Share

บทที่ 2198

Author: จุ้ยหลิงซู
ถึงแม้ พอคิดว่าอ๋องเจวี้ยนยอมให้เสี่ยวเซ่อที่ใครๆ ก็เชยชมได้เช่นนี้ แต่กลับไม่ยอมรับนางไว้ ในใจนางก็ทั้งขมขื่นและเจ็บปวด แต่เวลานี้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับมีความคิดที่ซับซ้อน ในเมื่อนางไม่ได้ครอบครอง ก็ไม่อยากจะเห็นฟู่จาวหนิงได้มีความสุข

หญิงสาวคนหนึ่ง จะให้ชายหนุ่มมาคอยรักและซื่อสัตย์ได้ทั้งชีวิตจริงหรือ?

อ๋องเจวี้ยนเป็นถึงใคร ฟู่จาวหนิงครอบครองไว้ได้คนเดียวจริงหรือ?

เป็นไปไม่ได้

"เสี่ยวเยว่" เซียวหลันยวนจู่ๆ ก็ร้องขึ้นมา

เสี่ยวเยว่รีบเดินออกมา

"ท่านอ๋อง?"

เสี่ยวเยว่สงสัยหน่อยๆ นางเองก็ไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนเรียกนางในตอนนี้ทำไม

"โยนหญิงสาวคนนั้นออกไปจากจวนอ๋องซะ" เซียวหลันยวนชี้ไปที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ดวงตาเย็นเยียบลงมา "ถ่ายทอดคำสั่งข้า นับจากนี้ห้ามนางเข้ามาเหยียบที่จวนอ๋องเจวี้ยนอีก"

"ทุกคนในจวนอ๋องเจวี้ยน ถ้าหากเ็นนางเกิดเรื่อง ใครก็ห้ามช่วยนางทั้งนั้น"

พอคำสั่งนี้ออกมา คนทั้งหมดก็ล้วนตกตะลึง

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ

"อ๋องเจวี้ยน! ท่านรู้ไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา?"

"ข้าเข้าใจชัดเจนดี เจ้านั่นล่ะ ที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ตัวเองเสียที พระชายาทนเจ้ามานานแล้ว ข
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2216

    ในสวนดอกไม้หลวงไม่มีคนอื่นอยู่นานแล้วพอองค์จักรพรรดิโมโห พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็อยู่ ไทเฮาก็รีบตรงเข้ามา เหล่าขุนนางพอเห็นท่าไม่ดี ก็รีบถอยออกไปก่อนแล้วตอนที่องค์จักรพรรดิกำลังจะระเบิดก็โบกมือให้พวกเขาออกไปอีกตอนนี้ที่นี่จึงเหลือจักรพรรดิกับขันทีข้างกาย ไทเฮากับแม่นมอาวุโสที่ประคองนางอยู่ จากนั้นก็ฟู่จาวหนิงอีกคนแล้วก็ญังมีไก่ที่กำลังเขี่ยดินอยู่อีกตัวในพุ่มดอกไม้ไม่ไกลนักพูดมาถึงตรงนี้ ก็ไม่มีความคิดจะต้องปิดบังอะไรอีกแล้วจักรพรรดิเองก็ปล่อยเลยตามเลยเขามองไทเฮา สายตาดุดันเคียดแค้นไทเฮาถูกเขาจ้องด้วยสายตาเช่นนี้เป็นครั้งแรก ก็ยังอดถอยมาก้าวหนึ่งไม่ได้"ตอนนี้ข้าคิดออกแล้ว ตอนนั้นข้ามีโอกาาส ที่จะให้เสด็จพ่อส่งเซ๊ยวหลันยวนไปประจำในพื้นที่ศักดินาอันห่างไกล สถานที่นั้นอากาศเลวร้ายมาก คนท้องถิ่นก็โหดเหี้ยมกีดกันคนนอก ภาษีเองก็ต่ำมาก ถูกแบ่งเป็นพื้นที่ศักดินาของเขานานแล้ว"จักรพรรดิพูดอย่างเคียดแค้น "ถ้าตอนนั้นเซียวหลันยวนไปที่นั่นจริง ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว! ไม่แน่บ้างทีข้าอาจจะยังคอยคิดถึงเขาบ้าง กระทั่งตบรางวัลอะไรให้เขาบ้าง"ไทเฮาคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมามาบอกอะไรว่าจะคอยค

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2215

    ไทเฮาวันนี้ตอนตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่านางเหมือนจะสิ้นอายุขัยแล้วสองปีก่อนสุขภาพนางก็ย่ำแย่มาตลอด สองปีนี้มียาบำรุงหัวใจของฟู่จาวหนิง ทำให้นางผ่านวันคืนช่วงสองปีนี้มาได้อย่างมั่นคงแต่สองสามวันนี้นางอันที่จริงนางฝันถึงเสด็จแม่ของเซียวหลันยวนอยู่บ่อยๆหญิงสาวที่งดงามเฉลียวฉลาดสง่างามคนนั้น ยิ้มแย้มในนางในความฝันตลอด ดวงตาคู่นั้นเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่างนางยังฝันถึงไท่ซ่างหวงด้วย แต่ไทซ่างหวงไม่ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับหญิงสาวคนนั้นวันนี้หลังจากตื่นนอน ไทเฮาก็รู้สึกอย่างประหลาด ว่านางใกล้จะสิ้นอายุขัยแล้วจริงๆความรู้สึกนี้ก็ไม่รู้จะพรรณนาอย่างไร รู้แค่ว่าตนเองใกล้แล้ว กำลังวังชาของนางกลับดีกว่าเมื่อวานวันก่อนพอควร แล้วยังกินอะไรได้เยอะอีกด้วยพอจัดการคลังส่วนตัวของตัวเอง ก็แอบให้คนส่งออกจากวังไป นางจึงได้ยินเรื่องที่เกินขึ้นในจวนอ๋องเจวี้ยน จึงรีบตรมาหาจักรพรรดิไทเอาคิดง่ายๆ ถือโอกาสตอนที่ยังมีลมหายใจ มาปกป้องเซียวหลันยวนอย่างเปิดเผยอีกสักครั้งนางคิดจะทำแบบนี้มานานแล้ว"จาวหนิง เจ้าเองก็ไม่ต้องเตือนข้าแล้ว ข้ามองออกหมด องค์จักรพรรดินอายุยิ่งเยอะ ก็ยิ่งคิดปัญหาให้ง่ายลง"ไทเฮาโ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2214

    ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าจักรพรรดิเจาไร้ยางอายจริงๆแบบไม่ต้องใช้ผ้ามาปิดเลยด้วยซ้ำเพื่อจะรับมือเซียวหลันยวน เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่พูดเหตุผลตรรกกะอะไรด้วยทั้งที่คิดจะตัดหัวจงเจี้ยนที่หน้าประตูจวนอ๋องแท้ๆ จะใช้วิธีแบบนี้กระตุ้นให้เซียวหลันยวนต่อต้าน แล้วใช้พฤติกรรมต่อต้านของเขามาลงโทษในข้อหากบฏแท้ๆ ยังจะมาพูดอะไรอีกว่าให้ส่งตัวตนออกมารับมือกับทูตก่อน?"องค์จักรพรรดิคิดจะให้อายวนส่งองครักษ์ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ออกไปตัดหัวงั้นหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอีกนางจะดูว่าองค์จักรพรรดิจะตอบประโยคนี้ได้ไหมองค์จักรพรรดิชะงักองค์จักรพรรดิชะงักไปเดิมทีตอนนั้นคือทำแล้วก็ทำไป พอตอนนี้มาพูดถึงอีกที เขาก็ยอมรับออกมาตรงๆ ลำบาก"นั่นไม่ใช่เพื่ออธิบายกับทูตของแคว้นหมิ่นหรือไรกัน?" เขาเอ่ยขึ้นแบบอึกอัก"เพื่อนักแสดงคนหนึ่ง""นางเป็นนักแสดง แต่นั่นก็เป็นนักแสดงที่หยวนกังรักมาก" องค์จักรพรรดิโมโห"แล้วอายวนของท่านไม่ใช่น้องชายสุดที่รักหรือ?"แหวะฟู่จาวหนิงพูดคำนี้จบ ตนเองยังรู้สึกขนลุกถ้าเซียวหลันยวนมาได้ยิน เขาคงจะกินข้าวไม่ลงแน่ทุกคนรู้ดีแก่ใจ ว่าเขาเป็นหนามยอกตาที่องค์จักรพ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2213

    ฟู่จาวหนิงอุ้มไก่มาหาองค์จักรพรรดิยิ้มให้อย่างจริงใจ"องค์จักรพรรดิเรียกข้าเข้าวังครั้งนี้ ไม่ใช่ว่าจะถามเรื่องที่ราชองครักษ์หลับกันไปหรอกหรือ?""ก็ใช่ แต่...""ถ้าข้าจะอธิบายให้ชัดเจน ก็ต้องพาต้าหงมาด้วยสิ มันเป็นไก่พยานน่ะ""มัน มันมีชื่อด้วยรึ?" องค์จักรพรรดิต้าค้างพูดไม่ออกแล้วก็ ไก่พยานอะไรนั่น มันคืออะไรกัน?"มีสิ ยังมีอีกตัวเป็นพี่น้องมันด้วยนะ ชื่อว่าต้าฮวา แต่ว่าต้าฮวายังไม่ค่อยมีแรง ข้าคนเดียวก็อุ้มไก่สองตัวไม่ไหว จึงอุ้มต้าหงเข้ามาแทน"ฟู่จาวหนิงยื่นไปตรงหน้าองค์จักรพรรดิ องค์จักรพรรดิก็หน้าเปลี่ยนสีทันที ถอยหลังออกมา "อุ้มออกไปอุ้มออกไปเลย!"เขาไม่ใช่คนขี้ขลาด แต่อยู่ใกล้สัตว์ปากแหลมแบบนี้ ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก"เจ้าอย่าทำตัวเหลวไหล! เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เจ้าคิดว่าเจ้าทำตัววุ่นวายแบบนี้แล้วจะรอดพ้นไปได้เรอะ?" องค์จักรพรรดิตบโต๊ะหินเสียงดังป้าบ จนตัวเองรู้สึกเจ็บมือเขาเอามือไพล่ไปด้านหลัง สั่นระริก พยายามไม่ให้ฟู่จาวหนิงมองออก"องค์จักรพรรดิพูดแบบนี้ ข้าไปทำตัววุ่นวายตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ฟู่จาวหนิงเอาไก่ตัวนั้นยัดไปในอกขันทีข้างๆ"กงกงอุ้มไว้ที""อ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2212

    การตัดสินใจของคนตระกูลฟู่ ทำให้เซียวหลันยวนรู้สึกเกินคาดมากเขาคิดไม่ถึงเลย ว่าพวกฟู่จิ้นเชินจะกล้าหาญเด็ดเดี่ยวขนาดนี้รวมถึงผู้เฒ่าฟู่ด้วย อยู่ในเมืองหลวงแคว้นเจามาทั้งชีวิต แก่ชราแล้วแต่ก็ยังยอมติดตามลูกหลานออกจากบ้านเกิดเมืองนอน"ข้าไม่ได้บอกพวกเขา ว่าการตัดสินใจสุดท้ายของท่านคืออะไร แค่ให้พวกเขาตรงไปที่ตั้งโจวก่อน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นอันที่จริงนางพูดเช่นนี้ ด้วยความชาญฉลาดของฟู่จิ้นเชิน ก็น่าจะพอคิดออกแล้วตั้งโจวอยู่ใกล้ตงฉิงมาก พวกเขาไปที่ตั้งโจว ถึงตอนนั้นก็ยังไปตงฉิงได้แต่ก็มีเงื่อนไขว่า ตงฉิงยังเห็นตะวันได้อีกครั้ง หรือก็คือ ซากปรักหักพังของตงฉิง ยังเหมาะให้คนอยู่อาศัยการต้องเริ่มใหม่ทั้งหมดพวกเขาไม่กลัว เพียงแค่มีเงื่อนไขเดียวเท่านั้น"หลานหรงทางนั้นมีความคืบหน้า"เซียวหลันยวนรู้ว่าฟู่จิ้นเชินน่าจะคิดออก ดังนั้นเขาจึงเผยข้อมูลบางอย่างกับฟู่จาวหนิง"เมืองเล็กแห่งหนึ่งของตงฉิงปรากฏขึ้นบนพื้นดินแล้ว สิ่งปลูกสร้างที่นั่นแทบจะสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นต้นกำเนิดน้ำก็ยังอยู่ กระทั่งน้ำในบ่อยังคงใส่สะอาดมีรสหวาน เพียงแต่ยังต้องตรวจสอบให้ละเอียดวก่าเมืองเล็กแห่งนี้ตอนนั้นหายไ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2211

    ตระกูลเสิ่นตอนนี้ถูกกดดันที่ต้าชื่ออยู่ตลอดฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า แทนที่จะอยู่ในต้าชื่อคอยต่อต้านจักรพรรดิต้าชื่อ สู้เลี่ยงออกมาดีกว่าตอนนี้พอเห็นว่าจดหมายเสิ่นเสวียนก็คิดเช่นนี้ นางจึงรู้สึกเบาใจขึ้นมาพอควรพอเห็นเช่นนี้ เรื่องก็ไม่ได้นหักหนานักแล้ว บางทีการเดินออกไปอาจจะพาไปสู่แผ่นดินที่กว้างใหญ่กว่าก็ได้"หลังจากข้ากลับไปจะเขียนจดหมายถึงท่านลุงเล็ก ว่าตอนนี้พวกเราตัดสินใจจะไปที่ตั้งโจวทางนั้นก่อน พวกท่านก็เตรียมตัวดีดีเถิด เคลื่อนย้ายออกไปก่อนเลย จวนอ๋องเจวี้ยนจะรอให้พวกท่านเดินทางไปก่อนสองสามวันแล้วค่อยเคลื่อนไหว"องค์จักรพรรดิหลักๆ คือจับตาเซียวหลันยวนอยู่ถ้าหากพวกเขาเดินทางพร้อมกัน เป็นไปได้มากว่าจะออกไปไหนไม่ได้ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรบรากับองค์จักรพรรดิในเมืองหลวงอีกระยะหนึ่ง ช่วงชิงเวลาให้กับตระกูลฟู่เดินทางไปได้ไกลหน่อย"เจ้ากับอ๋องเจวี้ยนก็ต้องระวังตัวด้วย" เสิ่นเชี่ยวกังวลพวกเขาองค์จักรพรรดิ จ้องอ๋องเจวี้ยนไว้แบบนี้ ยังไม่รู้ว่าพวกเขาตอนไหนถึงจะออกไปได้อย่างราบรื่น"เข้าใจแล้ว"ฟู่จาวหนิงออกมาจากบ้านตระกูลฟู่ แล้วก็ไปวนอยู่บนถนนอีกพักหนึ่ง อาจารย์กับศิษย์พี่รองของ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status