LOGINShare
บทที่ 100
Latest chapter
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 100
คำพูดที่มั่นใจและตรงไปตรงมานี้ของฉันทำให้สีหน้าฝ่ายบุคคลชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ถามว่า “เมื่อวานนี้ในกลุ่มสนทนาแลกเปลี่ยนของโรงพยาบาลจิงเสียปรากฎรูปถ่ายคู่ของคุณกับหมอเซี่ยแผนกวิสัญญีโรงพยาบาลซินหย่า คุณเห็นว่ายังไง?”“ในเมื่อเป็นการสัมมนา ฉันย่อมต้องแสดงความเป็นมิตรและจิตใจดีของคนโรงพยาบาลจิงเสียออกมาอยู่แล้ว ส่วนในภาพที่หมอเซี่ยที่ช่วยพยุงฉัน ก็แค่เพราะว่าตอนนั้นดาดฟ้ามันโยก เขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งที่ดึงฉันไว้เท่านั้นเอง”คงเป็นเพราะแววตาของฉันตรงไปตรงมาเกินไป สีหน้าของของฝ่ายบุคคลจึงไม่ได้ดูย่ำแย่เหมือนตอนที่ฉันเข้ามาก่อนหน้านี้แล้วหลังจากเงียบไปชั่วครู่ เขากล่าวกำชับว่า “คุณกลับไปทำงานก่อนเถอะ เรื่องนี้พวกเราจะตรวจสอบให้ชัดเจน”ฉันปรารถนาอย่างยิ่งก็ไม่รู้ว่าตัวเองล่วงเกินคนชั่ว ๆโดยไม่ได้ตั้งใจคนไหนเข้า ถึงกับต้องให้คนส่งจดหมายรายงานนิรนามไปยังฝ่ายบุคคลงั้นฉันจะอดทนรอฟังข่าวดีแต่สิ่งที่ทำให้ฉันคิดไม่ถึงก็คือ ตอนที่ฉันออกมาจากฝ่ายบุคคล กลับเผชิญหน้ากับเจิ้งซินหรานโดยบังเอิญสาวน้อยคงจะคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเจอฉันที่นี่ หลังจากตกตะลึงไปชั่วขณะ ก็พยักหน้าให้ฉัน เปิดปร
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 99
ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะตกอยู่ในศูนย์กลางความคิดเห็นของสาธารณชนอีกครั้ง และยังด้วยวิธีการแบบนี้ด้วยและเจิ้งซินหรานที่ทำให้ทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า นอกจากจะพูดขอโทษฉันในกลุ่มแล้ว ภายในสี่ชั่วโมงหลังจากเกิดเรื่อง ก็ไม่ได้ติดต่อฉันอีกเลยถ้าไม่ได้บังเอิญเจอเหลียงฮ่าวเหมี่ยว ถึงตอนนี้ฉันก็คงยังไม่รู้อะไรเลยสิ่งที่ทำให้ฉันเป็นทุกข์มากกว่าเดิมก็คือ จี้อวิ๋นโจวสามีของฉัน หัวหน้าใหญ่จี้ผู้ร่วมเดินทางไปงานสัมมนาในครั้งนี้ หลังจากมองเห็นการกระทำโดยไม่ได้ตั้งใจของเจิ้งซินหราน ไม่เพียงแต่ไม่พูดแทนคุณนายจี้ที่ถูกลากเข้าไปในศูนย์กลางความคิดเห็นอย่างฉัน แต่กลับไปปกป้องเจิ้งซินหรานในทันทีอีกด้วยไม่น่าแปลกใจเลยที่สาวน้อยจนถึงตอนนี้ แม้แต่ข้อความขอโทษสักประโยคก็ไม่ส่งมาให้ฉันเพราะคิดว่านี่มันเรื่องเล็กมากหรือไง ทั้งยังมีการสนับสนุนของจี้อวิ๋นโจว เลยไม่ได้ใส่ใจสินะ?งั้นฉันล่ะ?ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่รู้ตัวอย่างสิ้นเชิง ถูกถ่ายภาพที่เรียกว่าภาพถ่ายโชคชะตา ทั้งยังถูกแบ่งปันในกลุ่มอย่างไม่มีเหตุผล หรือว่าฉันไม่ได้ถูกใส่ร้ายงั้นเหรอ?หากลงลึกจริง ๆ ถ้าฉันบอกว่าละเมิดสิทธิในการถ่ายภาพของ
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 98
ฉันนั่งรถไปที่สถานพักฟื้นของพ่อจะว่าไปฉันไม่ได้มาที่นี่สักพักหนึ่งแล้ว เมื่อมองผมสีดอกเลาและใบหน้าที่แก่ลงเรื่อย ๆ ของพ่อ ในใจของฉันหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆถ้าตอนนั้นเขารู้ว่างานแต่งงานที่ตัวเองก้มหัวขอร้องมาจะมีสภาพเป็นแบบนี้ คงจะต้องรู้สึกผิดและโทษตัวเองมากอย่างแน่นอนพ่อคะ บางทีพวกเราอาจจะผิดทั้งหมด ฝืนใจคนมันไม่มีความสุขหรอกค่ะตัดเล็บ ตัดผม หลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จก็พระอาทิตย์ตกดินแล้ว หลังจากห่มผ้าห่มให้พ่อเรียบร้อย ถึงได้ไปจากห้องผู้ป่วยอย่างอาลัยอาวรณ์เมื่อหันกลับมามองชายที่อยู่บนเตียงคนป่วยอีกครั้ง ฉันแอบบอกกับตัวเองว่า เสิ่นเสียนเยว่ จะต้องไม่ถูกตีจนล้มง่าย ๆ แบบนี้แน่เรื่องบางอย่างที่อยู่ในใจ ฉันขึ้นลิฟท์ตอนไหนไม่แน่ชัด จนกระทั่งเสียงทักทายอันอบอุ่นดังขึ้นใกล้ ๆ หู ฉันจึงเงยหน้าขึ้นอย่างอยากรู้ และมองเห็นใบหน้าอันคุ้นเคยของเหลียงฮ่าวเหมี่ยว“หมอเหลียงทำไมมาอยู่นี่?”“คุณจริง ๆ ด้วยหมอเสิ่น”หลังจากพูดคุยสัพเพเหระเล็กน้อย ฉันถึงรู้ว่าคุณตาของเสิ่นเสียนเยว่ก็อยู่ที่สถานพักฟื้นนี้เช่นกัน“หมอเสิ่นดูอารมณ์ไม่ค่อยดี” เหลียงฮ่าวเหมี่ยวรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของฉัน กล่าวอย่
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 97
จี้อวิ๋นโจวเสียอาการต่อหน้าคนหมู่มากบรรดาคนรับใช้รีบร้อนจัดการ แม่สามียื่นทิชชูให้อย่างร้อนรน ผู้ชายที่พิถีพิถันเรื่องความสะอาดมาแต่ไหนแต่ไรกำลังมองดูซุปไก่หยดสีทองไม่กี่หยดที่ปลายแขนเสื้อ แล้วไปห้องน้ำอย่างไม่พอใจแม่สามีไม่ได้พูดหัวข้อนี้อีกแล้วจริง ๆจะพูดยังไงล่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจพุ่งเป้าไปที่จี้อวิ๋นโจวเสียหน่อย แต่ถึงยังไงวิวแม่น้ำนี้เขาก็ไปดูกับเจิ้งซินหราน ว่ากันตาจริงฉันเป็นแพะรับบาปแทนเขา คนปกติควรแสดงออกสักหน่อยไม่ใช่เหรอ?แต่จี้อวิ๋นโจวไม่ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็ทำได้แค่บอกเขาเท่านั้น ครั้งนี้ฉันรับแทนเขาได้หนึ่งครั้ง แต่ไม่สามารถรับแทนทุกครั้งไป ห้านาทีต่อมา จี้อวิ๋นโจวที่เปลี่ยนเสื้อเชิ้ตใหม่ก็กลับมาที่ห้องโถงใหญ่อีกครั้ง เหลือบมองฉันพลางกล่าวว่า “เวลาจำกัด พวกเรากลับกันก่อนเถอะ”ฉันอยากได้ใจจะขาด ตอนกำลังแอบโชคดี สายตากวาดมองไปที่ดวงตาของชายคนนั้น อดไม่ได้ที่จะหนาวสั่น ดูท่าหมอจี้จะโกรธอีกแล้วฉันนั่งตรงที่นั่งคนขับออกมาจากบ้านเดิม ไม่กี่อึดใจ หลังจากเครื่องยนต์ส่งเสียงคำราม เบนซ์จีห้าร้อยที่มีพลังก็พุ่งทะยานราวกับสัตว์ร้ายร่างกายเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างไม่สา
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 96
นี่กำลังตำหนิฉันงั้นเหรอแต่ฉันกับจี้อวิ๋นโจวเหมือนกันได้งั้นเหรอ?เขาลงจากเครื่องบินมีรถส่วนตัวมารับ มนุษย์เงินเดือนธรรมดาแบบฉัน ทั้งยังไม่สามารถเปิดเผยสถานะของคุณนายจี้ได้ ทำได้เพียงต่อแถวไปด้วยกันกับทุกคนเพื่อเรียกรถเท่านั้น ต้องเสียเวลาไปบ้างอยู่แล้วฉันกำลังโต้แย้งอยู่ในใจ แต่ปากกลับไม่มีเรี่ยวแรงจะพูดสักคำอาจเป็นเพราะเมื่อคืนถูกลมพัดที่บนดาดฟ้า ตอนนี้หัวสมองของฉันกำลังหนักอึ้งเมื่อเสิร์ฟอาหารแล้ว แม่สามีก็ตักซุปให้จี้อวิ๋นโจวทันที สอบถามอย่างห่วงใย แม่ก็เมตตา ลูกก็กตัญญู ส่วนฉัน ไม่แตกต่างอะไรกับอากาศเดิมทีฉันคิดว่าจะกินอาหารนี้ให้เสร็จอย่างเงียบ ๆ ทว่าในวินาทีต่อมา ปลายจมูกของฉันกลับได้กลิ่นทุเรียนที่คุ้นเคยความรู้สึกไม่สบายเกิดขึ้น ฉันอุดปาก อดไม่ได้ที่จะอ้วกออกมาสองสามครั้งเมื่อแม่สามีเห็นดังนั้นก็ตกตะลึงชั่วขณะ กล่าวอย่างกังวล “ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงอ้วกออกมาได้ล่ะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? อยากให้หมอหวังมาดูสักหน่อยไหม?”หมอหวังเป็นหมอประจำครอบครัวของตระกูลจี้ ต้องขอบคุณการดูแลของแม่สามี ฉันเคยถูกเขาเจาะเลือดไปสองครั้งตอนสงสัยว่าท้องเพียงไม่กี่นาที ฉันก็เข้าใจความห
โดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้ บทที่ 95
ท่าทางหันกลับมาอย่างเขินอายของเจิ้งซินหรานทำฉันกับเซี่ยจี้ไป๋ต่างสับสนไปหมดเขาเหลือบมองฉันอย่างไม่มีทางเลือก กล่าวอธิบายว่า “หมอเจิ้งเข้าใจผิดแล้ว ผมกับหมอเสิ่นกำลังคุยเรื่องงาน”เมื่อสาวน้อยได้ยินก็หันหน้ามา สายตามองไปยังเซี่ยจี้ไป๋ที่พยุงข้อมือฉันอยู่ กล่าวอย่างขี้เล่นว่า “งั้นเหรอคะ?”ฉันชักมือกลับอย่างไม่แสดงอารมณ์ หลังจากกล่าวขอบคุณแล้ว ก็กล่าวอย่างจริงจังว่า “ข้อเสนอของหมอเซี่ยฉันจะพิจารณาอย่างจริงจังค่ะ”เจิ้งซินหรานเบิกตากว้าง กล่าวอย่างอยากรู้ “ข้อเสนออะไรเหรอคะ? ฉันกับพี่อวิ๋นโจวฟังได้ไหม?”เธอนิสัยร่าเริง ทั้งยังเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในหมู่พวกเรา หากเปลี่ยนเป็นปกติ ฉันคงไม่ไปสนใจอะไรกับเธอ แต่ว่าตอนนี้ ในใจของฉันกลับเกิดความรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว“ลมแรงเกินไป ฉันกลับก่อนละ”เซี่ยจี้ไป๋เดินตามทันที “ได้ ไปด้วยกัน”ก่อนเข้าห้องโดยสาร ฉันได้ยินเสียงสาวน้อยตำหนิตัวเองอย่างเลือนลาง “ฉันถามคำถามที่ไม่ควรถามหรือเปล่าคะ?”น่าจะเป็นการพูดให้จี้อวิ๋นโจวฟังแต่เหตุผลที่ฉันกลับห้องโดยสารไม่ใช่เพราะหาข้อแก้ตัว วันนี้ทั้งวันฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย ตอนนี้ความรู
You may also like
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก337.5K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย46.4K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.9K viewsโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.5K viewsบำเรอรักชนเผ่าลับ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ138 viewsมาหยาของนายหัว
ิิิิดอกบุหงา-2537721 viewsอิหนูของป๋า
สาวน้อย.ช่างฝัน1.8K viewsคลื่นรักเชลยหัวใจ 1 เมียเชลย
สาริศา100 views
