6 คัมภีระ

และหญิงสาวไม่ได้ดิ้นขัดขืน ยามนี้นางกลับหลับตาลง แล้วกลั้นลมหายใจ จนร่างกายค่อยๆ อ่อนแรง การกระทำของนางทำให้ฉิงไท่จ้องเขม็งที่ร่างงาม ก่อนปล่อยนางเป็นอิสระ

“เจ้าอ่อนแอถึงเพียงนั้น”

ฉิงไท่เอ่ยจบจึงตบใบหน้างามไปหนึ่งฉาด เพื่อเรียกสตินางหวังให้ฟื้น

“พี่ไท่นิยมเนื้ออุ่นๆ และชุ่มชื่น หากลมหายใจออกจากร่างนี้ ซินเอ๋อร์ก็เป็นได้เพียงเนื้อตายที่ให้พี่น้องของพี่ แทะกระดูกเล่น”

เขาว่าและยิ้มเหี้ยมเกรียม ชีวิตน้อยๆ ที่เขาอยากเล่นสนุกด้วยบอบบางเช่นนี้ ฉิงไท่จึงไม่อยากเสียเวลาอีก เขาเอื้อมมือไปคว้าขวานผ่าฝืนที่อยู่แถวนั้น ตั้งใจสับร่างงดงามให้เป็นชิ้น ๆ และโยนสุนัขป่าที่กำลังจ้องเนื้อหวานอย่างหิวโหย

ทว่าไม่ทันที่มือใหญ่จะใช้ขวานสับร่างของลั่วฟางเซียน ดวงตากลมโตพลันลืมตื่น จากนั้นนางก็ใช้ปิ่นไม้ปักผม เป็นอาวุธหวังจัดการเขา

ลั่วฟางเซียนแม้จะมึนงงจากยากล่อมประสาท และพิษลึกลับที่ผสมอยู่ในน้ำลายของฉิงไท่ แต่นางไม่อยากกลายเป็นศพให้สัตว์เดรัจฉานกัดกินและแทะกระดูก อีกทั้งนางมาที่คฤหาสน์สัตตบงกชเพื่อจัดการถานป๋อ ฉะนั้นแค่คนรับใช้โง่ๆ เหตุใดนางจะต้องเสียท่าให้เ