บทที่ 1439

“สิ่งที่เจ้ามีก็เป็นเพียงรูปโฉมภายนอกที่งดงามเท่านั้น จะแตกต่างอะไรกับเกอิชาพวกนี้?”

“อย่างน้อยพวกนางก็เชื่อฟังมากกว่าเจ้า!”

“ผู้หญิงที่เชื่อฟัง ย่อมน่ารักเสมอ!”

จักรพรรดิพูดพลางยื่นมือไปตบก้นเกอิชาเบาๆ ด้วยรอยยิ้มยิ่งดูเจ้าเล่ห์

องค์หญิงใหญ่รู้สึกว่าตนถูกลบหลู่ สีหน้าย่ำแย่ถึงขีดสุด ก่อนจะกล่าวด้วยความโกรธว่า “จักรพรรดิ ท่านพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? อย่างไรเสีย ข้าก็เป็นถึงองค์หญิงแห่งต้าเซี่ย เป็นกิ่งทองใบหยก...”

ต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้องค์หญิงใหญ่เดินทางมาแคว้นตงอิ๋งในฐานะทูตแห่งต้าเซี่ย ได้รับการต้อนรับอย่างสูงส่ง

แต่ตอนนี้ จักรพรรดิกลับนำนางไปเปรียบเทียบกับเกอิชาชั้นต่ำเหล่านั้น

นี่เป็นการดูหมิ่นกันเพียงใด!

จักรพรรดิส่ายหน้าอีกครั้ง “หากเจ้ายังเป็นองค์หญิงแห่งต้าเซี่ย แน่นอนว่าจะได้รับการต้อนรับเยี่ยงแขกผู้มีเกียรติ! แต่ตอนนี้ เจ้าไม่ใช่ใครทั้งนั้น! พูดให้ถูกก็คือ องค์หญิงใหญ่แห่งต้าเซี่ยสิ้นพระชนม์ไปแล้ว!”

องค์หญิงใหญ่ยืนตะลึงงันอยู่ตรงนั้น สีหน้าตกตะลึง

ข้าตายแล้ว?

คำพูดของจักรพรรดิหมายความว่าอย่างไรกันแน่?

จักรพรรดิไม่พูดพร่ำทำเพลง สั่งให้คนนำหนังสือพิมพ์วิชาการต