"SARADO na ang kaso. Wala na kaming magagawa riyan."
"Ganoon na lang 'yon? Hindi man lang kayo nag-effort na mag-imbestiga?" "Miss- " "Sinabi ko na sainyo na hindi basta-basta magpapakamatay ang kapatid ko!" "Yeonna, tama na!" pagsaway ni Marco. "Umuwi na tayo!" Hinawi niya ang kamay ng tiyuhin nang pinigil nito ang kanyang braso at saka galit na hinarap ang isa sa mga pulis na humawak sa kaso ni Yessa. Kasalukuyang nasa police station ang dalawa. Sinamahan lang ni Marco ang pamangkin dahil nag-aalala ito. Inilibing na sa araw na iyon si Yessa. Kaya emosyonal pa ang dalaga mula sa huling gabi ng burol nito. Nakaalalay naman ang lahat, pero hindi sapat ang naitutulong nila upang maibsan ang nararamdamang sakit ni Yeonna sa pagkawala ng kapatid. "Hindi niyo ako naiintindihan!" "Miss, ikaw ang hindi marunong umintindi!" "Maraming pangarap ang kapatid ko! Masayahin siyang tao! Wala rin siyang sakit na depression! At hindi niya ako kailanman iiwang mag-isa! Kaya bakit siya magpapakamatay? Bakit?" "Hindi na makakasagot ang patay." "Pero kaya niyong gawin iyon kung iimbestigahan ninyo ang nangyari!" "Sarado na nga ang kaso. Wala na tayong magagawa pa kahit umapila ka dahil wala namang ebidensiya na may nangyari na foul play." "Sino nangbayad sainyo para pagtakpan niyo ang katotohanan? Sinong gumawa niyon sa kapatid ko?" "Magdahan-dahan ka ng pananalita mo, Miss. Baka kasuhan ka namin ng slander dahil sa sinabi mong iyan?" "Hindi ba? Malinis ba ang konsensiya niyo?" "Yeonna, tama na!" Muling saway ni Marco. Hinatak na nito ang pamangkin. "Halika na!" "Babalikan ko kayo! Babalikan ko kayo! Ipapakita ko sainyo na mga wala kayong mga kuwentang pulis!" "Tumahimik ka na!" pasigaw nang sita ni Marco. 'Hindi basta-basta magpapakamatay ang kapatid ko! May pumatay sa kanya! May pumatay sa kanya!" Hila-hila pa rin ni Marco ang pamangkin hanggang makalayo sila sa istasyon. "Bakit ayaw niyong maniwala? Bakit walang naniniwala sa akin? Hindi nga magagawang magpakamatay ni Yessa! Hindi! Hindi! Hindi!" Isang malakas na sampal mula kay Marco ang nagpatahimik kay Yeonna. "May maniwala man sa 'yo o wala, maibabalik pa ba niyon ang buhay ni Yessa? Kung gusto mong alamin ang totoong dahilan nang pagkawala niya, ayusin mo muna iyang sarili mo! Sinong maniniwala sa iyo kung ganyan na wala kang maipakitang ebidensiya? Gusto mo na mag-imbestiga sila? Puwes, magbigay ka ng kahit katiting na lead na magtuturo sa kanila na pinatay nga ang kapatid mo!" Napahagulhol si Yeonna. "Hindi ko alam ang gagawin ko, Tito. Si Yessa ang buhay ko." "Huwag na huwag mong gagawin ang magpakamatay! Sinasabi ko sa 'yo, ha! Itatakwil ko kayo hanggang sa kabilang buhay!" Umiiyak nang yumakap si Yeonna sa tiyuhin. "Hindi ko kaya, Tito. Hindi ko kayang wala siya." "Kailangan mong kayanin. Kung talagang pinatay siya o may nagtulak sa kanya na magpakamatay, alamin mo." Humiwalay ito sa yakap at iniharap ang pamangkin. "Bigyan mo siya ng hustisya. Pero hindi mo magagawa iyon kung mahina ka at walang kakayahan." Tumango-tango si Yeonna. "Tandaan mo na hindi mo na maibabalik pa ang buhay ni Yessa. Pero puwede mo siyang mabigyan ng katarungan. Huwag kang gagawa ng bagay na ikapapahamak mo. Naiintindihan mo ba ako?" Tumango uli si Yeonna. "Halika na. Umuwi na tayo. Kailangan mo nang pahinga para maging klaro ang isip mo bago ka magdesisyon ng mga dapat mong gawin." Hahakbang na sana si Yeonna nang may mapansin siyang babae na alam niya na kanina pa sa kanila nakatunghay. Nakita niya ito sa libing kahit noong ikaanim na gabi ng burol ni Yessa na nakatanaw sa labas na kanilang bakuran. She has a photographic memory. It was her unique ability. She can easily recall something or someone even on a very brief encounter. Iba ang kutob ni Yeonna sa babae. Tila ba may bahagi sa isip niya ang nagsasabi na mayroon itong kaugnayan kay Yessa. "Tito, mauna na po kayo?" "Bakit?" "Maglalakad-lakad lang po ako." "Puwede mong gawin iyan sa bahay." Tumingin si Yeonna sa mahigpit na pagkakahawak sa kanya ng tiyuhin. "Okay na po ako. Gusto ko lang muna pong mapag-isa." "Sinabi rin 'yan sa akin ni Yessa. Pero tingnan mo ang ginawa niya?" "Wala pong mangyayari sa akin. Tama naman kayo. Hindi ko malalaman ang totoo kung ipapahamak ko ang sarili ko." Bumitiw si Marco sa pagkakahawak sa pamangkin. "Huwag ka nang babalik ng istasyon. Baka ikulong ka na roon." "Opo." "At umuwi ka kaagad. Hihintayin kita." Tumango lang si Yeonna. Hinintay muna niyang makaalis ang tiyuhin bago niya pinuntahan ang babae na akto sanang iiwas sa kanya. "Sandali!" Pinigil niya ito sa braso at humarang sa harapan nito. "Sino ka?" "Hindi kita kilala." Muli niyang pinigilan sa braso ang babae nang kumawala ito sa kanya. "Pero kilala mo ang kapatid ko, 'di ba?" Naramdaman niya ang pagpitlag nito na tila ang sinabi niya ay nagdala rito ng takot. "Ano ang alam mo sa nangyari?" "Wala. Wala akong alam." "Puwede kitang paimbestigahan sa mga pulis..." "Huwag!" maagap nitong salungat. "Hindi nila dapat malaman!" "Ang alin?" Pinagala ng babae ang tingin sa paligid upang makasiguro na wala sa kanilang makakarinig. "Hindi mo siya puwedeng kalabanin." "Sino?" "Ang lalaking iyon," bulong nito. "Sinong lalaki?" "Mula siya sa pamilya ng kilalang mga negosyante. Mahirap silang kalaban. Mapapahamak ka lang." "Alam mo ba ang nangyari kay Yessa?" Nakikita ni Yeonna ang takot sa mukha ng babae nang muli nitong pagalain ang tingin sa paligid. "Please, nakikiusap ako. Gusto kong malaman ang nangyari sa kapatid ko. Karapatan ko iyon." "Hindi ako puwedeng tumestigo. May pamilya ako. Ayokong madamay sila. Kailangan ko lang itong sabihin dahil nakokonsensiya ako. Mabigat sa dibdib ko. Hindi ako pinapatahimik ng nakita ko." "Anong nakita mo? Sabihin mo sa akin." "Mangako ka. Mangako kang hindi mo ako idadamay rito." "Nangangako ako. Gusto ko lang talagang malaman ang totoong nangyari sa kapatid ko." Hinatak ng babae si Yeonna sa isang tagong lugar. Nanginginig ang kamay nito. Ramdam iyon ng dalaga. Pero mas nangingibabaw sa kanya ngayon ang determinasyon na alamin ang katotohanan kaysa sa takot at kaba na kanyang nararamdaman sa rebelasyon na kanyang maririnig.WALANG imikan sina Hardhie at Amira habang magkaabay sila sa paglalakad. Pareho silang nagpapakiramdaman at naghahanap ng tiyempo na magsalita.Dinaanan na nila ang isang convenience store, pero nilagpasan nila iyon. At katulad nga ng sinabi ni Lola Tasing, naghanap sila ng malayo. "Maganda ang panahon ngayon." Hindi na rin nakatiis si Hardhie sa namamagitan na katahimikan sa kanila. "Sana lang ay hindi umulan sa mga susunod na araw.""At bakit naman?""Hindi magandang mamasyal nang umuulan.""So, may panahon ka nang mamasyal?""May lugar ka bang naiisip na gustong puntahan?""Busy ako.""At anong pinagkakaabalahan mo? Wala ka namang trabaho!" asik ni Hardhie."Busy ako dahil may mga lakad kami ni Kenji.""Whoa! Ngayong araw lang kayo nagkita, pero nakapagplano na agad kayo?""Dahil malakas ang loob niya. Hindi siya natatakot na sumubok."Lihim na naikuyom ni Hardhie ang mga kamao. Alam niya na para sa kanya ang sinabing iyon ni Amira.Hindi naman dinadaga ang kanyang dibdib na ipagt
"KAILAN pa ba kayo riyan matatapos?"Natigil sa paghihilahan ng itatayo na tent sina Hardhie at Kenji sa pagsita sa kanila ni Lola Tasing na komportable sa kinauupuan nitong folding chair. Si Amira ay nakamasid lang at napapailing sa inaasal ng dalawa."Ikaw..."Itinuro ni Kenji ang sarili nang tukuyin lang ito ng tingin ng matanda."Oo, ikaw nga. Gumawa ka ng bonfire.""Lola," himig-protesta ni Amira. "Bisita ko po siya.""Chef siya, 'di ba? Siguradong magaling siyang gumawa ng apoy. Tulungan mo roon si Hardhie.""Kaya na niya iyan nang mag-isa.""Baka bago pa siya matapos, tirik na ang araw.""Lola, alas dose pa lang. Hindi siya riyan aabutin ng anim na oras.""Bakit ba ang dami mo pang sinasabi? Sige na."Hindi naman masama o mabigat ang loob ni Amira nang sundin ang utos ng kanyang lola. Natutuwa nga siya dahil mas boto ito kay Hardhie para sa kanya. Kaya lang hindi nito alam ang sitwasyon nila na wala silang malinaw na relasyon."Bakit ba ang tagal mo riyan?""Hindi ako marunong.
"WALA ka man lang sasabihin?""Ano bang dapat kong sabihin?""Khal had Yeonna with a 100-day contract. It's interesting, right?""Alam ko iyon.""Oh, really?""Actually, it was my idea.""Wow. Tama nga ang first impression ko sa iyo kanina. You're an interesting person.""Ang ideya ko lang ay magpanggap sila na may relasyon. Para tumigil na si Jacquin na kulitin nang kulitin ang kapatid ko. You know that woman, right?""She's a nuisance.""Exactly. But the rest of my idea, Kuya did it.""So, ideya niya ang tungkol sa kontrata. Matalino siya to come up with that idea. And the result came out so well for him.""Ibig sabihin, they are meant for each other.""Naniniwala ka sa tadhana?"Umiwas siya nang tumitig sa kanya si Kenji nang nakangiti. "Oo naman.""Tadhana ba ang nagdala sa akin dito ngayon?""Hindi," deretsahan niyang tugon sa naging tanong ni Kenji."Huh?""Si Kuya ang nagdala sa 'yo rito."Malakas na natawa si Kenji na nagpainit naman ng ulo ni Hardhie na nakatanaw pa rin mula
"MASARAP magluto ang pamilya mo."Ngumiti si Amira. "Salamat.""Kahit isa akong chef at nakatikim na ng maraming klase ng mga pagkain sa iba't ibang restaurants ay iba pa rin talaga ang lutong-bahay lalo na kapag niluto iyon ng mga taong nagpasaya sa puso ko."Ngiti lang ang naging tugon ni Amira. Wala siya sa mood para sa mahabang usapan. Or, baka hindi niya lang gusto ang topic na kanilang pinag-uusapan.No. She just does not want the one she is talking to. Guwapo naman si Kenji, mukha ring mabait. But her stupid heart goes to someone na nasa harapan lang nila.Iba nga ang tingin ni Hardhie sa dalawa na magkatabing nakaupo sa lover's swing."Huwag ka ngang obvious diyan," sita ni Yeonna. "Sinabi ko na sa 'yo na maging natural ka lang.""Bakit ba kailangan nilang maupo roon? That's only for lovers!""That's for everyone," pagtutuwid ni Yeonna. "Haist! Magda-drama ka. Kasalanan mo rin kasi dahil masyado kang makupad.""Gusto ko lang paghandaan ang lahat.""Pero tingnan mo ang nangyari
"YOU know her, right?" "Yes, of course!" magiliw na tugon ni Kenji sa naging tanong ni Khal nang ipakilala ito kay Amira. Hindi nito halos inaalis ang tingin sa dalaga. "The sweet, charming and beautiful sister of yours." Natuon ang tingin ng lahat nang lumikha ng ingay ang pagpigil ni Hardhie sa tawa niya. "I guess someone disagrees with you," wika ni Khal. Tumikhim lang si Hardhie at iniiwas ang tingin sa matalim na mga mata ni Amira. "He's my close friend," singit ni Yeonna. "He is funny sometimes, so don't mind him." "Hindi siya imbitado rito," mahinang saad ni Alona na narinig naman ni Lola Tasing kaya nakatanggap ito ng hampas sa braso nito. "Ma." "Halina na kayo sa komidor bago pa lumamig ang mga pagkain," pagyaya naman ni Pablo na hinarang muna si Hardhie na hahakbang na sana para paunahin si Kenji. "Ganyan talaga ang mga magulang," bulong na saad ni Yeonna sa kaibigan. "Over-protective sila sa mga anak." "Mukha ba akong hindi gagawa ng tama?" "Kaya nga dapat magpaki
LALO lamang namutla si Hardhie nang matuon sa kanila ang tingin ng buong pamilya dahil sa pagkakasigaw niyang sagot sa sinabi ni Yeonna. "Pasensiya na po." Natuon ang tingin niya sa hawak ng ina ni Amira na inilabas nito mula sa hawak pa rin na paper bag. "Ano naman 'yon?" pabulong niyang tanong sa katabing kaibigan. "Vitamins ng mga manok ni Lolo Dan. Darn!" mura ni Yeonna nang makita ang reaksiyon ng ginang. "Haist! Hate na hate pa naman niya ang bisyo ng kanyang asawa." "Tapos sinuportahan mo pa!" "Malay ko bang magkakamali ka nang bigay! Kung napunta iyon kay Lolo Dan, sigurado sanang plus one ka na. Maliit kasing bagay, hindi mo pa natandaan." Napabuga na lang ng hangin sa bibig si Hardhie habang nakatanaw sa pamilya na inuulan pa rin ng panunukso si Lola Tasing dahil sa two-piece bikini nito. "Uy, huwag ka nang panghinaan ng loob. Sigurado akong kayo pa rin ni Amira ang nakatadhana sa isa't isa." "You think so?" Tumango si Yeonna. "Pero mukhang si Lola Tasing lang ang m