All Chapters of 12 สามีเป็นของข้าผู้เดียว : Chapter 1 - Chapter 10

ณ ลานดอกท้อ ลมหนาวพัดผ่านกายสาว ลั่วฟางเซียนไม่ใช่คนผิวบาง กระนั้นก็ครั่นเนื้อครั่นตัวจากการเดินทางไกลมิน้อย แต่สิ่งที่ได้ยินตอนนี้คือคำสั่งอันบัดซบของสตรีตาบอดข้างหนึ่ง นางเป็นแม่บ้านคุมกฏและถือกุญแจเรือนต่างๆ “ยืนนิ่งเป็นท่อนไม้เช่นนั้น ข้าจะเห็นหรือไม่ว่าท่านมีของเน่าเหม็นในร่างกายที่ใดบ้าง แก้ผ้าออกให้หมด อนุเหยียน” ริมปากของซิวอี๋หนาและเป็นสีคล้ำ มันดูน่าตบยังไม่พอ นางยังพ่นวาจาต่ำๆ ออกมาอีก “แก้ผ้าออก!” ซิวอี๋ตวาดเสียงดัง ลั่วฟางเซียน ไม่ได้หูหนวก นางได้ยินสั่งชัดแจ้ง แต่ที่ไม่กระทำตาม ด้วยรู้สึกเสื่อมเสียเกียรติ เหตุใดนางต้องเปิดเผยเนื้อตัวต่อผู้อื่น ทว่ายาที่นางถูกบังคับให้กลืนลงคอไปก่อนหน้า ออกฤทธิ์รุนแรง แน่นอนนางไม่ได้โง่ แต่ฤทธิ์ยากล่อมประสาทส่งผลให้ร่างกายเชื่องช้าลงหลายส่วน มือเรียวสวยจับเสื้อผ้าของตน และมันคงไม่ทันใจซิวอี๋ นางจึงบอกคนงานมือหยาบกร้านมากระชากเสื้อผ้าของลั่วฟางเซียนออกจากร่าง ยามนั้นสายตาหลายคู่จับจ้องมายังนาง หญิงสาวสะเทิ้นอาย และรู้สึกโกรธแค้น แต่เพื่อต้องทำตามแผนที่วางไว้ นางย่อมอดทนให้ถึงที่สุด ช

เขาคือใครกันแน่ คำถามนั้นผุดขึ้นในหัวของลั่วฟางเซียน และมันมีแต่สิ่งว่างเปล่า ผู้ที่นางสวมรอยมาไม่ได้กล่าวถึงชายผู้นี้มาก่อน “ซินเอ๋อร์...จำพี่ไท่ ของเจ้าไม่ได้เลยรึ” ลั่วฟางเซียนปั้นสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด แล้วเอ่ยถามเขา “เจ้า...เอ่อ ท่านดูไม่เหมือนเดิม” “หึๆ ๆ เป็นเพราะคนสกุลถาน ทำให้พี่เป็นเช่นนี้ ดังนั้น‘ฉิงไท่’ คนดีของซินเอ๋อร์จึงมีสารรูปต่ำช้า ไม่น่ามอง” ลั่วฟางเซียนได้ยินชื่ออีกฝ่าย นางจึงแสร้งยกมือปิดปากของตน ฉิงไท่ผู้นี้ คงเป็นชายที่หายสาบสูญไปเมื่อหลายปีก่อน คือบัญฑิตผู้สอบจอหงวนได้ ทว่าเขาทำในสิ่งที่ผิดใจต่อองค์ชายสาม จนครอบครัวถูกเนรเทศ ส่วนตัวเขาไม่มีใครพบเห็นอีก แม้แต่ชื่อยังถูกลบทิ้ง “พี่นึกไม่ถึงว่า จะได้พบซินเอ๋อร์ที่นี่ และพี่จะรักษาเจ้าเอาไว้ ไม่ทำให้เสียใจอีก” เขาว่าแล้วจึงจับข้อมือนาง พร้อมดึงอย่างแรงราวกับต้องการพานางไปจากเรือนวิวาห์ “เมื่อครู่ เพียงแค่เห็นใบหน้าข้า ก็เกือบควักตาของตน ทิ้ง เหตุใดตอนนี้ถึงกล้าจับมือถือแขน เช่นนี้หัวของท่านไม่สมควรหลุดจากบ่าหรือ” “โถ ซินเอ๋อร์ พี่เป็นค

และหญิงสาวไม่ได้ดิ้นขัดขืน ยามนี้นางกลับหลับตาลง แล้วกลั้นลมหายใจ จนร่างกายค่อยๆ อ่อนแรง การกระทำของนางทำให้ฉิงไท่จ้องเขม็งที่ร่างงาม ก่อนปล่อยนางเป็นอิสระ “เจ้าอ่อนแอถึงเพียงนั้น” ฉิงไท่เอ่ยจบจึงตบใบหน้างามไปหนึ่งฉาด เพื่อเรียกสตินางหวังให้ฟื้น “พี่ไท่นิยมเนื้ออุ่นๆ และชุ่มชื่น หากลมหายใจออกจากร่างนี้ ซินเอ๋อร์ก็เป็นได้เพียงเนื้อตายที่ให้พี่น้องของพี่ แทะกระดูกเล่น” เขาว่าและยิ้มเหี้ยมเกรียม ชีวิตน้อยๆ ที่เขาอยากเล่นสนุกด้วยบอบบางเช่นนี้ ฉิงไท่จึงไม่อยากเสียเวลาอีก เขาเอื้อมมือไปคว้าขวานผ่าฝืนที่อยู่แถวนั้น ตั้งใจสับร่างงดงามให้เป็นชิ้น ๆ และโยนสุนัขป่าที่กำลังจ้องเนื้อหวานอย่างหิวโหย ทว่าไม่ทันที่มือใหญ่จะใช้ขวานสับร่างของลั่วฟางเซียน ดวงตากลมโตพลันลืมตื่น จากนั้นนางก็ใช้ปิ่นไม้ปักผม เป็นอาวุธหวังจัดการเขา ลั่วฟางเซียนแม้จะมึนงงจากยากล่อมประสาท และพิษลึกลับที่ผสมอยู่ในน้ำลายของฉิงไท่ แต่นางไม่อยากกลายเป็นศพให้สัตว์เดรัจฉานกัดกินและแทะกระดูก อีกทั้งนางมาที่คฤหาสน์สัตตบงกชเพื่อจัดการถานป๋อ ฉะนั้นแค่คนรับใช้โง่ๆ เหตุใดนางจะต้องเสียท่าให้เ

ยามนั้นความรู้สึกสาแก่ใจบังเกิดขึ้น มันช่างเหลวไหลนัก นางกลายเป็นคนที่มีสติวิปลาสตั้งแต่เมื่อใด “ข้าจะช่วยท่านให้หลั่งออกมาดีหรือไม่” นางเอ่ยจบแทนที่จะได้ยินเสียงตอบ เขากลับครางเสียงทุ้มๆ ราวกับเป็นการขอร้อง “ดีๆ ข้าจะทำให้ท่านปลดปล่อยจนสุขสมใจ” เท้าข้างนั้นยังออกแรงกดแก่นกายปลายหัวหยักที่บานเบ่งและมันวามวาว ก่อนที่อีกมือจะคว้าเอาพู่กันที่มีด้ามยาวราวสองศอกมาถือไว้ ปลายของมันข้างหนึ่งใช้เขียนตัวอักษร อีกด้านฝังเหล็กเอาไว้ มันไม่ได้มีความคม หากคือตราเหล็กแกะสลักเป็นตัวอักษร อ่านได้ว่า ‘สิบสอง’ สือเอ้อร์ ลั่วฟางเซียนเลือกใช้ปลายพู่กันที่เป็นขนจิ้กจอกเขี่ยยอดหน้าอกแข็งเป็นไตของชายหนุ่ม ผู้ที่นางจะเรียกเขาว่าคุณชายสิบสอง “อยากสำราญหรือไม่ ขอร้องข้าสิ สิบสอง ท่านครางให้ข้าฟังดังๆ” คำพูดนางได้การตอบรับจากอีกฝ่ายเป็นอย่างดี เสียงที่เขาเปล่งจากลำคอ มันชวนสยิว ทั้งทำให้กลีบงามของนางในร่มผ้าแฉะชื้น “อ๊ะ...ข้าจะทำให้ท่านคลั่ง กลายเป็นคุณชายผู้ที่กลั้นน้ำคาวเข้มข้นสีขุ่นเอาไว้ไม่ไหว” นางเอ่ยราวกับเป็นหญิงร่านสวาท จาก

ภาพในวันวานลอยเข้ามาในหัว ลั่วฟางเซียนเป็นลูกสาวหมอตำแยหญิง มารดาต้องโทษทำให้ครอบครัวสกุลใหญ่ของพ่อค้าตายยกครัว ความผิดยังไม่ชี้ชัดว่าเป็นเพราะยาของมารดานาง แต่ในฐานะหมอเถื่อน ย่อมต้องรับผิดชอบ ลั่วฟางเซียนดิ้นรนหาทุกวิถีทางเพื่อช่วยมารดาและคนของร้านขายยาสกุลลั่ว กระทั่งต้องถูกจับขังไว้ในที่ลับ หากโชคชะตาพลิกผลัน เมื่อนางได้รับงานว่าจ้างให้มายังคฤหาสน์แห่งนี้ โดยที่ลั่วฟางเซียนต้องตามหาบุรุษชั่วถานป๋อให้พบ จากนั้นต้องวางยาเขา เมื่อสบโอกาสก็สังหารอีกฝ่าย “อย่าได้ห่วง เพียงแค่ทำให้ชายบ้าตัญหา หลงระเริงกับความสาวของเจ้า จากนั้นจงพรากลมหายใจของเขาออกจากร่าง!” ลั่วฟางเซียนได้ยินเรื่องน่ากลัวของชายสกุลถาน อีกทั้งสตรีที่นางรู้จักต้องสิ้นลมหายใจหลังจากถูกลักพาตัวไปบำเรอกามให้แก่เหล่าบุรุษชั่ว ซึ่งนางทราบมาว่าพวกเขามีถึงสิบสองคน! “แล้วข้าจะออกจากคฤหาสน์หลังนั้นได้อย่างไร” นางเอ่ยถามพวกที่อำพรางใบหน้าไว้ และพวกเขาส่งแผนที่มาดู พร้อมอาวุธลับหลากหลายชนิดที่นางจะใช้มันเพื่อเอาตัวรอด รวมถึงยังบอกนางอีกว่า คฤหาสน์สัตตบงกชมีคนของพวกเขาปะปนอยู่ นางจะได้รับการช่