่องเต้หวู่จะทำอันใด?ฮ่องเต้หวู่สบมองหลี่หลงหลิน ภายในสายตาเปี่ยมความชื่นชม “เจ้าเก้า อุปนิสัยของเจ้าช่างคล้ายเราโดยแท้ ไม่ทำให้เราผิดหวัง! เราเดินทางไกลมาพบเจ้า ก็เพื่อยืนยันเรื่องนี้”“เจ้ายอมรับความสัมพันธ์ของพวกเจ้าอย่างกล้าหาญ ไม่เลือกทำผิดต่อนาง นี่ทำให้เราดีใจที่สุด! เรามาในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อตำหนิเจ้า หากเจ้ายินยอม เราสามารถออกหน้าแทนเจ้าได้!”“ประทานสมรสให้พวกเจ้าสองคน!”หลี่หลงหลินอ้าปากกว้าง มองฮ่องเต้หวู่อย่างไม่กล้าจะเชื่อแม้ว่าลั่วอวี้จู๋ได้ชื่อว่าเป็นพี่สะใภ้ แต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทว่าคนในใต้หล้ากลับไม่คิดเช่นนี้ คิดเพียงว่าหลี่หลงหลินทำเรื่องผิดหลักคุณธรรม ถึงขั้นมีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้ของตน เรื่องเหลวไหลไร้สาระพรรค์นี้ จะต้องถูกคนรุ่นหลังวิจารณ์แน่สายตาหลี่หลงหลินสั่นไหว คิดว่าฮ่องเต้หวู่หยั่งเชิง “เสด็จพ่อ ลูกไม่รู้ว่าเพราะเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1336
เว่ยซวินเข้าใจในทันใด พยักหน้าเบาๆ พาคนอื่นภายในห้องบัญชีออกไปภายในห้องบัญชีอันกว้างใหญ่เหลือเพียงสามคนฮ่องเต้หวู่พูดเข้าประเด็นสำคัญ สบมองหลี่หลงหลินและเอ่ยปาก “บัดนี้ราชสำนักมีข่าวลือแพร่ไปทั่ว ภายในนั้นมีครึ่งหนึ่งล้วนเกี่ยวกับเจ้า เราจึงมาดูภาพรวมของสถานการณ์”หลี่หลงหลินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “เสด็จพ่อ ลูกออกจากเมืองหลวงมาสักระยะแล้ว ช่วงนี้ล้วนอยู่ที่ตงไห่ เหตุใดราชสำนักจึงมีข่าวลือเกี่ยวกับลูกเล่า?”“ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้ลูกกำลังวางแผนสร้างเมืองใหม่ตงไห่ ไม่มีเวลาใส่ใจเรื่องอื่น น่ากลัวว่ามีคนจงใจบงการอยู่เบื้องหลังกระมัง”ฮ่องเต้หวู่หัวเราะเบาๆ สายตาสบมองลั่วอวี้จู๋แวบหนึ่ง “เราได้ยินมาว่าเจ้าและลั่วอวี้จู๋มีความสัมพันธ์คลุมเครือ หรือว่าเรื่องนี้ก็จงใจกระนั้น?”หลี่หลงหลินชะงัก ลอบบ่นพึมพำภายในใจ “เสด็จพ่อเดินทางมาในครั้งนี้ หรือว่าเพื่อลงโทษกันนะ?”ตั้งแต่โบราณจนถึงตอนนี้ ความรักระหว่างชายหญิงพูดได้ยากที่สุดยิ่งไปกว่านั้นตนเองและลั่วอวี้จู๋ก็พูดเย้ากันเป็นปกติ ภายในใจมีความคิดสู่ขอลั่วอวี้จู๋จริงๆเสด็จพ่อเดินทางไกลมาเพื่อลงโทษ ความคลุมเครือที่ปิดบังไว้ถูกเปิดเผยแล้
![จะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
