ความสุขอันแสนสั้น 2

“สวัสดีค่ะคุณม่าน ไม่ได้เจอตั้งหลายวันเลยนะคะ คุณหญิงบ่นหาทุกวันเลยค่ะ” เจียมจิตฟ้องม่านทิวาทันทีเพราะคุณนายสรวงสุดาบ่นคิดถึงทุกวันจริง ๆ

“แม่เจียมก็ว่าไป ฉันไม่ได้บ่นอะไรขนาดนั้นเสียหน่อย”

“ม่านขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีช่วงนี้ติดงานนิดหน่อย แล้วก็เอ่อ...ไปที่บริษัทกับคุณสองด้วยค่ะ” ม่านทิวารีบขอโทษแม่สามีทันที หลังจากล้างมือเตรียมช่วยส้มกับหวานปั้นลูกบัวลอย

“เดี๋ยวนี้ยังไงกันนะ ตาสองไม่ค่อยปล่อยหนูม่านมาหาแม่เลย” นางอดที่จะบ่นบุตรชายคนเล็กไม่ได้ที่ไม่ยอมปล่อยให้ลูกสะใภ้คนเล็กมาหานาง

“หรือว่าหนูม่านกำลังเตรียมจะมีหลานให้แม่อุ้มหรือเปล่าลูก พอจะมีวี่แววบ้างหรือยัง”

นางอดคิดไม่ได้ว่าทั้งสองคนกำลังจะมีหลานตัวน้อยให้นางอุ้มอีกคนถึงไม่ค่อยมาหา ทำเอาคนถูกถามทำตัวไม่ถูก ได้แต่ส่ายศีรษะเป็นคำตอบและก้มหน้าก้มตาปั้นลูกบัวลอยต่อด้วยความเขินอาย

ท่ามกลางเสียงแซวของแม่สามีกับแม่บ้านคู่ใจที่คุยกันอย่างครึกครื้น ม่านทิวานั่งพับเพียบตั้งหน้าตั้งตาปั้นลูกบัวลอยในลักษณะรูปทรงต่าง ๆ ตามสมัยไม่ซ้ำซากจำเจ หญิงสาวเปิดดูวิธีการปั้นนานาชนิดบนอินเทอร์เน็ต อยู่ ๆ หน้าจอโทร