บทที่ 359

อวิ๋นเสวี่ยเซียวคารวะอย่างไม่ถือตัว “คารวะท่านหญิง”

หรงจือจือ “ไม่ต้องมากพิธี”

ฮูหยินอวิ๋นคลี่ยิ้มพลางเอ่ย “เช่นนั้นเด็ก ๆ อย่างพวกเจ้าพูดคุยกันไปนะ ข้าไม่อยู่ที่นี่เตะถ่วงพวกเจ้าพูดคุยส่วนตัวแล้ว”

หรงจือจือตอบกลับด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฮูหยินเชิญตามสบายเลยเจ้าค่ะ”

ฮูหยินอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบอยู่ในใจ เป็นบุตรสาวของมหาราชครูหรงเช่นเดียวกัน เหตุใดคนหนึ่งแสนดีไม่หยาบคาย แต่อีกคนหนึ่งกลับราวกับหญิงโง่ไร้สมองก็มิปานเล่า?

หลังฮูหยินอวิ๋นออกไป หรงจือจือกับอวิ๋นเสวี่ยเซียวก็พูดคุยกัน อวิ๋นเสวี่ยเซียวเองก็พยายามอดกลั้นเอาไว้อย่างยิ่ง ส่วนหรงจือจือเองก็ไม่ได้เป็นฝ่ายกล่าวถึงเรื่องในบ้านก่อน นางเองก็จะไม่มีทางกล่าวขึ้นมาเป็นอันขาด

เมื่อเป็นเช่นนี้ หรงจือจือเองก็มองอีกฝ่ายด้วยความชื่นชมทีหนึ่ง ช่างเป็นคุณหนูที่สุขุมเหมาะจะเป็นภรรยาของบุตรชายคนโตสายตรงจริง ๆ

อย่างไรก็ต้องพูดเรื่องสำคัญ หรงจือจือกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านพ่ออยากให้ข้ามาไกล่เกลี่ย เพราะเหตุนี้ข้าถึงได้มา รบกวนคุณหนูห้าแล้ว”

อวิ๋นเสวี่ยเซียวฟังความหมายโดยนัยของหรงจือจือออก “กล่าวเช่นนี้ ที่จริงท่านหญิงไม่ได้ยินดีจ