เริ่มสงสัย

หลังจากช่วยกันแยกของมีค่าเสร็จแล้ว เสือบุญได้ส่งลูกน้องฝีมือดีเพียงแค่สองคนนำของมีค่าไปแจกจ่ายชาวบ้านที่ยากไร้ ส่วนเสือหาญกับไอ้จอมและไอ้กะบานไอ้สันขวานได้กลับไปยังที่พัก

"เสร็จสักที"

ไอ้จอมเอนตัวไปด้านข้าง กล้ามเนื้อช่วงเอวตึงแน่น ขณะที่บิดร่างกายอย่างช้าๆ จนได้ยินเสียงข้อต่อดัง กร๊อบ..เบาๆ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันค่อย ๆ คลายออก

ในขณะนั้นไอ้จอมยังไม่ทันรู้ตัว ว่าเสือหาญเดินมาจากด้านหลังเงียบ ๆ

ปั๊ก!...เสียงเคาะ

เสือหาญยกมือเคาะหัวเบา ๆ พลางหัวเราะ..ฮ่า ๆ..ทำเหมือนตั้งใจทำให้ไอ้จอมหันมาโวยวายใส่

"โอ๊ย..พี่เสือหาญอะไรกันเนี่ย" ไอ้จอมกล่าวจบก็รีบหันหน้ามามองปากไอ้จอมยกยิ้มมุมปากแบบกวนประสาท.

ไอ้จอมรีบเดินสับ ๆ อย่างว่องไวเข้าไปใกล้โอ่งมังกรใบใหญ่ มือบางๆคว้าขันไม้ขึ้นมาตักน้ำเย็นๆในโอ่ง ก่อนจะเหวี่ยงข้อมือขณะเดียวกันรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ขึ้นมาบนใบหน้าเล็กๆ

ฉ่า...!

หยดน้ำสายกระจายกระเด็นไปที่พี่เสือหาญ เสียงหัวเราะคึกคักด้วยความชอบใจดังขึ้นทันที ก่อนที่ไอ้จอมจะหมุนตัววิ่งปร๋อขึ้นบันได ทิ้งให้เสือหาญยืนเปียก งง ๆอยู่คนเดียว

"อะไรของมัน..."

เสือหาญส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินตาม