ฝากน้องดอม ลูกพ่อเสือ ด้วยนะคะ
น้องสาวคนเล็กที่กำลังนั่งดูซีรีย์ อยู่กับแฟน มองชายหนุ่ม ที่แต่งตัวหล่อ ฉีดน้ำหอม หอมฟุ้ง เดินลงมาจากข้างบน พร้อมกัน"ไปไหน ""ไปเที่ยวครับ พี่ดอม ฝากดูแลยัยตัวแสบจอมดื้อด้วย ""ฝากดูแลได้ยังไง เดี๋ยวสี่ทุ่มพี่ดอมก็กลับแล้ว ถ้าดูแล ก็ต้องให้ค้าง ""น้องทิพย์ " สองหนุ่ม ประสานเสียงกันทันทีนลินทิพย์ยิ้มหวาน แล้วลุกไปหาพี่ชาย ที่กำลังเลือกรองเท้า อยู่ที่หน้าตู้"คืนนี้กลับบ้านไหม "น้องสาวกระซิบถาม"รู้มาก กลับหรือไม่กลับ ก็ไม่บอก อย่ากวนใจพี่ดอมเขามาก เดี๋ยวเขาจะรำคาญ ""เฮ้ย แทน ห้ามพูด " คนที่ถูกพาดพิง รีบกันตัวเองออกมาทันที"อย่าพูดแบบนี้ เดี๋ยวน้องทิพย์เสียใจ พี่ดอมไม่รำคาญ ""พี่ดอม โคตรจะเกรงใจเลย น้องทิพย์ อย่าเกเรนะ พี่พูดจริง ""ค่ะ ไม่เกเร เพราะน้องทิพย์ ใส่ใจพี่ดอม " ใส่ใจหมายความว่า อยากรู้ทุกเรื่องนั่นแหละน้องสาวคนเล็กมองพี่ชายขับรถสปอร์ต แแกจากบ้านไปในยามค่ำคืน ส่วนพี่ทิน ก็ทำรายงานอยู่ข้างบน ปล่อยให้น้องสาว ใช้เวลากับแฟนตามลำพัง"พี่ไม่รำคาญน้องทิพย์นะ ไม่เคยเลย มีแต่อยากจะอยู่ด้วย ให้นานกว่านี้ "เขาบอกเสียงเบา แล้วจับมือเธอเอาไว้ นลินทิพย์ ยิ้มกว้าง แล้วหอมแก้ม คนข้าง
อาจารย์ผู้สอน ออกจากห้องไปแล้ว และคนที่แทบจะไม่มีสมาธิเรียน ก็ชำเลืองมองไปที่ คนที่อยู่ด้านหลังห้อง ที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่"กลับแล้วเหรอ พรุ่งนี้ ใส่กางเกงมาเหมือนเดิมนะมึง กูไม่ชิน "ไอ้คนข้างๆ มันแซวออกมา ทำให้ ความตั้งใจที่จะใส่ชุดนักศึกษามา พังทลายลงไปทันที"เออ วันนี้ กูจะกลับไปซักผ้า พวกมึงนี่มันจริงๆ เลย " เสียงดุตอบโต้ ออกไป แล้วก็เดินไปที่ลิฟต์ พร้อมกับกลุ่มเพื่อน 4-5 คน ที่กลับบ้านพร้อมกัน"กูใส่ชุดแบบนี้ มันแปลกเหรอว่ะ "สาวๆ มองหน้ากัน แล้วส่ายหน้า"มันไม่แปลก แต่ไม่ชินไง พวกเราไม่ค่อยชอบรีดผ้า มึงอยากใส่มา ก็ใส่มาสิว่ะ จะไปแคร์ไอ้พวกปากมากทำไม "เพื่อนหญิงพลังหญิงให้กำลังใจ ส่วนตัวเอง สวมเสื้อยืด กางเกงยีน ไม่มีช้อปด้วยซ้ำ"เนย มึงกลับบ้านจริงเหรอ ไม่ไปกินข้าวก่อน ""ไม่ไป กูจะกลับไปซักผ้า " เจ้าตัวตอบ แล้วเดินมาที่รถคันเล็กของตัวเอง โยนของเข้าไปด้านใน แล้วนั่งที่เบาะคนขับ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมา*เจอกันที่คอนโด *หัวใจที่พองโต ฟีบลงเหลือนิดเดียว ใช่สินะ แค่เฟรนด์วิท จะมีสิทธิ์อะไร ไอติมที่พูดถึง คงเป็นไอติมร้านสะดวกซื้อความตื่นเต้น ความดีใจ จางหายไปในทันทีรถเก๋งคันเล
สภาพแวดล้อม และ การใช้ชีวิตที่เติบโตมาแต่ละครอบครัว ไม่เหมือนกัน แทนไท ที่เรียนโรงเรียน นานาชาติ มาโดยตลอด และคบหากับกลุ่มเพื่อน ที่มีสังคม ในระดับเดียวกัน เพิ่งจะมาเจอ ความหลากหลาย เมื่อเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย พ่อกับแม่ และครอบครัว ที่เติบโตมา ตลอด18ปี ก่อนจะเข้าเรียน ชั้นปีที่1 บ่มเพาะให้เขา สุภาพ อ่อนโยน กับผุ้หญิงเสมอ แต่พอได้เจอกับเธอผู้หญิงตัวผอมบาง ผมสั้น ที่เดินเข้ามา ด้วยท่าทางมั่นใจในตัวเอง แต่แววตาเหมือนนกหลงทาง ที่ทำให้เขา ต้องหันกลับไปมอง ทุกครั้ง ที่มีโอกาสข้อเสนอ เฟรนด์วิท บ้าบอ จึงเกิดขึ้น เขาไม่คิดว่า ตัวเองจะยอมรับข้อเสนอนี้ ถ้าไม่ใช่เธอประตูห้องที่เปิดออก เมื่อเขา กำลังจะแตะคีย์การ์ด ทำให้ดวงตากลมโต มองคนที่รออยู่ ด้วยความตกใจใบหน้าเล็กๆ ที่เติมเครื่องสำอาง และ เอามือ ทัดผมของตัวเอง เพราะ กำลังเขินอาย กับชุดที่เลือกใส่ภาพที่เห็น ยิ่งกว่า เรียกเลือด ที่กำลังพุ่งพล่าน แต่มันเหมือนกับยา กระตุ้นชั้นดี ที่ทำให้ แทนไท ต้องเดินเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูอย่างรวดเร็วสายตาพึงพอใจ ทำให้คนที่อยากทำอะไร บางอย่าง เอามือตัวเอง วางบนบ่าของเขา แล้วเขย่งขา จูบที่ปลายคางผลที่ได้ค
รถตู้และรถเอสยูวี ขับตามกันออกจากบ้านไปแล้ว ตั้งแต่เช้า คุณปู่ คุณย่า ยิ้มแย้ม อย่างมีความสุข ที่วันนี้ ลูกชายและลูกสะใภ้ มีเวลาว่าง ไปที่วัดด้วยกัน หลานชาย คนเล็ก ที่ติดตามไปด้วย นั่งรถไปกับคุณปู่คุณย่า ยิ่งทำให้ ผู้สูงวัย มีความสุขมากขึ้น บั้นปลายชีวิต มีเพียงเท่านี้ ที่ต้องการรถเอสยูวี ที่ขับตามหลังไป มี สามี ภรรยา นั่งไปด้วยกันตามลำพัง พ่อที่จับมือแม่ ขึ้นมาจูบ แล้วก็มอง ภรรยา ในวัยสี่สิบกว่าเท่านั้น"เมียพี่ ทำไมสวยขนาดนี้ "คุณแม่ลูกสี่ หัวเราะออกมา แล้วถามเสียงเข้ม"พี่ท้อป ไปทำอะไรผิดมา ถึงมาชมเมีย ""เปล่า เมื่อเช้า พ่อคุยกับแทน ดูเหมือนว่าตอนนี้ แทนของเรา กำลัง อยู่ในช่วงสับสน ""ทั้งเรียน ทั้งทำโปรเจ็ค ทั้งเที่ยวเล่น ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน แม่ก็ได้แต่หวัง ว่าแทนจะไม่ทำให้อีกคน หรือหลายคน ต้องเสียใจ ""แม่พูดแบบนี้ หมายความว่า ถ้าแทนมีแฟนเป็นผู้ชาย แม่ก็ไม่ติด "เพราะ คำว่า อีกคน ไม่ได้ระบุ จำเพาะ ถึงเพศใด คนเป็นพ่อจึงถาม ออกมา"ไม่ติดเลย ไม่ว่าจะไทม์ แทน หรือ ทิน แม่ก็ไม่ติด ขอแค่ ลูกเรารัก และเขารักลูกเรา ให้เกียรติซึ่งกันและกัน เท่านั้นก็พอ ""พ่อโชคดี ที่มีแม่ " คนขับรถ
อาหารสำเร็จรูปที่อุ่นร้อนพร้อมทาน วางที่โต๊ะอาหารเล็กภายในห้อง เจ้าของห้องพักที่แทบจะไม่เคยได้ใช้ เดินออกมาจากห้องนอนในสภาพอ่อนแรง ใบหน้าอิดโรย ที่หลับๆตื่นๆ มาเกือบตลอดทั้งวัน เพราะอาการปวดท้อง นั่งลงบนเก้าอี้ แล้วมองคนตรงหน้า ที่กำลังกินข้าวกะเพราไข่ดาว"วันนี้ อาจารย์สุชา เค้าถามหาเธอ "อาจารย์ที่ปรึกษา ที่คอยช่วยเหลือดูแล มาตลอดตั้งแต่ชั้นปีที่1 ถามไถ่ เรื่องการเรียน กับเขา นักเรียนดีเด่น ที่ใครต่อใครชื่นชม"เราก็เลยบอกไปว่า เธอ "คนป่วย ที่กำลังตักโจ๊กใส่ปาก มองหน้าเขาทันที" เราบอกไปว่า เธอ ตั้งใจเรียนดี ไม่มีอะไรต้องกังวล "คำตอบชัดเจน แบบที่เธอ ต้องการ ทำให้คนฟัง นิ่งเงียบ ไม่ตอบโต้อะไร"เป็นเมนส์ เยอะมากเหรอไง ไปหาหมอไหม "ผู้หญิงปวดท้อง คงมีโรคเดียวเท่านั้น ที่เขารู้จัก น้องสาวก็มีอาการปวดท้องบ้าง แต่ก็ไม่มากมายนัก พี่ชายที่ห่วงใยน้องจึง คิดไปว่า"ไม่ได้เป็นเมนส์ ชัดไหม ""ถ้างั้น ก็โรคกระเพาะ "ชายหญิงสองคน นั่งอยู่คนละมุม ของโซฟา โดยที่เปิดซีรีย์ ที่เธอดูค้างเอาไว้ เพื่อไม่ให้ห้องเงียบจนเกินไปอาหารหลายอย่าง มากพอที่เธอ จะกินไปหนึ่งสัปดาห์ ยังไม่รวมถึง นมและเครื่องดื่มอีกน
" ความรัก คืออะไร "เด็กหญิงวัยประถมปลาย ถามผู้เป็นแม่ ที่กำลังแต่งตัวออกไปทำงาน ในยามค่ำคืน มือขาวจัด ที่ทาเล็บสีแดงสด ลูบผมยาวสยายของลูกสาวเบาๆ แล้วยิ้ม ก่อนจะตอบออกมา"ความรัก ไม่มีอยู่จริงหรอก เนย มีแต่ความรับผิดชอบ แม่เป็นคนมีความรับผิดชอบ เนยเลยต้องอยู่ตรงนี้ เข้าใจไหม "เด็กหญิง ไม่อาจจะรู้เลยว่า ความรัก คืออะไร เธอเติบโต ขึ้นมา เพราะ แม่มีความรับผิดชอบ เพียงอย่างเดียวเสียงร้องเพลง เสียงอาเจียน และเสียงแก้ว กระทบกัน ดังขึ้น ในยามค่ำคืน ผู้เป็นแม่ ที่ทำงานในช่วงเวลากลางคืน กลับมาก่อนจะเช้า ไม่นานเด็กหญิงที่ตื่นขึ้นมา เพื่อ เตรียมตัวจะไปโรงเรียน มองผมยาวของตัวเอง แล้วก็ถักเปียด้วยความชำนาญเงินที่แม่วางเอาไว้ สำหรับค่าอาหาร และค่ารถ ไปโรงเรียน ในแต่ละวันข้าวกล่องที่เพื่อนห่อมา สำหรับมื้อกลางวัน ทำให้เธอ น้อยใจ อาหารที่เธอ ได้กินในแต่ละวัน เป็นอาหารจากร้านอาหารทั้งนั้น แม่บอกว่า ไม่ทำกับข้าว เพราะ ผมและเล็บจะมีกลิ่นอาหาร ติดมาด้วย ดังนั้น เธอจึงทานแต่อาหารนอกบ้านร่างกาย ผอมบาง กำลังเจริญเติบโต ชายวัยกลางคน มองเด็กหญิงตรงหน้า ด้วยสายตา พอใจ"เรียกคุณลุงสิ น้องเนย "แม่แนะนำ ชาย