บทที่ 3

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอก หนึ่งในนั้นงอกออกมาตรงเบ้าตา ซึ่งมันทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูน่าขยะแขยงขึ้นอีกหลายเท่า

ไม่แปลกใจเลยที่หยินเฉิงเหยาจะเกลียดฉัน

ทว่าขณะล้างหน้าก็ชะงักไป ฉันจำได้ว่าบนคางมีเนื้องอกอีกอันหนึ่ง ทำไมตอนนี้มันหายไปล่ะ?

หญิงสาวยืนสองกระจกอยู่พักหนึ่ง เนื้องอกอันนั้นมันหายไปจริง ๆ ด้วย

เนื้องอกมันหายไปเองเหรอ? เป็นไปไม่ได้

หรืออาจจะเป็นเพราะ…ควันสีดำที่ลอยออกมาก่อนที่ผีหมอเจิ้งจะตาย?

แต่ควันผีสามารถรักษาเนื้องอกได้จริงเหรอ? พอคิดแล้วก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

ตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ความฝันของฉันคือรักษาเนื้องอกพวกนี้ให้หาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ไม่อยากให้ตัวเองสวย จริงไหม?

รางวัลของทีวีจะสรุปผลเป็นรายวัน การไลฟ์สดหนึ่งครั้งจะได้รับรางวัลเกินกว่าที่กำหนดไว้ คำนวณดูแล้ว ฉันได้รับรางวัลประมาณหนึ่งพันหนึ่งร้อย หลังจากที่แลกเป็นเงินมาได้ ก็จะแบ่งไว้หนึ่งพันเพื่อเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล

เมื่อในบ้านมีคนป่วย ค่าใช้จ่ายจึงเพิ่มขึ้นเยอะมาก ๆ

ฉันออกมาจากโรงพยาบาล และกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปไลฟ์สดที่ไหนต่อดี ทันใดนั้นก็มีรถหรูสีขาวแบรนด์มายบัคคันหนึ่งพุ่งมาจอดตรงหน้า

จุนเหยาหน้าถอดสี ก่อนจะค่อย ๆ มองไปที่คนขับรถ

ชายหนุ่มสวมชุดกีฬาก้าวขาลงมาจากรถ เขาใส่แว่นกันแดด รูปร่างสูงใหญ่ แถมยังหน้าตาดีมาก

ชายคนนั้นทั้งรวยและหล่อขนาดนี้ ส่วนฉันทั้งน่าเกลียดน่าขยะแขยง

“เธอคือ ‘แอดมินสาวสยองขวัญ’ ใช่ไหม?” ชายคนนั้นพูดพลางมองฉันหัวจรดเท้า

คิ้วเรียวกระตุก ฉันรู้สึกไม่ชอบสายตาของเขาเลย จึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายรู้ได้ยังไง? เว็บไซต์ไม่ได้ปิดเป็นความลับเหรอ?”

“ฉันมีช่องทางในการค้นหาข้อมูลของเธอ” เขาตอบพร้อมยิ้ม

ร่างเล็กเริ่มถามด้วยอารมณ์โกรธ “แล้วนายต้องการจะทำอะไร?”

“อย่าเพิ่งโมโหสิ ฉันแค่ต้องการเข้าร่วมการไลฟ์สดของเธอในครั้งถัดไป” เขาว่าแบบนั้น

“เพราะอะไร?” ฉันถามอย่างระแวดระวัง

“ก็ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่อยากเห็นกับตาว่าผีหน้าตาเป็นยังไง” เสียงทุ้มพูดนิ่ง ๆ “ ฉันดูไลฟ์สดสยองขวัญมาเยอะแล้ว ก็มีแค่เธอที่เจอผีจริง ๆ”

จุนเหยาตอบเสียงแข็ง “ฉันขอปฏิเสธ”

“ฉันให้เธอหนึ่งแสน” ชายคนนั้นกล่าวยื้อ “ฉันสามารถทำให้น้องชายของเธอไปอยู่ห้องผู้ป่วยวีไอพีที่ดีกว่า และยังได้รับการดูแลจากพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยนะ”

ขาเรียวก้าวเท้าหนึ่งก้าวแล้วหันไปมองเขา “จริงเหรอ?”

“แน่นอน” ชายหนุ่มตอบกลับ “เลขบัญชีของเธอคือเลขอะไร ฉันจะโอนให้เธอเดี๋ยวนี้เลย”

ฉันให้เลขบัญชีเขาด้วยความสงสัยแกมไม่อยากเชื่อ ทว่าเงินหนึ่งแสนกลับถูกโอนเข้าบัญชีในพริบตา

ถึงแม้ว่าฉันจะเกลียดคนรวย แต่ฉันก็ไม่สามารถมองข้ามเงินจำนวนนั้นไปได้

“ฉันชื่อถังหมิงหลี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” เขายกยิ้ม “เธอเลือกสถานที่ที่จะไลฟ์สดสำหรับคืนนี้ได้หรือยัง? ถ้ายัง ฉันมีข้อเสนอดี ๆ ให้”

เขายื่นไฟล์ให้ฉันเปิดดู ที่นั่นคืออพาร์ตเมนต์ของคนวัยปลดเกษียณ ซึ่งตั้งอยู่แถบชานเมืองชื่อว่าเมืองซานเฉิง เมื่อห้าปีก่อน เจ้าของอพาร์ตเมนต์รับคนชรามาพักอยู่ที่นั่นประมาณสิบกว่าคน

ในคืนพระจันทร์เต็มดวง เหล่าคนชราถูกแขวนคอตายในห้องของตัวเอง แม้แต่คนที่เป็นอัมพาตติดเตียงก็ตายเหมือนกันกับคนอื่น ๆ นอกจากนี้ในคืนนั้น พยาบาลที่ปฏิบัติหน้าที่ทั้งสองคนก็เสียชีวิตในห้องทำงานชั้นบนสุดของผู้อำนวยการด้วย แถมยังมีหมอที่ถูกมีดฟันจนตาย และสุดท้ายเจ้าของอพาร์ตเมนต์ก็ฆ่าตัวตายเช่นกัน

ตำรวจสันนิษฐานว่าเจ้าของอพาร์ตเมนต์เป็นคนฆ่าทุกคน จากนั้นก็ฆ่าตัวตายตาม คดีนี้เป็นคดีที่รุนแรงมาก ทุกคนในเมืองซานเฉิงรู้กันทั่ว

หลังจากนั้นอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ก็กลายเป็นอพาร์ตเมนต์ผีสิง ไม่มีใครกล้าซื้อต่อ กลายเป็นอพาร์ตเมนต์ร้าง ในเวลาผ่านไปไม่กี่เดือนก็พังทรุดโทรมหมดเสียแล้ว

ฉันคิดว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ หลังจากนั้นจึงนัดเจอกับถังหมิงหลีในตอนกลางคืน แต่ในช่วงที่กำลังเดินเข้าไปในซอยเพื่อกลับบ้าน ก็มีพวกอันธพาลสองสามคนเดินเข้ามารุมล้อมฉัน

ฉันรู้จักคนพวกนี้ พวกมันอาศัยอยู่ในละแวกนี้ นอกจากไม่กล้าฆ่าคนแล้ว พวกมันก็ยังไม่ทำกล้าทำอันตรายอย่างอื่นเลย

ดวงตาเรียวมองไปที่คนกลุ่มนั้นอย่างหวาดระแวง พร้อมคิดว่าที่จริงแล้วพวกมันไม่กล้ามองหน้าฉันหรอก

“พี่ชุน นั่นเธอหนิ” อันธพาลคนหนึ่งที่มีลักษณะปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิงชี้มาที่ฉัน และพูดว่า “เธอคือคนผิดปกติที่ฉันเคยเล่าให้พี่ฟังไง”

พี่ชุนคนนั้นสวมเสื้อชายหาด ในปากคาบบุหรี่ไว้ทำเท่ “เอาหน้ากากออกให้ฉันดูหน่อยสิ”

ฉันกลับหลังหันเตรียมวิ่งหนี แต่โดนพวกนั้นจับตัวไว้ทัน มือหนาดึงหน้ากากของฉันออก จนใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอกก็ปรากฏออกมาต่อหน้าพวกมัน

พี่ชุนผงะ “มีคนน่าเกลียดแบบนี้จริง ๆ ด้วยว่ะ”

“ฮ่า ๆ พี่ชุน พี่บอกเองไม่ใช่เหรอว่า หัวหน้าหลีมีลูกค้าที่มาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สองสามคน มีรสนิยมชอบเล่นกับผู้หญิงผิดปกติ พี่ดูเธอสิ เหมาะไหมล่ะ?”

ฉันฟังประโยคนี้แล้วสั่นไปทั้งตัว กายบางดิ้นรนร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิต แต่พวกอันธพาลปากแหลมนั้นกลับด่าด้วยคำหยาบคาย ซ้ำยังตบหน้าฉันจนรู้สึกมึนหัวแทบจะเป็นลม

“เอาตัวไป” พี่ชุนกล่าวอย่างโหดเหี้ยม

พลันมายบัคคันสีขาวก็พุ่งเข้ามาจอดขวางกลุ่มอันธพาลไว้

ถังหมิงลงจากรถ พร้อมยกยิ้มมุมปาก “ปล่อยเธอลงเดี๋ยวนี้”

พี่ชุนยิ้มแสยะ “แหม...พ่อพระเอกนี่มาจากไหน ทำไม อยากเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยคนสวยเหรอ แต่ยัยคนนี้ไม่ใช่คนสวยนะ หรือว่าแกเองก็สนใจผู้หญิงผิดปกติเหมือนกัน…”

พูดไม่ทันจบ ถังหมิงหลีพุ่งต่อยหน้าแล้วจับโยนคนพูดมากขึ้นจนตัวอีกฝ่ายลอยล่อง ร่างของพี่ชุนตกลงมาหน้ากระแทกพื้น เขาอยู่ในท่านอนคว่ำ ปากสั่นตะโกน “ทำอะไรห๊ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”

ถังหมิงหลีเคยเรียนวิชาศิลปะการต่อสู้ ยังไม่ทันขยับมือให้เลือดหมุนเวียน เขาก็ต่อยพวกนั้นล้มลงกับพื้น กลิ้งไปกลิ้งมาอย่างเจ็บปวด

ฉันหมอบลงกับพื้นยกมือปิดหน้าเอาไว้ ไม่นานเขาก็เดินมาที่ฉันและถาม “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“นายไปเถอะ อย่ามองหน้าของฉันเลย” ร่างเล็กตอบทั้งน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

ทำไม ทำไมฉันต้องมาเจอแต่เรื่องแบบนี้ด้วย!

ถังหมิงหลีเงียบไปครู่หนึ่ง ร่างสูงหยิบหน้ากากและหมวกส่งมาให้ “ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน”

ฉันเองก็โดนต่อย แถมยังมึน ๆ หัวอยู่ จึงยอมให้เขามาส่งแต่โดยดี เมื่อกลับถึงบ้าน อีกฝ่ายก็ใช้สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ผนังห้อง นัยน์ตาของเขาดูมืดมน

ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าลงบนโซฟา พลางเอ่ยบอกอีกคนเสียงเบา “ขอบคุณนะ”

“เรื่องแค่นี้เอง คืนนี้อยากพักผ่อนก่อนไหม?” เขาถาม

ฉันส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ฉันโอเค”

“โอเค งั้นฉันจะมารับนะ” พูดจบก็หันหลังเดินออกไป นิ้วเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาข้างแก้ม

ทำไมฉันถึงต้องเกิดมาหน้าตาน่าเกลียด ต่ำต้อยเหมือนวัชพืชแบบนี้?

ฉันเองก็อยากมีชีวิตที่ดี ๆ เหมือนคนอื่นบ้าง

ฉันเริ่มออกไปตามหาผู้เชี่ยวชาญในการฆ่าไก่และแกะที่ในตลาด คุยนาน ๆ ก็ขอเขาซื้อมีดฆ่าหมูเล่มนี้ที่เขาใช้ฆ่าสัตว์มาแล้วนับไม่ถ้วนในตลอดหลายปีที่ผ่านมา

มีดสังหาร ที่สังหารวิญญานอย่างโหดเหี้ยม ใช้สำหรับจัดการวิญญาณชั่วร้ายโดยเฉพาะ

หลังจากนั้นก็ไปที่ร้านเนื้อสุนัขเพื่อขอซื้อเลือดหมาดำ และยังแอบตัดกิ่งท้อมาด้วย ทุกอย่างพร้อมแล้ว เหลือแค่รอเวลาให้ถึงการไลฟ์สดสำหรับค่ำคืนนี้

ตกเย็น ท้องฟ้ากว้างก็เปลี่ยนเป็นสีแดง คราวนี้ถังหมิงหลีขับรถออฟโรดของแลนด์โรเวอร์ ชายหนุ่มที่เห็นชุดของฉันก็อดหลุดยิ้มออกมาไม่ได้ “จุนเหยา เธอใส่ชุดนี้แล้วเหมือนผู้เชี่ยวชาญเลย”

เจ้าตัวหัวเราะพร้อมพูดเสริม “อำพรางเป็นผู้เชี่ยวชาญ”

ฉันขมวดคิ้ว ทำไมเขาถึงเรียกได้น่ารักขนาดนี้ ฉันกับเขาก็ไม่ได้สนิทกันนะ? แต่พอมาคิด ๆ ดูน้องชายของฉันยังต้องพึ่งเขาเพื่อเปลี่ยนไปอยู่ห้องวีไอพีสำหรับผู้ป่วย เพราะฉะนั้น อดทนไว้นะตัวเรา

หญิงสาวนั่งรถมาถึงด้านหน้าของอพาร์ตเมนต์ที่ว่า ละแวกนี้เต็มไปด้วยห้องเก่า ๆ ชาวบ้านที่ย้ายออกกันไปนานแล้ว และบนผนังยังมีตัวอักษรขนาดใหญ่ที่ถูกเขียนด้วยปากกาสีแดงติดอยู่

ฉันเปิดห้องไลฟ์สดอีกครั้ง แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น บ้านพักสยองขวัญที่มาพร้อมกับความลับของโศกนาฏกรรมเมื่อห้าปีที่แล้ว

ชื่อห้องไลฟ์สดจะต้องดูน่าตื่นเต้นจนขนหัวลุก คนดูถึงจะเยอะ

อาจเพราะการไลฟ์สดครั้งแรกของฉันประสบความสำเร็จมาก ทางทีวีเลยให้ฉันขึ้นเป็นเพจที่แนะนำ ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที ก็มีคนเข้ามาดูมากกว่าร้อยคน และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่างต่อเนื่อง

มือบางกดถ่ายซูมอพาร์ตเมนต์หลังนี้ ในขณะเดียวกันก็อธิบายเกี่ยวกับที่อยู่ของอาคารแห่งนี้ไปด้วย พอเหลือบไปดูอีกที คนดูก็เพิ่มขึ้นถึงหนึ่งพันแล้ว แถมยังมีของรางวัลเข้ามาอีกมากมาย

หัวใจเต้นแรงด้วยความดีใจ ไม่นานก็เริ่มกล่าวแนะนำ “เขาคือแขกรับเชิญของเรา ซึ่งฉันขอสงวนชื่อไว้นะคะ แต่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ค่ะ”

[ว้าว หล่อจังเลยอ่ะ จี้หยกนี่เป็นตัวแทนหัวใจของฉันนะคะ]

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่เธอก็ให้จี้หยกมา นั่นหมายความว่าฉันได้เพิ่มมาหนึ่งร้อยหยวนเลยนะ

ริมฝีปากบางแอบเบ้ปากเงียบ ๆ คนที่โตมาหน้าตาดีแบบนี้ ไม่แปลกที่ว่าอยู่ไหนก็มีแต่คนชอบพอ

ฉันคล้องมือถือไว้ที่คอ ส่วนในมือก็ถือไฟฉายเดินนำเข้าไป

ทันใดนั้นถังหมิงหลีก็เอามือมาจับฉัน พร้อมกระซิบเบา ๆ “เดี๋ยว ๆ ข้างในมีคน”

[ว้าว ๆ ออกตัวแรงมาก ตื่นเต้นจริง ๆ เลย]

[ไอดอลหนุ่มหล่อมาก เยี่ยมไปเลยค่ะ!]

ผู้หญิงคนนั้นส่งจี้หยกมาอีกครั้ง ฉันจึงรีบปิดเสียงเตือนของโทรศัพท์ทันที

ถังหมิงหลียังคงทำท่าทางเงียบ ๆ ส่วนฉันก็ค่อย ๆ เดินเข้าไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงครวญครางดังมาจากข้างใน

จุนเหยาใจสั่นพยายามมองเข้าไปข้างใน ก่อนจะพบว่ามีพวกนักเลงสองสามคนกำลังบังคับขืนใจพยาบาลสาวคนหนึ่งอยู่