บทที่ 1516

จางไป่เจิงได้ยิน ก็ขมวดคิ้วแน่นทันที

เจรจา?

ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมาถามหาเอาความกระมัง!

ทันใดนั้นสีหน้าของเขาไม่สบอารมณ์สุดขีด

เขากลับไม่กลัวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ

เพียงแต่หลี่หลงหลินขุดศพในสุสาน เรื่องนี้ต่ำช้าเกินไป

หากชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือแพร่กระจายข่าวนี้ออกไปจนถึงเมืองหลวง ฝ่าบาทจะคิดเช่นไร เหล่าขุนนางจะคิดเช่นไร?

รัชทายาทต้าเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่ขุดศพอย่างต่ำช้า

ต้าเซี่ยจะเอาหน้าไปวางไว้ที่ใด?

“เฮ้อ...”

จางไป่เจิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “ลงท้ายข้ายังต้องตามเช็ดก้นให้รัชทายาทสินะ!”

เรื่องมาถึงขั้นนี้ จางไป่เจิงเองก็อับจนหนทาง เดินมาถึงกระโจมใหญ่แห่งหนึ่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พบทูตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ

ทูตชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือท่านนี้ยโสโอหัง สีหน้าเย่อหยิ่ง เห็นจางไป่เจิงเดินเข้ามา ทันใดนั้นยิ้มเย็นพูดว่า “แม่ทัพจาง พวกเราเองก็เป็นคนคุ้นเคยกัน ได้พบหน้ากันในสนามรบหลายครั้ง ข้าไม่ขอพูดไร้สาระแล้ว!”

“รัชทายาทของพวกเจ้าทำอันใด เจ้ารู้ดีอยู่แก่ใจ!”

“วันนี้เจ้าจะต้องมอบคำอธิบายให้พวกเราชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออย่างหนึ่ง!”

สีหน้าจางไป่เจิงไม่สบอารมณ์ ลอบร้อง