บทที่ 336 น้องชายสองคน

ฉินเจิงฝืนตัวลุกขึ้นมา จัดการแต่งหน้าตัวเองหน้ากระจก

นิ้วที่สั่นเทาของเธอเติมลิปสติก แต่ทายังไงก็ไม่ดี สุดท้ายก็โมโหจนปาลิปสติกลงพื้น

ตอนนี้เธอแค่กำลังฝืน โดยอาศัยแรงฮึดเฮือกสุดท้ายแล้วจริง ๆ แต่เจียงหร่านกลับยังจะทำให้แรงฮึดนี้หมดไป

"เธอไม่ต้องมาเสแสร้งทำเป็นเห็นใจ" เธอมองเจียงหร่านอย่างดุร้าย "เรื่องของฉันเธอไม่ต้องมายุ่ง!"

พูดจบ เธอก็ลากขาที่หนักอึ้งเดินออกไปทางประตู

เจียงหร่านมองแผ่นหลังที่โซเซจะล้มของเธอ สุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความหากู้เฉิงเหยียน [ฉินเจิงอาการไม่ดี มีเลือดออกในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ยังยืนกรานจะเข้าร่วมพิธี รีบมาเถอะ]

ส่งข้อความเสร็จ เจียงหร่านสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกลับไปที่โถงจัดเลี้ยง ในใจยังแอบภาวนาว่าลูกของฉินเจิงจะไม่เป็นอะไร ไม่ว่าเธอจะมีเรื่องบาดหมางอะไรกับฉินเจิง สุดท้ายเด็กก็บริสุทธิ์

เจียงหร่านเพิ่งกลับมาที่โถงจัดเลี้ยง ก็ถูกชายหนุ่มสองคนขวางทางไว้ พวกเขายืนอยู่ข้างหน้าเธอด้านซ้ายและขวา ราวกับกำแพงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

"พี่สาว ทำไมมาอยู่คนเดียวที่นี่ล่ะครับ?" ชายหนุ่มที่สวมชุดทางการสีขาวเปิดปากก่อน รอยยิ้มสดใสราวกับแสงอาทิตย์ เผยฟันขาว