Share

บทที่ 1344

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
เหล่าขุนนางและคหบดีที่อยู่ที่แห่งนั้นล้วนเจ็บปวดใจและขุ่นเคืองอย่างยิ่ง จ้องมองหลี่หลงหลินเขม็งดุจพยัคฆ์จ้องตะครุบเหยื่อ

หลี่หลงหลินแย้มยิ้มบางเบา ส่งสายตาให้ซูเฟิ่งหลิง

ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจในทันที กุมกระบี่ประจำกาย ก้าวออกไปข้างหน้า ตะโกนใส่เหล่าขุนนางในที่นั้นว่า “บนโฉนดที่ดินนี้มีตัวอักษรขาวดำเขียนไว้ชัดเจน หรือคิดจะปฏิเสธไม่ยอมรับอีก?”

ซูเฟิ่งหลิงสวมเกราะเงิน ท่วงท่างามสง่าองอาจ แผ่จิตสังหารอันแรงกล้าออกมา

เหล่าทหารตระกูลซูติดตามมาติดๆ แสดงท่าทีคุกคามน่าสะพรึงกลัว

หลู่จงหมิงเพิ่งจะตระหนักได้ในตอนนี้เอง

นี่มันงานเลี้ยงลวงมาฆ่าชัดๆ!

เขาคือมีดเขียง ส่วนข้าคือเนื้อปลา!

ฮ่องเต้หวู่เป็นเพียงฉากบังหน้า

การกระทำทั้งหมดของหลี่หลงหลินล้วนได้รับความเห็นชอบอย่างเงียบๆ จากฮ่องเต้หวู่ ฮ่องเต้หวู่มิได้ตรัสอันใดเลยแม้แต่คำเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ

หลู่จงหมิงเงยหน้ามองไป เพียงเห็นฮ่องเต้หวู่หรี่ตามองต่ำ เก็บงำสีหน้า ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตน

หลู่จงหมิงลอบสาปแช่งในใจ

ข้าผู้เป็นถึงพระเชษฐภาดา ปกติอยู่ที่ตงไห่บัญชาการลมฝน มีอิทธิพลยิ่งนัก บัดนี้กลับปล่อยให้เจ้าหลี่หลงหลินมาเหยียบย่ำข้าได้อย่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1659

    ในสายตาของพวกเขา ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้กลายเป็นสมบัติของต้าเซี่ยไปแล้ว ตอนนี้ถ้าหากอยากมีชีวิตรอด ก็มีเพียงต้องยอมจำนนเท่านั้น! มิฉะนั้น สิ่งที่รอพวกเขาอยู่มีเพียงเส้นทางแห่งความตาย! ท่านข่านเหมือนสุนัขบ้า นอนอยู่บนพื้นกลิ้งไปมาไม่หยุด ซูเฟิ่งหลิงเดินตรงเข้าไป เหยียบเขาไว้ใต้ฝ่าเท้า จากนั้นยกคมกระบี่ขึ้นสูงเหนือศีรษะ กล่าวเสียงเย็น: “กระบี่สุดท้ายนี้ เพื่อต้าเซี่ยที่รุ่งเรืองชั่วนิรันดร์!” ฉึก! คมกระบี่ที่แหลมคมแทงทะลุคอของท่านข่านในทันที เห็นเพียงดวงตาของเขาเบิกกว้าง เลือดไหลออกมาจากปากไม่หยุด ร่างกายสั่นสะท้าน แล้วก็ล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง ไม่มีชีวิตชีวาอีกต่อไป ราวกับหมูที่ตายแล้ว ซูเฟิ่งหลิงโยนกระบี่ทิ้งไปข้างๆ แล้วถอนหายใจยาว นางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พึมพำ: “ท่านปู่ ท่านเห็นหรือไม่?” “ข้าทำได้แล้ว! ในที่สุดข้าก็ล้างแค้นแทนพวกท่านแล้ว!” ในสายตาของซูเฟิ่งหลิง การสังหารท่านข่านด้วยมือตัวเองเป็นสิ่งที่นางต้องทำในชีวิตนี้! วันนี้เมื่อความแค้นของนางได้รับการสะสาง น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา! นี่คือความเจ็บปวดและความทรมานที่นางต้องทนมานับไม่ถ้วน! ซูเฟ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1658

    ท่านข่านมองไปยังร่างของเซียวฮ่าวที่ไร้ศีรษะ แนวป้องกันสุดท้ายในใจของเขาก็พังทลายลงในทันที เขาสามารถยอมรับการก้มหัวให้กับหลี่หลงหลิน เพื่อขอชีวิตอย่างน่าสมเพชได้ เขายังสามารถยอมรับการนำประชาชนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ยได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเซียวฮ่าวต้องมาตายเช่นนี้! เซียวฮ่าวคือองค์ชายแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เขาคืออนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ซูเฟิ่งหลิงสังหารเซียวฮ่าวเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ฆ่าบุตรชายคนเดียวของเขา แต่ยังทำลายอนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออีกด้วย! สายโลหิตของตระกูลเซียวของเขาถูกตัดขาดแล้ว! ดวงตาของท่านข่านแดงก่ำ จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างอาฆาต หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “ข้าไม่เพียงแต่กล้าสังหารลูกชายของเจ้า แต่ข้ายังกล้าสังหารเจ้าด้วย!” “ข้าจะสังหารเจ้าเพื่อล้างแค้นและทวงคืนความยุติธรรมให้กับชาวต้าเซี่ยนับไม่ถ้วน!” “ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำเรื่องเลวร้ายมากมายนับไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าประชาชนชาวต้าเซี่ยและทหารผู้กล้าหาญมากมายเท่าใดที่ต้องล้มตายด้วยน้ำมือของทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!” “แค่ฟันลูกชาย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1657

    นี่ไม่ใช่เพียงคำพูดที่ไร้ความหมาย! ท่านข่านคุกเข่าอยู่บนพื้น มองไปยังหลี่หลงหลิน พยายามฝืนยิ้มออกมา: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อครู่นั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น” “พระองค์อย่าได้เก็บไปใส่ใจเลย!” หลี่หลงหลินเดินเข้ามาข้างหน้า สายตาคมกริบราวกับคมดาบ: “อุบัติเหตุรึ? ช่างน่าขบขัน!” “อุบัติเหตุที่ท่านข่านพูดถึงคงไม่ใช่ว่า... เป็นเพราะว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าเลยรู้สึกประหลาดใจอย่างนั้นหรือ?” ท่านข่านตกใจ แล้วรีบกล่าว: “องค์รัชทายาท ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น ท่านฟังข้าอธิบายก่อน!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างเรียบเฉย: “หากไม่ใช่เพราะข้าคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าพวกเจ้าจะคิดร้ายลับหลัง ข้าคงจะถูกตัดหัวไปแล้ว และอุบัติเหตุของเจ้าก็คงจะไม่เกิดขึ้น!” ตึง! ท่านข่านรีบคุกเข่าก้มศีรษะลงกับพื้น: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด!” “ข้าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น” “นี่ต้องเป็นฝีมือของเสิ่นชิงโจวที่อยู่เบื้องหลัง!” “เขาต้องการที่จะใส่ร้ายพระองค์!” ท่านข่านสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารที่แฝงอยู่ในสายตาของหลี่หลงหลินแล้ว ตอนนี้เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด เขาจึงทำได้เพีย

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1656

    ท่านข่านนัยน์ตาหดเล็กด้วยความตื่นตระหนก ความเจ็บปวดอันรุนแรงทำให้ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ! เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าต่อหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง เขาจะไร้ซึ่งพลังต่อกรได้ถึงเพียงนี้! ไม่! นางไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา! นางคือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลม! นางคืออสูรร้ายจากขุมนรก! ฉึก! ซูเฟิ่งหลิง ชักหอกยาวออกมาในทันที เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาจากหัวไหล่ของท่านข่านดุจสายน้ำ ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้ท่านข่านเกือบจะสลบไป ซูเฟิ่งหลิงนั่งอยู่บนหลังม้า ชี้หอกยาวไปที่หน้าอกของท่านข่าน ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงแค้น “หากมิใช่เพราะองค์รัชทายาทมีรับสั่ง ให้ข้าไว้ชีวิตเจ้า! ข้าคงจะสังหารเจ้าด้วยหอกนี้ไปนานแล้ว!” เมื่อพูดจบ ซูเฟิ่งหลิงก็เก็บหอกยาว แล้วหวดแส้ในมือเข้าใส่ทหารเผ่าหมานที่อยู่ข้างๆ เมื่อได้ยินดังนั้น ท่านข่านก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก “องค์รัชทายาทจะไว้ชีวิตข้าอย่างนั้นรึ?” ใครเป็นผู้สั่งให้จับตัวเขานั้นไม่สำคัญเท่ากับว่าเขาได้รอดชีวิตแล้ว นี่ถือเป็นการได้ชีวิตกลับคืนมาอีกครั้ง ท่านข่านเงยหน้าขึ้น มองไปยังแท่นบูชา เห็นเพียงแต่หลี่หลงหลินกำลังมองสำรวจเขาจากเบื้องบนอย่างเหยียดห

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1655

    ข่านออกคำสั่งทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเอาชนะความกลัวในใจ ง้างคันธนูจนสุด แล้วยิงไปยังจางไป่เจิงจางไป่เจิงสีหน้าไม่เปลี่ยน เพียงแค่นเสียงเย็นชา หันหัวม้าพุ่งเข้าใส่พลธนู!มือข้างหนึ่งของเขาดึงบังเหียนแน่นมืออีกข้างชูทวนยาวขึ้นทหารสามนายที่ถูกแทงทะลุบนทวนยาวกลายเป็นโล่ธรรมชาติ ป้องกันลูกธนูทั้งหมดได้ยังไม่ทันที่พลธนูจะง้างคันธนูยิงรอบที่สองจางไป่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาแล้วแกรก!ทวนยาวตวัดคราหนึ่ง ศีรษะหลายสิบหัวก็ลอยขึ้นกลางอากาศ ร่างของทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกลายเป็นเสาโลหิต!เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นบนเกราะสีดำของจางไป่เจิง เผยให้เห็นจิตสังหารที่พลุ่งพล่าน!ข่านถึงกับตกใจจนฉี่ราดเขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้น สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น “คุ้มกันข้า! คุ้มกันข้า!”ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือหลั่งไหลเข้าหาจางไป่เจิงดุจคลื่นยักษ์จางไป่เจิงกล่าวเสียงเย็น “สาวกของลัทธิซ่าหม่านพวกนี้ไม่กลัวตายจริง ๆ!”“เป็นถึงขนาดนี้แล้ว ยังกล้าบุกเข้ามาอีก!”จางไป่เจิงรู้ดีว่า ภารกิจเร่งด่วนของตนในตอนนี้คือบุกไปยังแท่นบูชา เพื่อช่วยหลี่หลงหลินออกมา!ตอนนี้ทหารชนเผ่าป

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1654

    เซียวฮ่าวเห็นภาพตรงหน้าก็ตะลึงงันอยู่กับที่ ขาแข้งอ่อนแรง ก้าวขาไม่ออกจนกระทั่งทวนยาวเล่มนั้นกลายเป็นประกายเย็นเยียบปรากฏขึ้นตรงหน้าเซียวฮ่าวเซียวฮ่าวจึงได้สติกลับคืนมา “ช่วยด้วย!”เขาสะดุดล้มลงไปนั่งกับพื้นทวนในมือของจางไป่เจิงเฉียดผ่านศีรษะของเซียวฮ่าวไปเพียงแค่ปัดหมวกสักหลาดที่เขาสวมอยู่ตกลงไปแต่เขาก็เกือบจะไม่รอดพ้นจากเคราะห์กรรมเซียวฮ่าวตะโกนลั่น “เร็ว! รีบฆ่าจางไป่เจิงให้ข้า!”“ใครก็ตามที่ฆ่าจางไป่เจิงได้ รางวัลทองคำร้อยตำลึง!”“ไม่! พันตำลึง!”ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่กำลังวิ่งหนีอยู่ก็หยุดชะงักฝีเท้าทันทีคำพูดเดียวของเซียวฮ่าวก็ปลุกขวัญกำลังใจของทหารขึ้นมาได้ดังคำกล่าวที่ว่า มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ยิ่งไปกว่านั้นนั่นคือทองคำนับพันตำลึง!ใครบ้างจะไม่หวั่นไหว?อีกทั้งการหนีต่อไปเช่นนี้ก็มีแต่ทางตัน สุดท้ายก็ต้องตายด้วยน้ำมือของจางไป่เจิงอยู่ดีสู้ตัดสินเป็นตายกับเขาเสียตอนนี้ดีกว่า!เคร้ง!ทหารชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต่างชักดาบโค้งออกจากเอว มองจางไป่เจิงอย่างจ้องเขม็งราวกับฝูงหมาป่าหิวโหยที่กำลังจ้องมองพยัคฆ์ร้ายจางไป่เจิงนั่งอยู่บนหลังม้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status