LOGINShare
บทที่ 1337
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1340
ภายในสมองฮ่องเต้หวู่ปรากฏภาพขึ้นมาในทันใดแม่น้ำใหญ่คลองใหญ่ ที่ดินกว้างใหญ่นับพันลี้มีกษัตริย์คนใดไม่หวั่นไหว?สายตาฮ่องเต้หวู่ทอประกายระยับ เอ่ยถามว่า “เช่นนั้นเหตุใดไม่ไป? ยังอยู่รออันใด?”หลี่หลงหลินเปล่งเสียงเครียด “เสด็จพ่อ ท่านมีเรื่องที่ไม่รู้ ต้องการไปยังทวีปใหม่นี้ ใช่ว่าขยับปากพูดก็สามารถทำได้ จำเป็นต้องมีกองเรือระดับเหนือกว่าการเดินเรือในปัจจุบันนี้ถึงจะใช้ได้พ่ะย่ะค่ะ”“หาไม่แล้วอยากไปยังทวีปใหม่ก็เป็นเพียงการพูดปากเปล่าเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงัก สายตาสะท้อนแววสงสัย “กองเรือ...?”ฮ่องเต้หวู่รู้ระดับกองเรือของต้าเซี่ยดี สาเหตุที่ยังไม่สามารถปราบโจรสลัดแคว้นโวกั๋วได้ โดยส่วนมากเป็นเพราะระดับกองเรือไม่เพียงพอต่อให้เป็นเช่นนี้ ตอนนั้นก่อตั้งกองเรือต้าเซี่ยขึ้นมาก็ใช้จ่ายไปอย่างมหาศาล หากต้องการก่อตั้งกองเรือที่หลี่หลงหลินพูด น่ากลัวว่าค่าใช้จ่ายจะต้องทำให้คนตกตะลึงตาค้างหลี่หลงหลินพูดว่า “เสด็จพ่อ อิงตามกำลังเศรษฐกิจของลูกในตอนนี้ ยังอยู่ห่างไกลมาก ไม่เพียงพอให้สร้างกองเรือระดับนี้ได้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ส่ายหน้า พูดอย่างสลดใจ “เจ้าเก้า ไม่ขอปิดบัง พ่อเอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1339
หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเครียด “เสด็จพ่อ ต้นเหตุของปัญหาก็คือการผูกขาดที่ดินพ่ะย่ะค่ะ”ดวงตาฮ่องเต้หวู่สะท้อนความแปลกใจ “ผูกขาดที่ดิน?”การผูกขาดที่ดินตามติดราชสำนักมาตั้งแต่เริ่มจนจบ เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติอย่างมากยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีราชวงศ์ใดไม่เคยผูกขาดที่ดินฮ่องเต้หวู่ได้ยินก็พูดว่า “เหตุใดการผูกขาดที่ดินถึงส่งผลให้ราชสำนักล่มสลาย ภายในนั้นจะต้องมีต้นสายปลายเหตุกระมัง?”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ก็นำตงไห่มาเป็นตัวอย่าง บัดนี้ที่ดินทำนาของตงไหล่ล้วนอยู่ในเงื้อมมือของคนตระกูลชนชั้นสูง ทำให้เหล่าราษฎรไม่มีที่เพาะปลูก ต่อให้อยากเพาะปลูก ก็ทำได้เพียงไปเป็นผู้รับจ้างของตระกูลชนชั้นสูงเหล่านี้ มอบธัญพืชที่ตนทำมาอย่างยากลำบาก ทำให้เหล่าราษฎรยากจนมากขึ้นเรื่อยๆ ชนิดที่ว่าไม่มีเสบียงอาหารกิน”ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “เรารู้สถานการณ์นี้ แต่กลับไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”เหล่าราษฎรขายที่ดินของตน ไปเป็นผู้รับจ้างให้เจ้าของที่ดิน ย่อมทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อยๆหลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ พูดเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพ่อ ลูกมีหนึ่งวิธีสามารถแก้ปัญหานี้ได้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงัก “วิธีใด?
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1338
ฮ่องเต้หวู่ผงะ ตรัสเสียงขรึม “สิ่งที่เจ้าต้องการคือสามหนังสือหกพิธี แม่สื่อสู่ขอไม่ใช่หรือ สิ่งนี้เราสามารถประทานให้ได้ เราไม่มีความเห็น ผู้ใดในใต้หล้ายังมีความเห็นอีก?”“ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าเจ้าเก้าเรียกเจ้าว่าพี่สะใภ้ กลับเป็นเพียงชื่อเท่านั้น ไม่ใช่พี่สะใภ้จริงๆ เราสามารถออกหน้าแทนพวกเจ้าได้!”ลั่วอวี้จู๋หน้าแดง เผยสีหน้าดีใจ ค้อมตัวลงคุกเข่า “หม่อมฉันขอบพระทัยฝ่าบาท...”ขอเพียงมีฝ่าบาทออกหน้า ภายภาคหน้าตนเองก็สามารถแต่งงานกับหลี่หลงหลินอย่างถูกต้องได้แล้ว ไม่มีคนกล้าเยาะหยันตนเองลับหลังอีกฮ่องเต้หวู่โบกมือและพูดว่า “วังหลังของรัชทายาทมีสนมเฉกเช่นเจ้าก็คือวาสนาของเขา เพียงแต่ต่อให้เราไม่มีความเห็นเรื่องนี้ แต่ยังต้องได้รับความเห็นชอบจากฮองเฮาและไทฮองไทเฮาด้วย”ลั่วอวี้จู๋ชะงักฮองเฮาพูดง่าย ปกติรักใคร่เอ็นดูหลี่หลงหลินอยู่แล้ว จะต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้แน่แต่ปกติไทฮองไทเฮาใส่ใจพิธีการที่สุด น่ากลัวว่าไม่มีวันเห็นชอบยิ่งไปกว่านั้นบัดนี้หลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์คนใหม่ของสำนักปราชญ์ ไทฮองไทเฮาไม่มีวันอนุญาตให้ทำเรื่องเหลวไหลไร้สาระเช่นนี้ลั่วอวี้จู๋รู้สึกลำบากใจอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1337
ลั่วอวี้จู๋ปาดน้ำตาบนใบหน้า พูดเสียงแผ่วเบา “องค์ชาย หม่อมฉัน...”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านไม่ต้องพูดอีกแล้ว”ฮ่าๆ!ฮ่องเต้หวู่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมานี่ทำให้หลี่หลงหลินและลั่วอวี้จู๋ล้วนรู้สึกแปลกใจฮ่องเต้หวู่จะทำอันใด?ฮ่องเต้หวู่สบมองหลี่หลงหลิน ภายในสายตาเปี่ยมความชื่นชม “เจ้าเก้า อุปนิสัยของเจ้าช่างคล้ายเราโดยแท้ ไม่ทำให้เราผิดหวัง! เราเดินทางไกลมาพบเจ้า ก็เพื่อยืนยันเรื่องนี้”“เจ้ายอมรับความสัมพันธ์ของพวกเจ้าอย่างกล้าหาญ ไม่เลือกทำผิดต่อนาง นี่ทำให้เราดีใจที่สุด! เรามาในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อตำหนิเจ้า หากเจ้ายินยอม เราสามารถออกหน้าแทนเจ้าได้!”“ประทานสมรสให้พวกเจ้าสองคน!”หลี่หลงหลินอ้าปากกว้าง มองฮ่องเต้หวู่อย่างไม่กล้าจะเชื่อแม้ว่าลั่วอวี้จู๋ได้ชื่อว่าเป็นพี่สะใภ้ แต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทว่าคนในใต้หล้ากลับไม่คิดเช่นนี้ คิดเพียงว่าหลี่หลงหลินทำเรื่องผิดหลักคุณธรรม ถึงขั้นมีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้ของตน เรื่องเหลวไหลไร้สาระพรรค์นี้ จะต้องถูกคนรุ่นหลังวิจารณ์แน่สายตาหลี่หลงหลินสั่นไหว คิดว่าฮ่องเต้หวู่หยั่งเชิง “เสด็จพ่อ ลูกไม่รู้ว่าเพราะเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1336
เว่ยซวินเข้าใจในทันใด พยักหน้าเบาๆ พาคนอื่นภายในห้องบัญชีออกไปภายในห้องบัญชีอันกว้างใหญ่เหลือเพียงสามคนฮ่องเต้หวู่พูดเข้าประเด็นสำคัญ สบมองหลี่หลงหลินและเอ่ยปาก “บัดนี้ราชสำนักมีข่าวลือแพร่ไปทั่ว ภายในนั้นมีครึ่งหนึ่งล้วนเกี่ยวกับเจ้า เราจึงมาดูภาพรวมของสถานการณ์”หลี่หลงหลินเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “เสด็จพ่อ ลูกออกจากเมืองหลวงมาสักระยะแล้ว ช่วงนี้ล้วนอยู่ที่ตงไห่ เหตุใดราชสำนักจึงมีข่าวลือเกี่ยวกับลูกเล่า?”“ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้ลูกกำลังวางแผนสร้างเมืองใหม่ตงไห่ ไม่มีเวลาใส่ใจเรื่องอื่น น่ากลัวว่ามีคนจงใจบงการอยู่เบื้องหลังกระมัง”ฮ่องเต้หวู่หัวเราะเบาๆ สายตาสบมองลั่วอวี้จู๋แวบหนึ่ง “เราได้ยินมาว่าเจ้าและลั่วอวี้จู๋มีความสัมพันธ์คลุมเครือ หรือว่าเรื่องนี้ก็จงใจกระนั้น?”หลี่หลงหลินชะงัก ลอบบ่นพึมพำภายในใจ “เสด็จพ่อเดินทางมาในครั้งนี้ หรือว่าเพื่อลงโทษกันนะ?”ตั้งแต่โบราณจนถึงตอนนี้ ความรักระหว่างชายหญิงพูดได้ยากที่สุดยิ่งไปกว่านั้นตนเองและลั่วอวี้จู๋ก็พูดเย้ากันเป็นปกติ ภายในใจมีความคิดสู่ขอลั่วอวี้จู๋จริงๆเสด็จพ่อเดินทางไกลมาเพื่อลงโทษ ความคลุมเครือที่ปิดบังไว้ถูกเปิดเผยแล้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1335
แถ่นแทนแท้น!เพียงไม่กี่อึดใจ ลั่วอวี้จู๋ก็คำนวณบัญชีทั้งหมดออกมาได้อย่างชัดเจนแล้ว จากนั้นบันทึกรายละเอียดลงไปด้วยอักษรจันฮวาแล้วยื่นให้ฮ่องเต้หวู่“ฝ่าบาท นี่คือค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างและปูถนนเมืองใหม่ตงไห่เพคะ เชิญท่านผ่านตา”สายตาฮ่องเต้หวู่กวาดมองไป ชะงักเบาๆ “นี่...นี่จะเป็นไปได้เยี่ยงไร! ใช้จ่ายเงินไปเพียงแค่นี้?”มองเห็นลั่วอวี้จู๋คิดบัญชีอย่างละเอียด ฮ่องเต้หวู่เข้าใจในทันใด นอกจากความตกใจแล้วก็ยังตกตะลึงพรึงเพริด!ฮ่องเต้หวู่ไม่เพียงตกตะลึงราคาปูนคอนกรีตที่ต่ำถึงเพียงนี้แต่ยิ่งตกตะลึงเมื่อเห็นว่าลั่วอวี้จู๋คำนวณออกมาได้อย่างว่องไวถึงเพียงนี้ อีกทั้งยังละเอียดชัดเจนอีกด้วยไม่คล้ายรายงานบัญชีที่กรมคลังถวายขึ้นมา ยุ่งยากซับซ้อน พร่ำเพ้อไม่รู้จักจบสิ้นฮ่องเต้หวู่เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “บัดนี้ใครเป็นผู้ดูแลผู้ลี้ภัยตงไห่มากมายเหล่านี้? เราไปตรวจสอบด้วยตนเองมาก่อนแล้ว ภายในเมืองมีระเบียบอย่างมาก หาได้ยากยิ่ง”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “เสด็จพ่อ เรื่องเหล่านี้ก็เป็นพี่สะใภ้ใหญ่คอยจัดการอยู่เบื้องหลังพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่สบมองลั่วอวี้จู๋ ชะงักเบาๆ “คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยังมีคว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1334
ฮ่องเต้หวู่หัวเพราะ สบมองหลี่หลงหลิน “เจ้าเก้า เราได้ยินว่าเจ้าสร้างเมืองใหม่ที่ตงไห่ ดังนั้นจึงตั้งใจมาดูเป็นพิเศษ แต่ เหตุใดเจ้าไม่อยู่ในเมืองตงไห่ดีๆ แต่กลับสร้างขึ้นใหม่เล่า?”หลี่หลงหลินเอ่ยตอบ “เสด็จพ่อ เพราะสถานการณ์ของเขตตงไห่ในตอนนี้ เดิมทีก็ไม่สามารถรองรับผู้ลี้ภัยจากแดนเหนือนับแสนคนได้พ่ะย่ะค่ะ ดังนั้นลูกจึงวางแผนสร้างเมืองใหม่แห่งหนึ่ง ไว้รองรับผู้ลี้ภัย”ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “ไม่เลว เมืองใหม่ตงไห่นี้ดีกว่าที่เราคิดมากนัก เราชอบมาก”หลี่หลงหลินคลี่ยิ้ม “เสด็จพ่อ บัดนี้เมืองใหม่ยังไม่เสร็จ หากเมืองใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”หลี่หลงหลินวางแผนใช้เมืองในยุคหลังเป็นแบบอย่าง แบ่งแต่ละเขตของเมืองใหม่ตงไห่ออกตามการใช้งานที่แตกต่างกัน จากนั้นบูรณาการทั้งหมดเพื่อพัฒนาเมืองให้อยู่ในระดับสูงยิ่งขึ้นฮ่องเต้หวู่พยักหน้าและพูดว่า “สร้างเมืองใหม่ตงไห่นี้ น่ากลัวว่าต้องใช้จ่ายไม่น้อยกระมัง? เราเห็นว่าถนนหลวงของตงไห่ล้วนใช้หินศิลาใหม่เป็นพิเศษ ชนิดที่ว่าเมืองใหม่ตงไห่ในตอนนี้ก็ใช้หินศิลาชนิดนี้ก่อสร้าง นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ!”แม้ว่าฮ่องเต้หวู่ตัดความกังว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1333
จักรเย็บผ้ารูปแบบใหม่นับพันเครื่องเรียงรายกันภายในโรงหัตถกรรมเบื้องหน้า ผู้ลี้ภัยนับไม่ถ้วนล้วนเพ่งสมาธิเย็บผ้า หน้าตาจริงจังภายในโรงหัตถกรรมเป็นระเบียบเรียบร้อย มีขั้นมีตอน ไม่พบเห็นความวุ่นวายอันใดเว่ยซวินพูดเสียงสั่นๆ “หรือว่านี่คือกิจการของรัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ...? ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว!”ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า ภายในสายตาสะท้อนความภาคภูมิใจ “คลื่นลูกใหม่ซัดคลื่นลูกเก่า หรือคราวนี้เราจะถูกซัดขึ้นฝั่งแล้ว?”บัดนี้ภายในหัวใจฮ่องเต้หวู่หวานล้ำคล้ายน้ำผึ้งก็มิปานฮ่องเต้หวู่พูดด้วยความตกตะลึง “ทอดสายตามองดูแล้ว ภายในโรงหัตถกรรมอันกว้างใหญ่นี้เพียงแค่ผู้ลี้ภัยก็มีนับพันนับหมื่นคนแล้ว คนมากถึงเพียงนี้กลับสามารถจัดการอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ ตกลงผู้ใดดูแลอยู่เบื้องหลังกันแน่?”ฮ่องเต้หวู่มองเว่ยซวินและเอ่ยถามว่า “สหาย เจ้าเป็นผู้ดูแลใหญ่ของฝ่ายใน เจ้าคิดว่ามอบโรงหัตถกรรมใหญ่ถึงเพียงนี้ให้เจ้า เจ้ามีความสามารถและความมั่นใจจัดการให้เป็นระเบียบเรียบร้อยหรือไม่?”เว่ยซวินส่ายหน้า “บ่าวเดินมาถึงตำแหน่งในตอนนี้ได้ ทั้งหมดล้วนได้รับความไว้ใจและชื่นชมของฝ่าบาท หากกระหม่อมจัดการคนมากถึงเพียงน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1332
นักการศาลาว่าการพูดต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ต้องพูดว่าจะสามารถกินอิ่มได้หรือไม่ อาหารมื้อนี้เพียงให้เจ้ากินเพื่อบำรุงแรงกาย อย่างไรเสียมีเพียงกินอิ่มถึงจะมีแรงทำงาน ทำงานก็มีเงินใช้ หากคิดว่าเสบียงอาหารไม่พอกิน ก็สามารถนำเงินไปซื้อเสบียงอาหารได้”เหล่าผู้ลี้ภัยได้ยินก็โห่ร้องขึ้นมาในทันใด ดีใจอย่างมากบัดนี้ผู้ลี้ภัยพลัดถิ่นไม่เพียงมีที่อยู่มั่นคงให้อาศัย ยังสามารถกินข้าวอิ่มท้อง ชนิดที่ว่ายังสามารถทำงานหาเงินได้อีกด้วยเทียบกับชีวิตที่ผ่านมา เมืองใหม่ตงไห่นี้ก็คือสวรรค์ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า สายตาทอประกายระยับ “สหาย เรื่องกินวันละมื้อของรัชทายาทนี้ เจ้าคิดเห็นเช่นไร?”เว่ยซวินพูดเสียงเคร่งขรึม “บ่าวคิดว่าเรื่องนี้สมเหตุสมผลอย่างมาก ราษฎรไม่เพียงไม่หิว ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถหาเลี้ยงชีพได้ ใช้สองมือตนสร้างมูลค่าขึ้นมา”ฮ่องเต้หวู่รับคำ “สหายพูดถูกแล้ว เรื่องรัชทายาทแก้ปัญหาความหิวโหยนี้ไม่ใช่เพราะความสงสารเลยเสียทีเดียว แต่ยังดูแลศักดิ์ศรีและหน้าตาของเหล่าผู้ลี้ภัยอีกด้วย”“สำหรับผู้ลี้ภัยเหล่านี้ ครั้นความหิวโหยและการเอาตัวรอดอยู่เบื้องหน้าย่อมต้องละทิ้งศักดิ์ศรีก่อน พวกเขาอาจ
