Share

บทที่ 0340

Author: อี้เสี่ยวเหวิน
เมื่อได้ยินว่าคุณท่านกงมาแล้ว หลินจืออี้ก็ผลักกงเฉินออกทันที

ขาและเท้าของกงเฉินไม่สะดวก ร่างของเขาแกว่งไปแกว่งมาบนเตียงสักพักถึงทรงตัวได้

สายตาของเธอจ้องมองหลินจืออี้อย่างเคร่งขรึม

“กลับไปก่อน”

“อืม”

หลินจืออี้คิดไปคิดมาก็ตอบตกลง

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอคนเดียวจะอธิบายให้ชัดเจนได้

แต่ขณะที่เธอกําลังจะออกไป ประตูห้องก็ถูกผลักอย่างแรง

เมื่อคุณท่านกงเข้าประตูมา พอเห็นกงเฉินที่บาดเจ็บ แววตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ

เขาหรี่ตากวาดมองหลินจืออี้ แล้วก็โบกมือตบหน้าเธอฉาดหนึ่งจนเกิดเป็นเสียงดัง

“นี่น่ะเหรอบุญคุณที่เธอตอบแทนการเลี้ยงดูของตระกูลกง? เป็นความโชคร้ายของบ้านจริงๆ!"

ร่างกายของหลินจืออี้ยังไม่หายดี ร่างของเธอกระแทกกําแพงอย่างแรงจนหัวหมุนติ้ว มุมปากมีเลือดซึมออกมา

แต่คุณท่านกงก็ยังไม่หายโกรธ เขาโบกมืออีกครั้ง

แต่กลับถูกกงเฉินขวางไว้กลางอากาศ

เท้าที่บาดเจ็บของเขาเคลื่อนไหวเร็วเกินไป จนทำให้แผลที่เย็บไว้ปริออก ผ้ากอซย้อมเป็นสีแดงทันที

เมื่อคุณท่านกงเห็นสิ่งนี้ ความโหดเหี้ยมก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา "กงเฉิน! แกหมายความว่ายังไง? มันทำร้ายแกแบบนี้ ฉันยังตบหน้ามันไม่ได้อีกเหรอ?”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0348

    เมื่อได้ยินว่าซ่งหว่านชิวตั้งครรภ์ ชามในมือของหลินจืออี้ก็หล่นลงบนโต๊ะ แล้วน้ำซุปร้อนๆ ก็หกใส่ตัวเธอเมื่อทุกคนได้ยินเสียงก็มองไปที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ และดูถูกเหยียดหยามเพราะยังไงแล้ว ครั้งที่แล้วมีคนมากมายรวมตัวกันก็เพราะต่อต้านเธอที่วางยากงเฉินหลินจืออี้รีบลุกขึ้นมาดึงกระดาษมาเช็ด “ขอโทษค่ะ”คุณท่านกงชําเลืองมองแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “เสื้อผ้าเลอะแบบนี้แล้วยังจะไปเจอคนอื่นได้ยังไง?”ความหมายก็คือให้เธอไปได้แล้วหลินจืออี้เช็ดมืออยู่ครู่หนึ่ง เข้าใจเจตนาของคุณท่านกงที่ต้องการให้เธอมารับประทานอาหารมื้อนี้ให้ได้แล้วล้างซวย ซวยที่ว่าก็คือเธอสินะเธอหลุบตาลงพลางพยักหน้า “ค่ะ เชิญทุกคนทานตามสบายค่ะ”หลินจืออี้หยิบกระเป๋าเป้สะพายหลังเดินออกจากห้องอาหาร สายตาบนเสื้อผ้าเหมือนมีมีดเล่มแล้วเล่มเล่ามาเฉือนเนื้อเธอไม่นานหลิ่วเหอก็ตามมา“จืออี้ ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณท่านเขา......”“ช่างเถอะ เพียงแต่แม่ก็เห็นท่าทีของคุณท่านกงแล้ว ซ่งหว่านชิวตั้งครรภ์ ต่อไปก็จะย้ายเข้ามาแล้ว ฉันจะไม่มาอีก แม่จะหาฉันก็นัดพบข้างนอกเถอะ”หลินจืออี้ไม่อยากให้เธอเป็นห่วง จึงพูดปลอบใจไปสองสามประโยค

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0347

    นอกจากเฉินจิ่นแล้ว ยังมีกงเฉินเธอลบมันออกทั้งหมดครึ่งเดือนต่อมา จากการแนะล้างของผู้จัดการหลี่ ทำให้หลินจืออี้มีโอกาสเข้าร่วมงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเซวียมั่น ดังนั้นจึงยุ่งเป็นพิเศษระหว่างนั้นหลิ่วเหอก็นัดเธอไปบ้านตระกูลกงสองครั้ง แต่เธอปฏิเสธไปทั้งหมดส่วนซ่งหว่านชิว กลับจากเมืองซานเฉิงก็หน้าตาสดใส ไม่ได้มาหาเรื่องหลินจืออี้อีกหลินจืออี้ก็อยู่ในสงบเรื่อยมาในตอนเช้าวันหนึ่งที่อดหลับอดนอนมาตลอดคืนอีกแล้ว หลินจืออี้จ้องมองโทรศัพท์จากหลิ่วเหอด้วยขอบตาที่ดําคล้ำ“คืนนี้มากินข้าวที่บ้านตระกูลกง”“ไม่ไป มีธุระ” หลินจืออี้ยังคงปฏิเสธ“คุณท่านกงเป็นคนเชิญ” หลิ่วเหอกล่าวเสริม“เข้าใจแล้ว”หลังจากวางสายแล้ว หลินจืออี้ก็นอนต่อ แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับในตอนเย็น เธอถือผลไม้เล็กๆ น้อยๆ ไปที่บ้านตระกูลกงยังไงก็ตามคุณท่านกงก็ไม่สนใจว่าเธอจะให้อะไรอยู่แล้ว เธอขี้เกียจที่จะเสียเงินเปล่าๆเดินเข้าไปในห้องอาหาร หลินจืออี้มองฝูงชนที่คึกคัก ตกใจนิดหน่อยวันนี้เป็นวันอะไร? ถึงได้เชิญคนมามากมายขนาดนี้ในเวลานี้หลิ่วเหอก้าวไปข้างหน้าและดึงเธอไปที่ด้านข้าง“เจ้าสามได้รับบาดเจ็บ คุณท่านก

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0346

    ภายในห้องส่วนตัวความชื่นชมของผู้จัดการหลี่ที่มีต่อหลินจืออี้นั้นทุกคนล้วนเป็นที่ประจักษ์ชัดเจน เขาแทบจะแนะนําเธอต่อทุกคนที่พบเจอหลินจืออี้ก็ถือว่าได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่แล้วงานเลี้ยงผ่านไปครึ่งทาง โทรศัพท์ของหลินจืออี้ก็ดังขึ้นอย่างกะทันหันเธอหยิบออกมากวาดตามอง คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเฉินจิ่นหลังจากลังเลอยู่ไม่กี่วินาที หลินจืออี้ก็หาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำและออกจากห้องส่วนตัวไป“ผู้ช่วยเฉิน คุณหาฉันมีเรื่องอะไรหรือคะ?”“คุณหลิน ไปที่ห้องของคูณชายสามเดี๋ยวนี้เลยนะครับ เขา......”แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก...... ชี่ ชี่ ชี่......คล้ายเสียงอะไรบางอย่างไหลตกลงมาจากที่สูง ตามมาด้วยเสียงรบกวนหลินจืออี้นิ่งอึ้งไปหนึ่งวินาที แล้วรีบไปที่ลิฟต์เมื่อรู้สึกว่าใส่รองเท้าส้นสูงเดินได้ไม่เร็ว เธอก็ถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยเท้าเปล่าใครจะรู้ว่ามีคนทิ้งบุหรี่ไว้ในลิฟต์โดยไม่ดับ“อ๊ะ!”หลินจืออี้เจ็บจนเขย่งเท้า แถมยังถูกประตูลิฟต์ชนอีกแต่เธอก็ไม่สนใจอะไรมากมาย อดทนกับความเจ็บปวดและกดลงไปที่พื้นตลอดทาง เธอเดินไปที่นอกห้องของกงเฉินด้วยท่าทางแปลกๆหลังจากตบประตูอย่างแรงหลายคร

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0345

    หลังจากเห็นหมวกกันน็อกอย่างชัดเจนแล้ว หลี่ฮวนก็ตกตะลึงอยู่กับที่นี่เป็นสิ่งที่เขาสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษสําหรับหลี่เฮ่อ และบนนั้นยังมีคำที่เขาเขียนเป็นพิเศษด้วยเดินทางเข้าออกโดยสวัสดิภาพแต่หลี่เฮ่อกําลังพักฟื้นอยู่ไม่ใช่เหรอ?หลี่ฮวนเดินเข้ามาใกล้ด้วยความสงสัยแล้วก็ได้ยินเสียงของผู้ชายและผู้หญิงเขากําลังจะหันหลังกลับไป แต่บังเอิญเห็นหน้าผู้หญิงบนเตียงอย่างชัดเจนเป็นซ่งหว่านชิว!หลี่ฮวนก้าวไปข้างหน้าด้วยความโกรธ แต่พอเขากําคีย์การ์ดห้องแน่น เขาก็ออกจากห้องอย่างเงียบๆกงเฉินให้คีย์การ์ดห้องเขา ก็เพราะไม่อยากให้เขาแหวกหญ้าให้งูตื่น……ณ ห้องพักผู้ป่วยกงเฉินได้ยินเสียงจุดประตูก็ไม่แปลกใจ เขาหยิบบุหรี่ออกมาสองมวนและยื่นออกไปมวนหนึ่ง“หืม?”หลี่ฮวนมองไปที่กงเฉินอย่างขมขื่น เขารับบุหรี่มา แต่แม้แต่ไฟแช็กก็ยังจุดไม่ติดในที่สุดกงเฉินก็จุดบุหรี่ให้เขาเขาไม่ค่อยสูบบุหรี่ กระแอมไอสองครั้งในครั้งแรก กดความรู้สึกไม่สบายไว้ “นายรู้ตั้งแต่เมื่อไร”กงเฉินพูดเบาๆ ว่า "ตั้งแต่พวกเขาสองคนเปิดห้องเป็นครั้งแรกมั้ง"“นั่นมัน......”“ตอนที่พวกเขาสองคนพบกันครั้งแรก”“แค่ก แค่ก!” หลี่ฮวนต

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0344

    หลี่ฮวนหยิบคีย์การ์ดห้องพักขึ้นมาและใส่ไว้ในกระเป๋า ไม่ได้มองอย่างละเอียดด้วยซ้ำ“ได้สิ นายนี่ก็จริงๆ เลยนะ แม้แต่ห้องก็เตรียมไว้ให้ฉันแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะ พอลงจากเครื่องบินก็ได้ยินว่าพวกนายเกิดเรื่อง กระเป๋าเดินทางยังวางอยู่ที่สถานีพยาบาลอยู่เลย”“อืม”กงเฉินมองไปที่เขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากหลี่ฮวนจากไป เขาก็ให้เฉินจิ่นส่งคนติดตามไปทันใดนั้นห้องก็เงียบลงอีกครั้งหลินจืออี้พูดอย่างไม่เข้าใจ “อาเล็ก นั่นเป็นคีย์การ์ดห้องอะไรเหรอ?”“คีย์การ์ดห้องพักโรงแรม”ตอบไปก็เหมือนไม่ได้ตอบ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากพูดหลินจืออี้เบ้ปาก ยื่นมือไปเก็บอาหารบนโต๊ะ“มานี่สิ”กงเฉินขยับรถเข็นและชี้ไปที่ม้านั่งตรงหน้าเขาหลินจืออี้ไม่อยากลำบากแล้วจริงๆ จึงนั่งลงโดยตรง “มีอะไรเหรอ?”ทันใดนั้น กงเฉินก็เข้ามาใกล้เธอ เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ ขณะที่กําลังจะขยับร่างกาย ก็ถูกเขาบีบคางไว้เขาไม่ได้ออกแรงมาก แค่ดึงแก้มของเธอเข้าไปพอดีหลินจืออี้นึกจึงจูบเมื่อกี้ขึ้นมา เธอขมวดคิ้วแล้วหลบ แก้มแดงระเรื่ออย่างไม่เป็นธรรมชาติจนกระทั่งแก้มที่บวมเป่งเย็นๆ เธอถึงรู้ว่ากงเฉินกําลังทายาให้เธออยู่เธอรีบหลุบตา

  • เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ   บทที่ 0343

    หลินจืออี้ไม่ได้พูดอะไรเพื่อไม่ให้หลิ่วเหอกังวล เธอจึงยืนกรานว่าไม่เจ็บ ประคบถุงน้ำแข็งครึ่งชั่วโมงก็หลับไปแล้วกงเฉินหานความคิดของเธอออก และมองไปยังเฉินจิ่นที่ยืนอยู่หน้าประตูเฉินจิ่นออกจากห้อไปงทันทีหลินจื้ออี้คิดจะฉวยโอกาสงไปจากขาของเขา แต่กลับถูกเขาหมุนรถเข็นจนติดอยู่ระหว่างโต๊ะกับเขาทันใดนั้นหน้าอกที่อบอุ่นของชายคนนั้นก็แนบชิดกับเธอลมหายใจร้อนๆ พ่นลงบนแก้มของเธอ ใบหน้าที่เคยร้อนอยู่แล้วยิ่งร้อนมากขึ้นข้างหูเป็นเสียงแหบเล็กน้อยของเขา “กินอิ่มแล้วเหรอ?”หลินจืออี้พยักหน้า “อาเล็กกินเถอะ”“ฉันไม่ชอบ”แล้วยังจะซื้อเยอะขนาดนี้อีก?หลินจืออี้มองอาหารบนโต๊ะอย่างละเอียด ล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่ได้กินที่ตลาดกลางคืนในวันนั้นเธออึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะหันไปมองกงเฉินตามจิตใต้สำนึกพอดีกับที่สบสายตาลึกล้ำของเขา เธอเห็นแววตาที่เร่าร้อนของเขาอย่างไม่ปิดบังหลินจืออี้หายใจติดขัด รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเหยื่อที่ถูกจ้องมองเธอตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูก เม้มริมฝีปากล่างแล้วพูดว่า “งั้นฉันจะสั่งอาหารเดลิเวอรี่อย่างอื่นให้อาเล็กนะคะ”เธอพยายามลุกขึ้น ทันใดนั้นศีรษะของเธอก็ถูกจับและกดลงตรง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status