บทที่ 1342

หลู่จงหมิงพลันรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา

ตระกูลหลู่มีที่นาชั้นดีในตงไห่อย่างน้อยก็ห้าหมื่นหมู่ หากนำไปแลกเปลี่ยนกับหลี่หลงหลินทั้งหมด ก็จะสามารถแลกที่ดินได้ถึงห้าล้านหมู่!

ห้าล้านหมู่!

นั่นมันจำนวนมหาศาลเพียงใดกัน!

ถึงตอนนั้น คงไม่ใช่แค่หลู่ครึ่งเมืองอีกต่อไป แต่จะเป็นหลู่ทั้งเมือง!

แม้ในใจหลู่จงหมิงจะยังแฝงความเคลือบแคลงอยู่บ้าง แต่เมื่อหันไปมองฮ่องเต้หวู่ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็นึกในใจว่า หลี่หลงหลินคงไม่ถึงกับหลอกลวงเรื่องนี้กระมัง

เพราะหากกล้าโกหกกันในสถานการณ์เช่นนี้ แล้วฮ่องเต้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้?

ข้อกังขาในใจของหลู่จงหมิงพลันมลายหายไปสิ้น ต่างก็แสดงความจำนงว่าต้องการแลกที่ดินกับหลี่หลงหลิน

มีโอกาสได้เปรียบอยู่ตรงหน้าแล้วไม่คว้าไว้ก็โง่เต็มทน!

หลู่จงหมิงร้องเสียงดัง “แลก! ข้าจะแลกกับท่าน!”

เมื่อทุกคนเห็นหลู่จงหมิงเป็นคนแรก ความสงสัยในใจก็มลายหายไปสิ้น ต่างพากันส่งเสียงเห็นพ้องตามมา

ภายในจวนอ๋องเกิดความสับสนอลหม่านอย่างยิ่ง

ฮ่องเต้หวู่ถลึงตาใส่หลี่หลงหลิน ทรงสบถในพระทัย “หนึ่งหมู่แลกหนึ่งร้อยหมู่? เจ้านี่ช่างคิดออกมาได้นะ!”

ฮ่องเต้ทรงอยากจะระเบิดความกริ้วออกมา แต่เมื่อนึก