"SALAMAT sa paghatid."
"Salamat ulit? Wala man lang bago?" Patulak na ibinalik ni Yeonna ang helmet kay Mark. "I-renew mo na iyang lisensiya mo dahil kapag umabot pa 'yan ng isang linggo, baka hindi lang ticket ang ibigay ko sa 'yo!" "Haist! Akala ko pa naman kapag may kaibigan akong pulis, absuwelto na ako." Nagkataon noon na duty si Yeonna nang mahuli si Mark sa isa sa mga checkpoint kaya nalaman niya ang naging violation nito. "Alam mong walang kai-kaibigan sa akin." "Paano kung sabihin ko sa makakahuli sa akin ng girlfriend kita? Iaabsuwelto kaya nila ako?" "Ikukulong kita sa pagkakalat ng maling impormasyon!" Natawa si Mark. "Siguro kong natuloy ka sa pagiging isang lawyer, marami ka na ring napakulong." "Sige na. Magtatrabaho na ako. Mag-iingat ka." "Wala man lang kiss?" sabay patulis nito sa bibig. Itinaas naman ni Yeonna ang tsapa. "Gusto mong dito ikiskis iyan?" "Have a nice day, Miss Police Officer." Itinaas lang ni Yeoona ang kamay bilang pamamaalam kay Mark at tumalikod na. Dumiretso na siya sa kanyang assigned department nang makapasok ng gusali. "Kapitan!” Sinalubong ng malakas na palakpakan at hiyawan si Yeonna nang makapasok siya sa departamento niya. Nakaabang na sa kanyang pagdating ang mga kasamahan sa trabaho na ang ilan ay may hawak na ng mga bulaklak habang ang iba naman sa mga kalalakihan ay nagpalipad ng confetti. “Ano bang ginagawa ninyo? Nagkakalat kayo!” “Kapitan—” “Heh!” saway niya sa isang katrabaho. “Candidates pa lang ako. At malalakas ang mga kalaban ko. Nakakahiya kung maririnig nila ang pagtawag niyo sa akin ng ganyan.” “Sikat na sikat ka ngayon sa social media. Mabangong-mabango ang pangalan mo kaya imposible na hindi mo makuha ang posisyon.” “Sige na. Magtrabaho na lang kayo. Para sa susunod na selection, mapasama na rin ang mga pangalan niyo na nilulumot na sa apat na sulok ng presintong ito.” Nauwi sa tuksuhan ang biro na iyon ni Yeonna nang pukulin ng tingin ng lahat ang isa sa kanilang mga kasamahan na tumanda na sa pagiging desk officer. "Wala akong binanggit na pangalan," depensa agad ni Yeonna na lalo lang nagpaugong sa malakas na tawanan. “PO2 Agravante…” Napalingon ang dalaga sa tumawag na katrabaho na naka-duty sa frontline ng presinto. “Pinapatawag ka ni Sir Bragaise.” “Okay. Salamat.” “Kapitan, siguradong pasado ka na niyan. Malakas na ang backer mo.” “Tumigil nga kayo. Oras na ng trabaho. Sige na. Ilagay niyo na lang ‘yang mga bulaklak sa mesa ko at linisin ninyo ang mga kinalat niyo sa sahig.” “Wala man lang bang salamat?” biro ng isa. “Pa-c*ntot naman!” dagdag ng isa pang pulis na kilalang babaero sa grupo. “This jerk!” asik ni Yeonna. “Ang ibig kong sabihin, canton! Ang dudumi talaga ng utak niyo!” “Kapitan, lumabas na lang tayo mamaya.” “Okay. Treat ko. Kayo na lang ang pumili ng lugar. ” Naghiyawan ang lahat. “Kapitan, wala nang bawian!” Umalis na si Yeonna at tinungo na ang opisina ng mataas niyang opisyal. Nang huminto at tumapat siya sa nakasarang pinto ay nagpakawala muna siya nang malalim na buntong-hininga saka siya marahang kumatok. “Come in.” Sumaludo siya nang makapasok. “PO2 Agravante, reporting, sir!” “Carry on. Have a sit, PO2.” “Thank you, sir.” "Wala ka bang tinamong injury kahapon?" "Okay lang po ako, sir." "Alam kong sa klase ng trabaho natin ay kailangan na mas unahin natin lagi ang kapakanan ng mamamayan. Pero hindi ibig sabihin na basta ka na lang lulusob nang hindi mo pinaghandaan. Pa'no na kung hindi lang pala patalim ang dala ng hostage-taker? Mag-iingat ka pa rin. And that's an order!" "Yes, sir! Thank you, sir!" Sandaling binalot ng katahimikan ang paligid. Pinakalma muna ni Erman ang sarili bago ito muling nagsalita. “I will be honest with you. Alam mong malalakas ang mga kalaban mo sa posisyon. They are all more experienced men than you na limang taon pa lamang sa serbisyo. Kahit na naging instant celebrity ka sa social media in span of a day dahil sa nangyaring hostage-taking kahapon, kulang pa rin iyon para makatulong sa promotion mo.” “Naiintindihan ko po, sir. Gagawin ko na lang po ang lahat nang makakaya ko.” “You know how much I believe in your skills and talent, PO2 Agravante." "Yes, sir! Thank you, sir!" Tumango-tango ito. "Being a captain is one step closer to your goal. Kaya nga inihanay kita sa magagaling for you to steal spotlight. Huwag mong sasayangin ang laki ng oportunidad na ibinigay ko.” “Opo, sir. Maraming salamat po.” “I asked you to come here para sabihin nang personal sa 'yo na makukuha mo ang boto nina Deputy Chief Alonte at Colonel Sabadia.” Nabuhayan nang pag-asa si Yeonna sa narinig na magandang balita. Ang dalawang nabanggit na opisyal ay may matataas na posisyon sa National Police. The latter is her old mentor at the PMA. Hindi naman sila malapit nito when she studied at the academy. But having him on her side is a great advantage. “They have seen your video circulating in social media. At napabilib sila sa tapang mo. They said you tackled the hostage scene in less than twenty minutes.” “Salamat po, sir. It’s always been an honour for me na magsilbi sa bansa natin.” “At ganyan na ganyan ngang magandang ugali ang kailangan na kailangan ng PNP. Keep up the good work. Huwag mo sana akong ipapahiya.” “Makakaasa po kayo, sir.” “Iwasan mong huwag madumihan ang pangalan mo. Kahit maliit na butas ang masilip sa ’yo ng mga kalaban mo, it will end your dream.” “Tatandaan ko ang mga payo mo, sir.” “Sige na. Bumalik ka na sa trabaho mo.” Tumayo si Yeonna at sumaludo uli sa opisyal. Nang makalabas sa opisina ay pinakawalan niya ang mahinang suntok sa hangin. Abot-kamay na niya ang pangarap. “Malapit na," wika niya sa sarili. "Malapit na malapit na ako sa 'yo, Yessa.” She took her wallet at tinunghayan doon ang larawan ng kapatid. Sampung taon na rin ang matuling lumipas, pero hindi pa niya naibibigay rito ang hustisya. The criminal came from a prominent family na kayang bilhin at paikutin ang batas. She made a vow to her sister's grave na bibigyan niya ng katarungan ang pagkamatay nito.THEY had many ups and downs after getting into a relationship. Pero gaano man sila sinubok ng panahon, love can overpower any obstacles. And besides, normal lang sa isang relasyon na may hindi pagkakaunawaan."Alam niyo na ang gagawin?"Tumango ang mga babaing kausap ni Amira. It was her wedding day, but she wanted to share the happiness with the woman who's very dear to her and to her brother. Kahit maikling panahon pa lang silang magkakilala, their bond is special."Ma'am, ready na po?"Nakangiting tumango si Amira sa naging tanong ng kanyang wedding planner.Pinapuwesto na ang lahat ng mga single ladies para sa pagsalo ng bouquet. Hindi sumama si Jade. Because she is still in elation after reconciling with Miko. They have been separated for years dahil sa kagagawan ng kanyang pamilya."No, no," pagtanggi niya."Married ka na ba?" tanong ng isang babae.Napasulyap naman muna si Jade kay Miko na katabi niya. Ngumiti lang ito. "No. Wala pa akong asawa.""Tara na."Wala nang nagawa si
PAREHO silang napatingala sa makulimlim nang kalangitan. Nagsisimula na kasing magtago ang haring-araw sa kumakapal at nangingitim na mga ulap. Ayon sa forecast, it will rain within that day. At iyon ang pagkakataon na hinihintay ni Miko."Is this really safe?""Safe na safe," nakangiting tugon ni Miko."Gusto ko pang humaba ang buhay ko.""At 'yon din naman ang pangarap ko dahil gusto ko pang magkasama tayo nang matagal.""Is this what you really want?""There's no other way, sweetie. I have to face this fear na ikaw ang kasama ko. Hindi mo naman ako iiwan, 'di ba?"Umiling si Jade. "Never. I'll stick to you like a super glue.""Then, settled. Huwag kang matakot. Kasama mo ako."Mahinang hinampas ni Jade sa braso ang nobyo. "If you told me earlier, sana man lang ay naihanda ko muna ang sarili ko.""As long as you're with me, safe ka. Just trust me. Okay?"Naghawak-kamay ang dalawa matapos gawaran ng halik sa noo ng binata si Jade."Ready na po ba?" tanong ng isang lalaki."Yes," tugo
INILAPAG ni Jade ang dalang pumpon ng sariwang mga bulaklak sa harap ng isang puntod. Lumuhod siya sa lupa upang masindihan ang dalawang kandila na itinirik niya sa magkabilang gilid ng bagong pinturang nitso.Tinitigan niya ang pangalang nakaukit sa lapida. Nangilid sa luha ang kanyang mga mata nang idantay roon ang palad. She has a lot of regrets. Maraming SANA.Umusal ng taimtim na panalangin si Jade matapos pumikit. Inalala niya ang mga nakaraan. Kahit may bahagi na masakit, nagkaroon din naman sila ng sandali na puno ng kasiyahan. They created happy moments kahit sa maikling panahon."Rest in peace. I'm okay now. Salamat sa lahat."Hindi man niya inaasahan na magtatapos sa malungkot na wakas ang kanyang matagal na paghihintay, pinagaan din naman niyon ang dinadalang bigat sa dibdib dahil nabigyan pa sila ng huling pagkakataon na muling magkita.Saying goodbye is the hardest thing to do, pero ganoon ang buhay kaya kailangan na lang tanggapin. Ang mahalaga sa bawat pamamaalam, mayr
"J-JADE...""Doc, kailangan na agad niyang maoperahan! Marami nang dugo ang nawawala sa kanya!"Hindi nakasagot si Jade sa tinuran ng paramedic dahil pinigilan ang kamay niya ni Miko. His eyes, despite the situation, have some spark of happiness because he knows he kept the promise to her. "Everything will be fine. Just hang in there.""If this will be the last time -" "No, no! Stop talking! And don't talk anything!""Baka mawalan ako ng pagkakataon na masabi ito sa 'yo. I love you, Jade. I've loved you since the first time I saw you on that rainy night. I love you so much.""Mahal din kita. Mahal na mahal.""Is that true?""Hinihintay lang kita. Alam mong nangako ako sa 'yo na kahit anong mangyari, hihintayin kita. I'm here. And you came to me.""Hindi ka ba galit sa akin?""Hinding-hindi ako magagalit sa iyo. And I won't ever leave you again."Nakangiting ipinikit ni Miko ang mga mata. Sapat na iyon para mapanatag ang puso nito na ilang buwan ding nangulila at nalungkot.“Doc, buma
LUMIKHA ng ingay sa loob ng operating room ang scalpel na nabitiwan ni Jade nang iabot iyon sa kanya. Isang nurse na nakaantabay lang sa likuran ang mabilis na nagdala ng sterilize solution at inilubog doon ang nalaglag na surgical instrument."Doc, okay ka lang ba?" puna ng assistant.Natauhan si Jade sa biglang pagkawala ng isip sa trabaho. May naramdaman kasi siyang pagbundol ng kaba sa dibdib. "Y-yes. Sorry. Let's proceed."Ipinagpatuloy ng grupo ang pag-oopera sa nakahimlay na pasyente sa operating table. Binura muna ng dalaga ang mga sumisingit na alalahanin. Makalipas ang halos dalawang oras ay matagumpay rin silang natapos.“Good job, everyone!”“Isang buhay na naman ang nailigtas mo, doc.”“I’m not taking the credit alone. We are team here.”"Salamat, doc."Ibinilin na lang ni Jade ang huling proseso ng surgery sa assistant at lumabas na ng operatingroom. Agad na sumalubong sa kanya ang mga umiiyak na pamilya ng pasyente."Doc! Kumusta ang anak ko?""Lumalaban po siya. Kaya h
HINDI maiwasan ni Miko ang maya't mayang pagngiti sa tuwing napapasulyap siya sa cartoon plaster na itinapal sa kanyang sugat ng nakatabing babae kanina sa bench.Maganda at maaliwalas lang ang panahon kaya siguro para siyang nakalutang sa alapaap. Gumaan ang bigat na nararamdaman niya dibdib.“This is great,” usal niya na tiningala pa ang maulap na kalangitan.The weather forecast says that the rainy season is not yet over. Pero kahit na bumuhos pa ng malakas na ulan o tumirik ang araw, nothing can stop him. Gagawin niya ang lahat para maalala ang taong espesyal sa kanyang buhay.“I’ll come and find you. Pangako ko iyan.”Natuon uli ang mga mata ni Miko sa nakadikit na plaster sa braso. Pinasadahan niya iyon ng daliri. The warmth of it reminds him again of her. Pinagala niya ang tingin. Nararamdaman niya sa paligid ang pamilyar na presensiya. Para bang naroon si Jade at lihim na nakamasid sa kanya.If he can only remember her face, it won't be hard for him to recognize her. But if sh