บทที่ 0249

หลินจืออี้รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ รีบหลบสายตาของเขาทันที

เขาคงไม่รู้อะไรหรอกนะ?

ไม่หรอกมั้ง

ขณะที่กําลังคิดอยู่ เสียงของเฉินหงเหว่ยก็ดังขึ้นมาจากกลางห้องโถง

“ขอบคุณทุกเขาที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองของเฉินกรุ๊ปของเรานะครับ ผมเชื่อว่าเฉินกรุ๊ปของเราจะรุ่งโรจน์มากขึ้นในอนาคต”

ทุกคนเงยหน้าขึ้นและเห็นเฉินหงเหว่ยยืนอยู่บนบันไดและมองลงไปที่ทุกคน

ในขณะนี้ ทุกคนถึงเข้าใจความหมายที่แท้จริงของหอคอยแชมเปญแห่งนี้

นี่ไม่ใช่การต้อนรับแขก แต่เป็นการอวดเบ่งอย่างเห็นได้ชัด

แขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนในห้างสรรพสินค้า อดทนเป็น มองเฉินหงเหว่ยที่หัวเราะไม่หยุดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

และที่ใต้บันได คนที่ยืนอยู่เป็นกงเยี่ยน ซึ่งเป็นกุนซือของเฉินกรุ๊ป

กงเยี่ยนมองไปรอบๆ ดวงตาของเขาไม่อ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของพ่อค้า

บางทีนี่อาจเป็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

นักธุรกิจที่ไร้ยางอายเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

อยู่ๆ กงเยี่ยนก็มองหลินจืออี้ผ่านฝูงชน

หลินจืออี้ถอนสายตากลับมา ไม่อยากมองเขาอีก

หลังจากหอคอยแชมเปญเต็มแล้ว ทุกคนก็ยกแก้วขึ้น

หลังจากดื่มไปสองแก้ว เฉินหงเหว่ยก็บอกว่าจะไปห้องน้ำสักหน่อย

ก่อ