Share

บทที่ 4

Penulis: เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ
พอเห็นภาพนั่น ความโกรธก็พุ่งพรวดขึ้นมาทันที มือเรียวรีบฉวยมีดสังหารแล้วเดินเข้าไป แต่ถังหมิงหลีคว้าตัวฉันไว้ก่อน เขากระซิบเบา ๆ “เธอจะไปทำอะไร”

“ฉันจะไปช่วยคนไง ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะโดนพวกมันทำร้ายนะ!” ฉันพูดอย่างขุ่นเคือง

ถังหมิงหลีใช้สายตาดุดันมองมาที่ฉัน

จนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลก ๆ “ฉันพูดผิดเหรอ?”

“เธอ…เห็นผู้หญิงเหรอ?” เขาถาม

“ใช่” ฉันพยักหน้า

ถังหมิงหลีสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ ฉันเห็นแค่พวกมันกำลังลอยอยู่ในอากาศ”

จุนเหยาตกใจตาโต ก่อนจะมองไปที่ม่านกระสุนบนหน้าจอมือถือ

[เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายพวกนั้น? แอดมินเชิญให้มาดูแลเด็กเหรอ?]

[ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แอดมินนี่น่าสนใจจริง ๆ พวกเขากำลังทำอะไรกันเหรอ?]

[แอดมินไอเดียดีจังเลย ถึงแม้ว่ามันจะปลอม แต่ฉันก็ให้ของรางวัลนะ]

[นี่แค่เริ่มต้น คืนนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว มอบจี้หยกให้ไปเลยหนึ่งอัน]

หนังศีรษะของฉันชาวาบ ตาเรียวหันไปมองอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างพยาบาลสาวคนนั้นที่ค่อย ๆ หันหัวมองกลับมา

ผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว นัยน์ตาสีขาว ไม่มีลูกตาดำ ที่น่ากลัวที่สุดคือ บนใบหน้าของเธอมีรอยแผลบาดลึก

เห็นแค่แว๊บเดียว มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตกลงไปในถังน้ำแข็ง กายบางชะงักค้างและขนทั้งตัวก็ลุกซู่

ฉันกลัวจนทรุดตัวลงไปพิงผนัง เธอสวมชุดพยาบาล จะใช่หนึ่งในพยาบาลที่โดนมีดฟันจนตายหรือเปล่า?

พวกสารเลวพวกนั้น พวกที่จะจับฉันไปเมื่อตอนกลางวัน ทำไมพวกมันมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? แล้วยังมาอยู่กับผีได้ยังไง?

ณ ตอนนั้นเอง หูก็ได้ยินเสียง “เตาะ เตาะ ” ฟังแล้วเสียงเหมือนไม้เท้าของคนแก่ที่กระทบกับพื้น

ฉันขยิบตาให้ถังหมิงหลี เราสองคนต้องหาซ่อนตัวแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็มีร่างคนแก่ผอมบางเดินลงมาจากชั้นบน ในมือถือไม้เท้า สองขาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้อง

ฉันกระซิบถามถังหมิงหลีเบา ๆ “นายเห็นชายชรานั่นไหม?”

สีหน้าของถังหมิงหลีดูไม่ค่อยดี เขาส่ายหน้าไปมา

นัยน์ตาของชายชราคนนั้นดูน่ากลัว เขายิ้มอย่างเยือกเย็น ชั่วพริบตาพวกนักเลงพวกนั้นก็ลอยไปชนกำแพงอย่างจัง หัวของมันกระแทกจนเลือดออก และล้มลงบนพื้นไม่กระดุกกระดิก

[เมื่อกี้มันคืออะไรอ่ะ? คนลอยกระเด็นออกไปจริง ๆ เหรอ?]

[เอฟเฟกต์อันนี้เจ๋งอ่ะ]

[คอมเมนต์ข้างบนเพิ่งมาดูครั้งแรกหรือเปล่า แอดมินคนนี้เธอไม่ใช้เอฟเฟกต์นะ ทั้งหมดคือของจริง]

[คอมมนต์ข้างบนโง่จัง เชื่อไปหมดเลย]

[คอมเมนต์ข้างบนมันโง่ อย่าไปเชื่อมัน]

“พี่หู่” พวกอันธพาลอีกสามคนรีบวิ่งหนี มีหนึ่งในนั้นเช็คดูว่าเขายังหายใจไหม “พี่หู่ พี่หู่ตายแล้ว”

ขณะเดียวกันอันธพาลอีกคนหนึ่งก็กำลังกรีดร้องพร้อมร่างที่กระเด็นออกไปชนเข้ากับเตียงลวดเหล็ก เขาโดนลวดเหล็กเสียบจากด้านหลังศีรษะตายในทันที

ส่วนอันธพาลอีกสองคนเหมือนเพิ่งตื่นขึ้นมาจากฝัน ทั้งคู่ส่งเสียงร้องด้วยความหวาดกลัว พวกเขาวิ่งหนีสุดชีวิต ตอนที่พุ่งตัวออกไป สี่เท้าวิ่งผ่านร่างผอมบางของชายชรานั้น ทว่าชายชราดันหันหัวกลับมายิ้มอย่างชั่วร้าย

ปัง

ประตูรั้วเหล็กด้านล่างตึกถูกปิดอย่างแรง อันธพาลทั้งสองทุบตีประตูไม่หยุดพลางร้องลั่น ชายชราร่างผอมบางค่อย ๆ ใช้ไม้เท้าค้ำแล้วเดินไปหาสองหนุ่มอย่างช้า ๆ

ฉันบีบมีดสังหารแน่น ขนลุกไปทั้งตัว

พลันชายชราหยุดกลับเดิน และค่อย ๆ หันกลับมามองพวกเราช้า ๆ

ใจฉันหล่นลงมาที่ตาตุ่มทันที

เขาเห็นพวกเราแล้ว!

ชายชราหัวเราะ และเดินไปหาพวกอันธพาล หญิงสาวถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่พอเงยหน้าขึ้นก็เจอกับผีพยาบาลคนนั้นเข้าให้ เธอจ้องมาที่ฉัน

ทุกสัมผัสของหนังศีรษะชาตรึงไปหมด ผีพยาบาลนั่นยกมือทั้งสองขึ้นผลักหน้าฉัน ฉันร้องลั่นแล้วใช้มีดสับไปที่หล่อนแบบไม่ยั้งมือ

ผีพยาบาลสาวกรีดร้อง ก่อนสลายกลายเป็นควันสีดำ ร่างเล็กกัดฟันพูดกับถังหมิงหลี “พวกมันเจอเราแล้ว ชายชรากำลังจัดการกับพวกอันธพาล พวกเรารีบหนีกันเถอะ ไม่งั้นพวกเราได้โดนฆ่าตายแน่ ๆ”

สีหน้าของถังหมิงหลีเริ่มซีด “แต่ฉันมองไม่เห็นพวกมันเลยนะ”

มือเรียวจึงโยนกิ่งต้นท้อไปด้านหลังของเขา “กิ่งต้นท้อจะช่วยไล่ผี ฉันหวดไปทางไหน นายก็ตีไปทางนั้นนะ”

[แอดมินเท่จังเลย!]

[แอดมินทรงพลัง!]

[แอดมิน ฉันชอบเธอ!]

ห้องไลฟ์สดครึกครื้นเป็นพิเศษ ของรางวัลเองก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย

ตอนที่ชายชรายกอันธพาลนั้นขึ้นไปบนอากาศ ฉันก็รีบก้าวขาออกไปและใช้มีดฟันที่หัวของเขา

คนที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เป็นตายเท่านั้นที่สามารถทำอะไรคาดไม่ถึงได้ ชายชราหันขวับ ฉันกรีดร้องลั่น พลันร่างทั้งร่างก็ลอยออกไปกระแทกกับก้อนหิน ทำเอาเจ็บซี่โครงไปหมด

แต่ถังหมิงหลีฆ่าเขาได้ หมอนั่นใช้กิ่งต้นท้อในมือฟาดไปที่แขนของชายชราได้ทันพอดี แขนของชายชราส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด และกลายเป็นควันสีดำในที่สุด

เขามองถังหมิงหลีอย่างอาฆาตแค้น ก่อนจะสลายหายตัวไป

ขณะเดียวกัน ประตูรั้วก็เปิดออก

อันธพาลสองคนนั้นวิ่งหนีออกไปอย่างลุกลี้ลุกลน ถังหมิงหลีกลับมาช่วยฉัน มือหนาสัมผัสที่ข้างตัวแถว ๆ ซี่โครงอย่างแผ่วเบา ฉันพึมพำด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“เธอเจ็บซี่โครงเหรอ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล” ถังหมิงหลีกอดประคองฉันขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่โดนกอดแบบนี้ เพราะรู้สึกไม่ชินจึงขยับดิ้นเล็กน้อยจนถังหมิงหลีต้องย้ำเตือน “อย่าขยับสิ”

จุนเหยาสะดุ้งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ปิดไลฟ์สด เลยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดู พบว่าม่านกระสุนพุ่งขึ้นเยอะมาก

[ประธานไอดอลหนุ่มสุดหล่อ]

[แอดมิน เธอยอมเป็นของประธานจอมเผด็จการเถอะ]

[คอมเมนต์ข้างบนไปตายไป แอดมินเป็นของพวกเรา]

ฉันรีบปิดไลฟ์สด ม่านกระสุนแบบนี้อาจทำให้ถังหมิงหลีเห็นแล้วเขาอาจจะอาเจียนได้

เมื่อถึงโรงพยาบาล ฉันก็เอนตัวลงนอนบนเตียง ส่วนหมอก็เริ่มรายงานผล “ซี่โครงเธอหัก แผลเก่ายังไม่ทันหายดีก็มีแผลใหม่เพิ่มมาอีกแล้ว ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ?”

ถังหมิงหลีขมวดคิ้ว “ยังมีแผลเก่า?”

หมอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้ไม่ได้รับการรักษาที่ดี อาจเป็นเพราะยังไม่หายดี จริง ๆ มันไม่ได้หักง่ายขนาดนี้ คราวหลังถ้าบาดเจ็บก็ต้องรีบมารักษา ถึงจะเป็นแผลเล็ก ๆก็ไม่ควรปล่อยทิ้งไว้ เพราะมันอาจจะกลายเป็นสิ่งที่ร้ายแรงขึ้นกว่าเดิมได้”

ถังหมิงหลีพยักหน้าตอบ “ทราบแล้วครับ ขอบคุณคุณหมอมาก ๆ นะครับ”

หลังจากที่หมอเดินออกไป ใบหน้าหล่อของถังหมิงหลีก็บึ้งตึง “มีแผลแล้วทำไมไม่รักษา”

ฉันเงียบไปพักหนึ่ง “ฉันไม่มีเงินหน่ะ”

ถังหมิงหลีอึ้งพูดอะไรไม่ออก ฉันคิดว่าเขาคงไม่เข้าใจความยากลำบากจนไม่มีเงินรักษาโรคอย่างฉัน

“ต่อไปถ้าเจ็บอีก ก็ให้บอกฉัน ฉันจะจ่ายให้เอง”

คิ้วเรียวขมวดมุ่น “ทำไมถึงต้องช่วยฉัน?”

“ก็ฉันจ่ายเงินให้เธอเป็นค่าจ้างที่เธอไปจับผีกับฉันแล้ว ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บ แน่นอนฉันก็จ่ายเงินให้ได้” เขาพูดอย่างมั่นใจ “หลังจากนี้ก็เหมือนกัน”

“เดี๋ยว ๆ” ฉันสะดุ้ง “ยังมีครั้งต่อไปอีกเหรอ?”

เขาเหลือบมองมาที่ฉัน “เธอคงไม่คิดหรอกนะว่าหนึ่งแสนหยวนนี่แค่ครั้งเดียว?”

ร่างบางพูดอะไรไม่ออกและเงียบไปพักหนึ่ง “นายอยากไปอีกเหรอ? วันนี้เราสองคนเกือบเอาชีวิตไม่รอดนะ?”

ถังหมิงหลีพูด “เธอไม่กลัวแล้วฉันจะกลัวเหรอ? เธอพักผ่อนเถอะ เรื่องตำรวจ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”

ครั้งนี้มีคนตายถึงสองคน ตำรวจต้องตื่นตระหนกแน่นอน ทีแรกฉันคิดว่าเขาจะไม่เก่ง แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความสามารถอย่างน่ามหัศจรรย์ขนาดนี้ ตำรวจปิดคดีด้วยเหตุพวกอันธพาลฆ่ากันเองจนตาย

แน่นอน พูดไม่ได้หรอกว่าพวกมันโดนผีฆ่า

มือเรียวหยิบมือถือออกมาดูรายได้ที่ได้รับมา มันทำให้ฉันทั้งแปลกใจและดีใจ เมื่อคืนฉันได้รับรางวัลเกินสองหมื่น

สองหมื่นเต็ม ๆ หนึ่งเดือนฉันทำสามงาน ไม่เคยถึงสองหมื่นเลย

ฉันแลกของรางวัลเป็นเงินอย่างมีความสุข แล้วเอาเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้อันอี้ ตอนนี้เขาได้ย้ายไปอยู่ห้องคนไข้วีไอพีแล้ว ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เลยต้องหาเงินให้เยอะขึ้นถึงจะพอใช้

จุนเหยานอนโรงพยาบาลมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว แถมถังหมิงหลียังมาหาทุกวัน เขาเอาซุปไก่มาฝาก ฉันมองไปที่ซุปไก่หอม ๆ ตรงหน้าด้วยอาการเลิกลักทำอะไรไม่ถูก

ไม่เคยมีใครดีกับฉันเท่านี้มาก่อน แถมยังหล่อและรวยอีกต่างหาก

จุดประสงค์ของเขาที่เข้าหาฉันคืออะไรกันแน่นะ? ฉันไม่มีอะไรดีเลย แถมยังมีน้องชายที่ป่วยเป็นภาระอีกด้วย

ถังหมิงหลีพูดเสียงเรียบทว่าจริงจัง “เธอรีบ ๆ หายแล้วไปปราบผีพวกนั้นกับฉันได้แล้ว”

คนป่วยบนเตียงชะงักแปลกใจนิดหน่อย ฉันพูดตอนไหนว่าจะไปจับผี?

“ครั้งที่แล้ว พวกเราเกือบเอาชีวิตไม่รอด นายยังจะไปอีกเหรอ?” ฉันเอ่ยถามด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“ฉันคือถังหมิงหลี ผู้ไม่เคยยอมแพ้”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 255

    เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 254

    ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 253

    เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 252

    พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 251

    เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เปื้อนเลือดของคุณชายเสวีย ในใจของฉันก็รู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาเป็นพัก ๆ[เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณเสวียตายแล้ว?][จะเป็นไปได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณเสวียจะมาเข้าร่วมไลฟ์สดแค่ชั่วคราว แต่จะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เชียวนะ][ใครบอกว่าจะไม่มีคนตาย? ทุกครั้งที่แอดมินไลฟ์สดล้วนอันตรายมาก แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดจากภัยอันตรายมาได้หลายครั้ง เมื่อก่อนที่จอมเผด็จการไม่ตายก็แค่โชคดีมากเท่านั้นเอง พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีรัศมีของตัวเอกจริง ๆ เหรอ?][แอดมิน ฉันคือคนใช้ของครอบครัวคุณเสวีย เมื่อสักครู่แม่ของเขาก็ดูไลฟ์สดอยู่ แต่ตอนนี้ได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว คุณเตรียมใจรอรับความโกรธของตระกูลเสวียได้เลย][คนข้างบนที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่งชาวบ้าน ถ้าพวกคุณมีความสามารถก็ไปจัดการกับผีใบหน้าเองสิ จะระบายอารมณ์ใส่แอดมินทำไม?][แอดมิน...จะมีชีวิตกลับมาไหม?]ขณะนี้ในใจของฉันว่างเปล่า ฉันคุกเข่าลงบนพื้นและกอดหัวของเสวียห้าวเทียนไว้ ทั้งยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกายฉันและคุณชายเสวียไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่เขากับฉันได้ร่วมเป็นร่วมตายกันมาในเกมส์แห

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 250

    เพี๊ยะ เพี๊ยะ!  ไฟในเมรุเผาศพดังขึ้นและลัดวงจร กระแสไฟฟ้ารวมตัวกันในมือของฉันจนกลายเป็นก้อนใหญ่  [ว้าว ใช้กระแสไฟฟ้าหนึ่งแสนโวลต์ควบแน่นเป็นสายฟ้าก้อนกลม แอดมินเธอเก่งขั้นเทพเลยอ่ะ]  [แรงดันไฟฟ้าสูงเท่าหนึ่งแสนโวลต์ที่ไหนกัน!]  [ฉันพูดเกินจริงไม่ได้เหรอ? คุณจะยุ่งเกินไปแล้ว?]  “คุณเสวีย หลบไปเร็วเข้า!” ฉันตะโกนเสียงดังแล้วโยนกระแสไฟฟ้าในมือออกไป  ตูม!  เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของผีกองกอย ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงออกมาและส่งเสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า แต่สุดท้ายร่างกายก็ไหม้กลายเป็นศพไหม้เกรียม  “เร็วเข้า เอามันเข้าไปในเตาเผาศพ!” ฉันและเสวียห้าวเทียนอดทนต่อกลิ่นเหม็นเน่าเพื่อยกผีกองกอยขึ้น แล้วรีบเข้าไปในห้อง พร้อมเปิดเตาเผาศพและโยนศพเข้าไป  บึ้ม!  ในเตาเผามีเปลวไฟลุกโชนออกมา ผีกองกอยดิ้นทุรนทุรายอย่างดุเดือด ฉันตะโกน “ปิดประตู!”  ประตูเตาเผาได้ปิดลงเสียงดังปัง เสียงดิ้นรนดังออกมาจากด้านใน ศพถูกเผาเป็นเวลานานมากก่อนที่จะหยุดลง และท้ายที่สุดก็มีเศษกระดูกออกมาจากรูด้านหลัง  กระดูกไม่ได้ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด แต่เผาแล้วกลายเป็นเศษเล็ก ๆ พวกมัน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status