HUMINTO ang dalawang kotse ng grupo ni Yeoona sa harapan ng isang resto bar. Naghanap muna sila ng parking slot saka magkakaabay nang naglakad patungo sa entrada.
"Pinili ko ang pinakamagandang venue para sa advance celebration natin." Napatingin si Yeonna kay Alrich. "For sure, pinili mo rin ang pinakamahal." Napangiti ito. "The best dito." "Butas naman ang bulsa ko." "Minsan lang 'to." Inakbayan ni Aldrich si Yeonna, "Sigurado na ang kasunod nito ay kasal mo na." Naghiyawan ang lahat. "Makakahigop na rin ng mainit na sabaw!" biro ni Isko. "Haist!" Siniko ni Yeonna sa tagiliran ang kaibigan, "Tumigil ka nga! Tumigil kayo!" asik niya sa mga kasama. "Teka," singit naman ni Macoy. "Paano nga pala siya ikakasal kung manliligaw nga wala?" Nagkatawanan ang grupo. "Mas lalaki ka pa kasing umasta kaysa sa amin," wika ni Melan. "Minsan lalambutan mo ang balakang mo kapag naglalakad." Lumakas ang tawanan ng lahat nang dalawang lalaki sa grupo ang naglakad nang pakembot-kembot sa unahan. "At dapat may kunting papungay ng mga mata," dagdag ni Dante. "Iwasan mo ang tingin na parang kakain ka ng buhay na tao." "Magbaon ka rin ng pang-seksing mga damit para kapag off-duty ka na, makita naman namin ang mga muscles mo," ani Isko. "Titigil ba kayo o uuwi na tayo?" banta ni Yeonna. Bigla namang nawala ang tawanan sa paligid. Sumeryoso ang lahat. "Lead the way," wika ni Aldrich nang ipagbukas ng pinto si Yeonna. "Takot pala kayong magutom," saad niya nang pairap na lagpasan ang kaibigan. Nakatawag na sa resto bar si Aldrich at nakareserba na sila ng puwesto roon. Hinayaan ni Yeonna na ang mga kasama na ang mag-order. At ilang sandali lang ay napuno na ng mga pagkain at inumin ang kanilang mesa. “Cheers!” Masayang iniangat ng lahat ang kanilang mga baso na may laman na alak. “Para sa tagumpay ni PO2 Agravante!” “Soon-to-be, Captain Agravante!” “Cheers!” “Bottoms up!” Sinaid ng lahat ang laman ng baso at pabagsak pa iyong ibinaba. Everyone enjoys the night. Karamihan sa kanila, walang pasok bukas. Ang iba na may duty ay hindi na nila pinilit na uminom. “Kapitan, huwag mo kaming kakalimutan kapag nasa taas ka na.” “Hindi mangyayari ‘yon. Siyempre mas masarap tamasain ang tagumpay kung marunong tayong lumingon lagi sa ating pinanggalingan.” "Tama!" sang-ayon ng lahat. "Deserve mo ang ma-promote," wika ni Dante. "Nakita kita mula pa lang noong unang araw mo na masipag ka at puno ng dedikasyon sa trabaho." "Salamat, salamat. Pana-panahon lang tayo. Nauna lang ako sainyo. Malay niyo, susunod na kayo. Basta pipiliin niyo lang lagi ang daan na malinis at matuwid." "Yes, Captain!" wika na lahat na ang ilan ay sumaludo. “Hey,” tawag-pansin ng isa sa grupo. “Hindi ba’t si Anthony Cardoval iyon?” Naningkit ang mga mata ni Yeonna nang makilala ang isa sa mga lumapastangan sa kanyang kapatid. He is walking freely and living well na para bang wala itong sinirang buhay. "Amoy na amoy ko hanggang rito ang kabahuan at karumihan ng pagkatao niya," ngitngit ni Dante. It’s been six years nang huling makita ni Yeonna ang grupo ni Anthony sa loob ng korte. Nakangiti ang mga ito at nakaguhit sa mga mukha ang matinding kasiyahan matapos na maabsuwelto ang mga ito sa kaso. They even celebrated it with a huge party right after they went out from that place. "Mamalasin din iyan pagdating ng tamang panahon," wika ni Isko. Yeonna is just a rookie and on her first year as a police officer when she found out about the group's identity. Sinubukan niya noong lumaban ng patas, pero nabaliktad ang lahat. From then on, ipinangako niya sa sarili na haharapin uli niya ang mga kalaban kapag malakas na siya. Kapag may kapangyarihan na siya. Kapag puwede na niyang pagkatiwalaan ang batas. “Iba na talaga kapag kabilang sa angkan ng mga mayayaman,” kumento ni Dante. Pinakamatanda ito sa departamento ni Yeonna kaya pamilyar ito sa Agravante R*pe Murd*r Case. “Makakahanap din nang katapat ang gag○ng iyan.” “Mahirap siyang kalaban kaya mag-iingat kayo sa pagsasalita,” paalala ni Aldrich na hininaan pa ang boses. “ Kampon iyan ni S*tanas. Ipinapapatay niya ang mga tao na makursunadahan niya.” Tumahimik ang lahat nang matuon sa kanila ang tingin ni Anthony na agad namang nakilala si Yeonna kahit may kalamlaman ang liwanag sa paligid ng kinaroroonan nilang puwesto. Sandali itong nagpaalam sa kasamang babae saka lumapit sa mesa ng grupo. “Look who’s here? A bunch of pulis-patola!” "Darn! You all look like a loser, trying to fit in this expensive place. Bagay sainyo ang kumain lang sa mga karinderya." Wala namang umimik isa man sa grupo. Nakikiramdam lang ang mga ito kung sino ang unang iimik. Pero lahat ay pasimpleng nakatingin kay Yeonna. "This place is newly built. Pero kung ganito pala kababa ang standard nila sa pagtanggap ng mga kostumer, then the owner should shut down his business. He has no sense of quality." Lumikha ng ingay ang pagngisi ni Yeonna kaya natuon sa kanya ang atensiyon ni Anthony na alam naman niyang gusto lang kunin ang kanyang pansin.BUMABA na ng sasakyan si Jade matapos siyang makahanap ng pagpaparadahan niyon. Maaga pa kaya maluwang pa ang parking area.Sandali muna siyang huminto at pinagala niya ang tingin. Maaliwalas ang paligid. At hindi pa rin matao kaya hindi pa gaanong maingay. Mayamaya lang ay marami na ang mga bata, teenagers, at couples doon. Pero hindi siya pumunta sa lugar na iyon para mamasyal o mag-relax. She missed the place, so as the person whom she shared memories in there.Napabuntong-hininga si Jade habang naglalakad at pinapagala ang tingin sa loob ng public park.Umuulan ng gabing iyon nang matagpuan niya roon si Miko na hindi sumipot sa kanilang usapan. Manonood dapat sila ng concert. He was lost, alone and in pain of the past.Nalaman niya nang araw na iyon ang sakit na dinaranas nito. At nangako siyang handa niyang gawin ang lahat para matulungan ito.Hindi ang pagiging doktor niya ang nagpagaling kay Miko. It was their love. Kaya kahit masakit at mahirap ang maghintay, magtitiis siya a
PINALIPAS muna ni Miko ang ilang minuto bago niya muling iniangat ang landline ng studio niya at inulit ang pag-dial.Pero ganoon pa rin ang resulta, nakapatay ang cellphone ni Yolly na hindi naman nito ginagawa. Kung lowbatt ito, naghahanap lagi ito ng paraan na makapag-charge. Dahil may mahahalaga itong tawag mula sa trabaho nito.Hindi na niya inabutan sa studio ang dating nobya. At ipinagpapasalamat naman niya iyon. May gusto nga lang siyang itanong dito."Haist! Nasaan ba siya?"Naisipan ni Miko na tawagan ang sariling numero dahil wala sa pinaglalagyan ang kanyang nasira na cellphone. Alam niya kung saan niya iyon iniwan.Napakunot ang noo ng binata dahil sa pagtataka nang biglang tumunog ang kabilang linya.At napalingon siya nang maulinigan ang pamilyar na ringtone. Kasunod niyon ang pagbukas ng pinto.Biglang itinulos si Yolly sa bungad nang madatnan si Miko na hawak-hawak ang landline. Huli na para maitago nito ang cellphone na patuloy nanag-iingay sa loob ng bag nito."May
"DOC, may bisita po kayo sa loob."Napatingin si Jade sa direksiyon ng opisina niya na nagpakunot sa kanya ng noo dahil sa halos pabulong na pagkakasabi ng nurse sa kanya. "Sino raw?""Dati niyo pong pasyente, pero wala naman siyang appointment schedule ngayong araw. Gusto kang makausap. Nangugulit kaya pinapasok na namin.""Sige. Salamat."Sandali muna siyang nakipagtitigan sa seradura ng pinto bago iyon pinihit. Napatingin sa kanya ang bisitang naghihintay sa harap ng kanyang office table."What brings you here?""Iba yata ang lamig ng boses mo ngayon, doc."Dumiretso si Jade sa upuan. "Normal lang 'yon sa ganitong nakakapagod na propesyon, Miss Santuario.""Pumunta ako rito para muling magpasalamat sa mga advice na ibinigay mo sa akin. Lahat ng mga sinabi mo, sinunod ko. I have no regrets. Mayroon kasi iyong naidulot na magandang resulta.""Good to hear that. And good for you.""Miko and I are planning to get married."Napakuyom ng kamao si Jade na hindi naman nakalagpas sa paningi
GUMAMIT na nang puwersa si Miko nang hindi niya mahanap ang susi ng kanyang sariling kuwarto. Wala ring ibang tao sa bahay para sana mapagtanungan niya niyon.Para bang lahat ay umiiwas sa kanya. Napansin na nga niya iyon kanina sa matanda nilang katulong."Arghh!" daing ni Miko sa unang pagbangga ng tagiliran niya sa nakasarang pinto.Pero hindi siya sumuko. He has to open it at all costs.Makailang ulit niyang ginawa iyon bago tuluyang nabuksan ang pinto. Napatakip siya sa ilong nang sumalubong sa kanya ang malakas na amoy. Pero agad naman niyang natukoy ang pinanggalingan niyon.Humakbang siya papasok ng kuwarto at kunot-noong nilapitan ang isa sa bagong pintura na dingding na bagamat tuyo na ay aninag pa rin doon ang ilalim.Marahil hindi dalubhasa ang naglagay ng pintura o puwede rin na taglay niya ang mga mata ng pintor na kayang alamin lahat nang may kinalaman sa mga kulay at pagpipinta.Bahagya siyang umatras para mas malinaw na matitigan ang humatak ng kanyang pansin. Pinaiku
"M-MIKO?""Bakit para kang nakakita ng multo, manang?" puna niya sa naging reaksiyon ng katulong na nagbukas sa kanya ng gate. "Hindi na ba ako welcome rito?""Hindi naman. Nagtataka lang ako.''''Bakit po?''''Naalala mo kasi kung saan ka nakatira."Pinagala ni Miko ang tingin mula sa malawak na bakuran hanggang sa dalawahan na palapag nilang bahay. "Itinakwil na ba ako ng pamilya ko?""Hindi, hindi. Ang ibig kong sabihin, umulan noong mga nakaraang araw. ""Magaling na ako, manang.""Talaga? Magandang balita 'yan na siguradong ikatutuwa ng pamilya mo!""Nasaan sila?"Sinundan ng matandang katulong ang pagpasok ni Miko sa kabahayan. "Hijo, gusto mo bang ipaghanda kita nang makakain?""Busog po ako.'' Pinagala uli niya ang tingin. ''Wala ba sila rito?""Maaga silang umalis, pero sa tingin ko pauwi na si Alona. Namalengke lang siya. Hintayin mo na lang siya sa sala."Biglang napahinto sa paghakbang si Miko at kunot-noong nilingon ang katulong. "Hihintayin ko si Mama sa sala? Bakit? Bis
"HON, hindi ka pa rin tapos diyan?"Tumigil ang hawak na brush ni Miko nang maramdaman niya ang pag-upo ni Yolly. Yumakap ito mula sa kanyang likuran at inihilig pa nito ang ulo sa kanya.Before, he likes her warmth. Pero hindi na niya ngayon maintindihan ang sarili. As if an ice just touched him. And he feels nothing but numbness.''Mamaya mo na gawin iyan. Kumain na tayo. Niluto ko ang paborito mong adobo.''''Hindi pa ako nagugutom.''''Kape lang halos ang laman ng tiyan mo. Hindi ka na nga nag-almusal. Pati ba naman tanghalian ay hindi ka pa rin kakain.''''Tatapusin ko lang ito.''''Then, I'll stay here hanggang matapos ka.''Nanahimik na lang si Miko at ipinagpatuloy na ang ginagawa.''Hon, hindi pa rin ba ako nabubura sa alaala mo?''"No. You're still clear as crystal."''Does it mean na magaling ka na?''Muling napahinto sa pagpipinta si Miko nang muli siyang abalahin ng dalaga na pinalikot ang mga kamay. Dumausdos iyon pababa sa may dibdib niya. "Would you mind? I told you,