บทที่ 36 สาวขี้เมากับมาเฟียปากหนัก

ในรถตกอยู่ความเงียบ แต่คนขับก็ขยันส่งสายตาดุดันไม่พอใจให้ตลอดทาง ซึ่งอันดามันก็ไม่มีท่าทีสลดแต่อย่างใด ลูบไล้หน้าขาปั่นป่วนอารมณ์คนปากหนักให้เสียอาการเป็นการเอาคืน

"อันดามัน! ถ้ายังไม่หยุดยั่ว ฉันจะจอดรถแล้วทิ้งเธอไว้ข้างทาง"

"แล้วฉันไปยั่วนายตอนไหน แค่จับขาเฉยๆ เอง"

ร่างเล็กตอบกลับ แถมขาที่เธอจับไม่ใช่ขาเขาด้วยซ้ำ แต่เป็นขาตัวเอง ด้วยกระโปรงสั้นจู๋ร่นขึ้นมาสูงจนเกือบเห็นซับใน ทำให้หนุ่มคนขับเสียสมาธิแอบชำเลืองมองต้นขาขาวที่เธอลากนิ้วไล้วนอยู่บ่อยๆ แต่ทิฐิของเขาก็ทำให้วิคเตอร์ไม่ยอมทำอะไร ได้แต่ส่งสายตาหงุดหงิดให้แทน

"อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะ!" เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน

ไอ้โมโหชุดเธอและคำพูดก่อนหน้าก็เรื่องหนึ่ง แต่ความกระสันอยากได้เธอตอนนี้มันก็เป็นอีกเรื่อง

ก็เธอเล่นส่งยิ้มยั่วให้ไม่หยุด บวกกับชุดที่โคตรเซ็กซี่เร้าอารมณ์ทำเส้นขมับเขาตึงเปรี๊ยะ ไม่รู้ว่าหากจอดรถจริง จะไล่เธอลงหรือจับเธอกินบนรถดี

โชคดีเขาสามารถขับจนถึงจุดหมายได้ก่อนที่ความอดทนจะหมด อันดามันล้วงมือถือขึ้นมายกพิมพ์ข้อความหาเพื่อนที่มาถึงกันหมดแล้ว

"เธอเปิดโต๊ะด้านบนหรือเปล่า"

"ไม่อะ แพงขนาดนั้นเปิดไม่ไหว" เธอตอบโดยสายตาไม่ละจ