"หนูฝ้ายไม่ต้องห่วงนะ..ลุงจะดูแลให้เอง..หนูฝ้ายดูแลคุณดินก็พอคับ..เรื่องอื่นไม่ต้องห่วง"ลุงมิ่งบอก "ขอบคุณนะคะลุงมิ่ง..ฝ้ายฝากบอกคนงานทุกคนด้วยว่าขอบคุณมาก"ฝ้ายยิ้มนิดๆ "หนูฝ้ายไม่ต้องเกรงใจหรอก...คนงานทุกคนรักหนูฝ้ายทั้งนั้น..งั้นลุงขอตัวไปจัดเตรียมคนงานก่อนนะ"ลุงมิ่งบอก "ค่ะ. .ลุงมิ่ง"ฝ้ายบอก ลุงมิ่งเดินออกไปจากบ้านก่อนจะขับรถตรงไปที่บ้านพักคนงาน "งั้น...ฝ้ายขอไปดูพี่ดินก่อนนะคะ"ฝ้ายบอก "ไปเถอะลูก.."แม่บอก "ถ้ามีอะไร..ก็บอกพี่นะ..อย่าคิดมากล่ะ"ฝ่างพูด ฝ้ายจึงเดินขึ้นบันไดตรงไปที่ห้องนอน เธอเดินไปนั่งลงข้างๆเตียงมองดูดินที่นอนหลับสนิทเพราะยาที่หมอให้ หมอถอดเสื้อของเขาออกเพื่อทำแผลจึงเห็นหน้าอกที่มีรอยแดงจากการถูกวิทย์ใช้แซ่ฟาดหลายรอย ฝ้ายน้ำตาไหลลงมา เขาต้องเจ็บตัวเพราะเธอแท้ๆ และวิทย์ก็คงไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ ตำรวจในพื้นที่ก็เป็นคนของกำนันทั้งนั้น เธอไม่เคยอยากจะสู้กับคนพวกนี้เลยแต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกและวิทย์ก็เป็นคนบังคับเธอเอง เธอก็คงต้องสู้สักตั้งเพื่อคนที่เธอรักและรักเธอ ฝ้ายหยิบมือถือแล้วเปิดประตูออกไปที่ระเบียงก่อนจะกดโทรออก "สวัสดีจ้า..ยายแอน.นี่ฝ้ายเองนะ" "โอ้ย!ยายฝ
"ได้ค่ะ...ฝ้ายจะไปกับพี่วิทย์..อย่าทำร้ายพี่ดินเลยนะคะ"ฝ้ายบอก เธอกำมือแน่นมากๆ "ต้องอย่างนั้นสิคับ..ฝ้ายปลดอาวุธโยนออกมาให้พี่เห็นด้วย..แล้วเดินมาหาพี่..คนเดียวเท่านั้น"วิทย์ยิ้มอย่างพอใจ "ยายฝ้าย"ฝ่างเรียก ฝ้ายมองหน้าฝ่างแล้วหันไปมองลุงมิ่งกับน้าขวัญก่อนจะวางปืนที่ถืออยู่ลงและเอามีดที่รองเท้าออกมาวางลงไปด้วย "ไม่นะฝ้าย..ไม่..พี่ไม่ยอม..อย่าทำอย่างนั้นนะ" ดินดิ้นและพยายามกระตุกข้อมือของเขาที่ถูกมัดอยู่ "พี่ฝ่าง..ลุงมิ่ง..น้าขวัญดูแลพี่ดินด้วยนะคะ"ฝ้ายบอกเสียงเรียบๆแต่แววตามุ่งมั่นมาก ฝ้ายเดินเข้าไปหาวิทย์เรื่อยๆจนกระทั่งถึงตัวของวิทย์ "พี่วิทย์..ปล่อยพี่ดินสิคะ"ฝ้ายบอก "เรื่องอะไรพี่จะปล่อยมันไปล่ะ" วิทย์จับแขนฝ้ายไว้แล้วยกมือที่ถือปืนอยู่เล็งไปที่ดินทันที ฝ้ายรู้อยู่แล้วว่าวิทย์ต้องทำแบบนี้ เธอยกขาเตะไปที่มือของวิทย์ที่ถือปืนอยู่ทันที ปืนกระเด็นหลุดจากมือของวิทย์ เธอยกแขนข้างที่วิทย์ไม่ได้จับก่อนจะศอกกลับไปที่ปลายคางของวิทย์จนหงายหลังไป ฝ้ายหันกลับมาหาวิทย์ก่อนจะยกขาเตะเสยไปที่ปลายคางของวิทย์ เขาทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น เธอเดินเข้าไปหาวิทย์ก่อนจะหยิบลูกดอกยาสลบบนหัวออกมาแล
"คนงานที่ขับรถเอาของไปส่งที่เทศบาล โดนคนทำร้ายแต่ขับรถกลับมาได้บอกว่าคุณดินถูกคนของคุณวิทย์จับตัวไปคับ"น้าสมบอก "ไอ้ดินถูกจับตัวไปหรือคับ"ฝ่างถาม "คับคุณฝ่าง"น้าสมบอก "ใครเป็นอะไรตาฝ่าง"แม่ถาม "ไอ้ดินถูกคนของวิทย์จับตัวไปคับแม่"ฝ่างบอกสีหน้าไม่สบายใจ "แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะ"แม่ตกใจ ฝ้ายยืนกำมือจนแน่น เธอไม่คิดว่าวิทย์จะกล้าทำอย่างนี้ "ลุงมิ่งคะเรียกคนงานทุกคนมารวมกันที่บ้านฝ้ายเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"ฝ้ายสั่งเสียงเข้ม "คับ..หนูฝ้าย"ลุงมิ่งบอก "น้าสม น้าชิดตามฝ้ายมาค่ะ"ฝ้ายบอก เธอเดินนำน้าชิดกับน้าสมเข้าไปที่โต๊ะกินข้าว ฝ่างเดินตามไปด้วย น้าชิดกับน้าสมขยับโต๊ะกินข้าวออกก่อนจะเปิดผ้าที่ปูพื้นขึ้น ที่พื้นมีประตูเปิดได้แต่ถูกล็อคกุญแจไว้ ฝ้ายหยิบลูกกุญแจที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมาแล้วไขออก น้าสมกับน้าชิดจึงเปิดประตูขึ้นข้างล่างมีกล่องเหล็กวางอยู่2ใบ ใบหนึ่งเล็กอีกใบหนึ่งใหญ่ ทั้งสองใบมีแม่กุญแจล็อคอยู่ น้าชิดกับน้าสมช่วยกันยกกล่องออกมาก่อนจะปิดประตู ปูผ้าแล้วยกโต๊ะกินข้าวมาวางไว้อย่างเดิม ฝ้ายให้ยกกล่องสองใบออกไปที่หน้าบ้าน ฝ่างมองตามอย่างสงสัยเพราะไม่รู้ว่าในกล่องมีอะไร "หนูฝ้ายคนงานม
ฝ้าย ดิน ดาวและฝ่างอยู่ช่วยขายของต่ออีกสักพักก็พากันกลับไปที่ไร่ "เป็นยังไงบ้าง..ขายดีมั้ยแล้วได้รางวัลอะไรมาบ้างล่ะปีนี้"แม่ถามเมื่อเห็นทุกคนเดินเข้าบ้านมา "เราได้มาทุกรางวัลที่ส่งประกวดเลยค่ะแม่"ฝ้ายยิ้ม "จริงเหรอลูก.."แม่ยิ้ม "ค่ะ..เพราะพี่ดินเลยที่ช่วยเรื่องปุ๋ย ยาและฮอร์โมนน่ะค่ะ"ฝ้ายยิ้ม "เพราะฝ้ายต่างหากที่ดูแลทุกอย่าง..พี่แค่แนะนำเท่านั้น"ดินบอก "ก็ทั้งคู่นั่นแหละ...ใช่มั้ยคับแม่"ฝ่างพูด "ใช่แม่เห็นด้วยกับฝ่างนะ...ดินกับฝ้ายเข้าไร่กันแต่เช้าทุกวัน...เหนื่อยมาเป็นเดือนๆ..นี่ก็คือรางวัลของความขยันและพยายามนะ"แม่ชม "มันเป็นรางวัลของทุกคนค่ะ..ใช่มั้ยคะพี่ดิน"ฝ้ายบอกยิ้มๆ "ใช่..พี่เห็นด้วย"ดินยิ้ม "แหม!เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ"ฝ่างแซว "มึงไม่ต้องมาแซวกู...อีกไม่กี่วันมึงก็จะแต่งงานกับดาวแล้ว..ดูกูไว้เป็นตัวอย่าง...เมียว่ายังไง..เราก็ต้องว่าตามนั้นห้ามขัด..ไม่อย่างนั้นอาจจะได้นอนนอกห้องนะโว้ย!"ดินยิ้ม "อันนั้นกูเห็นด้วยว่ะ"ฝ่างยิ้มเขามองหน้าดาว แม่ ดาวและฝ้ายจึงพากันยิ้ม "แล้วของขายดีมั้ย..ยายฝ้าย"แม่ถาม "ขายดีมากเลยคับแม่..ขายดีจนไอ้ดินต้องไปยืนคุมคนขายด้วยตัวเ
ดินยืนช่วยฝ้ายขายของอยู่ที่หน้าบูท ผู้ชายที่เวียนมาคุยกับฝ้ายพอเห็นดินกับฝ้ายหยอกล้อกันก็พากันเดินหลบไปที่อื่นแทน "ฝ้าย...พี่ดีใจด้วยนะที่ผลผลิตที่ไร่ชนะการประกวดทุกอย่างเลย"โอ๋พูด เขาเดินมาที่บูทของฝ้าย "ขอบคุณค่ะ..พี่โอ๋..พอดีปีนี้ฝ้ายมีสามีมาช่วยน่ะค่ะ...ผลผลิตจึงออกมาดี"ฝ้ายยิ้ม "สามีเหรอ..นี่ฝ้าย..แต่งงานแล้ว"โอ๋ทำหน้าตกใจ "ฝ้ายแต่งงานและจดทะเบียนแล้วค่ะ..แต่ยังไม่ได้จัดงานแต่งอย่างเป็นทางการน่ะ"ฝ้ายบอก "เอ่อ..ฝ้ายแต่งกับใคร...คุณดินเหรอ"โอ๋ถาม "ใช่ค่ะ."ฝ้ายบอก "พี่ขอแสดงความดีใจด้วยนะ...แต่พี่ยังเป็นเพื่อนกับฝ้ายได้ใช่มั้ย"โอ๋ถาม ฝ้ายหันไปมองหน้าดินอย่างขอความเห็น เธออยากให้เขาเป็นคนตัดสินใจเพราะเขาเป็นสามีของเธอ "ได้คับ..คุณโอ๋ยังเป็นเพื่อนของผมกับฝ้ายได้แน่นอน"ดินบอกเขาจับมือของฝ้าย ดินเห็นสายตาที่ฝ้ายมองมาที่เขาแล้วก็ดีใจที่เธอให้เขาเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้ "ขอบคุณนะคับคุณดิน..ฝ้ายด้วย..ที่ยอมให้พี่เป็นเพื่อน..ถ้ามีอะไรก็บอกนะ..พี่จะช่วยทุกเรื่องเลย"โอ๋บอกถึงเขาจะเสียใจแต่ก็ยอมรับความจริงนี้ได้ "ขอบคุณคับ..คุณโอ๋"ดินพูด "งั้น..พี่ขอตัวก่อน..เอาไว้ตอนจัดงานแต่งอย่
"พี่ดิน!..ฝ้ายเดินเองได้ค่ะ"ฝ้ายเขินหน้าแดง ดินยิ้มแต่ยังคงอุ้มฝ้ายแล้วเดินเข้าไปข้างในห้อง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วเดินไปปิดประตูที่เปิดไปที่ระเบียง ปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียงแล้วลงนอนข้างๆฝ้าย ดินนอนลงข้างๆฝ้าย เขาหันไปกอดแล้วดึงตัวของเธอเข้ามาแนบอก ก่อนจะจูบหน้าผากเบาๆ "ไม่ต้องเกร็งนะ..พี่ไม่ทำอะไรฝ้ายหรอก..แค่ขอนอนกอดอย่างนี้ทั้งคืนเท่านั้น"ดินกระซิบข้างหูของเธอ ฝ้ายอมยิ้มเมื่อได้ยินที่ดินพูด เธอไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรเพราะจริงๆแล้วเขามีสิทธิ์ในตัวของเธอทุกอย่างแต่ในเมื่อเขาอยากจะรอให้ถึงวันแต่งงานก่อนก็ตามใจเขาล่ะกัน ส่วนตัวของเธอเองนั้นไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอพร้อมจะเป็นของเขาเสมอไม่ว่าจะเมื่อไหร่หรือวันไหนก็ตาม นับแต่วันนั้นมาดินกับฝ้ายก็เข้าไร่กันแต่เช้าทุกวัน ดินใช้ความรู้ที่เรียนมาช่วยฝ้ายปรับปรุงสูตรปุ๋ย ยา และฮอร์โมนต่างๆ รวมถึงการดูแลต้นผลไม้และดอกไม้ภายในไร่จนผลผลิตของทุกอย่างออกมาดีอย่างมาก เรื่องส่วนตัวของดินกับฝ้ายก็ยังเหมือนเดิม เขายังคงแค่กอด จูบเธอแต่ไม่เคยล่วงเกินมากกว่านั้น ฝ้ายรู้ว่าดินต้องอดทนมากแต่ในเมื่อเขายังไม่เรียกร้อง เธอก็เลยจะรอดูไปเรื่อยๆว่าเข