LOGINShare
บทที่ 13
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1596
วันต่อมา อาทิตย์อัสดง แสงสุดท้ายของดวงตะวันลับหายไปในดินแดนทางเหนือ ผืนหญ้าอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต เหลือเพียงเสียงลมที่พัดโหมกระหน่ำ ทหารหลายหมื่นนายรวมพลกันในค่าย เตรียมพร้อมสำหรับการทดสอบการมองเห็นในเวลากลางคืน มีเพียงทหารที่ผ่านการทดสอบเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการโจมตีชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในยามวิกาล เหล่าทหารแต่ละนายล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ในใจของพวกเขาทุกคนต่างรู้ดีว่า การโจมตีชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือในยามวิกาลนี้ เป็นโอกาสทองในการสร้างผลงานทางการทัพอย่างชัดเจน ยิ่งมีหลี่หลงหลินคอยวางแผนอยู่เบื้องหลัง! ขอเพียงผ่านการทดสอบการมองเห็นในเวลากลางคืนได้ ก็ย่อมสามารถสร้างผลงานทางการทัพได้อย่างแน่นอน นี่คือผลงานทางการทัพที่ได้มาอย่างง่ายดาย! ใบหน้าของเหล่าทหารต่างเปื้อนรอยยิ้มสดใส เพราะการทดสอบนี้ช่างง่ายดายเหลือเกิน เหล่าทหารเพียงแค่ยิงธนูสามดอกไปยังเป้าธนูที่อยู่ห่างออกไปห้าสิบก้าว หากยิงถูกเป้าหนึ่งดอก ก็ถือว่าผ่านการทดสอบแล้ว สำหรับเหล่าทหารที่อาการตาบอดตอนกลางคืนได้รับการรักษาจนหายขาดแล้ว นี่มันง่ายดายราวกับมีมือก็ทำได้! หลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1595
ได้ยินดังนั้น หลี่หลงหลินก็มองไปยังขอบฟ้า โดยมิได้เอ่ยอะไรเลย ซูเฟิ่งหลิงกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “รัชทายาท องค์ชายเจ็ดผู้นี้ช่างเหลวไหลเกินไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล่าวร้ายท่านถึงเพียงนี้ หากไม่ลงมือจัดการเขาเสียบ้าง เกรงว่าขวัญกำลังใจของทหารจะเปลี่ยนไปนะเพคะ!” เอ่ยแล้ว ซูเฟิ่งหลิงก็พับแขนเสื้อขึ้น ราวกับจะรีบไปคิดบัญชีกับองค์ชายเจ็ดทันที หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “ก็แค่คนโง่เง่าคนหนึ่งเท่านั้นเอง” ซูเฟิ่งหลิงตกตะลึง นางไม่คิดว่าหลี่หลงหลินจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ องค์ชายเจ็ดทำเกินไปถึงเพียงนี้แล้ว แต่หลี่หลงหลินกลับเอ่ยคำง่ายๆ เพียง คำเดียว? ซูเฟิ่งหลิงกล่าวว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะเพคะ! หากไม่จัดการ ความน่าเกรงขามของกฎทัพจะอยู่ตรงไหน? องค์รัชทายาทจะเอาหน้าไปอยู่ที่ไหนเพคะ!” หลี่หลงหลินส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า “อ้ายเฟย เรื่องนี้เจ้ายังไม่เข้าใจ” “องค์ชายเจ็ดตอนนี้อยู่ใต้บัญชาของจางไป่เจิง ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะต้องไปยุ่ง” “ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังมีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องจัดการ อย่าให้เรื่องเล็กน้อยเหล่านี้มาถ่วงเวลาเรื่องใหญ่” ใบหน้าของซูเฟิ่งหลิงเต็มไปด้วยความไม่เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1594
เมื่อองค์ชายเจ็ดเอ่ยถึงจุดที่อารมณ์พลุ่งพล่าน ก็ทรงชักกระบี่จากเอวออกมา แล้วอาศัยฤทธิ์สุราฟาดฟันอยู่ข้างกองไฟ ราวกับจะตัดขาดทุกสายตาที่เย็นชา! พระองค์จะใช้กระบี่ในมือพิสูจน์ว่าพระองค์มิได้ด้อยไปกว่าหลี่หลงหลิน! ขอเพียงสร้างผลงานทางการทัพได้ ฮ่องเต้หวู่ต้องทรงมองพระองค์ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปแน่ บัณฑิตร่ายกวี นักรบฟาดฟันกระบี่ ล้วนเป็นวิธีระบายอารมณ์ภายในใจทั้งสิ้น กองไฟลุกโชนสว่างไสว สะท้อนบนพระพักตร์ขององค์ชายเจ็ด เหล่าทหารเมื่อได้ยินคำพูดขององค์ชายเจ็ด ก็พลันเฮฮาครื้นเครงกัน บางคนฟาดฟันหอกกระบี่ บางคนปรบมือโห่ร้องยินดี ในความมืดมิดที่ไม่ไกลออกไป มีนัยน์ตาหงส์คู่หนึ่ง จับจ้องทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ายทหารไว้ในสายตา ซูเฟิ่งหลิงมองเห็นทุกสิ่ง สายลมพัดนำเสียงโห่ร้องยินดีของเหล่าทหารมา นางเก็บความโกรธไว้ในใจแทบไม่อยู่ เพราะนางได้ยินทุกคำที่องค์ชายเจ็ดเอ่ยเมื่อครู่ชัดเจนแจ๋ว ซูเฟิ่งหลิงกล่าวเสียงเย็นชา “นี่มันคิดจะก่อกบฏ!” เดิมทีนางคิดจะเข้าไปห้ามปราม แต่จู่ๆ ก็นึกถึงคำที่หลี่หลงหลินเคยกำชับนางไว้ ไม่ว่าเรื่องใด หากไม่แน่ใจ ต้องรีบไปหาหลี่หลงหลินทันที หากหา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1593
ได้ยินดังนั้น เหล่าทหารต่างตกตะลึง และพากันจ้องมององค์ชายเจ็ด องค์ชายเจ็ดเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องตาบอดตอนกลางคืนอะไรนั้นหรอกนะ ดวงตาที่ปกติดี เว้นแต่จะตาบอดไปแล้ว ไม่เช่นนั้นจะมองไม่เห็นได้อย่างไร?” เหล่าทหารมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เมื่อองค์ชายเจ็ดเอ่ยคำนี้ออกมา ทำให้พวกเขารู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย แต่พวกเขายังไม่ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างตนเองกับองค์ชายเจ็ด แม้ว่าองค์ชายเจ็ดจะกินอยู่ร่วมกับทหารในกองทัพ แต่เมื่อกลับถึงเมืองหลวงแล้ว เหล่าทหารก็ยังคงใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก ส่วนองค์ชายเจ็ดก็จะประทับอยู่ในวัง มีคนรับใช้ส่วนตัว และมีอาหารจากในวังคอยบำรุง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดภาวะขาดสารอาหาร ดังนั้น ในสายตาขององค์ชายเจ็ด โลกนี้จึงไม่มีตาบอดตอนกลางคืนจริงๆ เพราะพระองค์ไม่เป็นอย่างนั้น แต่เหล่าทหารกลับแตกต่างออกไป ในชีวิตประจำวันพวกเขาไม่ค่อยได้สัมผัสอาหารดีๆ ที่มีเนื้อสัตว์อุดมสมบูรณ์ โภชนาการจึงไม่เพียงพอจริงๆ พอถูกองค์ชายเจ็ดหลอกล่อเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ดวงตาที่มองไม่เห็น แม้แต่ขาก็อาจจะถูกหลอกจนพิการได้ องค์ชายเจ็ดแย้มยิ้มเย็นชา “นี่อาจจะเป็นแผนกา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1592
องค์ชายเจ็ดนั่งอยู่หน้ากองไฟ ดื่มรวดเดียวหมดจอกแล้วจอกเล่า เหล่าทหารมองดูด้วยตา ก็อยากลิ้มรสด้วยใจ ทหารเหล่านี้ล้วนมาจากครอบครัวยากจน ในสายตาของพวกเขา เพียงได้อิ่มท้องก็ถือว่าดีแล้ว การดื่มสุราเป็นสิ่งที่แม้แต่ในฝันก็ไม่กล้าคิด ยิ่งกว่านั้น นี่อยู่ในกองทัพ การดื่มสุราจึงเป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี หากถูกจางไป่เจิงจับได้ คงมีปัญหาใหญ่หลวงแน่ องค์ชายเจ็ดดื่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ สุราหนึ่งถังใหญ่หมดไปเกือบครึ่งในเวลาไม่นาน สติของพระองค์เริ่มเลือนราง ใบหน้าแดงก่ำ เหล่าทหารเห็นดังนั้น ก็รีบเข้าไปเอ่ยเตือน “ท่านแม่ทัพขอรับ ท่านดื่มมากเกินไปแล้ว” “จิบเล็กน้อยสบายใจ ดื่มมากทำลายสุขภาพ!” “ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เราอยู่หน้าแนวรบ หากท่านเมามาย ก็คงเป็นปัญหาใหญ่หลวงแล้วขอรับ” “ใช่แล้วขอรับ! ท่านแม่ทัพ หากเรื่องนี้ทำให้การทัพล่าช้า ท่านแม่ทัพจางจะตำหนิเอาได้นะขอรับ...” องค์ชายเจ็ดตวัดสายตามองเหล่าทหาร แล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “จะกลัวอะไร! พวกขี้ขลาดตาขาว!” “พวกเจ้าจงเบิกตาดูให้ดี ตอนนี้เหมือนกำลังทำสงครามที่ไหนกัน?” “หลี่หลงหลินให้พวกเราหยุดอยู่กับที่มากี่วันแล้ว! ไม่มีใครรู้เลย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1591
องค์ชายเจ็ดนั่งอยู่ข้างกองไฟ มองเปลวเพลิงที่เต้นระบำ แต่พระองค์กลับมิได้รู้สึกถึงความอบอุ่นแม้แต่น้อย ราวกับว่ากองไฟนี้เป็นเพียงภาพลวงตา องค์ชายเจ็ดเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “นี่มันที่เฮงซวยอะไรกัน เหตุใดจึงหนาวเหน็บถึงเพียงนี้! เร่งก่อไฟให้ลุกแรงกว่านี้อีก!” สีหน้าของทหารนายหนึ่งฉายแววเกรงใจ “ท่านแม่ทัพขอรับ บัดนี้ไฟก็ลุกแรงถึงที่สุดแล้ว หากเราก่อให้ใหญ่กว่านี้ เกรงว่าจะเผาค่ายทหารทั้งค่ายแล้วขอรับ...” ในกองทัพมีกฎเกณฑ์ชัดเจน กองไฟต้องอยู่ห่างจากกระโจมทหาร เพื่อป้องกันการเกิดอัคคีภัย บัดนี้ เพื่อความสะดวกขององค์ชายเจ็ด ได้ก่อไฟข้างกระโจมทหาร ซึ่งเป็นการฝ่าฝืนกฎของกองทัพแล้ว หากก่อไฟให้ลุกแรงหว่านี้อีก ก็อาจเกิดอัคคีภัยได้ง่าย องค์ชายเจ็ดเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “ฮึ่ม! วันคืนหนาวเหน็บถึงเพียงนี้ แม้แต่ไฟก็ไม่ให้ก่อ! ข้าไม่เชื่อว่าคนเป็นจะถูกปัสสาวะอั้นจนตายได้!” “ใครก็ได้ นำถังไม้ในกระโจมของข้าออกมา!” ทหารหลายนายช่วยกันยกถังไม้ออกมาจากกระโจม สิ่งนี้ในตอนที่ยกทัพมาองค์ชายเจ็ดได้นำมาจากเมืองหลวง องค์ชายเจ็ดเห็นถังไม้ สายตาก็พลันเป็นประกาย “พวกเจ้าที่ติดตามข้ามา ถือว่าได้เ
You may also like
ข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา157 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง202.1K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์153 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล604 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ579.0K viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน250.8K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา812 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋659.4K views
